Oι περισσότεροι καθηγητές θέλουν να μας δείξουν πως είναι καλοί μαζί μας όσο βαθμολογούν. Εμείς όμως σαν δημοσιογραφικά δαιμόνια που είμαστε ανακαλύψαμε την δωσίλογη και τραγική σκευωρία που κρύβεται πίσω από τα φαινομενικά αθώα πρόσωπα των καθηγητών. Μετά λοιπόν από κουραστική έρευνα μηνών είμαστε σε θέση να σας παρουσιάσουμε τις δολοπλοκίες των καθηγητών μας σε αποκλειστική μετάδοση:
« ΠΩ ΠΩ πάλι πρέπει να περάσω βαθμούς σ’ αυτά τα βρωμόπαιδα! Άλλο ένα Σαββατοκύριακο μου καταστράφηκε! Άντε να δούμε σε ποιο παιδί θα δημιουργήσω ψυχολογικά φέτος. Πρώτος ο Γιωργάκης. Αχ το καλό μου! Κάθε χρόνο με εκπλήσσει όλο και περισσότερο. Και πάντα μπροστά μπροστά να παρακολουθεί. Πάντα μου θυμίζει τις εργασίες για το σπίτι που είχαμε. Εννοείται πως 20. Δεύτερο έχουμε… έχουμε… ΑΑΑΑΑΑ τον Διονύση! Η μέρα με την νύχτα. Δεν έχω ξαναδεί στα τόσα χρόνια εμπειρίας μου, έναν τόσο αυθάδη άνθρωπο! Απαράδεκτος σε κάθε επίπεδο! Έχει καταστρέψει το μάθημα που με τόσο κόπο και ιδρώτα προσπαθώ να κάνω κάθε μέρα! Μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Και για να δούμε πόσο έγραψε στο διαγώνισμα… 12!!! Αν είναι δυνατόν! Απλά τραγικό. Ένα 8 και πολύ του είναι. Με νευρίασε το σκασμένο, πού είναι τα χάπια μου; Αχ δεν τα βρίσκω. Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ άλλο με τα υπόλοιπα παιδιά. Για να δούμε στη Μαρία θα βάλω δεκαεπτά, στον Παναγιώτη θα βάλω δεκαπέντε δεν μου αρέσει το ντύσιμό του. Τί εννοείς έγραψε 20. ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ!! Μη με νευριάζεις τώρα. Είπα κάτι και αυτός είναι ο βαθμός. Δεν με νοιάζει η προσπάθειά τους! Άχου με νευρίασες τώρα. Καλά συνεχίζω. Η Ελένη δώδεκα, ο Σταμάτης δεκατρία, η Εύα έντεκα, ο Ονούφριος δεκατέσσερα, η Γιώτα εννιά η Βαρβάρα επτά και ο Γρηγόρης δέκα!! Αχχχχ τελείωσα για ακόμη ένα τετράμηνο. Πάμε να τα παραδώσουμε στους γονείς»
Τι σκέφτονται οι γονείς όταν βλέπουν τις βαθμολογίες των παιδιών τους;
Αν πιστεύετε (που δεν θα το πιστεύετε σε λίγο καιρό) ότι όλοι οι γονείς είναι επιεικείς με τους βαθμούς, τότε κάνετε λάθος. Και πώς το ξέρουμε εμείς αυτό; Μα φυσικά έχουμε και εμείς γονείς που έχουν προετοιμαστεί για χρόνια με ειδικές μεθόδους για καταστάσεις σαν κι αυτή. Και, παρόλο που αυτές οι μέθοδοι θα έπρεπε να μείνουν μυστικές (για αυτονόητους λόγους), εμείς δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε και αποφασίσαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας.
Φυσικά, το πλέον τρανταχτό παράδειγμα είναι…. Η ΠΑΝΤΟΦΛΑ. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή τη φράση και ελπίσαμε πως ήταν απλώς μια πλάκα; Όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή. Δεν μας πιστεύετε; Εμείς οι παλιοί κάτι ξέρουμε… Έχουμε δει τις μάνες μας τόσες φορές να προπονούνται νυχθημερόν με αυτό το φονικό πλέον όπλο. Ακόμα και στις τσέπες τους τις κρύβουν για… έκτακτες ανάγκες.
Μια ακόμα μέθοδος δεν είναι υλική, αλλά….ψυχολογική. Όλα αυτά τα πικρόλογα που μας λένε μπροστά στα ίδια μας τα μούτρα είναι χειρότερα και από ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΦΛΑ. Δε θα θέλαμε να το σχολιάσουμε περαιτέρω, αλλά ελπίζουμε να καταλάβατε…
Όμως, όχι μόνο μάθαμε τα φονικά όπλα που χρησιμοποιούν, αλλά μπήκαμε μέσα στο μυαλό των όντων αυτών που λέγονται γονείς και ακούσαμε ό,τι φανταστικό και ωραίο έχουν να πουν για τα “εξυπνοπούλια” τους.
Ιδού λοιπόν τι ανακαλύψαμε:
“Ήρθε επιτέλους ο Γιωργάκης από το σχολείο. Αχ, ευτυχώς δε χρειάζεται να χρησιμοποιήσω την παντόφλα. Μα τι κρατάει στο χέρι του; Τι είναι αυτό το χαρτί; Το άφησε στο τραπέζι. Κάτσε να ρίξω μια ματιά μπας και είναι τίποτα…..α, είναι οι βαθμοί του. Εντάξει, δεν ανησυχώ, το παιδί μου είναι αστέρι. Για να δούμε…γλώσσα, λογοτεχνία 18. Εε νταξει μπορούσε και λίγο καλύτερα. Ιστορία, Ιλιάδα 17. Αχ, γιατί δεν προσπαθεί λίγο παραπάνω αυτό το παιδί! Του το έχω πει τόσες φορές! Αρχαία 15….κάτσε ΤΙ; 15; Μα εγώ ήμουν άριστη στα Αρχαία! Τι ντροπή!!!! Φυσική 13;! Απ’το κακό στο χειρότερο! Μαθηματικά 12;! Τελικά μάλλον θα τη βγάλω την παντόφλα.” ΓΙΩΡΓΟΟΟΟΟ;!
ΤΙ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΒΑΘΜΟΥΣ;;
Σκοτάδι στο δάσος. Τα ζώα κοιμούνται. Τα φύλλα των δέντρων θροΐζουν σιγανά. τα λουλούδια ρίχνουν τους βλαστούς τους. Όλα είναι βουβά και κοιμισμένα. Όλα εκτός από ένα μικρό αγόρι. Μαζεμένο, κρυμμένο κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων, το μικρό παιδάκι άρχιζε σιγα σιγα να ψέλνει προσευχές . Αλλα δεν εχουν ολα τα παραμυθια αίσιο τέλος……Ήταν πολύ αργά για το μικρό αγόρι.Τα μυθικά διαβολικά πλάσματα που αποκαλούν “Γονείς” πλησίαζαν απειλητικά. Οι επιλογές δεν ήταν πολλές. Είτε θα πηδούσε από το παράθυρο, κάτι που αποτελεί συχνή αιτία θανάτου σήμερα, είτε να βγει από την κρυψώνα του και να παραδεχθεί τα λάθη του και να υποστεί τις βαρύτατες κυρώσεις που ήξερε πως θα υπάρξουν. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ζύγισε τις επιλογές του. όμως, πως φτάσαμε εδώ;
Ήταν ένα όμορφο μεσημέρι. Τα πουλιά κελαηδούσαν και οι μαθητές έβγαιναν από το κτήριο χαρούμενοι. Όλοι εκτός από έναν. Ένας μαθητής αλλιώτικος από τους άλλους. Μόλις είχαν πάρει βαθμούς, και τα αποτελέσματα ήταν το λιγότερο αποκαρδιωτικά. Ήξερε πως είχε το πολύ 15 λεπτά ζωής ακόμα. Δύσκολα τα πράγματα. Βέβαια, δεν μπορείς να έχεις και πολλές απαντήσεις όταν ο μεγαλύτερος βαθμός που παίρνεις είναι 15. Αναλογίστηκε την φάτσα της αγαπημένης του μητέρας όταν θα έπαιρνε το χαρτί, και από ελαφρά παραμορφωμένη εκδοχή της Μάργκοτ Ρόμπι, το πρόσωπό της αρχικά θα άλλαζε σε νεογέννητο μπαμπούλα, θα προχωρούσε σε μία φάση ανεξέλεγκτου πιθήκου που μόλις το έσκασε από ζωολογικό κήπο και θα κατέληγε ως μια οργισμένη μητέρα με μια παντόφλα στο χέρι, έτοιμη να σε κάνει να αποχαιρετήσεις αυτόν τον μάταιο κόσμο. Αναστέναξε. Το πάρκο της γειτονιάς του είχε κάποια πολύ ωραία παγκάκια. Ίσως να κοιμηθεί εκεί για το προσεχές μέλλον. Μέχρι να βρει δουλειά δλδ. Αρκεί να έμενε μακριά από τούτο το φονικό πλάσμα ονόματι ΜΑΝΑ.
Ανδρέας Γαβριήλ
Μαρία Γεωργακοπούλου
Νιόνιος Αντωνακόπουλος
Σπυρίδων ΑΪβάτογλου
