Συνέντευξη Με Την Sma Rag Da

 Sma Rag Da Μοιράζεται μαζί μας την ιστορία της μουσικής της πορείας και τις δημιουργίες της. Η Sma Rag Da (Σμαράγδα Αλεξανδρή) γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Εξάρχεια και στην ηλικία των 8 ετών μετακόμισε στην Πάτρα μαζί με την οικογένειά της. Στα 16 της επιλέχθηκε από τη Mahayana Records που την ανακάλυψε και ξεκίνησε να ηχογραφεί το debut album της με τίτλο «Queen of the Surreal».

Παρουσιάστηκε ως το next best thing της εγχώριας indie μουσικής σκηνής. Το 2016 αποφάσισε ότι ήταν ώρα να αφήσει την Mahayana Records και να συνεχίσει solo καριέρα.

Πρώτο project ήταν η κυκλοφορία του δεύτερου album της, Wisdom Tooth.

Το 2017 συνεργάστηκε με τον Brodsky και κυκλοφόρησαν το Broken Greek Project που συνδυάζει την παραδοσιακή ελληνική μουσική με τη μοντέρνα ηλεκτρονική αισθητική.

Πέρασε αρκετό καιρό μετά χωρίς να ανεβάσει καινούριο project ή τραγούδι. Έπειτα, το πρώτο της τραγούδι ήταν το If You Were A Bird αναγγέλλοντας έτσι τον ερχομό της πάλι πίσω στη μουσική.

Αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερο να τη γνωρίσουμε μέσα από τις ερωτήσεις μας. Ελάτε μαζί μας, για να ανακαλύψουμε την ιστορία της Sma Rag Da στη μουσική περιπέτεια…

Ποιο είναι αυτό το μικρό ερέθισμα που σε έκανε να ασχοληθείς με τη μουσική;

Η αλήθεια είναι πώς προέκυψε κάπως τυχαία. Στην πρώτη γυμνασίου ξεκίνησα να μαθαίνω ντραμς κι επειδή η μαμά μου (καθώς και οι γείτονες) δεν ψήνονταν να έχουμε ντραμς στο σπίτι, καθώς μέναμε σε πολυκατοικία (για προφανείς λόγους!) η μεγάλη μου αδερφή μου πήρε δώρο μια κιθάρα. Καμία σχέση η κιθάρα με τα ντραμς, αλλά αφού βρέθηκε στα χέρια μου άρχισα να βλέπω βιντεάκια στο you tube, για να μάθω να παίζω συγχορδίες. Παρόλο που στην αρχή μου βγήκε η ψυχή, ήταν μαγική διαδικασία το να κρατάω ένα όργανο και να μπορώ να το κάνω να βγάλει μια όμορφη μελωδία! Μετά, έσκασαν οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες, που όλα τα ζεις με τρομερή ένταση και θες κάπου να την εκτονώσεις, κι εμένα κάπως μου βγήκε να εκτονώνομαι εκεί. Δειλά δειλά, όσο έπαιζα, άρχισα να χαζοτραγουδάω από πάνω και μετά να γράφω. Μου πήρε καιρό να βρω το θάρρος και να παίξω τα τραγούδια μου μπροστά σε φίλους. Nτρεπόμουν πάρα πολύ στην αρχή! Όσο έβλεπα ότι μπορεί τουλάχιστον κι ένα άτομο να ταυτιστεί και να νιώσει κάτι μέσα από κάποιο τραγούδι μου, άρχισα να ξεθαρρεύω και να απολαμβάνω πολύ το να μοιράζομαι τα κομμάτια μου αντί να τα κρατάω για τον εαυτό μου.

Έχεις κάνει ένα ιδιαίτερο μουσικό project. Το Broken Greek. Ποια είναι η ιστορία του πίσω από αυτό το Project;

Ήμουν στο Λονδίνο για σπουδές και καθόμουν μια μέρα σπίτι με έναν φίλο μου παραγωγό από το πανεπιστήμιο και ξαφνικά μπήκαν από το you tube «Τα Καγκέλια» της Γωγώς Τσάμπα. Εγώ δεν έδωσα σημασία, αλλά ο Abe γύρισε και με ρώτησε με ενθουσιασμό: «Ποια είναι αυτή η κομματάρα;». Ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα πόσο διαφορετικά ακούει την παραδοσιακή μουσική κάποιος που δεν έχει τα ίδια βιώματα με εμένα! Εμείς, επειδή έχουμε συνδυάσει το κλαρίνο και τα δημοτικά με τα πανηγύρια, τα κοκορέτσια και τις (αγαπημένες) κιτς θείες, μπορεί να σνομπάρουμε αυτή τη μουσική. Σκέφτηκα ότι θα είχε τρομερό ενδιαφέρον ένα μουσικό πρότζεκτ που θα «πείραζε» αυτή τη μουσική κάποιος που την ακούει για πρώτη φορά. Το πρότεινα στον Abe και ψήθηκε πάρα πολύ! Αρχίσαμε να ψάχνουμε κομμάτια και να κάνουμε πειραματισμούς, κατά τους οποίους περάσαμε Τ Ε Λ Ε Ι Α !!!

Ποια είναι η σύνδεση σου με το «διαστημόπλοιο»;

Λοιπόν, θα σου πω. Πλέον είμαι 25 στα 26. Έφυγα από το σπίτι μου με το που τέλειωσα το σχολείο και μέχρι να μπω σε αυτό το σπίτι που είμαι τώρα, όχι απλά συγκατοικούσα, αλλά  μοιραζόμουν δωμάτιο. Και πάλι συγκατοικώ, αλλά μπήκα για πρώτη φορά σε έναν χώρο που ήταν 100% δικός μου. Επειδή γενικά βολεύομαι εύκολα -ακόμη κι αν πρέπει να κοιμάμαι με δύο άτομα σε καναπέ- δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο ανάγκη είχα μια γωνιά που να τη νιώθω ολοδική μου. Έτυχε παράλληλα να γίνουν διάφορα όμορφα πράγματα στη ζωή μου κι έτσι αυτός ο χώρος είναι πραγματικά το safe place μου. Σα να ΄μαι όντως σε ένα cozy διαστημόπλοιο, μακριά από τα πάντα!

Τα τραγούδια σου είναι -σχεδόν όλα- βιωματικά. Όταν σταματήσεις να γράφεις, έτσι θα σταματήσεις; Θα γράψεις ένα τέλος;

Δεν έχω ιδέα. Γενικά, ποτέ δεν πιέστηκα για να γράψω και θέλω να το κρατήσω έτσι, γι΄ αυτό άλλωστε και δεν βγάζω πράγματα συνέχεια. Γράφω μόνο όταν μου βγαίνει κι όταν έχω την ανάγκη. Για παράδειγμα, τον τελευταίο χρόνο έχω πωρωθεί με το διάβασμα κι όταν δεν δουλεύω, ασχολούμαι κυρίως με αυτό. Συγκεκριμένα, μελετώ Παγκόσμια Ιστορία, κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ να κάνω αυτοβούλως! Κοίτα να δεις όμως πώς τα φέρνει η ζωή!

Ζούμε σε μια εποχή όπου πολλές φορές ακόμη και τα αυτονόητα θα πρέπει να έχουν επεξήγηση. Πόσο ανοιχτόμυαλη είναι η κοινωνία, όταν θα πρέπει οι άνθρωποι να εξηγούν τα αυτονόητα; Όπως για παράδειγμα για τη ΛΟΑΤΚΙ+ (LGBTQI+) κοινότητα;

Νομίζω πώς έχουν γίνει τρομερά βήματα και έτυχε να ζήσω αυτό το μπαμ γύρω από τα θέματα ισότητας όσο συνέβαινε. Για παράδειγμα, καμία σχέση το πού βρισκόμαστε σαν κοινωνία σήμερα σε σχέση με το πού βρισκόμασταν πάνω σε αυτό το θέμα πριν 10 χρόνια· και νομικά, αλλά και από άποψη «οπτικής». Εννοείται πως έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε κι έχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά σε πολλά ζητήματα, αλλά έχω την αίσθηση πως το πάμε κάπως καλά. Εξάλλου, έχω απύθμενη πίστη στην ακόμη πιο νέα γενιά!

Έχουμε πολύ καιρό να ακούσουμε κάτι νέο μουσικά από εσένα. Πότε θα είσαι έτοιμη να μας παρουσιάσεις κάτι καινούργιο;

Χμ, καλή ερώτηση… Θα είμαι ειλικρινής. Δεν έχω ιδέα! Αυτό το διάστημα ασχολούμαι με πολύ δημιουργικά πράγματα που όμως είναι άσχετα με τη μουσική, αλλά παραδόξως ακούω περισσότερη μουσική απ΄ όσο άκουγα ποτέ! Ίσως αυτή η φάση φρεσκαρίσματος των ακουσμάτων μου να με εμπνεύσει -κι έχω την εντύπωση πως το επόμενο μουσικό μου project δεν θα θυμίζει καθόλου τα προηγούμενα! Σε κάθε περίπτωση, αν με ακολουθείτε στα social, ό,τι νέο έχω, θα το μάθετε εκεί!

Ακούστε μαζί μας τραγούδια της SmaRagDa: https://smaragda.bandcamp.com/album/wisdom-tooth

Τσοπανάκος Ήμουνα: https://www.youtube.com/watch?v=BlkmLag7gS0