Κλασική vs Pop
Τι κάνει αλήθεια την κλασική μουσική να ξεχωρίζει από
τα άλλα είδη μουσικής;
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που η κλασική μουσική έχει κερδίσει αυτόν τον τίτλο: κλασική.
Συμβολίζει την ανώτερη κλάση, την υπεροχή και την αυθεντικότητα. Είναι 700 χρόνια επίσημης μουσικής ιστορίας που ξεδιπλώθηκαν μέσα από νότες σε παρτιτούρες και είχαν στόχο να εξυψώσουν τα ανθρώπινα ιδεώδη. Είναι η όμορφη πλευρά του ανθρώπου. Εκείνη που περιγράφει με τον δικό της μοναδικό τρόπο όλα εκείνα τα θετικά μας γνωρίσματα και μας τραβάει λίγο πιο κοντά στο φως, αφήνοντας πίσω το σκοτάδι. Και μέχρι σήμερα, δεν έχει υπάρξει ένας άνθρωπος που να μη βρήκε κάτι από τον εαυτό του στην κλασική μουσική.
Η κλασική μουσική έχει μεγάλη πολυπλοκότητα και βάθος. Απαιτεί από εσάς να αλληλεπιδράσετε με τη μουσική. Τα υπόλοιπα είδη μουσικής από την άλλη πλευρά, δεν απαιτούν πραγματικά μεγάλη αλληλεπίδραση ή σκέψη. Απλά αντιδράς στον ρυθμό. Όπως είχε επισημάνει ένας φίλος μου, οι στίχοι στην ποπ είναι το κύριο χαρακτηριστικό της που την καθιστά πιο ευχάριστη στην ακρόαση.
Η δική μου γνωριμία με την κλασική μουσική έγινε όταν άκουσα -και ερωτεύτηκα- τον «Κύκνο» του Καμίγ Σαιν-Σανς από το «Καρναβάλι Των Ζώων» και από τότε άρχισα να την ακούω και να την εκτιμώ στο σύνολό της. Νομίζω ότι αν περισσότεροι άνθρωποι μελετούσαν την κλασική μουσική και τις μορφές της, θα την απολάμβαναν εξίσου.
Ακούστε τον «Κύκνο» εδώ:
Η κλασική μουσική έχει ποικίλη δομή, ποικίλα μουσικά όργανα και παράγει ήχους βαθείς και πλούσιους. Η συμφωνική ορχήστρα θεωρείται μέχρι και σήμερα η πιο άρτια ορχήστρα ακουστικά και μουσικά.
Όταν η ποπ συνάντησε την κλασική μουσική…
Τις τελευταίες δεκαετίες συχνά η ποπ «φλερτάρει» με την κλασική μουσική και τους καλλιτέχνες που την υπηρετούν. Τα αποτελέσματα της συνάντησης δεν είναι πάντοτε επιτυχημένα, αλλά όταν είναι, προκύπτουν εντυπωσιακές μουσικές συνθέσεις!
Ήδη από τη δεκαετία του ’70 οι Deep Purple 
ηχογράφησαν έναν δίσκο συνοδευόμενοι από μεγάλη ορχήστρα κλασικής μουσικής και το επανέλαβαν πρόσφατα, ενώ τους ακολούθησαν οι Scorpions, οι Metallica και άλλοι.
Scorpions, Rock You Like A Hurricane:
https://www.youtube.com/watch?v=8WfRumrHILc&ab_channel=TheMadtv2
Βέβαια, δεν πρόκειται εδώ για κλασικές συνθέσεις παιγμένες από ροκ γκρουπ, αλλά για το αντίθετο. Σε όλες τις περιπτώσεις η επιτυχία των δίσκων ήταν μεγάλη, αποδεικνύοντας ότι το κοινό είναι ανοιχτό στη συνάντηση των μουσικών ειδών.
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το βρετανικό συγκρότημα των Queen που πήγε ένα βήμα πιο μπροστά, καθώς αφομοίωσε εξ ολοκλήρου οπερετικά μουσικά μοτίβα σε πολλά τραγούδια του, κυρίως λόγω της κλασικής μουσικής παιδείας του τραγουδιστή και συνθέτη της μπάντας, Freddy Mercury. Καθόλου τυχαίο και το γεγονός ότι σε σχετικά πρόσφατη δημοσκόπηση για το καλύτερο ποπ τραγούδι του 20ου αιώνα, το «Bohemian Rhapsody» των Queen, με τα οπερετικά φωνητικά, αναδείχθηκε στην 1η θέση από το βρετανικό κοινό…
Ακούστε το «It’s a hard life» των Queen, επηρεασμένο από το «Vesti La Giubba»:
https://www.youtube.com/watch?v=uHP-qgzUVLM&ab_channel=QueenOfficial
Και, φυσικά, το μοναδικό «Bohemian Rhapsody»:
https://www.youtube.com/watch?v=fJ9rUzIMcZQ&ab_channel=QueenOfficial
Όργανα κλασικής μουσικής και ποπ
Η μουσική είναι μέρος σχεδόν της ζωής του καθενός, αλλά σημαίνει διαφορετικά
πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους, ανάλογα με το μορφωτικό τους επίπεδο ή την αισθητική καλλιέργεια που διαθέτουν. Παίζει τεράστιο ρόλο στη ζωή μας, καθώς μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας και να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα. Προσωπικά, η κλασική μουσική με έχει βοηθήσει στο να ηρεμώ και να χαλαρώνω αντίστοιχα. Τόσες όμορφες μελωδίες που μπορούν να σε ταξιδέψουν σε άλλο κόσμο…
Είμαι τώρα σε πολύ διαφορετική διάθεση συναισθηματικά , αλλά εξακολουθώ να αισθάνομαι τις πιο εκπληκτικές συναισθηματικές μετατοπίσεις κάθε φορά που ακούω οποιοδήποτε κομμάτι μουσικής. Μπορώ να αλλάξω την αίσθηση της προοπτικής μου, την αίσθηση του χρόνου, και, τελικά, τη διάθεσή μου. Είναι πάντα συναρπαστικό και για μένα πως τη στιγμή που κλείνω τη μουσική, νιώθω σαν να προσγειώνομαι απότομα σε μια σκληρή, κρύα πραγματικότητα και πάλι. Αλλά μπορώ πάντα να την ξανανοίγω.
Ελπίζω να σας έδωσα μέσα από την προσωπική μου εμπειρία κι οπτική το έναυσμα να ανακαλύψετε κι εσείς -όσοι δεν το έχετε ήδη κάνει- τη μαγεία της κλασικής μουσικής και τότε θα καταλάβετε ότι σίγουρα δεν υπερβάλλω…
Σχετικά κομμάτια που θα πρότεινα να ακούσετε για μια πρώτη γνωριμία:
Chopin: https://youtu.be/ePvpuLSKz9A
Ludovico Einaudi: https://youtu.be/hN_q-_nGv4U
Beethoven: https://youtu.be/4Tr0otuiQuU
Vivaldi: https://www.youtube.com/watch?v=g1hEszuZ4lo&ab_channel=HALIDONMUSIC
Πηγές: https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/i-pop-pleyra-tis-klasikis-moysikis/
Εξαιρετικό άρθρο, με ευαισθησία και ειλικρίνεια γραμμένο. Εκτιμώ κι εγώ από μικρός την κλασική μουσική, Ελένη, λόγω της μητέρας μου που έχει μεγάλη συλλογή. Όπως είναι για σένα ο «Κύκνος» του Camille Saint-Saëns ήταν για μένα το Adagio (In G Minor) του Albinoni. Δεν θα σου κρύψω, όμως, ότι σε πολύ πιο μεγάλη ηλικία κατάλαβα τα όσα εσύ έχεις ήδη αντιληφθεί. Μόνο όταν -μαθαίνοντας κιθάρα- είδα και προσπάθησα να ερμηνεύσω κλασικά κομμάτια, κατάλαβα την τεράστια διαφορά της κλασικής από τα άλλα είδη… Άρα, θα ήταν εύλογο να εικάσω ότι παίζεις κάποιο μουσικό όργανο;
Μπράβο Ελένη! Εξαιρετικό βιωματικό κείμενο. Σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες τόσο γενναιόδωρα τα συναισθήματά σου για τη μουσική!
Έχω να πω ότι η κλασική μουσική ποτέ δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Το άρθρο σου όμως με έκανε να κοιτάξω την κλασική μουσική με άλλο μάτι. Μου άρεσε πάρα πολύ. Μπράβο σου Ελένη!