Ως έφηβες, έχουμε νιώσει και εμείς άγχος αρκετές στιγμές στη ζωή μας. Το απόγειο του άγχους ήταν πέρυσι και βέβαια πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι εισαγωγικές εξετάσεις για τα Πρότυπα Σχολεία. Πέρα από αυτό όμως, επιβαρυντικό ρόλο παίζουν συχνά και το σχολείο και οι εξωσχολικές δραστηριότητες.Μάθαμε πως ένας έφηβος, χρειάζεται να μοιραστεί τα προβλήματά του με έναν ενήλικα εμπιστοσύνης, έναν γονέα, έναν καθηγητή ή μία ψυχολόγο. Πολλές φορές αντιδρούμε υπερβολικά με αποτέλεσμα, στο τέλος σκεφτόμαστε ότι τελικά το πρόβλημα δεν ήταν τόσο σοβαρό όσο νομίζαμε. Τους περισσότερους εφήβους τους αγχώνει το σχολείο και οι γονείς τους. Οι γονείς δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά τους, κυρίως γιατί οι απαιτήσεις παλαιότερων εποχών και της σημερινής έχουν αλλάξει κατά πολύ και ενώ προσπαθούν να μας βοηθήσουν τις περισσότερες φορές έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Επίσης, κάτι που δεν βοηθά σε ουδέν των περιπτώσεων, είναι το σύγχρονο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, αφού είναι ιδιαίτερα απαιτητικό ώστε τα παιδιά περνούν τουλάχιστον δώδεκα ώρες μελέτης ανά ημέρα. Για να βοηθήσουμε λοιπόν τους εφήβους, ρωτήσαμε δύο παιδιάτρους, την κ. Αδαμαντία Ξεκαλάκη και την κ. Ζωή Γκερλέ.
Η κ. Αδαμαντία Ξεκαλάκη μας είπε, “Το άγχος είναι μια αντίδραση που μεταφράζεται στο σώμα. Το άγχος παράγει κάποιες ουσίες που επηρεάζουν διάφορα οργανικά συστήματα, όπως το πεπτικό σύστημα. Επίσης, κάνει και μυϊκούς σπασμούς, ταχυκαρδία, δύσπνοια, κτλ. Όταν αυτά τα συμπτώματα προκαλούνται από το άγχος, τότε είναι παραλυτικό άγχος. Αλλιώς, το άγχος είναι δημιουργικό. Το καθημερινό άγχος είναι συσσωρευτικό. Ένα άγχος που έχουν οι έφηβοι είναι όταν οι γονείς τους τούς κάνουν παρατήρηση για το ωράριο του ύπνου τους. Όμως οι γονείς κάνουν μεγάλο λάθος! Επειδή οι γονείς νυστάζουν στις 9 το βράδυ, δε σημαίνει πως και οι έφηβοι νυστάζουν! Οι έφηβοι παράγουν μελατονίνη στις 11 με 12 το βράδυ, ενώ οι ενήλικες στις 9 το βράδυ! Γενικά, στην αρχή της εφηβείας αλλάζει το βιολογικό ωράριο του ύπνου.”
Και η κ. Ζωή Γκερλέ μας είπε “Το άγχος σωματοποιείται υποκειμενικά. Μπορεί να προσποιηθεί οποιαδήποτε νόσο, αλλά τα συμπτώματα είναι υποκειμενικά και όχι αντικειμενικά. Υποκειμενικά συμπτώματα είναι αυτά τα οποία παραπονείται ο ασθενής ότι αισθάνεται, χωρίς όμως την ανίχνευση στην κλινική εξέταση, π.χ. πυρετός.”
Ελπίζουμε να σας βοήθησαν οι παραπάνω πληροφορίες, βέβαια εάν συνεχίζετε να αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα σας προτείνουμε να δείτε έναν ειδικό.
