Γράφει η μαθήτρια της Γ” τάξης Μακρή Αγγελική
Μολονότι η ισότητα όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φυλής, φύλου και πολιτικών πεποιθήσεων είναι κατοχυρωμένες συνταγματικά, τα φαινόμενα του ρατσισμού αυξάνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς.
Ρατσισμός είναι η μεροληπτική αντιμετώπιση ορισμένων ατόμων, ομάδων ή φυλών από ανθρώπους που αποδέχονται προκατασκευασμένα και απόλυτα σχήματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας. Ο όρος εμφανίζεται τον 13ο αιώνα. Προέρχεται από την ισπανική λέξη raza και την πορτογαλική raca και αυτές με τη σειρά τους από την αραβική λέξη rus που σημαίνει κεφάλι.
Πρώτο και κύριο αίτιο του ρατσισμού είναι ο σοβινισμός ή αλλιώς ο φανατικός εθνικισμός και υπερπατριωτισμός, που οδηγεί στην υποτίμηση κάθε ξένου στοιχείου με σκοπό τη διατήρηση της καθαρότητας του έθνους. Το γεγονός αυτό προκαλεί την ύπαρξη ακραίων ομάδων που διακατέχονται συνήθως από εθνικιστικές πεποιθήσεις και οι οποίοι για να αναδείξουν την αξία τους και να προσελκύσουν οπαδούς, υπερτονίζουν την ανωτερότητά τους σε βάρος των υπόλοιπων εθνικοτήτων.
Δεύτερο αίτιο είναι η ξενοφοβία και η προκατάληψη ότι η μετανάστες απειλούν την σύσταση του έθνους. Το μεγάλο σε ακραίο βαθμό πλήθος των μεταναστών προκαλεί αρνητικά συναισθήματα στους γηγενείς κατοίκους που τους βλέπουν ως κατώτερους και ως απειλή για τη σωματική ακεραιότητα, την περιουσία και τη δουλειά τους.
Αυτό βέβαια συνδέεται και με το τρίτο αίτιο εξάπλωσης του ρατσισμού. Τα λανθασμένα πρότυπα και στερεότυπα που περνούν στα παιδιά και στην ευρύτερη κοινωνία μέσω του σχολείου, των ΜΜΕ και της οικογένειας, οδηγούν σε λάθος συμπεριφορές, όπως αναφέρθηκε και στο κύριο αίτιο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι γνωστό ότι διογκώνουν τα γεγονότα τα οποία ενισχύουν την ξενοφοβία, ενώ η οικογένεια ασυνείδητα ενισχύει στερεότυπα μέσα από τον φόβο και όχι εσκεμμένα.
Πρώτος τρόπος αντιμετώπισης μπορεί να είναι η σωστή εκπαίδευση των νέων. Πυρήνας της θα είναι τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ιδεώδη, ώστε οι μαθητές να απαλλαγούν από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που οδηγούν σε ρατσιστικές συμπεριφορές, ενώ μπορεί να γίνουν αναφορές σε σημαντικές προσωπικότητες, όπως στον Martin Luther King και στον Nelson Mandela, οι οποίοι ήταν πρωτοπόροι της κίνησης για την αντιμετώπιση του ρατσισμού.
Δεύτερος τρόπος αντιμετώπισης θα μπορούσε να ήταν η υποχρέωση της πολιτείας, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των πνευματικών ανθρώπων να καταγγέλλουν τα φαινόμενα του ρατσισμού και να ενημερώνουν τους πολίτες για τον ρατσισμό, τις αιτίες, τις αρνητικές συνέπειες και τις μορφές του, ώστε να υιοθετήσουν αντιρατσιστικές συμπεριφορές. Επίσης, ίσως θα ήταν αποτελεσματικό, να επιβάλλουν αυστηρές κυρώσεις σε όσους παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τέταρτος και τελευταίος τρόπος αντιμετώπισης είναι η αναφορά στα λάθη του παρελθόντος, όπως το ολοκαύτωμα των εβραίων από τον Hitler, με σκοπό να διδαχθεί η ανθρωπότητα από τις καταστροφικές συνέπειες του ρατσισμού.
Ο ρατσισμός είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα τα σύγχρονων κοινωνιών που αφορά όλους μας και μόνο ενωμένοι μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε και να τον εξαλείψουμε.
πολυ ωραιο 9.999999/10!!