Aristotle and Dante

Aristotle and Dante

Discover the secrets of the universe                                                  Dive into the waters of the world

Σε αυτά τα δύο βιβλία, ο αναγνώστης γίνεται θεατής μιας φιλίας, που με το πέρασμα των χρόνων, ανθίζει, ομορφαίνει, ωριμάζει, εξελίσσεται, αλλάζει. Από τα παιδικά χρόνια κιόλας, οι πρωταγωνιστές, Αριστοτέλης και Δάντης, βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, καθώς δεν μπορούν να ενταχθούν ούτε στους Μεξικάνους, ούτε στους Αμερικάνους, ενώ πολλές φορές αναρωτιούνται για τον λόγο που ποτέ δεν θα είναι αρκετοί για καμία από τις δύο εθνικότητες. Στη συνέχεια, τα προβλήματά τους μεγαλώνουν, γιατί η κοινωνία δεν θα τους δέχεται για ακόμα έναν λόγο: για το ότι αγαπούν ο ένας τον άλλον.

Και στα δύο βιβλία η αφήγηση δίνεται από την οπτική πλευρά του Αριστοτέλη και το μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι ουσιαστικά ο αναγνώστης μεγαλώνει μαζί του. Παρακολουθεί το πώς από ένα εσωστρεφές παιδί που δεν μπορεί να διαχειριστεί και να εκφράσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του – ενώ παράλληλα η σχέση του με την οικογένειά του περνάει δυσκολίες – ο Αριστοτέλης μετατρέπεται σε έναν άνδρα που διακρίνεται από ωριμότητα, που αναγνωρίζει τη σημαντικότητα των φίλων και της οικογένειας όσον αφορά την προσωπική εξέλιξη, αλλά και την υποστήριξη που του παρέχουν σε έναν κόσμο που είναι στραμμένος εναντίον του. Στήριγμά του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι ο Δάντης, και αν και η σχέση τους έχει κάποιες φορές εμπόδια, πάντα βρίσκουν τον δρόμο τους ο ένας δίπλα στον άλλον. Παράλληλα, έρχεται αντιμέτωπος και με μία απώλεια και χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Προσωπικά, προτίμησα το δεύτερο βιβλίο από το πρώτο, ακριβώς επειδή ο Αριστοτέλης έχει πια περάσει την παιδική του ηλικία και έρχεται αντιμέτωπος με τα προβλήματα του κόσμου των «μεγάλων». Και τα δύο βιβλία είχαν αρκετά αποφθέγματα που συνόψιζαν απλές αλήθειες, που όμως πολλές φορές ίσως ξεχνιούνται. Είναι βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα.

“Sometimes you’ll feel the loneliness of exile. And sometimes you’ll feel the happiness of belonging.”

“Sometimes I think that I’m nothing but a lot of emotions all tangled up in my body and I don’t know how to untangle them”

“To live and never understand the strange and beautiful mysteries of the human heart is to make a tragedy of our lives.”

“There are moments in your life that you will always remember.”

“So much of me died. It took me a long time to feel alive again. Life, Ari, can be an ugly thing. But life can be so incredibly beautiful. It’s both. And we have to learn to hold the contradictions inside us without despairing, without losing our hope.”

“Too young? Tell that to my fucking heart.”

“When you are standing all alone,” she whispered, “the people who notice—those are the people who stand by your side. Those are the people who love you.”

“Try to hang on to that innocence for as long as you can. As we age, we get cynical. The world wears us down. We stop fighting.”

“You’re every street I’ve ever walked. You’re the tree outside my window, you’re a sparrow as he flies. You’re the book that I am reading. You’re every poem I’ve ever loved.”