Γράφει η μαθήτρια Αλεξόπουλου Ανθή

    Πολλά χρόνια πριν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, στερεοφωνικά ή ηλεκτρονικά παιχνίδια, δεν υπήρχαν χρήματα για ακριβά  παιχνίδια και οι γονείς ήταν πολύ απασχολημένοι με τις δουλειές τους για να παίξουν με τα παιδιά.

 Ευτυχώς ,δεν υπήρχε  κίνηση στους δρόμους  ή ήταν μικρή , οπότε τα παιδιά παίζανε στους  δρόμους, τα πεζοδρόμια, καθώς και στους μικρούς κήπους των σπιτιών τους. Κάποια παιχνίδια τους ήταν  οι βόλοι , περνά περνά η μέλισσα, κουτσό, σχοινάκι, οικογένεια, η μένα και τα παιδιά κ.α. Τα αγόρια έπαιζαν «βόλους», δηλαδή τους έστρωναν σε μια σειρά, σχεδόν κολλητά μεταξύ τους  και  έριχναν το καθένα το δικό του βόλο από κάποια καθορισμένη απόσταση, προσπαθώντας να πετύχουν κάποιον από τους «στρωμένους» βόλους. Όποιο βόλο πετύχαινε το παιδί τον κέρδιζε. Το κουτσό ήταν, επίσης ,ένα από τα παιχνίδια που έπαιζαν τότε τα παιδιά. Το κουτσό παιζόταν από δυο άτομα. Το πρώτο παιδί που άρχιζε, έριχνε μια στρογγυλή πέτρα στην αρχή του σχεδίου. Έπρεπε στηριγμένο στο ένα πόδι να σπρώξει με αυτό την πέτρα ώστε να βγει έξω από το σχέδιο.

   Τα παλιά χρόνια τα αγόρια και τα κορίτσια είχαν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Τα κορίτσια έπαιζαν με τις κούκλες τους, έκαναν τα μαλλιά τους, βαφόντουσαν, ντυνόντουσαν σαν τις μητέρες τους . Τα αγόρια έπαιζαν ποδόσφαιρο, μπάσκετ και γενικά πολλά αθλήματα τα οποία υπάρχουν εδώ και χρόνια και πολύς κόσμος ασχολείται με αυτά ακόμη και τώρα.