Στήλη: Περιβάλλον

Η μόλυνση του περιβάλλοντος, ένα σημαντικό πρόβλημα της ανθρωπότητας

γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Παμπόρη Βασιλική και Ευαγγελοπούλου Ελισάβετ

   polΗ ονομασία «περιβάλλον» προέρχεται από τα ανόργανα στοιχεία και τους έμβιους οργανισμούς που μας περιτριγυρίζουν. Αυτά τα στοιχεία και οι οργανισμοί χωρίζονται σε περιβαλλοντικές υποκατηγορίες. Το περιβάλλον αποτελεί το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και ιδίως τα τελευταία χρόνια μολύνεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να απειλείται γενικότερα το φαινόμενο της ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξαφάνιση κάποιων ειδών φυτών και ζώων, με άμεσο αποτέλεσμα τη διατάραξη της ισορροπίας στον πλανήτη μας.

   Πολλοί παράγοντες προκαλούν την υποβάθμιση της φύσης, όπως η περιβαλλοντική ρύπανση, η κλιματική αλλαγή, η τρύπα του όζοντος, η εξαφάνιση βιολογικών ειδών, τα απόβλητα  κ.ά. Για παράδειγμα, τα απόβλητα τα οποία προέρχονται από τα εργοστάσια και χύνονται στη θάλασσα απειλούν τη ζωή των θαλάσσιων οργανισμών, με συνέπεια να επηρεάζονται αρνητικά και  οι άνθρωποι.

   Συνηθισμένα γεγονότα που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω είναι η υπερβολική υλοτομία, δηλαδή το κόψιμο μεγάλης ποσότητας δέντρων από τα δάση, με άμεση επίπτωση τη μείωση του οξυγόνου. Επίσης, συχνό είναι το φαινόμενο της όξινης βροχής. Πρόκειται για ένα ακόμα αποτέλεσμα των τοξικών καυσαερίων που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα προκαλώντας αναπνευστικά προβλήματα στους κατοίκους των μεγαλουπόλεων και επιδεινώνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

   Παρατηρώντας τις παραπάνω αρνητικές συνέπειες, καλό θα ήταν να αξιοποιούμε κάποιους τρόπους, ώστε να περιοριστεί η ρύπανση του περιβάλλοντος. Αρχικά, θα μπορούσε να μειωθεί η  κυκλοφορία των αυτοκινήτων, για να ελαττωθεί η εκπομπή ατμοσφαιρικών ρύπων. Επίσης, να προστατεύονται πιο αποτελεσματικά τα δάση και, γενικότερα, όλα τα οικοσυστήματα, με σκοπό να αυξηθεί το οξυγόνο στον πλανήτη και να περιφρουρηθεί το φαινόμενο της ζωής.

Τέλος, είναι αναγκαία η περιβαλλοντική αγωγή στην οικογένεια, στο σχολείο και από πλευράς της πολιτείας με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ώστε να αποκτά από νωρίς το παιδί οικολογική συνείδηση και επίγνωση ότι  φύση αποτελεί το σπίτι μας και πως όταν δε τη σεβόμαστε, εκδικείται με τον χειρότερο τρόπο.

 

Προστασία της φύσης

γράφει η μαθήτρια της Β” Γυμνασίου, Πυρετζή Σοφία

   Τα τελευταία χρόνια ένα από τα προβλήματα που συνεχώς συζητούνται και απασχολούν τους ανθρώπους όλου του κόσμου είναι τα σχετικά με τη φύση.Η μόλυνση του φυσικού περιβάλλοντος και η αλλοίωση αυτού επηρεάζουν τη βιολο

γική, ψυχική και πνευματική ζωή του ανθρώπου. Σήμερα, υπάρχουν πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως η εξάντληση των φυσικών πόρων, η μόλυνση των υδάτων και της ατμόσφαιρας, το κάψιμο των δασών, η διεύρυνση της τρύπας του όζοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η αλλαγή κλιματικών συνθηκών, η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας.

    Εκτός των παραπάνω, διαπιστώνονται και τα επακόλουθά τους. Συγκεκριμένα, η δραματική αύξηση της χρήσης των ορυκτών καυσίμων, των μετάλλων και άλλων υλικών θα εντείνει την κλιματική αλλαγή, την αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τη μείωση της βιοποικιλότητας και, τελικά, θα οδηγήσει στην εξάντληση των φυσικών πόρων, προκαλώντας ανησυχητική έλλειψη βασικών υλικών και αυξάνοντας τον κίνδυνο ανάφλεξης τοπικών συγκρούσεων. Επίσης,

η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος θα επιφέρει ακόμα πιο σοβαρές συνέπειες. Για παράδειγμα, θα διαταραχθεί περισσότερο η τροφική αλυσίδα, θα μεταδίδονται ευκολότερα αρρώστιες, θα απειλείται η ψυχοσωματική υγεία λόγω της αγχώδους ζωής, θα επέρχονται φθορές αρχαιολογικών και άλλων μνημείων, θα αυξάνεται το νέφος.

    Αιτίες όλων αυτών των καταστροφών είναι το υλικό συμφέρον, η εξουσιομανία, η πρόκληση - με τις διαφημίσεις – ψεύτικων αναγκών, η υπερκατανάλωση, η βιομηχανική ανάπτυξη και τα απόβλητα.

   Πρέπει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουμε ότι όλα τα παραπάνω είναι, στο παρόν επιζήμια για εμάς και, μακροπρόθεσμα, για τους απογόνους μας. Αξίζει να συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, πρώτιστα αποκτώντας οικολογική ευαισθησία και συνείδηση. Να ενημερωνόμαστε, να εφαρμόζονται αυστηρά οι νόμοι, να χρησιμοποιούμε ορθολογικά τα φυτοφάρμακα και μετρημένα την ενέργεια, για να περιορίζουμε, όσο είναι ακόμη καιρός, αυτό το κακό, που λαμβάνει όλο και πιο τρομακτικές διαστάσεις.  Τέλος, να εκπονηθεί ειδικός κρατικός σχεδιασμός και προγραμματισμός, ώστε να απομακρυνθούν οι βιομηχανίες από τα αστικά κέντρα και να γίνονται αναδασώσεις.

  Αν δεν γίνει συνείδηση και προσωπική υπόθεση του καθενός η προσπάθεια προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, τότε κρίνεται επισφαλής ακόμη και η ίδια η επιβίωση του ανθρώπου πάνω στη γη..

 

Μήπως μπορείς και εσύ να βάλεις ένα χεράκι για το περιβάλλον;

γράφει η Καμπούρη Μαργαρίτα μαθήτρια της Γ΄τάξης   

Η υπερθέρμανση του πλανήτη τον τελευταίο καιρό έχει γίνει ένα από τα θέματα προς συζήτηση . Προφανώς όλοι θα έχουμε ακούσει/δει στις είδησης για αυτό το θέμα. Βάλαμε όμως έστω και μια στιγμή αυτό το θέμα σοβαρά στην σκέψη μας; Αναρωτηθήκαμε ποτέ για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά ; Εδώ θα λέγαμε πολλοί ναι και πολλοί όχι ! Το σωστό όμως είναι ελάχιστοι ναι και περισσότεροι όχι! Αυτός είναι και ο λόγος ο όποιος μας φέρνει τώρα να μιλάμε για αυτό το ζήτημα. Επίσης καλό θα ήταν ο κάθε ένας από εμάς να κάνει μια μικρή προσπάθεια για να διορθωθεί αυτό το τεράστιο πρόβλημα .παρακάτω θα δείτε κάποιες συμβουλές .

 Μείωση πλαστικού

Μείωση τοξικών αεριών

Μετακίνηση με ποδήλατα , πόδια κτλ

Εμφύτευση δέντρων , λουλουδιών κτλ

Ανακυκλώνοντας υλικά

Οικολογικά μηνύματα και Μυθολογία

γράφει ο Γιώργος Γκασνάκης , μαθητής της Β” Γυμνασίου

   Μέσα στο ελληνικό σύμπαν η Φύσις  περιλαμβάνει τη γη, τα φυτά, τα ζώα και τους ανθρώπους. Μεταξύ αυτών υπάρχει μια συναλληλία, μια σχέση που αποτελεί ένα  αδιάσπαστο  όλο. Έτσι, αν ένα από τα συστατικά αυτής της σχέσης βεβηλωθεί από κάποια άπρεπη, για τους αρχαίους  Έλληνες, πράξη κατά της ζωής, προσβάλλονται και τα υπόλοιπα.Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τη φύση και αυτό αποτυπώνεται στη Μυθολογία. Οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων είχαν άμεση σχέση με τη φύση, όπως η θεά Δήμητρα, η προστάτιδα της γεωργίας, η Άρτεμις, η προστάτιδα των άγριων ζώων και ο Διόνυσος, ο προστάτης  της άγριας βλάστησης.

   Από τα δέντρα μέχρι τη θάλασσα και από τα βουνά μέχρι τις πεδιάδες, τα  πάντα στην αρχαία Ελλάδα ήταν πλήρη  Θεών και θεοτήτων. Αυτή ακριβώς η θεοποίηση της φύσης – στο πλαίσιο της οποίας ο άνθρωπος  ήταν ένα ακόμη πλάσμα της και όχι ο απόλυτος…. δικαιούχος της εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος – ενέπνευσε στους αρχαίους Έλληνες  το σεβασμό της χλωρίδας και της πανίδας. Υπήρχε μέχρι και νομοθετική πρόνοια για το περιβάλλον.

   evristhionasΟ μύθος του Θεσσαλού  Ερυσίχθονα  φαίνεται πως είναι το πρώτο ή ένα από τα πρώτα οικολογικά μηνύματα στην ιστορία της  ανθρωπότητας .Η πρώιμη συνειδητοποίηση ότι τελικό θύμα της καταστροφής της φύσης από τον άνθρωπο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο Ερυσίχθων βασίλευε στη Βοιωτία. Ήταν άπληστος , ασεβής και εκμεταλλευόταν το φυσικό και κοινωνικό  περίγυρό του χωρίς να σκέφτεται της συνέπειες της φύσης. Έκοψε όλα τα δέντρα της περιοχής του και η τιμωρία του από τη θεά Δήμητρα ήταν σκληρή. Τον έκανε να πεινά τόσο που για να ικανοποιήσει την πείνα του αναγκάστηκε να φάει όλα τα ζώα του βασιλείου του. Πούλησε ακόμη και την κόρη του για να αγοράσει τροφή. Δεν χόρτασε ποτέ μέχρι που αναγκάστηκε να φάει τις  σάρκες του και να βρει οικτρό θάνατο.

   Το δίδαγμα που αντλούμε από τους ελληνικούς μύθους είναι πως η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να έχει προεξάρχοντα ρόλο στις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Ο προϊστορικός οικισμός του Διμηνίου

  γράφουν οι Κυροπούλου Κωνσταντίνα, Κατσαβού Ελένη, Κόντρα Άντζελα, Καμπούρη Μαργαρίτα, μαθήτριες Β” τάξης

   Στις ΒΔ Αποτέλεσμα εικόνας για διμήνιπαρυφές  του σημερινού χωριού «Διμήνι», 5 χλμ από την πόλη του Βόλου πάνω σε ένα χαμηλό λόφο με εξαιρετική θέα προς τον Παγασητικό κόλπο βρίσκεται ο προϊστορικός οικισμός του Διμηνίου. Τα δομικά υλικά που κυριαρχούν στο χώρο είναι η πέτρα/ο λίθος και για αυτό ονομάζεται «νεολιθικός οικισμός». Πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του Διμηνίου αποτελεί η συνεχής κατοίκηση του από τη νεότερη νεολιθική ως το τέλος της ύστερης εποχής του χαλκού, γεγονός που μας δείχνει ότι στόχος των ανθρώπων ήταν η πρόσβαση σε πεδινές εκτάσεις κατάλληλες για γεωργική καλλιέργεια και κτηνοτροφία που αποτελούσαν τις κύριες ασχολίες των κατοίκων της εποχής. Επίσης επειδή η θάλασσα τότε βρίσκονταν ένα χιλιόμετρο από τον χώρο εκείνο, οι κάτοικοι ασχολούνταν και με την αλιεία.

   Ο συγκεκριμένος νεολιθικός οικισμός θεωρείται σημαντικός γιατί προσφέρει την πιο ολοκληρωμένη εικόνα ενός νεολιθικού οικισμού που έχει σωθεί ως σήμερα και επιπλέον μας δίνει πολλές πληροφορίες για την αρχιτεκτονική οργάνωση των προιστορικών οικισμών.  Το Διμήνι ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους νεολιθικούς οικισμούς διότι έχει ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό στοιχείο, τους έξι περιβόλους που είχαν χτιστεί ανά ζεύγη γύρω από τον οικισμό.Στο χώρο υπάρχει μία κεντρική αυλή και χτίστηκαν γύρω από αυτήν έξι περίβολοι. Ανάμεσα στα ζεύγη περιβόλων χτίστηκαν σπίτια  με λίθινα θεμέλια . Στο ΒΔ άκρο της αυλής είχε χτιστεί ένα μέγαρο που αποελούνταν από δύο δωμάτια και ένα πρόδομο.  Η ύδρευση του οικισμού χρονολογείται περίπου στα 4800  π.χ. ,δηλαδή μετά την προκεραμική εποχή και πριν την τελική νεολιθική εποχή.

   Αποτέλεσμα εικόνας για διμήνι Στο λόφο σώζονται ακόμη 16 τάφοι της μέσης εποχής του χαλκού (2η χιλιετία π.Χ.) . Περίπου 150 μέτρα νότια και ΝΔ του λόφου σώζονται τα πιο σημαντικά λείψανα του μυκηναϊκού οικισμού και ανακτορικού κέντρου της περιοχής. Στα όρια του οικισμού προς τα ανατολικά υπάρχει ένας κεραμικός κλίβανος και ένα δεύτερο εργαστήριο.

   Τέλος, το Διμήνι είναι ένας ωραίος νεολιθικός χώρος που χαρήκαμε που τον επισκεφτήκαμε.Εκεί πριν από πολλά χρόνια ζούσαν άνθρωποι σαν εμάς και παρόλο που δεν είχαμε τον ίδιο τρόπο ζωής, ο οικισμός τους παραμένει  ξεχωριστός.

 

Οικολογικά μηνύματα και Μυθολογία

γράφει ο Γκασνάκης Γεώργιος, μαθητής της Β΄ τάξης

     Μέσα στο ελληνικό σύμπαν η Φύσις περιλαμβάνει τη γη, τα φυτά, τα ζώα και τους ανθρώπους. Μεταξύ αυτών υπάρχει μια συναλληλία, μια σχέση που αποτελεί ένα αδιάσπαστο όλο. Έτσι, αν ένα από τα συστατικά αυτής της σχέσης βεβηλωθεί από κάποια απρεπή, για τους αρχαίους Έλληνες, πράξη κατά της ζωής, προσβάλλονται και τα υπόλοιπα.

      Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τη φύση και αυτό αποτυπώνεται στη Μυθολογία. Οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων είχαν άμεση σχέση με τη φύση, όπως η θεά Δήμητρα, η προστάτιδα της γεωργίας, η Άρτεμις, η προστάτιδα των άγριων ζώων και ο Διόνυσος, ο προστάτης της άγριας βλάστησης. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Κόσμος αποτελεί ένα αρμονικό σύνολο, η διατάραξη και υπέρβαση του οποίου επιφέρει αταξία και έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο ανθρώπινο γένος. Το δίδαγμα που αντλούμε από τους ελληνικούς μύθους είναι πως η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να έχει προεξάρχοντα ρόλο στις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Ο μύθος του Θεσσαλού Ερυσίχθονα φαίνεται πως είναι το πρώτο ή ένα από τα πρώτα οικολογικά μηνύματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, η πρώιμη συνειδητοποίηση ότι τελικό θύμα της καταστροφής της φύσης από τον άνθρωπο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο Ερυσίχθων βασίλευε στη Βοιωτία. Ήταν άπληστος, ασεβής και εκμεταλλευόταν τον φυσικό και κοινωνικό περίγυρό του χωρίς να σκέφτεται της συνέπειες της φύσης. Έκοψε όλα τα δέντρα της περιοχής του και η τιμωρία του από τη θεά Δήμητρα ήταν σκληρή. Τον έκανε να πεινά τόσο, που για να ικανοποιήσει την πείνα του, αναγκάστηκε να φάει όλα τα ζώα του βασιλείου του. Πούλησε ακόμη και την κόρη του, για να αγοράσει τροφή. Δεν χόρτασε ποτέ, μέχρι που αναγκάστηκε να φάει τις σάρκες του και να βρει οικτρό θάνατο.

Από τα δέντρα μέχρι τη θάλασσα και από τα βουνά μέχρι τις πεδιάδες, τα πάντα στην αρχαία Ελλάδα ήταν πλήρη Θεών και θεοτήτων. Αυτή ακριβώς η θεοποίηση της φύσης – στο πλαίσιο της οποίας ο άνθρωπος ήταν ένα ακόμη πλάσμα της και όχι ο απόλυτος … δικαιούχος της εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος – ενέπνευσε στους αρχαίους Έλληνες το σεβασμό της χλωρίδας και της πανίδας. Υπήρχε μέχρι και νομοθετική πρόνοια για το περιβάλλον.

     Αντίθετα, στην εποχή μας οι δραστηριότητες του ανθρώπου έχουν ως αποτέλεσμα την οικολογική καταστροφή σε μη αναστρέψιμο βαθμό, και ως εκ τούτου προκαλούν τη διατάραξη της φυσικής ισορροπίας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του ανθρώπου, που συνδέεται με τα πρότυπα, τις δομές, και το καταναλωτικό υπόβαθρο της σύγχρονης ζωής. Το παρακάτω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό του εκτροχιασμού που έχει πάρει ο άνθρωπος. Απόσπασμα από την επιστολή του Αρχηγού των Ερυθρόδερμων, Σηάτλ, στον πρόεδρο των Η.Π.Α. 1854 : «Κανένας δε μπορεί να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης, τη δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού, γιατί ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ. Εμείς είμαστε μέρος τους, μέρος της φύσης.. Ο αγέρας είναι ακριβός για τον ερυθρόδερμο, γιατί όλα τον μοιράζονται με την ίδια πνοή : τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος. Είμαστε κομμάτι της γης. Καθετί πάνω στη γη είναι ιερό για τον λαό μου. Η απληστία των Χλωμών Προσώπων θα τα καταβροχθίσει όλα, ό,τι υπάρχει στη γη αφήνοντας πίσω της μια τεράστια έρημο. Από δω και μπρος η ζωή τελείωσε! Τώρα αρχίζει η επιβίωση!«.

Μεσογειακή Φώκια

γράφει ο Μπράβος Γιώργος, μαθητής της Β΄τάξης

    Η μεσογειακή φώκια «Μοναχός» ( «Monachus monachus» ), είναι το ένα από τα δύο εναπομείναντα είδη φώκιας «Μοναχού» της οικογένειας των «φωκιδών«. Κάποτε ήταν εξαπλωμένη σε όλες τις ακτές τις Μεσογείου, της Μαύρης Θάλασσας και του ανατολικού Ατλαντικού. Σήμερα έχει κηρυχθεί «είδος κρισίμως κινδυνεύον με αφανισμό«. Ο συνολικός πληθυσμός υπολογίζεται σε λιγότερα από 600 ζώα διεσπαρμένα σε τέσσερις απομονωμένους θύλακες στα νησιά Μαδέρα (25 – 35 άτομα), στο Λευκό Ακρωτήριο της Μαυριτανίας (130 άτομα) στον Ατλαντικό, στις Μεσογειακές ακτές Μαρόκου και Αλγερίας και στην Ανατολική Μεσόγειο (Αιγαίο και Ιόνιο Πέλαγος). Μόνο δύο από τους θύλακες μπορούν να θεωρηθούν βιώσιμοι, ένας από τους οποίους, στο Αιγαίο Πέλαγος της Ελλάδας, που αριθμεί περίπου 300 φώκιες (στις Β. Σποράδες, την Κίμωλο και την Κάρπαθο) και 100 στην Τουρκία (στη Φώκαια της Σμύρνης και στην Επαρχία της Μερσίνης).

    Στις ραψωδίες δ” και ο” της Οδύσσειας γίνεται αναφορά σε αυτήν στον πληθυντικό ως «φῶκαι«. Ο Γάλλος ζωολόγος Ζαν Ερμάν περιέγραψε πρώτος στη σύγχρονη εποχή τη μεσογειακή φώκια. Ονόμασε το είδος «Phoca monachus» (φώκια «μοναχός»), πιθανόν λόγω κάποιας ομοιότητας που διέκρινε με τους καλόγερους και όχι, σύμφωνα με παλαιότερες αντιλήψεις, λόγω του μοναχικού χαρακτήρα του είδους: οι δίπλες που σχηματίζει στο δέρμα της, στην περιοχή του λαιμού, ίσως θυμίζουν τις πτυχές από την κουκούλα και το ράσο των μοναχών.  Το μήκος των ενήλικων ζώων κυμαίνεται μεταξύ 2-3 μέτρων, ενώ το βάρος τους φθάνει έως και τα 350 κιλά, με τα θηλυκά να είναι λίγο μικρότερα από τα αρσενικά. Το σώμα τους καλύπτεται από στιλπνό τρίχωμα, μήκους περίπου μισού εκατοστού. Το χρώμα τους ποικίλλει από ανοιχτό γκρι και μπεζ στα θηλυκά μέχρι σκούρο καφέ και μαύρο στα αρσενικά, πολλές φορές διάστικτο με ανοιχτόχρωμα σημεία στον αυχένα, τον λαιμό και την κοιλιά. Οι μεσογειακές φώκιες ζουν μέχρι και 45 χρόνια, αν και ο μέσος όρος είναι γύρω στα 20, ενώ η σεξουαλική ωριμότητα ξεκινά στον 5ο. Στην Ελλάδα η αναπαραγωγική φάση ξεκινάει από τον Αύγουστο και ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο, με κορύφωσή της την περίοδο μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου.
Ζευγαρώνουν στο νερό και γεννούν κάθε 2 χρόνια -μετά από κύηση 10 μηνών και πάντα στην στεριά- συνήθως ένα μικρό, σπανιότερα δύο. Η γέννα λαμβάνει χώρα σε απομονωμένη σπηλιά με έξοδο προς την παραλία, αν και από παλιές περιγραφές έως και τον 18ο αιώνα φαίνεται πως γεννούσαν στις ανοιχτές αμμουδιές. Στο θαλάσσιο περιβάλλον της Μεσογείου όπου ζει, τρέφεται με ποικιλία ψαριών, όπως σαργούς, συναγρίδες, γόπες, μπαρμπούνια, και κεφαλόποδων όπως χταπόδια, σουπιές και καλαμάρια, αλλά και με καρκινοειδή, όπως καβούρια. Η δραματική μείωση του πληθυσμού οφείλεται κυρίως στον ανθρώπινο παράγοντα. Από την αρχαιότητα κυνηγιόνταν για εμπορικούς σκοπούς λόγω του δέρματος και του λίπους τους. Οι Ρωμαίοι τις χρησιμοποιούσαν και για ψυχαγωγικούς λόγους στις αρένες. Στο Αιγαίο παλιότερα έφτιαχναν από το δέρμα τους σανδάλια και ζώνες και το λίπος το χρησιμοποιούσαν στην παρασκευή κάποιου μαντζουνιού. Επίσης, καταδιώκεται ως βλαβερό ζώο από τους ψαράδες λόγω της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει στα δίχτυα τους, όταν μπλεχτεί σ” αυτά. Η ηθελημένη θανάτωσή τους από τον άνθρωπο στις ελληνικές θάλασσες παραμένει πρωταρχική αιτία θανάτου για τα ενήλικα άτομα του είδους.

     Ο θάνατος φωκιών από την παγίδευση τους σε αλιευτικά εργαλεία είναι πολύ συχνό φαινόμενο στις περισσότερες περιοχές εξάπλωσης του είδους. Τα ζώα παγιδεύονται και πνίγονται κυρίως σε στατικά δίχτυα που χρησιμοποιούνται ευρέως από την παράκτια αλιεία. Στοιχεία έρευνας στην Ελλάδα αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στα ανήλικα και άρα περισσότερο άπειρα άτομα. Υπεραλίευση και παράνομη αλιεία έχουν οδηγήσει σε σημαντική μείωση τα ιχθυαποθέματα, ώστε οι φώκιες να δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν αρκετή τροφή από το φυσικό τους στοιχείο. Παράλληλα, η ραγδαία αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και η αστικοποίηση μαζί με την άνοδο του παραθαλάσσιου και θαλάσσιου τουρισμού υποβάθμισαν τον βιότοπό τους.

    Σημαντικό βήμα για την προστασία της μεσογειακής φώκιας και των βιοτόπων της αποτέλεσε η ανακήρυξη της περιοχής των Βορείων Σποράδων σε προστατευόμενη και η ίδρυση του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου Βορείων Σποράδων. Καθοριστική υπήρξε η συμβολή της μη κερδοσκοπικής, μη κυβερνητικής οργάνωσης ΜOm /Εταιρία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας στην οργάνωση και λειτουργία δραστηριοτήτων, όπως η ενημέρωση του κοινού και η παρακολούθηση της κατάστασης του πληθυσμού της Μεσογειακής φώκιας, σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές.
Μέρος της δράσης της MOm είναι η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των ντόπιων κατοίκων και ψαράδων, όπως και η διάσωση και περίθαλψη άρρωστων, τραυματισμένων και ορφανών ζώων. Γι αυτόν τον λόγο δημιούργησε το Κέντρο Περίθαλψης Μεσογειακής Φώκιας στην Αλόννησο, το οποίο είναι το μοναδικό στη Μεσόγειο και λειτουργεί σε συνδυασμό με το δίκτυο διάσωσης και συλλογής πληροφοριών της MOm. Εκεί φιλοξενούνται μόνο τα νεογέννητα, κατά κύριο λόγο, ορφανά φωκάκια που χωρίστηκαν από τη μητέρα τους, συνήθως λόγω καιρικών συνθηκών. Η περίθαλψη των μεγαλύτερων ζώων γίνεται επί τόπου. Το δε Δίκτυο Διάσωσης και Συλλογής Πληροφοριών βασίζεται σε μέλη από όλη την Ελλάδα, κατά πλειοψηφία μη ειδικούς, που αποστέλλουν τακτικά πληροφορίες και ενημέρωση από τις παράκτιες και νησιωτικές περιοχές.

Zούμε σε μια καθαρή πόλη;

                        γράφουν οι μαθήτριες της Α” ,Ματοπούλου Γεωργία ,Μπαμπαλή Αντιγόνη ,Μαββίδου Μαρία

    Η Αλεξάνδρεια είναι το τρίτο μεγαλύτερο οικιστικό συγκρότημα του Νομού Ημαθίας και παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια καθώς πλησιάζει σε πληθυσμό τη δεύτερη πόλη της Ημαθίας ,τη Νάουσα.Κτισμένη στο κέντρο του μεγάλου κάμπου της κεντρικής Μακεδονίας είναι το κέντρο και η έδρα του δήμου Αλεξάνδρειας.Η πόλη αναπτύσσεται ταχύτατα έχοντας το ρόλο της πόλης- δορυφόρου  αναφορικά με τη Θεσσαλονίκη από την οποία απέχει 50 χλμ.

   Image result for περιβάλλον  πόλη

    Η ραγδαία οικιστική ανάπτυξη της πόλης τις δεκαετίες 1960-1970 οδήγησε σε μια άναρχη και πολλές φορές αυθαίρετη δόμηση , όπως στην περίπτωση των Αμπελοτόπιων ,που εντάχθηκαν πολύ αργότερα στο σχέδιο πόλης.Αυτό είχε ως συνέπεια να έχουν δομηθεί ολόκληρες περιοχές χωρίς τα απαραίτητα δίκτυα υποδομής ,όπως το δίκτυο αποχέτευσης. Το αποτέλεσμα ήταν για πολλά χρόνια να χρησιμοποιούνται βόθροι αντί  οργανωμένου συστήματος αποχέτευσης ,κάτι που αποτελεί το χειρότερο μέσο διάθεσης των ακάθαρτων νερών ,αφού  ρυπαίνουν το φυσικό αποδέκτη ,το έδαφος.Από την άλλη η ανάπτυξη του αστικού ιστού οδήγησε σε μια πόλη όπου δεν υπάρχουν χώροι με πράσινο , πάρκα και παιδικές χαρές που θα αποτελούσαν πνοή ζωής για την πόλη.

   Στην περιοχή υπάρχουν επίσης πολλά εργοστάσια .Πρόκειται για μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που δίνουν δουλειά στους κατοίκους της περιοχής ,δίνοντας ώθηση στην οικιστική ανάπτυξη της πόλης ,αλλά δημιουργούν και πολλά προβλήματα.Οι αέριοι ρύποι που εκπέμπουν ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα υγείας στους κατοίκους  ,κυρίως αναπνευστικά.Από την άλλη τα λύματα που χύνονται σε παρακείμενους ποταμούς ,όπως ο Αλιάκμονας και ο Λουδίας ,προκαλούν  οικολογική υποβάθμιση μειώνοντας τη βιοποικιλότητα τους ,αφού πεθαίνουν πολλά είδη ψαριών.   Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι γύρω από την πόλη υπάρχουν μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες που προκαλούν πολλά προβλήματα , τόσο με τη διάθεση των υγρών αποβλήτων τους ,όσο και με την έντονη δυσοσμία που  αναδύεται στην ευρύτερη περιοχή ιδιαίτερα κατά τους θερινούς  μήνες.

   Όπως αναφέραμε η πόλη μας είναι χτισμένη στον κάμπο , πράγμα που σημαίνει ότι είναι μια γεωργική περιοχή. Τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια των αγρών οδηγούν και αυτά σε ρύπανση της περιοχής. Η ρύπανση αυτή φτάνει στα επιφανειακά νερά μέσω της επιφανειακής απορροής με τα νερά της βροχής ή με την επικοινωνία με τα υπόγεια νερά που στο μεταξύ έχουν μολυνθεί από τη στράγγιση των νερών άρδευσης των αγρών.

   Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στο να αναρωτηθούμε :<<Ζούμε σε μια καθαρή και όμορφη πόλη ;>>.Τελικά ,αν και υπάρχουν προβλήματα, μπορούμε όλοι μας ,η πολιτεία αλλά και εμείς , να οργανωθούμε και να δώσουμε λύσεις ώστε να έχουμε μια πόλη που θα μας προσφέρει μια ζωή με ποιότητα.

Εκδρομή στα λουτρά του Πόζαρ

γράφουν οι Γκουτσίδου Χρύσα και Συμεωνίδης Γιάννης, μαθητές της Β΄τάξης

  Που θα πάμε εκδρομή με φίλους μικρούς ή «μεγάλους»; Μα στα λουτρά Αριδαίας. Να κάνουμε το ζεστό μπάνιο στον καταρράκτη, στην εξωτερική πισίνα ή στους εσωτερικούς λουτήρες , να φάμε το κατιτί μας ή αν δεν θέλουμε μπορούμε απλώς να περπατήσουμε στο φαράγγι.

Αποτέλεσμα εικόνας για λουτρά ποζαρ1

   Εμείς γνωρίσαμε την περιοχή  όταν την επισκεφτήκαμε  ως εξόρμηση των ομάδων του περιοδικού και της περιβαλλοντικής. Περπατήσαμε στα μονοπάτια, κάναμε μετρήσεις του νερού σε τιμές ρΗ,  περιεκτικότητας σε άλατα και οξυγόνο, αλλά και παίξαμε και ένα περιβαλλοντικό παιχνίδι με γρίφους οργανωμένο από το ΚΠΕ Έδεσσας για να γνωρίσουμε την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής.

   Τα Λουτρά Πόζαρ (Λουτρακίου) βρίσκονται 80 χμ. από την Αλεξάνδρεια στην πόλη της Αριδαίας στον νομό Πέλλας και απλώνονται στους πρόποδες του όρους Καϊμάκτσαλαν. Η ονομασία τους προέρχεται από τις λέξεις «πο» και «ζαρ», που σημαίνουν «κάτω από την φωτιά». Τα ιαματικά, θερμά νερά, με σταθερή θερμοκρασία 37οC, αναβλύζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια από το βουνό και δημιουργούνται από το νερό της βροχής που εισχωρεί στο έδαφος και αφού φτάσει σε μεγάλο βάθος, θερμαίνεται, ανεβαίνει ψηλότερα και στην πορεία του εμπλουτίζεται με μέταλλα. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του νερού συνιστώνται για ρευματοπάθειες και δερματικές παθήσεις.

   Η περιοχή είναι χτισμένη στις όχθες του «Τόπλιτσα», θερμοποτάμου που διασχίζει την περιοχή δημιουργώντας  ένα φαράγγι που εκτείνεται από τα Ελληνικά σύνορα μέχρι τα Λουτρά.  Ένα  μονοπάτι ξεκινά πάνω από την μεγάλη ανοιχτή πισίνα με θερμό νερό, που είναι σε ένα πλάτωμα παράλληλα με το ποτάμι, και οδηγεί στο φαράγγι. Αν ακολουθήσετε  τις ξύλινες γέφυρες και τα δρομάκια με πλακάκια παράλληλα με το ποτάμι με το παγωμένο νερό ,αλλά και ποταμάκια με ζεστό νερό, θα φτάσετε στα σπήλαια(αρκουδοσπήλαια) όπου βρήκαν οστά από λύγκες, αρκούδες και άλλα άγρια ζώα.

Μπορείτε να πάτε εκδρομή στην περιοχή για ένα μπάνιο και περίπατο στο φαράγγι όλες τις εποχές του χρόνου.

 

Ποδηλατάδα στον Αλιάκμονα ποταμό

γράφει η Κική Πετρίδου, μαθήτρια της Γ” τάξης
   Με σημείο συνάντησης το σχολείο ξεκινήσαμε το Σάββατο στις 10:30 π.μ. με τα αυτοκίνητα για τον Αλιάκμονα. Ήμασταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι. Μόλις φτάσαμε στο χωριό Κλειδί, ανεβήκαμε στα ποδήλατα και ξεκινήσαμε την βόλτα μας πλάι στην αλμυραύλακα του ποταμού Αλιάκμονα φτάνοντας μέχρι τη θάλασσα και από εκεί στις εκβολές του ποταμού Λουδία(εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου).
     Πηγαίναμε αργά ,έτσι ώστε να μπορούμε να παρατηρούμε τη φύση και τις επιδράσεις του ανθρώπου σε αυτή. Ο καλός καιρός μας επέτρεψε να παρατηρήσουμε πολλά είδη πουλιών όπως ο αργυροτσικνιάς, ο σταχτοτσικνιάς, το ψαρόνι, το βραχοκιρκινέζι, η γερακίνα, κ.α.. Ήταν όλα τόσο όμορφα.  Στη διαδρομή κάναμε τρεις στάσεις κατά τις οποίες είχαμε την ευκαιρία να μελετήσουμε τα πουλιά από μια πιο κοντινή γωνία με την βοήθεια ενός τηλεσκοπίου.
     Ωστόσο, δεν μπορούσαμε να μην παρατηρήσουμε την επίδραση του ανθρώπου στο περιβάλλον. Τα σκουπίδια βρισκόταν σε κάθε γωνιά αποτελώντας κίνδυνο για τα φυτά και τα ζώα που ζούσαν εκεί. Επίσης, δεν έλειπαν τα τεράστια βαρέλια που ήταν πεταμένα στις όχθες του ποταμού. Αυτό μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι για να συνεχίσει να είναι μαγευτικό το περιβάλλον, θα πρέπει οι άνθρωποι να είμαστε πιο προσεκτικοί και να αναγνωρίζουμε τις συνέπειες των πράξεών μας σε αυτό. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μπορούμε να απολαμβάνουμε τις ομορφιές που μας χαρίζει η φύση.
     Τέλος, η ποδηλατάδα αυτή με βοήθησε  και να μάθω περισσότερα για το περιβάλλον ενός υδροβιότοπου. Όμως μου έμαθε ,επίσης, να είμαι πιο προσεχτική και να προστατεύω το περιβάλλον για να μπορώ να το απολαμβάνω.
Top