του Γιώργου Λαχανόπουλου
Ζώα και επανάσταση. Κανένας δεν θα φαντάζονταν ότι αυτές οι 2 λέξεις θα έμπαιναν στην ίδια πρόταση. Ποιος θα περίμενε ότι η κορυφή της τροφικής αλυσίδας θα εκθρονιζόταν από τα ζώα που τόσα χρόνια ήταν υπόδουλα; Ο Τζορτζ Όργουελ δημοσίευσε το 1945 ένα σατιρικό ααλληγορικό μυθιστόρημα με τις περιπέτειες των ζώων μιας φάρμας που εξεγείρονται ενάντια στον τυραννικό ιδιοκτήτη της φάρμας με όραμα έναν κόσμο δικαιοσύνης και ισότητας. Πήγαν όμως έτσι τα πράγματα;
Σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη η «Φάρμα των ζώων» λοιπόν είναι μια σύγχρονη διασκευή του βιβλίου του Όργουελ. Το έργο αρχίζει με έναν λόγο του γηραιότερου ζώου, ενός γουρουνιού (Κώστας Μπερικόπουλος ), για τη σημασία της ελευθερίας και πως ήρθε η στιγμή να σταματήσει η καταπίεση και η εκμετάλλευση από τον άνθρωπο. Εμπνευσμένα τα ζώα οργανώνουν την επανάσταση τους και μετά από πολλούς αγώνες κερδίζουν την αυτονομία τους . Όλα κυλάνε ομαλά μέχρι την μέρα που ένα από τα μέλη της αρχηγικής τριάδας αποφασίζει να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στο πρόσωπο του. Ο φιλόδοξος Ναπολέων (Προμηθέας Αλειφερόπουλος) διώχνει με την βοήθεια του υπουργού προπαγάνδας (!) Σκουήλερ (Πάνος Παπαδόπουλος) τον συναρχηγό στην προσπάθεια των ζώων, Σνόουμπολ (Μιχάλης Βαλάσογλου). Ο Ναπολέων, ως αναμφισβήτητος ηγέτης, καθησυχάζει τα υπόλοιπα ζώα ότι οι ζωές τους θα κυλούσαν κανονικά και ότι τίποτα δεν μπορεί να πειράξει την μικρή τους κοινωνία. Σύντομα τα γουρούνια αρχίζουν να εκμεταλλεύονται τα υπόλοιπα ζώα, επιβάλλοντας την γνώμη τους. Όσο για τους ανυπάκουους, τους αναλαμβάνουν τα σκυλιά (Άρης Μπινιάρης και Πάνος Ζυγούρος), η αστυνομία της φάρμας . Η στέρηση των δικαιωμάτων και των προνομιών των ζώων προχωρά σταθερά, μεθοδικά και με παραθυράκια στους νόμους που είχαν θεσπιστεί από την αρχή της επανάστασης. Με τον καιρό τα γουρούνια δεν έχουν καμία διαφορά από τον άνθρωπο, τα ζώα έχουν ανταλλάξει έναν δυνάστη με έναν άλλον.
Οι ηθοποιοί ήταν απίστευτα ταλαντούχοι . Όλοι ήταν προφανές ότι είχαν μελετήσει τις κινήσεις και τα χαρακτηριστικά των ζώων που υποδύονταν, καθώς έκαναν διάφορες μικρό-κινήσεις ή συμπεριφέρονταν όπως τα ζώα. Για παράδειγμα, η ηθοποιός που έκανε την γάτα (Γρηγορία Μεθενίτη) όποτε συνομιλούσε με τους σκύλους τους χαρακτήριζε μειονεκτικά με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε καβγά. Η προσεγμένη σκηνοθεσία και οι εντυπωσιακές υποκριτικές ικανότητες των ηθοποιών μετέφεραν τα συναισθήματα και το κλίμα που επικρατούσε μεταξύ των χαρακτήρων πολύ αποτελεσματικά. Η μουσική υπόκρουση συνόδευε το έργο τις στιγμές που ήταν απαραίτητη. Τα κοστούμια και τα σκηνικά ήταν ευφάνταστα και βοηθούσαν στην ενσάρκωση κάθε ρόλου.
Η «Φάρμα των ζώων», μια ιστορία γραμμένη περισσότερα από 100 χρόνια πριν, καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να αγγίξει τους θεατές του σήμερα αλλά και μια παρέα 15 χρονών εφήβων που έκαναν ένα σύντομο ταξίδι στην φάρμα του Όργουελ.
