Ραφαήλ Ζάμπακας και Ειρήνη Ζάμπακα, B2
https://pixabay.com
Η καραντίνα ήταν μία περίοδος ασταμάτητων αλλαγών. Δεν ήταν όμως από αυτές τις συναρπαστικές, αναζωογονητικές αλλαγές που, σε συνδυασμό με τον άπλετο ελεύθερο χρόνο, σε βοηθούν να ξαναβρείς τον εαυτό σου. Δεν ήταν καλοκαίρι. Το άγχος και η αγωνία δεν το επέτρεπαν αυτό. Αλλά πέρα από τις δυσχέρειες, και πάλι υπήρχαν σημαντικές ευκαιρίες. Ευκαιρίες για να σκεφτούμε, να εξοικειωθούμε με την τεχνολογία, και επιπλέον να ενημερωθούμε και να συζητήσουμε με έναν… εναλλακτικό τρόπο. Είχαμε ανάγκη τη συζήτηση και την αμεσότητα. Σε τέτοιες λοιπόν ευκαιρίες και εμπειρίες θα θέλαμε να αναφερθούμε παρακάτω.
Η αλήθεια είναι πως όταν ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων, έτρεχαν ταυτόχρονα πολυάριθμα πρότζεκτ, ομαδικές εργασίες, εκδηλώσεις και φυσικά διαγωνίσματα και μαθήματα. Οπότε η ανακοίνωση αυτή ήρθε ομολογουμένως ως μία ανακούφιση. Προσωρινή ωστόσο, όπως αποδείχθηκε. Ο εγκλεισμός δημιούργησε ένα σημαντικό κενό στον τομέα της κοινωνικοποίησης, της άμεσης αλληλεπίδρασης και της ανταλλαγής απόψεων. Ένας από τους φορείς που ήρθαν να καλύψουν αυτό το κενό ήταν το Giaprak(s)i. Το Giaprak(s)i είναι μια ομάδα από ευαισθητοποιημένους νέους, φοιτητές (ορισμένοι εκ των οποίων είναι πρώην μαθητές του σχολείου μας) και μαθητές με όρεξη και δημιουργικότητα που δρουν κυρίως στην Κοζάνη και οι διαδικτυακές διαβουλεύσεις που διοργάνωσαν (τρεις στο σύνολο) αντικατέστησαν προσωρινά την Προσομοίωση Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης που διοργανώνουν ετησίως από πέρσι και που θα λάμβανε χώρα στα τέλη Απριλίου. Συμμετείχαν σε αυτές όσοι -συμπεριλαμβανομένου και εμάς- είχαν αιτηθεί να συμμετάσχουν στη δια ζώσης Προσομοίωση μέχρι τότε, αλλά και όποιος είχε όρεξη για συζήτηση. Αξίζει να σημειωθεί η εκπληκτική ταχύτητα αναπροσαρμογής των σχεδίων της ομάδας και η έξυπνη καινοτομία τους, που οδήγησε στο εγχείρημα των διαδικτυακών διαβουλεύσεων. Είχαν διάρκεια περίπου πέντε ώρες, συνδύαζαν συζήτηση σε «ολομέλεια» και υποομάδες ενώ αναλύθηκαν ευρέως και ελεύθερα επίκαιρα θέματα σχετικά με το περιβάλλον, την υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή, τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης, τα κινήματα νέων, τον εθελοντισμό και άλλα πολλά. Τέλος, το θαυμάσιο σε αυτές τις διαβουλεύσεις και το στοιχείο που τις έκανε πραγματικά αυθεντικές ήταν το ότι οργανωνόντουσαν από τους νέους για τους νέους.
Ένας από τους λόγους που η αυτοκριτική δεν μπορούσε να συμβεί κατά τη διάρκεια της καραντίνας ήταν η έλλειψη αλληλεπίδρασης με άλλους ανθρώπους, μικρότερους, συνομήλικους, μεγαλύτερους, χειρότερους, καλύτερους, ενδεχομένως ανθρώπους που να εμπνέουν. Τέτοιους, όμως, ανθρώπους γνωρίσαμε και στο giaprak(s)i αλλά και σε άλλες εκδηλώσεις που παρακολουθήσαμε. Διάφοροι οργανισμοί, όπως πανεπιστήμια και εκπαιδευτικοί φορείς μετέφεραν εκδηλώσεις, μαθήματα και σεμινάρια online ή «εικονικά», με αποτέλεσμα η πρόσβαση του κοινού στη γνώση και την ενημέρωση να είναι ακόμη πιο εύκολη. Η ποικιλία των θεμάτων είναι εξαντλητική, μπορούν να προσελκύσουν κάθε τύπο ατόμου, ενώ οι δράσεις αυτές ήταν ένα έναυσμα για την θεμελίωση μιας πιο ανοικτής και προσβάσιμης online κοινότητας φορέων στη μετά-κορονοϊού εποχή.
Μία ακόμα online συζήτηση στην οποία συμμετείχαμε ήταν σχετική με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, διοργανώθηκε από το ΠΡΩΤΑ12 και είχε σκοπό την προώθηση της ελευθερίας έκφρασης παιδιών και μαθητών. Αν και η ιδέα ήταν σημαντική, πρωτότυπη, και είχε πολύ καλές προοπτικές, υπήρχαν πολλά σημεία που επιδέχονται βελτίωση, καθώς επρόκειτο για την πρώτη προσπάθεια της ομάδας. Ήταν όμως ένα ισχυρό ερέθισμα για περαιτέρω προβληματισμό και σκέψη.
Κλείνοντας, είμαστε σίγουροι ότι σε αυτές τις μέρες όλοι ανακαλύψαμε κάτι που πριν αγνοούσαμε. Ελπίζουμε με την προσωπική μας εμπειρία να προωθήσουμε την συμμετοχή σε τέτοιες αισιόδοξες και δημιουργικές δράσεις. Μπορεί στην καραντίνα να μην βρήκαμε τον παλιό μας εαυτό. Ανακαλύψαμε όμως έναν καινούργιο. Απ” την μία ίσως πιο εκκεντρικό, αλλά απ” την άλλη πιο δυνατό.
