Στις μέρες μας , γίνεται πλέον αντιληπτό το γεγονός ότι η αξία της εκπαίδευσης ως φορέα κοινωνικοποίησης και διαπαιδαγώγησης έχει περιοριστεί , λόγω του τεχνοκρατικού χαρακτήρα που απέκτησε. Μοναδικό δηλαδή ενδιαφέρον των μαθητών , γίνεται η αποκόμιση όσων από τις γνώσεις που παρέχει η εκπαίδευση απαιτούνται ώστε να καταφέρουν να εισαχθούν σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και να αποκατασταθούν επαγγελματικά στο μέλλον. Η ανθρωπιστική παιδεία συχνά απαξιώνεται , παρά τη σπουδαιότητα και τη σημασία και περιεχόμενα της

        Η ανθρωπιστική παιδεία καλλιεργεί αρχές και ιδεώδη που αφορούν την αξία του ανθρώπου , όπως ο σεβασμός , η ισοτιμία , η δικαιοσύνη και απορρίπτει στερεότυπα και προκαταλήψεις που αποσκοπούν στην αλλοίωση της συνοχής της κοινωνίας . Έτσι , συμβάλλει στην ηθική , πνευματική και κοινωνική καλλιέργεια του ανθρώπου με σκοπό την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του.

         Είναι επομένως πρόδηλο , ότι η απουσία της δεν θα μπορούσε παρά να προκαλέσει διάφορα προβλήματα κοινωνικής παθογένειας , σε ατομικό και κοινωνικό έπειτα επίπεδο . Για παράδειγμα , άνθρωποι χωρίς κρητική σκέψη , αδυνατούν να λαμβάνουν σωστά αποφάσεις μη έχοντας πολλαπλά κριτήρια ελέγχου. Επιπρόσθετα η έλλειψη δεκτικότητας , ευαισθησίας και αλληλεγγύη μπορεί να οδηγήσει σε περιθωριοποίηση ορισμένων μειονοτήτων. Ακόμη , όταν τα μέλη μίας κοινωνίας στερούνται προοδευτικότητας και έχουν προσωπικά συμπλέγματα ανωτερότητας και κατωτερότητας , μπορεί ενδεχομένως να επέλθει κρίση στο θεσμό της δημοκρατίας . Άρα , η ομαλή λειτουργία και οργάνωση της κοινωνίας , ως απόρροια των παραπάνω , παρεμποδίζεται.

         Αναμφισβήτητα, η κατάσταση αυτή μπορεί να καταπολεμηθεί εάν δοθεί περισσότερη έμφαση στην ανθρωπιστική παιδεία , ως μέσου για την εξυπηρέτηση των αναγκών που σχετίζονται με τον ψυχικό και πνευματικό κόσμο. Το σχολείο συνεπώς , είναι θεμιτό να στραφεί προς τη “μετάγγιση”των αξιών αυτών και όχι να εστιάζει στην παροχή μεγάλου όγκου γνώσεων – πολλές φορές στείρων για τους μαθητές.

          Εν κατακλείδι πρέπει να επισημανθεί , ότι εάν πράγματι ενισχυθεί ευρέως η ανθρωπιστική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης , προνοείτε σε μεγάλο βαθμό η εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία όλων των τομέων της κοινωνίας στο μέλλον , αφού τα άτομα θα έχουν ελεύθερη σκέψη , βασική προϋπόθεση για τα παραπάνω.