Η οδός που κατοικώ δε διδάσκει ιστορία αλλά γεωγραφία ! Ονομάζεται οδός Καλύμνου. Ας κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στο νησί αυτό …
Η Κάλυμνος είναι ένα νησί των Δωδεκανήσων και βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο πέλαγος, ανάμεσα στην Κω, τη Λέρο και τη Μ. Ασία. Είναι το τέταρτο σε έκταση νησί των Δωδεκανήσων με πρωτεύουσα τη Χώρα. Η επιφάνειά της είναι 109,67 τ. χλμ., ενώ το μήκος των ακτών φτάνει τα 96 χλμ. και ο πληθυσμός της είναι 17.797 μόνιμοι κάτοικοι (απογραφή 2021). Το έδαφος της είναι ορεινό και άγονο. Η παρουσία πολυάριθμων και βαθιών χαραδρών και ορεινών όγκων είναι έντονη σε όλη την επιφάνεια του νησιού. Η αρχική ονομασία του νησιού ήταν Καλύδνα. Προστάτης του νησιού ήταν ο Απόλλωνας με το ιερό του να αποτελεί πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο στο νησί καθ’ όλη την αρχαιότητα έως τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Κάλυμνο χτίστηκαν πολλοί ναοί πάνω σε ερείπια παλιών αρχαίων ναών. Η Κάλυμνος γνώρισε πολλούς κατακτητές στο πέρας της ιστορίας της. Αυτοί που άφησαν τα σημάδια τους στο νησί, τόσο στη φυσιογνωμία του όσο και στην κουλτούρα των κατοίκων είναι οι Βενετοί. Οι κάτοικοι της σήμερα ασχολούνται με την αλιεία, την ναυτιλία και κυρίως με την παραδοσιακή σπογγαλιεία. Έχει χαρακτηριστεί ως «νησί των σφουγγαράδων» και παρουσιάζει αξιόλογη πνευματική και λαογραφική κίνηση. Τον Μάιο του 1998 Κάλυμνος αδελφοποιήθηκε με την Αλεξανδρούπολη.¨
Μια κάτοικος του νησιού γράφει στο travel fox : «Αν κλείσω τα μάτια μου και σκεφτώ την Κάλυμνο, αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι τα βράχια της, οι τρούλοι των εκκλησιών και η μυρωδιά του θυμαριού. Τα βράχια που αρχικά την κάνουν να δείχνει άγρια και αφιλόξενη, αλλά είναι αυτά που την έκαναν παγκοσμίως γνωστή και την ανέδειξαν σε κορυφαίο προορισμό αναρρίχησης. Οι τρούλοι των εκκλησιών και συγκεκριμένα του Αγίου Σάββα που δεσπόζει επιβλητικά πάνω στο βουνό και υποδηλώνει τον βαθιά θρησκευτικό χαρακτήρα του νησιού. Το θυμάρι που είναι το μόνο που φυτρώνει στα άγρια βράχια της και στο οποίο οφείλει το υψηλής ποιότητας μέλι που βγάζει το νησί…»
Παραδοσιακά χωριά και οικισμοί, εκπληκτική θέα και ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, παραλίες με πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά, αρχαιολογικά μνημεία, λευκά ξωκλήσια και ναοί μοναδικής αρχιτεκτονικής, πολιτιστικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις, γευστικότατα τοπικά προϊόντα, που καλλιεργούνται σε οικογενειακά περιβόλια – βασικά συστατικά της νόστιμης τοπικής κουζίνας – και πάνω απ’ όλα η ζεστή φιλοξενία είναι μερικές από τις απολαύσεις που περιμένουν τον επισκέπτη.
Σε αυτό το μαγευτικό νησί λοιπόν, παραπέμπει το όνομα της οδού που κατοικώ. Και θα ήθελα πολύ να το επισκεφτώ για καλοκαιρινές διακοπές!
Στεφανίδης Χρήστος
