Ο Δημήτρης Βραχιώλιας είναι μαθητής της Γ΄τάξης του 5ου Γυμνασίου Αλεξανδρούπολης. Είναι συμμαθητής μας. Είχε την τύχη να συμμετάσχει στα γυρίσματα της ταινίας «Πέντε 5» του Βασίλη Τσικάρα. Του ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία του αυτή και δέχτηκε με πολύ μεγάλη προθυμία!
Δημήτρη, ευχαριστούμε πολύ που δέχτηκες να μας παραχωρήσεις αυτή τη συνέντευξη. Θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε σε ποια ταινία έπαιξες και ποιον ρόλο ενσάρκωσες.
Συμμετείχα ως ηθοποιός στην ταινία του Βασίλη Τσικάρα «Πέντε 5», η οποία αναφέρεται στο ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης (που έγινε το 1821) και στους 5 μάρτυρες της Σαμοθράκης. Έπαιξα τον ρόλο του Μανώλη, του ενός από τους πέντε. Οι άλλοι ήταν ο Μιχάλης, ο Θεόδωρος, ο Γεώργιος ο μεγάλος και ο μικρός Γεώργιος. Εγώ, λόγω ηλικίας, στην ουσία ήμουν σαν μπαμπάς τους, τους προστάτευα.
Πώς ένιωσες, όταν σου ήρθε η πρόταση να παίξεις στην ταινία;
Καταρχάς πρέπει να πω ότι δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα μπορούσαν να παίξω έναν τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Εγώ νόμιζα ότι απλά θα είμαι ένας κομπάρσος και θα παρακαλώ τον σκηνοθέτη να με βάλει να παίξω. Όταν μια μέρα ο κύριος Τσικάρας είπε στον πατέρα μου ότι θα παίξω τον ρόλο του Μανώλη, δηλαδή έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά αλλά και άγχος. Επίσης, το θεώρησα μεγάλη πρόκληση για μένα.
Δημήτρη, είχες άγχος στα γυρίσματα;
Εννοείται! Ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο! Όμως όλοι οι συντελεστές της ταινίας και όλοι οι ηθοποιοί με έκαναν να νιώθω πολύ άνετα και χαλαρά. Και θέλω να σας πω ότι παίζανε και μεγάλα ονόματα, τα οποία γνωρίζουμε από την τηλεόραση, όπως η Κωνσταντίνα Μυλωνά και ο Παναγιώτης Καρμάτης. Επίσης, έπαιζε και ένας χολιγουντιανός σταρ, ο Manu Bennett, γνωστός από τις ταινίες «Spartacus» και «Hobbit».
Μπορείς να μας πεις πώς ξεκίνησε η ιδέα, για να γυριστεί αυτή η ταινία;
Υπάρχει στην Αλεξανδρούπολη το πολιτιστικό σωματείο «Εκκίνηση». Επειδή μέχρι πρόσφατα κανένας δεν είχε ασχοληθεί με την ιστορία της επανάστασης στη Θράκη και επειδή ποτέ δεν είχε γυριστεί ταινία με θέμα την επανάσταση στη Θράκη, το σωματείο «Εκκίνηση» κάλεσε τον κύριο Βασίλη Τσικάρα να γυρίσει μια τέτοια ταινία. Ο κύριος Τσικάρας είχε ήδη γυρίσει πολύ αξιόλογες ταινίες για την επανάσταση του 1821 και επειδή ο πατέρας του ήταν από την Ορεστιάδα, δέχτηκε με μεγάλη χαρά να κάνει την ταινία «Πέντε 5». Ο ίδιος έγραψε το σενάριο και έκανε και τη σκηνοθεσία.
Και σε σένα πώς έφτασε η πρόταση να συμμετάσχεις σε αυτήν την ταινία;
Ο μικρός μου αδερφός, ο Γιάννης, έβλεπε τις ταινίες του κυρίου Τσικάρα, γιατί του άρεσαν πάρα πολύ. Ζήτησε, λοιπόν, μέσω κάποιου κοινού γνωστού, να τον γνωρίσει. Έτσι, όταν ο κύριος Βασίλης ήρθε μια φορά στην Αλεξανδρούπολη, μας δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε, να μιλήσουμε μαζί του και πάνω στη συζήτηση μας δήλωσε ότι θα μας βάλει να παίξουμε στην ταινία του!
Δημήτρη, μίλησέ μας τώρα για την εμπειρία σου από τη συμμετοχή στην ταινία. Τι είναι αυτό που σε εντυπωσίασε περισσότερο και τι θα κρατήσεις από αυτή την εμπειρία;
Πιο πολύ από όλα θα κρατήσω το πώς με αγκάλιασαν όλοι οι ηθοποιοί. Εγώ και τα αδέρφια μου – στην ταινία παίξαμε και οι τρεις μας- καθόμασταν στην αρχή σε μια άκρη, γιατί ντρεπόμασταν πολύ. Και ήρθαν όλοι οι ηθοποιοί και μας αγκάλιασαν, μας ενθαρρύνανε πάρα πολύ πριν παίξουμε τους ρόλους μας. Θα κρατήσω ιδιαίτερα τη συμπεριφορά του ηθοποιού Manu Bennett, ο οποίος μας έκανε να νιώσουμε πολύ άνετα μαζί του και μας προσέγγισε ο ίδιος, για να νιώσουμε έτσι.
Πώς ήταν η όλη διαδικασία των γυρισμάτων; Ήταν κουραστική;
Έπρεπε να επαναλαμβάνουμε πολλές φορές την ίδια σκηνή, ακόμα και την πιο απλή. Ας πούμε, το γύρισμα μιας σκηνής στην οποία απλά περπατούσαμε προς τη θάλασσα μπορούσε να κρατήσει 40-45 λεπτά. Την επαναλαμβάναμε πολλές φορές, για να πετύχουμε το τέλειο αποτέλεσμα. Μάλιστα χρειαζόταν να περπατάμε κάτω από τον ήλιο, πράγμα που μας κούραζε ακόμα περισσότερο.
Είχες να μάθεις κάποια λόγια; Σε δυσκόλεψε η απομνημόνευση;
Δεν θα το έλεγα. Τα λόγια μου δεν ήτανε πολλά, οι ατάκες μου ήταν σύντομες, άρα δεν υπήρχε δυσκολία στην απομνημόνευση. Το βάρος έπεφτε κυρίως στον τρόπο που θα τα έλεγα. Έτσι, χρειαζόταν να πω το ίδιο πράγμα πολλές φορές, πάντα με καθοδήγηση του σκηνοθέτη, μέχρι να το πω σωστά.
Η εμπειρία σου σε έκανε να σκέφτεσαι ότι ίσως στο μέλλον γίνεις ηθοποιός;
Δεν είμαι ακόμα σίγουρος τι θα επιλέξω να κάνω στη ζωή μου αλλά δεν είναι πολύ πιθανό να γίνω ηθοποιός. Τα σχέδια μου μάλλον με οδηγούν προς άλλες κατευθύνσεις, όχι προς την ηθοποιία.
Ποια ήταν η στάση του σκηνοθέτη, του κυρίου Τσικάρα, προς εσένα και προς τους άλλους ηθοποιούς που συμμετείχαν στα γυρίσματα;
Ο σκηνοθέτης ήταν πάρα πολύ φιλικός, βοηθούσε πολύ στο γύρισμα των σκηνών, μας έπαιρνε κάθε φορά και μας έδινε αναλυτικές οδηγίες για τη στάση των χεριών, το βλέμμα, για την παραμικρή λεπτομέρεια. Ήταν πολύ βοηθητικός και ευγενικός μαζί μας.
Στην ταινία είχε πολλούς κομπάρσους;
Στην ταινία συμμετείχαν πάρα πολλοί κομπάρσοι, απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Υπήρχαν φορές που περίμεναν πάνω από 450 άνθρωποι να παίξουν σε μια σκηνή. Και ήταν δύσκολο, γιατί μερικές φορές έπρεπε να περιμένουν πολύ. Εμείς πηγαίναμε στα γυρίσματα 9 το πρωί και φεύγαμε 8 το βράδυ. Και αυτοί έπρεπε να περιμένουν.
Πότε έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας;
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο διάστημα από τα μέσα Ιουνίου μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου του 2021, σε διάφορα σημεία του νομού Έβρου. Πήγαμε στο Σουφλί, στην Ορεστιάδα, στη Μάκρη, στα Δίκελλα. Εγώ συμμετείχα στην αρχή των γυρισμάτων και μετά πήγα τον Σεπτέμβριο, οπότε κάναμε τα γυρίσματα μέσα σε ένα πολύ όμορφο σπίτι.
Ήταν δύσκολα τα γυρίσματα με τη ζέστη;
Πολύ δύσκολα. Ο ήλιος ήταν πολύ κουραστικός. Ψάχναμε σκιά να κρυφτούμε. Οι μακιγιέρ μας πρόσεχαν πολύ και συνέχεια μας λέγανε να καθόμαστε στη σκιά.
Τι ρούχα φορούσες;
Εγώ για τις ανάγκες του ρόλου μου φορούσα μία βράκα και ένα φανελάκι. Σε μια σκηνή φόρεσα και ένα κόκκινο γιλέκο.
Δημήτρη, σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη. Δεν έχουν πολλά παιδιά την ευκαιρία που είχες εσύ. Σου ευχόμαστε τα καλύτερα και, βέβαια, η εμπειρία σου από τα γυρίσματα της ταινίας να σου μείνει αξέχαστη!
Αγωγιάτου Ελένη
Αϊντινίδης Ραφαήλ
