Στη Γαλατινή, την ημέρα της Αναλήψεως, οι καβαλάρηδες ανεβαίνουν με τα άλογα στο εξωκλήσι της Αναλήψεως για να προσκυνήσουν την Αγία Εικόνα. Επίσης, μετά τη Θεία Λειτουργία ο σύλλογος γυναικών του χωριού μοιράζει τα παραδοσιακά ρυζόγαλα .Μετά οι καβαλάρηδες κατεβαίνουν στην πλατεία του χωριού και παρελαύνουν με τα όμορφα άλογα τους. Μετά, πηγαίνουν και διασκεδάζουν στο στεγασμένο χώρο. Το πανηγύρι αυτό, γίνεται κάθε χρόνο, με τη βοήθεια του ΙΠΠΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΑΛΑΤΙΝΗΣ »O HNIOXOΣ».

Το πανηγύρι αυτό, ήταν το μοναδικό στο χωριό και τα παιδιά το περίμεναν με ιδιαίτερη χαρά. Εκείνο που χαρακτήριζε όμως το πανηγύρι της Αναλήψεως, ήταν το ρυζόγαλο. Όλα τα σπίτια εκείνη την ημέρα, είχαν πολλά πιάτα με ρυζόγαλο, αραδιασμένα και στολισμένα με κανέλλα. Το ρυζόγαλο, ήταν το πρώτο κι απαραίτητο κέρασμα που είχε να προσφέρει κάθε σπίτι , δηλαδή στους ξένους που έρχονταν στο πανηγύρι, από τα γύρω χωριά και κυρίως από τη Σιάτιστα. Εκείνα τα χρόνια, ξεκινούσαν κατά καραβάνια κι έρχονταν από τις δύο συνοικίες της, τη Χώρα και τη Γεράνεια. Όλα τα παιδιά, χαίρονταν να έχουν στο σπίτι τους ρυζόγαλο κι έβγαιναν στη Ράχη και καρτερούσαν από την προηγούμενη μέρα. Οι παρέες επισκεπτών που έρχονταν στο χωριό, μερικές φορές ήταν τόσο μεγάλες, που ήταν ν’ απορεί κανείς, πού θα βρισκόταν τόσο ρυζόγαλο για να φάνε όλοι. Το ρυζόγαλο, όμως ήταν έθιμο να γίνεται εκείνη ακριβώς την ημέρα, γιατί το Μάη και τον Ιούνιο, που ήταν η εποχή της άνοιξης στο χωριό, υπήρχε άφθονο χορτάρι κι ένα σωρό αγριολούλουδα κι αγριοβότανα στα βοσκοτόπια, με αποτέλεσμα τα πρόβατα να βγάζουν πολύ καλής ποιότητας  γάλα.  Η αφθονία στο γάλα δημιούργησε το έθιμο του ρυζόγαλου, ενώ το τυρί φέτα που παράγονταν εκείνη την περίοδο, ήταν το καλύτερο όλης της χρονιάς, το Mαΐσιο τυρί, που ήταν περιζήτητο. Το εξωκκλήσι της Αναλήψεως Του Σωτήρος, βρίσκεται κτισμένο σε υψόμετρο 1291 μέτρων. Οι κάτοικοι, συνηθίζουν να το ονομάζουν και “Τρανό Αηλιά” σε αντίθεση με τον “Μικρόν Αηλία” ένα άλλο εξωκκλήσι που βρίσκεται έξω από την Γαλατινή, λόγω του υψηλού σημείου που είναι κτισμένο. Στην θύρα του ιερού βήματος, υπάρχει η χρονολογία »1770» που συμβολίζει το χρόνο κατασκευής του. Ανακατασκευάστηκε το έτος 1946. Η παράδοση αναφέρει, ότι, λειτούργησε και ως Μοναστήρι με 2-3 κελιά και στέρνα. Εγκαινιάστηκε από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Στιβανιού και Σιατίστης Κ. Αντωνίου στις 19-5-1988.

Πηγές: www.tovoion.com Φοτο Google

Αφήγηση και συνέντευξη του Κ. Καλτσούδα Ιωάννη

ΟΜΑΔΑ 1

Γιώργος Μαντζιάρης

Βασίλης Καλτσούδας

Ζήσης Τσακμάκης