H BARWAQO.
Φέτος, στην αρχή της σχολικής χρονιάς είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε στο τμήμα μας, το Α2, ένα κορίτσι από άλλη ήπειρο. Ναι, ναι, καλά ακούσατε! Το σχολείο μας φιλοξένησε μία μαθήτρια από την Σομαλία, μια χώρα της ανατολικής Αφρικής. Η Barwaqo λοιπόν, αυτό ήταν το όνομά της, ήταν ένα πολύ γλυκό κορίτσι, ψηλόλιγνο, με αφρικανικά χαρακτηριστικά και μάτια όλο ζωντάνια. Είχε έρθει στη χώρα μας ως πρόσφυγας έναν χρόνο πριν. Όπως μας είπε και η ίδια, είχε έναν φόβο για το άγνωστο, αλλά για καλή της τύχη βρέθηκε σε ένα μέρος πολύ καλύτερο, με βάση τα λεγόμενά της. Αν και πέρασε πολύ δύσκολα στην ζωή της, ήταν ευγενική με όλους μας και ευγνώμων που βρισκόταν στην χώρα μας. Μας μίλησε για την δική της χώρα και πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα εκεί για ένα κορίτσι. Μας είπε ότι η εκπαίδευση εκεί ήταν τελείως διαφορετική και ότι οι δάσκαλοι ήταν αυταρχικοί και πολύ αυστηροί με τους μαθητές. Η Barwaqo στάθηκε τυχερή, γιατί η οικογένειά της κατάφερε να φύγει στη Γερμανία, για να βρει ένα καλύτερο μέλλον. Έτσι, και αυτή πήγε εκεί, για να επανενωθεί με την οικογένειά της. Δυστυχώς, επειδή έφυγε πολύ ξαφνικά, δεν προλάβαμε ούτε να την χαιρετήσουμε! Καλή τύχη Barwaqo!!!!!!
Καλτσερά Δήμητρα
Μουρουζίδου Παναγιώτα
Πριν φύγει η Barwaqo, μας άφησε κάτι δικό της. Θέλουμε να το μοιραστούμε μαζί σας!
» Όταν έφτασα πρώτη στην Ελλάδα, φοβήθηκα. Από την Ελλάδα θα θυμάμαι τον ήλιο, τη ζέστη και τη θάλασσα που έχει εδώ στην Αλεξανδρούπολη. Θα θυμάμαι τους φίλους που έκανα στο σχολείο και τους φίλους στην Άρσις, στο σπίτι μου. Θα θυμάμαι την κυρία Λίτσα που ήταν πάντα δίπλα μου και με πρόσεχε. Επίσης, θα θυμάμαι μια ξεχωριστή μέρα για εμένα και για τα παιδιά της Άρσις, όταν πήγαμε όλοι μαζί στο λούνα παρκ. Παίξαμε όλα τα παιχνίδια και περάσαμε πολύ ωραία. Θα μου λείψουν και η Ελλάδα αλλά πιο πολύ οι φίλοι μου και οι όμορφες μέρες που περάσαμε. Σίγουρα δεν θα ξεχάσω τους κυρίους στην Άρσις και στο σχολείο που με πρόσεχαν και μου έμαθαν ελληνικά και πολλά πράγματα.»
Μπαρουάκο Barwaqo
