Στην Καταλονία της Ισπανίας υπάρχει ένα έθιμο κατά το οποίο οι κορμοί των δέντρων αποκτούν πόδια, μία κόκκινη μύτη κι ένα καπέλο. Κάθε 8 Δεκεμβρίου οι Ισπανοί γεμίζουν τα σπίτια τους με κορμούς στους οποίους δίνουν τα βράδια φαγητό αλλά και κουβέρτα για να μην κρυώσουν! Οι γονείς βάζουν κάτω από την κουβέρτα δώρα, όταν τα παιδιά δεν κοιτάνε, γιατί με βάση αυτό το έθιμο, το δέντρο είναι ιερό και έχει δώρα μέσα του.
Στην Ουκρανία υπάρχει μια παράδοση κατά την οποία οι κάτοικοι στολίζουν το δέντρο τους με ιστούς αράχνης. Αυτό το έθιμο προέκυψε από την ιστορία μίας φτωχής οικογένειας χωρίς πατέρα, όταν είδε ένα πολύ ωραίο έλατο έξω από τη φτωχική τους καλύβα αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το στολίσει. Η μητέρα της οικογένειας στεναχωρήθηκε πολύ, γιατί δεν μπορούσε να εκπληρώσει την επιθυμία των παιδιών της. Όταν πήγε για ύπνο, οι αράχνες του σπιτιού κατάλαβαν τη θλίψη της και στόλισαν το δέντρο με ιστούς, ώστε να εκπληρώσουν το όνειρο της οικογένειας. Το επόμενο πρωί, λοιπόν, το δέντρο ήταν πια στολισμένο και όμορφο, οπότε η μητέρα ένιωθε απόλυτα ευχαριστημένη και δε ζήτησε ξανά κάτι άλλο.
Στη Βενεζουέλα οι άνθρωποι από νωρίς το πρωί (μια εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα) ξεκινούν να «πατινάρουν» στις πλατείες αλλά και στις γύρω περιοχές. Οι δρόμοι είναι κλειστοί, για να διευκολύνουν τους ανθρώπους και για να μην υπάρχει ο φόβος ατυχήματος.
Στις 23 Δεκεμβρίου, στην Οαχάκα του Μεξικού γίνεται μία έκθεση από γλυπτά …λαχανικά, όπου τα ραπανάκια ξεχωρίζουν. Το φεστιβάλ αυτό διαρκεί τρεις μέρες. Προέρχεται από την περίοδο της αποικιοκρατίας, όταν στην Ισπανία ξεκίνησε η εισαγωγή των ραπανιών. Οι αγρότες τα σκάλιζαν και τα έκαναν έτσι πιο ενδιαφέροντα, για να προσελκύσουν τον κόσμο να τα αγοράσει από το Χριστουγεννιάτικο παζάρι.
Ένα έθιμο πολύ γνωστό στον κόσμο ξεκίνησε από το Σαν Φρανσίσκο ως μικρή συγκέντρωση. Είναι το φεστιβάλ των Άγιων Βασίληδων, όπου το μόνο που χρειάζεται είναι να ντυθεί κανείς Άγιος Βασίλης, να βάλει τον σκούφο του και να αποκαλεί ο ένας τον άλλον «Άγιο Βασίλη»!
Τα κάλαντα στην Ουαλία δεν τα λένε όπως στην Ελλάδα, με μικρά παιδιά να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα ντυμένα χριστουγεννιάτικα και να ψέλνουν τα εποχιακά κάλαντα. Αντιθέτως στην Ουαλία από τα Χριστούγεννα έως τις αρχές του Γενάρη μια ομάδα ανθρώπων με ένα από τα μέλη της ντυμένο άλογο (από αληθινό σκελετό αλόγου) πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα και με την ελπίδα ότι ο οικοδεσπότης να τους δώσει φαγητό ή ποτό τραγουδάνε παραδοσιακά τραγούδια.
Οι Νορβηγοί, την Παραμονή των Χριστουγέννων, έκρυβαν όλες τις σκούπες, γιατί σύμφωνα με έναν μύθο θα ερχόντουσαν μάγισσες και κακά πνεύματα. Με αυτή τους την ενέργεια άφηναν τα κακά όντα χωρίς μεταφορικά μέσα.
Αν ήσασταν καλά παιδιά όλο τον χρόνο, δε θα έχετε να φοβάστε το Κράμπους, το οποίο κατά την παράδοση ήταν ένα ον μισό κατσίκα και μισό δαίμονας, που τιμωρούσε τα άτακτα παιδιά. Το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στη γερμανική παράδοση. Πολλοί νέοι μέχρι και σήμερα ντύνονται σαν το Κράμπους και τρομάζουν τα μικρότερα παιδιά.
Πηγή:http://www.huffingtonpost.gr/2014/12/18/–perierga-xristougenniatika-ethima_n_6339304.html
Από τις μαθήτριες της Β΄ Τάξης Αλεξοπούλου Ανθή και Αρζίδου Βασιλική-Δέσποινα
