Του Γιώργου Τριανταφύλλου, με τη πολύτιμη βοήθεια των Μαρία Ιωακειμίδου, Νικολέτας Βητοπούλου και Αλέξανδρου Παπαδόπουλου, εξ’ αποστάσεως με τη συμβολή της τεχνολογίας.

Το άνοιγμα των σχολείων, αν μη τι άλλο είναι ένα απ’ τα σημαντικότερα ζητήματα, που προέκυψαν στο στάδιο που βρισκόμαστε ενόψει της κρίσης του κορωνοιού. Είμαστε υποχρεωμένοι ως λαός, να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις των ειδικών, σχετικά με την ήπια επιστροφή των μαθητών στο «φυσικό» τους περιβάλλον, που είναι το σχολείο. Αξιοσημείωτες είναι οι ποικίλες απόψεις που παρουσιάζονται από τους νέους, που καλούνται να κάνουν ένα «minirestart» της σχολικής χρονιάς τους. Μετά από μια σφυγμομέτρηση που έγινε σε μαθητές απ’ όλη τη χώρα, παραθέτουμε μερικές διηγήσεις και γνώμες που είναι αξιόλογες να ακουστούν, παρουσιάζοντας και τις δύο όψεις του νομίσματος.

Οι μαθητές είναι πεπεισμένοι πως όλος αυτός ο καιρός ήταν μια αξιόλογη ευκαιρία, για να εκτιμηθούν καθημερινά πράγματα που θεωρούνταν δεδομένα υπό άλλες συνθήκες και το άνοιγμα των σχολείων πρέπει να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρον για πολλούς λόγους… Πράγμα που γίνεται αντιληπτό από την άποψη της Ειρήνης Παπαιωάννου, μαθήτριας της Β Λυκείου που ζει στο Μόναχο.

“Συνεχίζω να είμαι μαθήτρια και ανυπομονώ να καθίσω ξανά στα ζωγραφισμένα θρανία. Για πρώτη φορά θέλω να ακούσω τα γέλια των παιδιών σε μία γεμάτη τάξη, τις φωνές των καθηγητών που τώρα ηχούν μελωδικά με την ανάμνησή τους.

Μπορεί στην αρχή να στεναχωρήθηκα με το κλείσιμο των σχολείων, μα τώρα είμαι παραπάνω από ευγνώμων καθώς μπόρεσα να καταλάβω την αξία αυτών των μικρών πραγμάτων που νόμιζα πως με ενοχλούσαν. Μετράω πλέον τις μέρες αντίστροφα για να επιστρέψω στον χώρο του σχολείου, φορώντας την προστατευτική μάσκα, τηρώντας τις αποστάσεις και τους κανόνες υγιεινής.

Ξέρω πως τίποτα δε θα είναι ίδιο, τώρα όμως αυτή είναι η ιστορία που θα λέω εγώ στα δικά μου παιδιά, αυτός είναι ο αγώνας που θα νικήσουμε όλοι. Θα επιστρέψουμε στα θρανία με μεγαλύτερη όρεξη για μάθηση και είμαι σίγουρη πως αυτή η σχολική χρονιά θα τελειώσει με εμάς να είμαστε λίγο περισσότερο μαθητές από ότι ήμασταν τις προηγούμενες χρονιές.”

 Όπως και η Άρτεμις Θοδωρή, μαθήτρια της  Α λυκείου στη Κοζάνη.

Σίγουρα με το άνοιγμα των σχολείων αυτές τις λίγες μέρες, οι μαθητές θα αποκομίσουν έστω και το ελάχιστο, που θα τους φανεί χρήσιμο στο μέλλον τους.

Ενώ η Μαρία Ιωακειμίδου Μαθήτρια της Α Λυκείου από τη Θεσσαλονίκη, θεωρεί πως το άνοιγμα αυτό είναι αναγκαίο για την επάνοδο της κανονικότητας..

Το σχολείο είναι μια προσομοίωση της κοινωνίας για μας τους νέους. Η πανδημία μας αποσυντόνισε, βγάζοντάς μας εκτός προγράμματος. Αυτό οδήγησε στην κατάρρευση της κοινωνίας σε παγκόσμια κλίμακα. Παρόλα αυτά όμως και αφού ο «μεγάλος κίνδυνος» έχει περάσει οφείλουμε να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας, προσαρμοσμένοι πλέον σε αυτή την νέα πραγματικότητα. Όπως η κοινωνία λοιπόν  επανέρχεται, έτσι οφείλουν και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, να ορθοποδήσουν σταδιακά.

Ως σωστή την προαιρετική επιστροφή στις αίθουσες, χαρακτήρισε ο Χρήστος Τσιάντας μαθητής της Γ Γυμνασίου από το Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης.

Η Λευκή επιταγή της πολιτείας για τα σχολεία ήταν ίσως η σωστότερη κίνηση. Ειδικότερα σε μια περίοδο υγειονομικής κρίσης, η δυνατότητα ατομικής απόφασης έχει τεράστια σημασία. Με την επιλογή της αποχής από την εκπαιδευτική διαδικασία δίχως απουσίες, η πολιτεία αφήνει ελάχιστα περιθώρια διαφωνίας για την επαναλειτουργία του σχολείου. H κοινωνία δε γίνεται να μείνει στάσιμη, είναι σωστό να προχωρήσει. Συνεπώς πιστεύω ότι η εξίσωση των σχολείων λύθηκε με επιτυχία .

… Διίστανται τελικά οι απόψεις, για την αναγκαιότητα της επιστροφής των μαθητών και ιδιαίτερα αυτών της τρίτης λυκείου, δεδομένου ότι έχουν συνηθίσει την υπάρχουσα κατάσταση και λειτουργούν με βάση αυτή, όπως προσυπογράφει ο Κώστας Βεζυργιάννης μαθητής της Γ Λυκείου από την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.

Έχω φτάσει στην τελική ευθεία της πιο κρίσιμης χρονιάς μου. Προσωπικά είχα συνηθίσει τον «εγκλεισμό» και την καραντίνα και θεωρώ ανούσιο το άνοιγμα των σχολείων για αυτό το λίγο διάστημα που απέμεινε. Τώρα χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για διάβασμα και επαναλήψεις, χρόνο τον οποίο το σχολείο μου απορροφά.

Ενώ οι Νίκος Διονυσάτος και Ηθικεύρυς Καφαλούκου της Β και Γ Λυκείου, από τη Ρόδο και τη Λέσβο, αντίστοιχα, συμπληρώνουν..

“Το ολικό άνοιγμα των σχολείων είναι μια εσφαλμένη απόφαση, καθώς θα έπρεπε να γίνει μόνο για τη Γ λυκείου. Με ουσιαστικά δέκα μέρες μαθήματος στην διάρκεια του επόμενου μήνα, δεν θεωρώ, ότι από άποψη υγειονομική, αλλά και ανάγκη κάλυψης της ύλης, η συγκεκριμένη απόφαση βγάζει νόημα…”

“Η επιστροφή αυτή με ανησυχεί, για το κατά πόσο θα εφαρμοστούν σωστά τα μέτρα ασφαλείας. Ειδικά στη προκειμένη περίπτωση, στόχος είναι οι μαθητές να είμαστε υγιείς, ώστε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις των Πανελληνίων. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, είναι πολύ σημαντικό να εξασφαλιστεί η υγιεινή των σχολείων, καθώς δεν είναι λίγα τα σχολεία που δεν έχουν επαρκή καθαριότητα και προσωπικό.”

Λίγοι δεν είναι αυτοί που θεωρούν πως το κουμπί του “restart” δεν πρέπει ακόμα να πατηθεί, έτσι ώστε να μη γκρεμιστούν όλα όσα χτίστηκαν. Απ’ όσα εκφράζει ο μαθητής της Β Λυκείου απ’ την Αθήνα Νικόλας Σταθιάς, φαίνεται ότι ακόμα είναι νωρίς, ενώ προτεραιότητα θα έπρεπε να δίνεται στη βελτίωση της τηλεκπαίδευσης…

Τα μέτρα κρίνονται ανεπαρκή και η ιδέα της επιστροφής στον σχολικό χώρο ανόητη, αφού δεν προβλέπεται να αναπληρωθούν όλες οι πολύτιμες διδακτικές ώρες, που χάθηκαν. Αντίθετα, θεωρώ, πως είναι ανάγκη να ενισχυθεί η «παραμελημένη» εκπαίδευση εξ αποστάσεως, την οποία πολλοί εκπαιδευτικοί δεν έχουν εφαρμόσει, «ξεχνώντας» δύο μήνες τώρα τους μαθητές τους.

Άλλοι μεν ανησυχούν για το αν τελικά οι μαθητές, είναι σε ετοιμότητα να επιστρέψουν στα σχολεία, δίνοντας παράλληλα τη μάχη ενάντια στον αόρατο εχθρό… ή κατά πόσο στην τελική θα πάρουν στα σοβαρά αυτό το νέο ξεκίνημα… Πράγμα που προβληματίζει τον Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και τον Ανδρέα Κηπουρίδη, της Α λυκείου από το 1ο ΓΕΛ Κοζάνης.

«Είναι μια απόφαση αρκετά τολμηρή κατά την γνώμη μου, μιας και τα κρούσματα στην χώρα μας δεν έχουν ακόμη εκμηδενιστεί. Στην περίπτωση που οι μαθητές δείξουν υπευθυνότητα και ενδιαφερθούν τόσο για την προσωπική όσο και για την δημόσια υγεία, έχοντας αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης τότε όλα θα κυλήσουν ομαλά. Στην πολύ πιθανή όμως περίπτωση κατά την οποία οι μαθητές δεν υποδείξουν την απαραίτητη σοβαρότητα του θέματος θα παρουσιαστεί μια ανεξέλεγκτη εκθετική αύξηση των κρουσμάτων».

«Η επιστροφή στα σχολεία είναι μια ιδανική κίνηση προκειμένου να καλυφθεί η ύλη όπως πρέπει, κυρίως στις τάξεις του Λυκείου. Δυστυχώς, όμως, αρκετοί θα είναι οι μαθητές, οι οποίοι θα επιλέξουν να εκμεταλλευτούν το προνόμιο που τους δίνεται, δηλαδή την προαιρετική παρουσία τους στο μάθημα, έτσι ώστε να περάσουν χρόνο με τους φίλους τους, έξω».

Κλείνοντας, ας ελπίσουμε ότι ο φόβος μας θα μετατραπεί σε αίσθημα υπευθυνότητας, που θα αποτελέσει το όπλο τόσο στο σημερινό μας αγώνα, όσο και στην υπόλοιπη ζωή μας. Πρέπει όλοι μας να έχουμε κατά νου, ότι για να περάσουμε δυναμικά στο επόμενο στάδιο, πρέπει να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας και να μην θεωρούμε ότι η σταδιακή επανεκκίνηση της καθημερινότητας συνεπάγεται με το ξαφνικό θάνατο του ιού. Εν κατακλείδι, ας μην ξεχνάμε ότι και το κλείσιμο των σχολείων, φαινόταν εξίσου πρωτόγνωρο όσο είναι τώρα το άνοιγμα τους.