των Κατερίνας Καπελλέ και Φοίβης Φτούλη
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή χαράς και αγάπης, κατά την διάρκεια των οποίων οι οικογένειες μαζεύονται στο σπίτι και περνάνε όλοι μαζί ευχάριστες στιγμές. Οι στιγμές είναι γλυκές, γεμάτες ζεστασιά, κέφι και θαλπωρή. Το 2022 συνέβησαν όμως πολλά δυσάρεστα γεγονότα που επηρέασαν πολλούς.
Το πιο πικρό και οδυνηρό γεγονός του 2022 σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Να πώς φαντάζει ο φρικτός αυτός πόλεμος μέσα από τα μάτια ενός 14χρονου κοριτσιού που ζει εκεί:
«Καλησπέρα, ονομάζομαι Βαλέρια και είμαι ένα 14χρονο κορίτσι που ζει στην Ουκρανία. Πηγαίνω, ή βασικά… πήγαινα, μέχρι να ξεσπάσει ο πόλεμος, Δευτέρα Γυμνασίου, σ΄ ένα σχολείο στο Κίεβο. Επειδή πολλοί θα αναρωτιέστε τι σημαίνει πόλεμος, αποφάσισα να σας διηγηθώ τη ζωή μου κατά τη διάρκεια του πολέμου, ώστε να καταλάβετε πόσο πολύ άλλαξε.
Πιο συγκεκριμένα, όταν γνωστοποιήθηκε πως ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, κήρυξε πόλεμο στην Ουκρανία, βρισκόμουν στο προαύλιο του σχολείου με τις φίλες μου και μιλάγαμε. Δεν είχα προλάβει να ολοκληρώσω αυτό που έλεγα, όταν ο διευθυντής του σχολείου μάς φώναξε να μπούμε αμέσως όλοι μέσα στις τάξεις και να κρυφτούμε κάτω από τα θρανία. Μετά από ελάχιστα λεπτά, ακούσαμε έναν εκκωφαντικό θόρυβο και ουρλιαχτά ανθρώπων. Οι πρώτοι πύραυλοι και βόμβες είχαν πέσει στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Εκείνη η μέρα, η εικοστή τέταρτη του Φεβρουαρίου, σηματοδότησε την αρχή μιας εξαιρετικά δύσκολης και επικίνδυνης περιόδου.
Καθημερινά, βόμβες έπεφταν στις πόλεις της Ουκρανίας, ενώ ρωσικός στρατός εισέβαλε στη χώρα. Δε σταμάτησε μέχρι να φτάσει στην ευρύτερη περιοχή του Κιέβου, αφού πρώτα κατέλαβε το εργοστάσιο Τσερνομπίλ. Έπειτα, τα ξημερώματα της 4ης Μαρτίου, μάθαμε πως είχε ξεσπάσει έπειτα από βομβαρδισμό των Ρώσωνπυρκαγιά στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια, που αν δεν το ξέρετε, αποτελεί τον μεγαλύτερο σε μέγεθος στην Ευρώπη. Πέρα από Κίεβο, πολιορκήθηκαν και άλλες περιοχές, όπως η Μαριούπολη. Τα αποτελέσματα του πολέμου ήταν καταστροφικά: πολλοί άνθρωποι πέθαναν, πόλεις της Ουκρανίας καταστράφηκαν, ενώ 2119 στρατιωτικές υποδομές χτυπήθηκαν. Επιπλέον, 6.7 εκ. Ουκρανοί πολίτες, μεταξύ των οποίων εγώ, οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου εγκαταλείψαμε την πατρίδα μας και καταφύγαμε πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες. Και ενώ εγώ με τη μητέρα μου και τους παππούδες μου, βρισκόμασταν στην Ρουμανία και προσπαθούσαμε να προσαρμοστούμε, ο πατέρας μου και ο μόλις 19 χρονών αδερφός μου πολεμούσαν τους Ρώσους με κίνδυνο τη ζωής τους. Η πιθανότητα να τους χάσω από τη μια στιγμή στην άλλη, ήταν και αυτό που με έκανε να νιώσω πιο φοβισμένη και τρομαγμένη από ποτέ.
Κάπως έτσι, λοιπόν, πέρασαν οι προηγούμενοι μήνες, μέχρι και σήμερα, μέσα στη δυστυχία, την ανασφάλεια και τον φόβο»
Ο καταστροφικός αυτός πόλεμος ξέσπασε στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, μετά από απόφαση του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν να ανταποκριθεί, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στο αίτημα των δυο ηγετών των ρωσόφωνων περιοχών, του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ για βοήθεια. Ισχυρίστηκε ότι στόχος είναι η υπεράσπιση των ανθρώπων που επί οκτώ χρόνια υφίστανται διωγμούς και γενοκτονία από το καθεστώς του Κιέβου αλλά οι ισχυρισμοί του αυτοί ελέγχονται ως προς την ειλικρίνειά τους. Η εισβολή αυτή καταδικάστηκε από χώρες της Δύσης, που ανακοίνωσαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Τέλος, ο συγκεκριμένος πόλεμος έχει προκαλέσει οικονομικά και επισιτιστικά προβλήματα, τόσο στην Ρωσία και στην Ουκρανία, όσο και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Φαντάζει μακρινό το 2019, όταν η ανθρωπότητα πρωτοήρθε αντιμέτωπη με τον Covid19 αλλά η πανδημία εξακολουθεί να υπάρχει στις ζωές μας. Να πώς περιγράφει την εμπειρία του ένα μικρό παιδί από το Μεξικό:
«Είμαι ο Μιγκέλ, ένα 9χρονο παιδί από το Μεξικό. Η φετινή χρονιά ήταν αρκετά δύσκολη . Έχασα πολλούς αγαπημένους μου ανθρώπους. Τον Μάρτιο του 22 έχασα τον πατέρα μου από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα. Η μητέρα έχασε τα πάντα. Δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες μας με τα λίγα λεφτά που έβγαζε. Ανέλαβα τις δουλειές του σπιτιού ωστε να έχει χρόνο να ξεκουράζεται. Για κάποια στιγμή είχαμε βρει μια ισορροπία στην ζωή. Μέχρι που τον Σεπτέμβρη του 22 η μητέρα μου κόλλησε κοβιντ. Δεν είχαμε λεφτά για νοσοκομείο. Έπρεπε να αναλάβω και τη φροντίδα του μικρότερου μου αδελφού. Κάθε μέρα ερχόταν ένας γείτονας γιατρός για να παρακολουθεί την υγεία της μητέρας μου. Όσο παιρνουσε ο καιρός η υγεία της χειροτέρευε. Μετά από 15 μέρες δίνοντας συνεχώς μάχη για την ζωή της, έφυγε από την ζωή . Δεν μπορούσα να αντέξω και άλλη απώλεια. Έπρεπε να ωριμάσω πιο γρήγορα και να είμαι υπεύθυνος για την φροντίδα του αδελφού μου. Έτσι εδώ και όλο αυτόν τον καιρό ζω με τους παππούδες μου στην Ισπανία, προσπαθώντας να προσαρμοστώ.»
Στο Ιράν το 2022 θα είναι η χρονιά των μεγάλων διαδηλώσεων των νέων γυναικών και αντρών, με κύριο αίτημα να αποκτήσουν και οι γυναίκες την ελευθερία να ντύνονται όπως θέλουν και να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Αφορμή γι’ ό,τι συνέβη ήταν ο άδικος θάνατος της 22χρονης Ιρανής Μαχσα Αμίνι στις 16 Σεπτεμβρίου, η οποία συνελήφθη από την αστυνομία ηθών, καθώς δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της (χιτζάμπ). Οι διαδηλώσεις ξέσπασαν στην πόλη Σεκίζ και μέσα σε ελάχιστες ώρες εξαπλώθηκαν σε πολλές άλλες, ενώ η αντίσταση των πολιτών εκδηλώθηκε με διάφορους τρόπους, όπως φεμινιστικά και αντικυβερνητικά συνθήματα, διαμαρτυρίες, κάψιμο των χιτζάμπ, παρελάσεις, κόψιμο μαλλιών ως ένδειξη αγώνα. Επιπρόσθετα, αντίσταση παρατηρήθηκε και στα σχολεία, ενώ αξιοσημείωτο είναι πως υπήρξε ανταπόκριση και συμπαράσταση και από τους νέους άνδρες, οι οποίοι διαδήλωναν μαζί με τις γυναίκες για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Παρά τα βίαια μέτρα για την καταστολή των διαδηλώσεων από τη μεριά της κυβέρνησης, τελικά σημειώθηκε μια μικρή νίκη των διαμαρτυρόμενων Ιρανών, καθώς ανακοινώθηκε από το καθεστώς η κατάργηση της αστυνομίας ηθών.
Η πραγματικότητα είναι δύσκολη και σκληρή για πολλούς ανθρώπους γύρω μας. Τίποτε δεν μπορεί να μας εγγυθηεί πως δε θα χρειαστεί κι εμείς να βρεθούμε αντιμέτωποι με δυσκολίες όπως αυτές που χτυπούν άλλους συνομηλίκους μας. Ίσως αυτό κάνει ακόμη πιο σημαντικές τις στιγμές που μοιραζόμαστε με τους άλλους και τις μικρές προσωπικές μας νίκες. Ας τις χαρούμε.
ΦΟΙΒΗ: Παρά τις δυσκολίες που υπήρξαν, το 2022 θα μείνει χαραγμένο στο μυαλό μου, ως η χρονιά που πραγματοποιήθηκε ένα όνειρό μου, ασήμαντο για πολλούς, ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα. Ειδικότερα, φέτος έλαβα μέρος για πρώτη φορά σε μια μικρή συναυλία που διαδραματίστηκε στο ωδείο, όπου πηγαίνω. Πιο συγκεκριμένα, έπαιξα μαζί με άλλες 6 κιθάρες τρία χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Θεωρώ σπουδαία εκείνη τη μέρα, διότι αποτέλεσε την πρώτη φορά που έπαιζα μπροστά σε κοινό, έπαιξα για ανθρώπους που δεν γνώριζα. Κατάφερα, λοιπόν, να ξεπεράσω το άγχος μου, να παίξω σωστά, χωρίς λάθη και να ευχαριστηθώ εκείνη τη βραδιά. Συνεπώς, παρόλο που κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς πέρασα κάποιες δύσκολες και απαιτητικές στιγμές, υπήρξαν και πολλές όμορφες, που δε θα ξεχάσω ποτέ.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Αυτή η χρονιά παρόλες αυτές τις δυσκολίες, για μένα τελειώνει ευχάριστα. Έχοντας καταφέρει όλους τους στόχους που είχα για φέτος και έχοντας τα σωστά άτομα δίπλα μου. Το 2022 δεν ήταν η χρονιά μου ,πέρασα αρκετές δύσκολες στιγμές που με κράτησαν πίσω αλλά δεν σταμάτησα να προσπαθώ μέχρι να τις ξεπεράσω. Θα μπορούσα να πω ότι το 2022 θα το θυμάμαι ως μια χρονιά από την οποία έμαθα πολλά για τη φιλία και την οικογένεια. Ιδιαίτερα για την φιλία, καθώς το καλοκαίρι κατάλαβα ποιοι πραγματικά αξίζουν να είναι δίπλα μου, διότι όλοι οι άνθρωποι κάποτε φεύγουν με εξηγήσεις ή και χωρίς. Έτσι θα αφήσω όλες τις δύσκολες στιγμές στο 2022 και θα δημιουργήσω περισσότερες χαρούμενες αναμνήσεις για την επόμενη χρονιά.
