της Ναταλίας Κιρμιζή
Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από τις συμβουλές που μου έδωσε η γιαγιά μου μέχρι να φύγει από τη ζωή. Γιαγιά ήσουν ένας από τους πιο καλούς, αγαθούς και δοτικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Μακάρι όλοι μας να υιοθετούσαμε την καλοσύνη και τους τρόπους σου…
Βοήθησες, δεν βοηθήθηκες ,
γιατί λυπάσαι;
Έδωσες, δεν πήρες,
γιατί λυπάσαι;
Μάθε την τέχνη της προσφοράς.
Χωρίς χρήματα, αλλά με την καρδιά,
Χωρίς κέρδη, αλλά με ανθρωπιά.
Μην αφήσεις τον κόσμο να σβήσει,
είσαι εδώ για τους πολλούς.
Μάθε την τέχνη της προσφοράς.
Και τώρα, κοίτα το φως,
κοίτα τη χαρά που προξένησες!
Αυτή είναι η ομορφιά του να είσαι άνθρωπος,
Φτιάξε μαζί μου το όνειρο!
Έτσι μαθαίνεις την τέχνη της προσφοράς…
