Σtella. Μια νέα καλλιτέχνιδα, με δυναμισμό και ενεργητικότητα, τόσο πάνω στην σκηνή όσο και κάτω από αυτή.

Μέσα στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος του σχολείου μας  “Σύγχρονη  μουσική – Made in Greece’, είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε και να πάρουμε συνέντευξη από την Σtella, λίγο πριν το live της στο Νostos  – όπου ήταν και ο έκτος σταθμός της περιοδείας της: “ The Balkan Tour 2017 “. Δεν χρειάζεται να πούμε εμείς παραπάνω λόγια για την ίδια, μιας και τα είπε η ίδια στην συνέντευξή της παρακάτω, απαντώντας με χιούμορ, ειλικρίνεια και αυθορμητισμό.

1) Ποιες ήταν οι μουσικές επιρροές σας;

Οι γονείς μου, μέσα στο σπίτι είχαν κάποιους δίσκους, οι οποίοι ήταν άσχετα πράγματα, αλλά ωραία. Είχαν ένα πικάπ και ένα γραμμόφωνο και κάποια παλιά δισκάκια όπως η «Σουσουράδα» του Νίκου Γούναρη, που είναι παλιό ελληνικό, πολύ ωραίο και τσαχπίνικο. Μετά, αγόραζα και εγώ πράγματα, π.χ. Doors άκουγα πολύ,  Michael Jackson, Whitney Houston, Kate Bush, Nirvana, Guns ‘n’ roses – τα δύο τελευταία τα άκουγα πολύ στην εφηβεία. Επίσης άκουγα διάφορα πράγματα, τα οποία δεν ήξερα τι ήταν. Π.χ. το Je t’aime του Gainsbourg, που θυμάμαι να το βλέπω στην τηλεόραση, και κάπως να ντρέπομαι, γιατί είναι πολύ ερωτικό. Ντρεπόμουνα, αλλά μου άρεσε πολύ που το άκουγα. Αλλά δεν ήξερα τι είναι, έμαθα αρκετά αργότερα.

2) Κάποιοι άνθρωποι που σας επηρέασαν;

Θυμάμαι είχα δύο δασκάλους. Η πρώτη ήταν η κ. Βαρβάρα. Αυτή μου έκανε μαθήματα πιάνου όταν ήμουν πολύ μικρή. Ο μπαμπάς μου, ήθελε να μου αγοράσει ένα πιάνο γιατί έβλεπε ότι εγώ συνέχεια ήθελα όργανα κλπ. Αγόρασε ένα πιάνο, η μητέρα μου είχε αντιρρήσεις γιατί έλεγε «Είναι πολύ μικρή, μπορεί να μη της αρέσει καν το πιάνο. Τι το παίρνεις;» και αυτός της απαντούσε: «Δεν πειράζει, άμα δεν τα πάει καλά, θα έχουμε ένα ωραίο έπιπλο». Θυμάμαι, εγώ βαριόμουν πολύ τις νότες, και δεν ήθελα να τις μάθω. Οπότε, την έβαζα να μου παίζει τα τραγούδια που ήθελε να μάθω, τα άκουγα –κάπως τα έπιανα- και τα έπαιζα μετά. Ο δεύτερος, είναι ο καθηγητής κιθάρας ο κ. Γιάννης, τον είχα στα 14 μου. Είναι ο μόνος άνθρωπος, ο οποίος ήρθε και δεν μου είπε ποτέ «Πρέπει να μάθεις αυτές τις νότες για να παίξεις το τάδε κομμάτι». Από το πρώτο μάθημα, μου έπαιξε 2 κομμάτια, μου έδειξε απλά τα ακόρντα, οπότε αυτό μου άρεσε πολύ, και στο τρίτο μάθημα έπαιζα ήδη το πρώτο (κομμάτι). Ίσως γιατί έδωσε έμφαση στα κομμάτια, όχι στα γραπτά. Με έκανε να αγαπήσω κάθε φορά αυτά που μου έλεγε να παίξω. Είχαμε δυο μεγάλα βιβλία, με στίχους και ακόρντα που είχε συγκεντρώσει ο ίδιος. Οπότε, όταν έμαθα πιο πολλά ακόρντα, μπορούσα να παίζω όλα εκείνα τα κομμάτια, και αυτή ήταν η χαρά μου

3) Κάποιος καλλιτέχνης που ίσως υπήρξε πρότυπο;

Πιστεύω ότι είναι τόσοι πολλοί οι καλλιτέχνες, που είναι μοναδικοί, που δεν μπορώ να πω πώς θέλω να ακολουθήσω τα βήματα κάποιου συγκεκριμένου απαραιτήτως. Από καθέναν παίρνεις κάτι που σε γεμίζει.

4) Πρώτη συναυλία που πήγες;

Ήταν το ’94 ή το ’95, στην Ζάκυνθο, οι Τρύπες. Ήμουν 13-14 χρονών και δεν ήξερα ότι είχαν συναυλία. Απλά νοικιάζαμε ένα σπίτι κοντά στο θεατράκι, και είδα να γίνεται ένα «τζέρτζελο». Ήταν πολύ λίγα άτομα, περίπου 60-70. Είχα τρελαθεί, μου είχε αρέσει πάρα πολύ.

5) Κάνεις συχνά την αυτοκριτική σου; Ποια πιστεύεις πώς είναι τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα σου και αντίστοιχα τα μειονεκτήματα σου;

Εγώ πιστεύω γενικά πώς είμαι πολύ ενθουσιώδης σαν άνθρωπος και αυτό είναι και καλό και κακό. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα που έχω. Σε κάποια πράγματα βοηθάει, σε κάποια άλλα όχι. Πιστεύω στον ενθουσιασμό και στον αυθορμητισμό. Νομίζω παίζουν μεγάλο ρόλο γενικά, δηλαδή και ένα φαγητό να φτιάξεις, αν δεν είσαι λίγο «να το ρισκάρεις»…

6) Αν μπορούσες να εξαλείψεις κάποιες αντιλήψεις ή κάποια δεινά που συμβαίνουν στον κόσμο, ποια θα ήταν αυτά;

Αυτή είναι ερώτηση για την Miss Universe (…γέλια). Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα γενικά, όλα υπάρχουν για να τα βλέπουμε και να διαλέγουμε. Όλα βρίσκονται σε μια θέση είτε μας αρέσει είτε όχι.

7) Σε μια εποχή, όπου τα Μ.Μ.Ε. προβάλουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, πώς ένας νέος καλλιτέχνης επικοινωνεί την δουλειά του;

Είναι δύσκολο. Υπάρχει φοβερή γκάμα και ποικιλία, άπειροι μουσικοί, ζωγράφοι, οτιδήποτε είναι μέσα στο καλλιτεχνικό πλαίσιο. Νομίζω πως αν κάποιος κάνει αυτό που κάνει χωρίς να σκέπτεται και πολύ, κρατάει ένα κομμάτι «αυθεντικό», θα βρει αντίκτυπο. Κάνεις live, βγάζεις δίσκους, προσέχεις πού επιλέγεις να προβληθείς και με ποιό τρόπο –είναι πολύ σημαντικό.

8) Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο που τώρα ξεκινάει να «περπατάει» μέσα στην μουσική;

Να είναι σίγουρος ότι θέλει να κάνει αυτό. Να είναι με όλη του την καρδιά, 100% σε αυτό. Αν έχει έστω και την παραμικρή υπόνοια ότι αυτό δεν είναι για αυτόν… Να το κάνει με όλη του την ενέργεια.

9) Έχεις σκεφτεί τα επόμενα δισκογραφικά σου βήματα; Προς τα πού θα κατευθύνεται η επόμενη σου δουλειά;

Ελπίζω προς το εξωτερικό. Τα τραγούδια που γράφω, για το επόμενο άλμπουμ, θα είναι κοντά σ’ αυτά που ήδη βγάζω. Ίσως να έχει ένα λίγο πιο DIY χαρακτήρα αυτή την φορά. Πιστεύω πώς θα είναι διαφορετικά με έναν ίδιο τρόπο. Νιώθω ότι υπάρχει μια εξέλιξη, με διάφορα στοιχεία. Γενικά γράφω διάφορα πράγματα που μπορεί να είναι λίγο διαφορετικά, π.χ. έχω αρκετά κομμάτια που δεν έχουν καθόλου στίχους. Μπορεί αν μαζευτούν αρκετά, να τα βγάλω όλα μαζί σε ένα άλμπουμ.

10) Καλύτερη συμβουλή που έχεις πάρει ποτέ;

Να μην αγχώνομαι.

11) Υπάρχει ένα μουσικό όργανο που ξεχωρίζεις περισσοτερο από άλλα;

Το μπουζούκι

12) Λες ποτέ στα live την ιστορία κάποιου τραγουδιού;

Όχι. Αφού την τραγουδάω γιατί να την πω;

13) Μιλάς με τον κόσμο στα live;

Εξαρτάται… Αν έχω μεθύσει λιγάκι (γέλια). Το κάθε live είναι διαφορετικό βέβαια, αλλά ίσως κρατάω μια περίεργη στάση προς το κοινό.

14) Τι έχεις μέσα στις τσέπες σου;

Ένα μολύβι για τα μάτια, το κινητό, ένα lip balm, χάπια (γέλια)

15) Ποιο είναι το καλύτερο live που θυμάσαι στην Ελλάδα;

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό ήταν την εποχή που δεν είχε βγει ο πρώτος δίσκος και παίζαμε σε ένα μαγαζί που λεγόταν «Ανάμεσα». Χωρούσε κάπου στα 150 άτομα και ήτανε γεμάτο! Το συγκεκριμένο το θυμάμαι με πολύ συγκίνηση. Από τα τελευταία, θυμάμαι το live στην Ελευσίνα στα πλαίσια του φεστιβάλ «Αισχύλεια».

16) Στα  live σε ενδιαφέρει η εμφάνιση σου;

Με ενδιαφέρει να αρέσει σε έμενα, να νιώθω άνετα. Το συγκεκριμένο παντελόνι βέβαια δεν είναι και πολύ άνετο αλλά εντάξει! (γέλια)

Επίσημη ιστοσελίδα της ίδιας. 

Μαρία Αθανασοπούλου

Λαμπρινή Σούλα

Χαρά Σουμάδη

Την 1η Δεκεμβρίου, εμφανίστηκαν στο Nostos Live, στην Ξάνθη, οι Λάργκο.  Φυσικά, δώσαμε το παρόν στη συναυλία τους, αλλά και μιλήσαμε μαζί τους πριν το live, για να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Αποδείχτηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα.

-Ποιοι είστε;

-Είμαστε 7 άτομα από όλη την Ελλάδα και έδρα μας είναι η Θεσσαλονίκη. Το συγκρότημα αποτελείται από τους Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου στην κιθάρα και στη φωνή, Τάσο Κοφοδήμο στην ηλεκτρικοακουστική κιθάρα και τη φωνή, Μανώλη Σταματιάδη στο ακορντεόν και τα πλήκτρα, Παύλο Μέτσιο στην τρομπέτα, Ηλία Ρότσια στο ηλεκτρικό μπάσο, Φίλιππο Φασούλα στο κλαρίνο και Κώστα Αναγνώστου στα ντραμς.

- Πώς συστάθηκε το συγκρότημα; Πώς προέκυψε η ονομασία του;

- (Κωνσταντής): Αρχικά έγραφα κάποιες δικές μου μουσικές και ήθελα να τις παιξω live. Από πάντα μου άρεσε η προοπτική της μπάντας και όχι του καλλιτέχνη με τους μουσικούς του. Με τον Τάσο ήμασταν φίλοι και συγκάτοικοι, παίζαμε και μαζί μουσική, οπότε αποφασίσαμε να το τρέξουμε. Βρήκαμε κάποιους μουσικούς από τη Θεσσαλονίκη και αυτό το πράγμα έγινε μία οντότητα και σιγά σιγά αρχίσαμε να γράφουμε και τις μουσικές όλοι μαζί.

Δεν βρίσκαμε με τίποτα όνομα που να μπορεί να καλύψει ηχητικά αυτό που κάνουμε. Δεν μας ταίριαζε τίποτα, και επειδή μας πίεζαν να βγάλουμε μία αφίσα για να παίξουμε το πρώτο μας live, είπαμε ένα όνομα το οποίο μας ταίριαζε ηχητικά. Μας έβγαζε κάτι κινηματογραφικό. Το largo είναι μουσικός όρος που σημαίνει αργό τέμπο. Δεν το χρησιμοποιήσαμε για αυτό βέβαια γιατί δεν παίζουμε αργά, απλά μας ταίριαζε κάπως σαν ηχόχρωμα με τις μουσικές.

- Πότε ήταν η στιγμή που αποφασίσατε να αφοσιωθείτε στην μουσική;

- (Κωνσταντής): Φαντάζομαι για τον καθένα είναι διαφορετικό. Εγώ μάλλον στο πανεπιστήμιο αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό και να το βάλω προτεραιότητα. Κατά βάθος όμως από όταν γεννήθηκα.

- Ποιες ήταν οι μουσικές επιρροές που σας ώθησαν να δημιουργήσετε την δική σας μουσική;

- Είναι δύσκολο να το περιγράψουμε. Εγώ, ας πούμε, ακούω πάρα πολλά είδη μουσικής τα οποία, θέλοντας και μη, περνάνε. Μία μπάντα που σίγουρα μας έχει στιγματίσει είναι οι “Τρύπες”. Επίσης, έχουμε ρέγκε και βαλκανικά στοιχεία.

- Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πράγμα που φοβηθήκατε στο ξεκίνημα σας και πώς καταφέρατε να το αντιμετωπίσετε;

- Καταρχάς το ξεκίνημα έγινε τέλη του 2013 -  αρχές 2014 και η πρώτη μας ηχογράφηση έρχεται το 2016 με πέντε τραγούδια σε παραγωγή “Αχός”. Σε κάθε νέο εγχείρημα πάντα υπάρχει φόβος αν κάτι δεν πάει καλά, αλλά άμα το αγαπάς αυτό, και το υποστηρίζεις, όλα θα πάνε καλά. Γενικά, εγώ δεν είχα πολλούς φόβους πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά στο μικρόφωνο δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω ούτε να τραγουδήσω. Αρχικά βάλαμε τον Τάσο και σίγα σίγα εγώ τα καταφέρνω.

- Είστε ένα συγκρότημα, το οποίο έχει τα δικά του τραγούδια, με λίγο πιο περίεργους και εναλλακτικούς ρυθμούς και ήχους. Αυτά τα τραγούδια είναι αποτέλεσμα ατομικής ή ομαδικής δουλειάς;

- Ομαδικής σίγουρα, γιατί είμαστε 7 άτομα που ο καθένας προσθέτει τις ιδέες του. Μπορεί να έχουμε μόνο μία μπασογραμμή και μετά θα το φτιάξουμε όλοι μαζί. Ακόμα και όταν υπάρχουν έτοιμα κομμάτια, κάποια που εγώ είχα βγάλει πιο πριν και στο YouTube, τα παίζουμε τελείως διαφορετικά. Αυτό είναι και το νόημα να έχεις μπάντα, είναι μία συλλογική υπόθεση.

- Πώς ξεκινάτε να γράψετε ένα τραγούδι; Χρειάζεται να βρίσκεστε σε μια συγκεκριμένη συναισθηματική περίοδο ή είστε έτοιμοι να γράψετε παντού και για το οποιοδήποτε θέμα;

- Είναι πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη δημιουργία, είναι και η συναισθηματική κατάσταση, είναι πολλά πράγματα. Μπορεί να είναι και κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες που θα σε επηρεάσουν. Ας πούμε το τι γίνεται στην κοινωνία μας, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό. Δεχόμαστε επιρροές από πολλά πράγματα και δεν πιστεύω ότι είμαστε μία μπάντα που μπορεί να γράψει όποτε θέλει. Πρέπει να μας βγει, προφανώς. Το να είμαστε σε κατάσταση που δεν μπορούμε να γράψουμε ένα κομμάτι, και να το γράψουμε, δεν θέλουμε να το κάνουμε. Αυτό το πράγμα είναι πολύ εγκεφαλικό. Δεν έχει τίποτα το πηγαίο και υπάρχει και νοθεία στο αποτέλεσμα κατά την άποψή μου. Οπότε, ό,τι μας βγει και όποτε μας βγει. Γι” αυτό και παίζουμε τόσα χρόνια και έχουμε πέντε κομμάτια.

- Κατά την δημιουργία ενός τραγουδιού, επεξεργάζεστε και διορθώνετε συνεχώς πράγματα μέχρι να φτάσετε σε μια τελική μορφή που σας ικανοποιεί ή γράφετε και μουσική και στίχους αφιλτράριστα και μετά γυρνάτε πίσω για να διορθώσετε το οτιδήποτε;

- Καταρχάς στίχους δεν γράφουμε, γενικά. Τώρα κάνω κάποιες προσπάθειες σε κάποια καινούργια κομμάτια αλλά κυρίως παίρνουμε στίχους από άλλους στιχουργούς κατά βάση. Αλλαγές κάνουμε πάντα, δηλαδή ακόμα και αν γράψουμε ένα κομμάτι, μπορεί κάποια στιγμή να μη μας αρέσει κάτι. Θα το αλλάξουμε. Δεν μπορώ να πω όμως ότι έχουμε κάποιον στάνταρ τρόπο. Όπως μας βγει.

- Όταν τελειώνετε ένα τραγούδι, προβλέπετε στο περίπου τι αντίκρισμα θα έχει στο κοινό ή το αφήνετε να πάρει το δρόμο του;

- Δεν έχουμε ιδέα και τώρα σιγά-σιγά απλά βλέπουμε την ανταπόκριση του κόσμου και καταλαβαίνουμε αν κάποιο αρέσει πιο πολύ από κάποιο άλλο.

- Φοβάστε τη μέρα που ίσως δεν θα μπορείτε να γράψετε κάτι που σας ικανοποιεί; Πώς πιστεύετε πώς θα διαχειριστείτε ένα ενδεχόμενο καλλιτεχνικού «μουδιάσματός»;

- Όπως και πριν που είπαμε για τη δημιουργία, υπάρχει μία περίοδος που μπορεί να είσαι παραγωγικός και μια περίοδος που να μην είσαι καθόλου παραγωγικός. Εγώ πιστεύω κάποια στιγμή σταματάει αυτό το πράγμα σε κάποια ηλικία, σε άλλους πιο νωρίς, σε άλλους πιο αργά. Είναι φυσιολογικό να γίνει. Πιστεύω ότι απέχουμε από κει ακόμα, οπότε δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε πράγματα που πονάνε τόσο πολύ. Όταν θα έρθει η ώρα θα δούμε και εμείς. Το πιο ειλικρινές θα ήταν να σταματήσει κάποιος να γράφει αν ποτέ φτάσει σε αυτό το σημείο. Δεν είναι εύκολο. Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος μετά; Αυτό έμαθε να κάνει. Αλλά νομίζω είναι πιο ειλικρινές να το πάρει απόφαση και να αποσυρθεί.

- Κατά την περίοδο της καριέρας σας, έχετε δεχθεί πολλές θετικές κριτικές. Παρ’όλα αυτά, έχετε λάβει ποτέ κάποιο αρνητικό σχόλιο που σας επηρέασε είτε αρνητικά είτε θετικά;

-Ναι, το να έρθει κάποιος να μας πει την κριτική του πάνω στη μουσική μας είτε σε live είτε για το άλμπουμ, έχει γίνει. Είναι θεμιτό από μας. Αν νιώθουμε ότι κρύβει κάποια αλήθεια ας πούμε, το παίρνουμε στα σοβαρά. Αρνητικά σχόλια έχουμε ακούσει λίγα γιατί τα περισσότερα δεν φτάνουν στα αυτιά σου, για αυτό το λόγο αλλά δεν μας επηρεάζουν.

- Ποια πιστεύετε πώς είναι τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα σας και αντίστοιχα τα μειονεκτήματα σας, σαν σύνολο;

- Πλεονέκτημα θεωρώ το ότι είμαστε επτά μουσικοί με διαφορετικά ακούσματα και είναι δύσκολο αυτό το πράγμα να σταματήσει να εξελίσσεται. Δηλαδή, δε γίνεται επτά άτομα να στερέψουν ταυτόχρονα. Αυτό συνεχώς μας βγάζει σε καινούργιους δρόμους. Ένα μειονέκτημα βασικό είναι ότι δεν γράφει κανένας στίχους και ότι πέρα από τον Τάσο οι υπόλοιποι έχουμε λίγο άθλιες φωνές.

- Σε μια εποχή όπου τα Μ.Μ.Ε. προβάλλουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, πώς ένας καλλιτέχνης ή ένα νέο συγκρότημα επικοινωνεί την δουλειά του;

- Με το ίντερνετ (Social Media), δεν έχεις ανάγκη τα Μ.Μ.Ε. πρώτο και βασικό. Τα live στη Θεσσαλονίκη, για μία μπάντα που θέλει να παίξει, είναι πολλά. Στα πανεπιστήμια, στα φεστιβάλ, θα σε δουν, θα σε ακούσουν. Όσο παίζεις εκτίθεσαι, σε μαθαίνει κόσμος. Αλλά νομίζω το μεγαλύτερο εργαλείο αυτή τη στιγμή είναι το ίντερνετ. Facebook και YouTube.

- Ποια είναι τα συναισθήματα σας απέναντι στην ελληνική κοινωνία; Ποια στοιχεία διακρίνετε σε αυτή;

-Φαντάζομαι όλοι γνωρίζουμε πως είναι η σημερινή κοινωνία. Εγώ θα στέκομαι πιο πολύ στο ότι η ελληνική κοινωνία, όσον αφορά τον τομέα της μουσικής, ακούει. Γενικά της αρέσει να ακούει. Στηρίζει νέα πράγματα. Από την άλλη, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει οικονομική κρίση και κάποια live για κάποιους είναι απλησίαστα, ακόμα και live που έχουν χαμηλώσει λίγο τις τιμές. Υπάρχει μία ανέχεια, φτώχεια δηλαδή, στην ελληνική κοινωνία. Από την άλλη όμως, ο κόσμος θέλει να ξεφύγει από αυτό, δεν νιώθω τη μιζέρια. Υπάρχει και το κομμάτι του “μιζεριάζω” ας πούμε, αλλά ξεδίνει στο να ακούει. Εντάξει, υπάρχει και η άλλη πλευρά που ξεδίνει στο σκυλάδικο ή σε άλλες μουσικές που εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν, αλλά υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που θα στηρίξουν και θα ακούσουν τα νέα πράγματα.

-Έχετε επηρεαστεί από τον πατέρα σας; (σσ. Ο πατέρας του Κωσταντή είναι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου)

- Λογικά ναι γιατί μεγάλωσα σε ένα σπίτι που άκουγα συνεχώς τις μουσικές του. Θέλοντας και μη, όταν ακούς τόσο πολύ, κάτι περνάει σίγουρα. Εγώ δε μπορώ να το εντοπίσω στα κομμάτια, αλλά προφανώς κάποιος εξωτερικός ακροατής μπορεί πιο εύκολα. Όπως όλες οι μουσικές που ακούμε όλοι μας περνάνε μέσα στους largo, φαντάζομαι έτσι και αυτό.

- Έχετε σκεφτεί τα επόμενα δισκογραφικά σας βήματα;

- Δουλεύουμε κάποια κομμάτια και πιστεύω μέσα στον επόμενο χρόνο θα ξεκινήσουμε τη διαδικασία να γράψουμε φουλ άλμπουμ αυτή τη φορά, όχι πέντε κομμάτια μόνο.

- Γιατί γράφετε; Τι σας γεμίζει σε αυτή την διαδικασία; Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από αυτή;

- Το γιατί γράφουμε δεν μπορώ να το εξηγήσω ξεκάθαρα. Γράφουμε από ανάγκη περισσότερο. Όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Για το τι θέλουμε να περάσουμε, επίσης δεν είμαι σίγουρος για την απάντηση. Πρώτα από όλα, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι θέλουμε να περάσουμε στο δικό μας τον εαυτό και μετά στους άλλους. Εγώ πιστεύω περισσότερο για μεταφορά συναισθημάτων. Τώρα, με τους στίχους τα πράγματα γίνονται πολύ πιο ξεκάθαρα. Εκεί πέρα λοιπόν, όταν επιλέγουμε ένα κομμάτι, θέλουμε να δώσουμε ένα σαφές μήνυμα στον κόσμο. Είναι ανάλογα. Αλλά ιδίως με την ορχηστρική μουσική είναι πιο θολά τα πράγματα. Συναισθήματα μεταφέρουμε κυρίως.

- Ποια θα ήταν η συμβουλή σας σε έναν νέο άνθρωπο που τώρα αρχίζει να περπατά τον δρόμο της μουσικής του καριέρας;

- Απλά να αγαπάει αυτό που κάνει και να εκφράζεται, να μην ακούει κανέναν και να κάνει ότι γουστάρει.

 

Επιμέλεια: Χαρούλα Σουμάδη

 

Γνωρίσαμε την κυρία Ειρήνη το περασμένο καλοκαίρι στα πλαίσια του προγράμματος «The Beaming Project»- ένα πρόγραμμα που έλαβε χώρα στην Αθήνα με σκοπό, μαθητές και φοιτητές από την Γαλλία και την Ελλάδα να έρθουν σε επαφή με το προσφυγικό ζήτημα και ανθρώπους που συνδέονται άμεσα με αυτό. Η κυρία Ειρήνη ήταν αναμφισβήτητα από τους ανθρώπους που μας «κέρδισε» από την πρώτη μέρα του προγράμματος. Το χαμογελαστό πρόσωπο, η ευγενική της φυσιογνωμία και η θετική και αισιόδοξη αύρα της, έκανε την επιθυμία μας να την γνωρίσουμε καλύτερα, ακόμα δυνατότερη. Καθήσαμε λοιπόν ένα βράδυ και αφού συζητήσαμε ώρες μαζί της, της υποσχεθήκαμε μια συνέντευξη στο περιοδικό μας. Και όντως, έτσι έγινε!

1. Ποια είναι η Ειρήνη; Ποιες είναι οι καθημερινές της ασχολίες;

 Ονομάζομαι Ειρήνη Κουρούβανη και είμαι ένας άνθρωπος που γεννήθηκα με μια σπάνια αναπηρία (για την οποία καμαρώνω) διότι έχω αδυναμία σε σπάνια πράγματα και καταστάσεις! Η αναπηρία αυτή ονομάζεται αρθρογρίπωση. Εργάζομαι στο Υπουργείο Οικονομικών και έχω τελειώσει το Πολιτικό Τμήμα της Νομικής σχολής Αθηνών. Το 1991 έλαβα από την «Ακαδημία Αθηνών» ένα βραβείο για τον αισιόδοξο τρόπο που αντιμετωπίζω την ζωή πάρα τις δυσχέρειες της αναπηρίας μου.
Οι καθημερινές μου ασχολίες είναι οι ακόλουθες:
-Το πρωί βρίσκομαι στο γραφείο της εργασίας μου.
-Τρεις φορές την βδομάδα πηγαίνω στο γυμναστήριο.
-Μια φορά την βδομάδα ασχολούμαι με διαφορά δημιουργικά παιχνίδια με τα ανήψια μου.
-Αυτή την περίοδο και για 4 μήνες κάθε Δευτέρα, παρακολουθώ ένα σεμινάριο φωτογραφίας και μοντάζ.
-Μια φορά την βδομάδα και για 9 συναντήσεις, θα διδάσκω χορό στην Στέγη του ιδρύματος Ωνάση στα πλαίσια του προγράμματος <Χορός και Αναπηρία>… unlimited access
-Και κάθε Σαββατοκύριακο βρίσκομαι στην θάλασσα όπου κάνω προπόνηση ιστιοπλοΐας.

2.  Σας γνωρίσαμε στα πλαίσια του προγράμματος “The Beaming project” το περασμένο καλοκαίρι στην Αθήνα, αφού συμμετείχατε ενεργά στην ομάδα του χορού. Πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα να πάρει τελικά την απόφαση να συμμετέχει με τόσο έντονο τρόπο σε ένα τέτοιο πρόγραμμα;

Προσωπικά, το εντατικό πρόγραμμα του σεμιναρίου «The Beaming Project» αποτέλεσε ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα μου και με γέμισε με χαρά και αισιοδοξία καθώς για 2 βδομάδες βρισκόμουν πλαισιωμένη από νέα, γεμάτα ζωή, παιδιά!

3.  Ομολογουμένως το θέαμα που μας παρουσιάσατε δεν είναι κάτι που το βλέπουμε συχνά. Τι σκεφτόσασταν και τι νιώθατε την ώρα που χορεύετε και γινόσασταν μέλος μιας ολόκληρης ομάδας με κοινό σκοπό;

Ένιωθα δημιουργική και με γέμιζε με ενδιαφέρον η όλη συνεργασία μέχρι να βγει το τελικό αποτέλεσμα!

4.  Δεν σας φόβισε η έκθεση στο κοινό; Δεν αγχωθήκατε για αυτά που θα απαιτούσαν οι επαγγελματίες χορευτές από εσάς;

 Η έκθεση στο κοινό γενικά δεν με φοβίζει. Είναι μια τελείως φυσική διαδικασία θα έλεγα για μένα … μιας και από πάντα … ερχόμενη στην ζωή με ένα διαφορετικό σώμα … θέλοντας και μη, ήμουν πάντα εκτεθειμένη. Οπότε έχω μάθει να το διαχειρίζομαι αλλά και να το κατανοώ…οτιδήποτε διαφορετικό, μας κεντρίζει το ενδιαφέρον για μια επιπλέον ματιά! Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη…όχι, δεν αγχώθηκα καθόλου γιατί ασχολούμαι 20 χρόνια με το χορό και πάντα νιώθω έτοιμη για οποιαδήποτε κινητική πρόκληση!

5.  Ας πάμε τώρα στα πιο κοινωνικά ζητήματα. Πώς ζει ένας άνθρωπος με κάποιου είδους αναπηρία σε μια σύγχρονη πρωτεύουσα όπως η Αθήνα; Αντιμετωπίζει δυσκολίες ή οι δυνατότητες μιας μεγαλούπολης τον εξυπηρετούν;

Η Αθήνα μετά το 2004 (Ολυμπιακοί Αγώνες) έχει γίνει μια προσβάσιμη πόλη σε αρκετά μεγάλο βαθμό.

6.  Κατά καιρούς ακούμε, διαβάζουμε και ενημερωνόμαστε για μαρτυρίες ανθρώπων που δέχτηκαν ανάγωγες συμπεριφορές από άλλους συνανθρώπους προς τους ίδιους. Σας έχει τύχει ποτέ να δεχτείτε κοινωνικό ρατσισμό ακόμα και από ανθρώπους στο δρόμο; Αν ναι, πως το διαχειριστήκατε;

Ίσως ακουστεί υπερβολικό αλλά ό-χ-ι,  δεν έχω δεκτεί προσωπικά ανάρμοστη συμπεριφορά συνανθρώπων μου. Ίσα-ίσα, πολύ αγάπη και εκτίμηση θα έλεγα.

7.  Λαμβάνοντας υπόψη την παραπάνω ερώτηση, θεωρείται πως η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να «αγκαλιάσει» ,να κατανοήσει και σε ορισμένες περιπτώσεις να βοηθήσει ανθρώπους με ιδιαιτερότητες;

Έχοντας ταξιδέψει σε διάφορες χώρες στον κόσμο, αυτό που έχω να επισημάνω για την ελληνική κοινωνία είναι το εξής:
Μπορεί να υστερούμε σε υποδομές και προσβασιμότητα σε σχέση με άλλες χώρες, δεν υστερούμε όμως σε διάθεση εξηπηρέτησης και φροντίδας … αυτό το αγκάλιασμα που λέτε … σε ανθρώπους με ιδιαιτερότητες. Ίσως γιατί γνωρίζοντας ότι έχουμε κενά υποδομών, είμαστε σε μεγαλύτερη ετοιμότητα για την οποιαδήποτε βοήθεια. Είναι και αυτό το ελληνικό φιλότιμο που χαρακτηρίζει τον λαό μας!

8. Μάθαμε επίσης πως έχετε ασχοληθεί με διάφορα αθλήματα εκτός του χορού,  κατά τη διάρκεια της ζωής σας. Ποια είναι αυτά και τι εμπειρίες έχετε εισπράξει μέσα από αυτά;

Τα αθλήματα με τα οποία κατά καιρούς έχω ασχοληθεί είναι τα εξής:
α) Στίβος με αγωνιστικό αμαξίδιο 100/200/400m
β) Άρση Βαρών σε πάγκο κατηγορία 48 κιλών
γ) Και τα τελευταία 10 χρόνια που ασχολούμαι με την ιστιοπλοΐα
Και με τα τρία αυτά αθλήματα έχω συμμετάσχει σε παγκόσμια πρωταθλήματα, οπότε όπως καταλαβαίνετε, οι εμπειρίες είναι πολύ ξεχωριστές και μοναδικές! Πολλή δουλειά, πείσμα, μεθοδικότητα, στόχοι, ταξίδια, γνωριμίες με διαφορετικούς λαούς και κουλτούρες, απογοητεύσεις, ικανοποιήσεις, με λίγα λόγια θα έλεγα ότι περνάει από μπροστά σου όλη η ζωή!
Επίσης ερασιτεχνικά έχω κάνει σκι και κατάδυση.

9.  Στα πλαίσια της επαφής σας με τα ειδικά αθλήματα. Πώς κρίνετε τις υποδομές που διαθέτει η Ελλάδα για την πραγματοποίησή τους; Τις θεωρείτε ικανοποιητικές;

 Τα ειδικά αθλήματα και όσον αφορά την προετοιμασία τους, γίνονται σε αντίστοιχα ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω τις υποδομές που έχουν στην επαρχία όποτε δεν μπορώ να εκφέρω ολοκληρωμένη γνώμη. Στην Αθήνα οι υποδομές είναι αυτές που αρμόζουν.

10. Κλείνοντας θα θέλαμε να μας πείτε ένα μήνυμα για τους ανθρώπους που προσεγγίζουν ρατσιστικά τους ανθρώπους με αναπηρία και ένα μήνυμα για τους ανθρώπους εκεί έξω που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, προσπαθούν και παλεύουν για μία καλύτερη κοινωνία και έναν καλύτερο κόσμο.

Θα ήθελα να πω ένα μήνυμα γενικά και για τις δυο κατηγορίες στις οποίες αναφέρεστε και αυτό είναι το εξής:
Απλά ζήσε…ζήσε το παρών σε οποία κατάσταση και αν σε βρει αυτό…γιατί η ζωή είναι μοναδική-υπέροχη-ερωτεύσιμη και γεμάτη εκπλήξεις!!! Χτίσε έναν δυνατό, ευγενικό άνθρωπο μέσα σου που να μπορεί να στηρίζεται και να αντιμετωπίζει ότι του έρχεται και ολα θα πάρουν το δρόμο τους!
Εγώ την αγάπησα και την αγαπώ την ζωή και αυτή με την σειρά της μου έχει σταθεί απλόχερη…

Η συνέντευξη έκλεισε και η ίδια μας ευχαρίστησε που της δώσαμε την ευκαιρία να μοιραστεί τις σκέψεις της μαζί μας. Δεν θα κρύψουμε πως με την συνέντευξη αυτή μάθαμε καινούργια πράγματα, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε και πάνω από όλα ήρθαμε ακόμα πιο κοντά σε ανθρώπους που εκεί έξω  αρπάζουν την ζωή και την μετατρέπουν σε αγάπη, δύναμη και ευτυχία. Κυρία Ειρήνη, εμείς ευχαριστούμε. Για όλα!

 

Χαρούλα Σουμάδη- Λαμπρινή Σούλα

Οι Underhill West είναι μία μοντέρνα pop rock μπάντα που ξεκίνησε την δραστηριότητά της από την Ξάνθη το έτος 2005.

Στην ασταμάτητη πορεία τους, τους χαρακτηρίζει το πλήθος εμφανίσεων τους σε πόλεις όλης της Ελλάδας, η αστείρευτη δημιουργία τους και η αρτιότητα των δικών τους κομματιών με ξένο στίχο, οι συνεργασίες τους με φιλαρμονικές ορχήστρες και θεατρικές ομάδες για πρωτότυπα events, η συμμετοχή τους σε πανελλαδικής εμβέλειας φεστιβάλ, η αξιοσημείωτη και κατ” εξακολούθηση φιλανθρωπική τους δραστηριότητα και η αστείρευτη ενέργεια που εκπέμπουν σε κάθε τους εμφάνιση!

Mέχρι σήμερα μετρούν δυο EP: το Χριστουγεννιάτικο «Light a Candle» (2014) και το χορευτικό «Justify my Night» (2017) που υποστηρίζουν ραδιοφωνικοί σταθμοί παγκοσμίως.

Το συγκρότημα αποτελείται από τους Μιχάλη Χατζόπουλο (φωνητικά, κιθάρα), Τάσο Αβραμίδη (Ντραμς), Πασχάλη Παπούδα (μπάσο), Μιχάλη Μουχλιανίτη (πλήκτρα) και Ιωάννη Βαρελίδη (υπεύθυνος ήχου).

Συνέντευξη με τον Μιχάλη Χατζόπουλο:

-Πως πήρατε την απόφαση να δημιουργήσετε το συγκρότημα;

-Ήταν ένα παιδικό όνειρο όλων, βρεθήκαμε στο σχολείο ως μαθητές και παίζαμε μουσική μαζί στις σχολικές γιορτές, κάναμε παρέα και δεν αργήσαμε να τολμήσουμε να κάνουμε πράξη αυτό το όνειρο μας.

-Από που προέκυψε το όνομα σας;

-Από το μυθιστόρημα «ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» όπου Underhill ήταν το ψευδώνυμο του κεντρικού ήρωα όταν άρχισε το ταξίδι του, και κολλήσαμε μαζί την λέξη West γιατί θέλουμε η μουσική μας να κινηθεί προς την Δύση.

-Ποιος γράφει μουσική και στίχους στα τραγούδια σας;

-Μουσική στα τραγούδια μας γράφει ο Μιχάλης Χατζόπουλος και ο Μιχάλης Μουχλιανίτης και στίχους ο Μιχάλης Χατζόπουλος.

-Πως ήταν η καλοκαιρινή σας περιοδεία;

-Το «The watermelon tour» ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ήταν ότι καλύτερο έχουμε ζήσει ως συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια πορείας. Ενα εγχείρημα που στέφθηκε με τεράστια επιτυχία, καθώς και ένα τεράστιο σχολείο από όπου αντλήσαμε όλοι τεράστια γνώση για το μέλλον μας ως ομάδα.

-Με τι ασχολείστε αυτό το διάστημα;

-Αυτό το διάστημα μας βρίσκει να ετοιμάζουμε το επόμενο καλλιτεχνικό μας βήμα στο στούντιο, μία σειρά από νέα κομμάτια.

Πιστεύεις ότι έχει απήχηση η μουσική σας;

-Αυτό είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, κάτι το οποίο έχουμε αντιληφθεί εδώ και χρόνια. Ναι, πιστεύουμε ότι στις πόλεις που έχουμε επισκεφθεί η μουσική μας έχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο απήχησης , αλλά σίγουρα θα θέλαμε να έχει παραπάνω , και σε κάθε επόμενη δουλειά μας και σειρά εμφανίσεων αποσκοπούμε σε αυτό.

-Το συγκρότημα σας είναι κάτι που απλά σας διασκεδάζει ή είναι κάτι πιο σοβαρό;

-Οι Underhill West είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό για όλους μας. Στόχος μας είναι μια μέρα να βιοποριζόμαστε όλοι από το συγκρότημα και να έχουμε απήχηση σε όσο πιο πολύ κόσμο είναι δυνατό.

-Πως προέκυψε η πρώτη σας ηχογράφηση;

-Η πρώτη μας ηχογράφηση ήταν ο λόγος που φτιάξαμε τους Underhill West. Ήταν Χριστούγεννα του 2005, ήμασταν μαθητές και είχαμε 4 καινούρια κομμάτια. Κάναμε λίγες πρόβες και μπήκαμε στο τότε House of sound της Ξάνθης για να ηχογραφήσουμε. Ήταν μια μοναδικά πρωτόγνωρη εμπειρία που θα θυμόμαστε για πάντα. Έχουμε ακόμη εκείνο το Ep με τα τέσσερα κομμάτια σε κάποιο συρτάρι σαν φυλαχτό.

 

 

Επιμέλεια: Χαρούλα Σουμάδη

Το Σχολείο μας, έχει τη χαρά τα τελευταία χρόνια,  να συγκαταλέγει στους φίλους του τον Γιώργο Τσάμπρα. Ο Γιώργος Τσάμπρας είναι ένα απ’τα πιο γνωστά και έμπειρα πρόσωπα της ελληνικής μουσικής δημοσιογραφίας  και οι γνώσεις του για το ελληνικό μουσικό τραγούδι ανεξάντλητες. Φέτος, ως καλεσμένος του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης, παρουσίασε την εκδήλωση – συναυλία προς τιμήν του Δήμου Μούτση, και με τα κείμενα του, συνέβαλε στην πραγματοποίηση αυτής της εξαιρετικής βραδιάς.

Δίνοντας το παρόν για τρίτη συνεχή χρονιά στο Φεστιβάλ «Πόλις Ονείρων», αρπάξαμε την ευκαιρία και , εν μέσω πρόβας το πρωί της ημέρας της συναυλίας, του ζητήσαμε να μας δώσει μια συνέντευξη, κάτι που έκανε με ιδιαίτερη χαρά…

 

Ερώτηση  1: Ποια είναι η άποψη σας για την ελληνική δισκογραφία σήμερα;

Η ελληνική δισκογραφία σήμερα προσπαθεί να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που υπάρχουν όσο αφορά την έκδοσή της αλλά και την κυκλοφορία της. Δεν υπάρχει η εμπορική δυνατότητα που υπήρχε πριν από κάποια χρόνια, όπως δεν υπάρχει και η κατανάλωση. Τα πράγματα έχουν πάει πιο πολύ στο διαδίκτυο, αλλά όπως όλοι ξέρουμε, όταν δεν πληρώνεται κάτι, δεν υπάρχει δυνατότητα να παραχτεί . Παρ’όλα αυτά όμως, θεωρώ ότι γίνονται πάρα πολλά  πράγματα καινούρια, υπάρχουν σπουδαίοι μουσικοί, τραγουδιστές, ακόμα και δημιουργοί, βέβαια, στα νέα πλαίσια.

 

Ηχητικό απόσπασμα 1

 

Ερώτηση  2: Ξεχωρίζετε κάποιον καλλιτέχνη από την νέα γενιά τραγουδιστών και μουσικών;

Δεν θα ήθελα να αναφέρω ονόματα, κυρίως με την λογική ότι  θα ξεχάσω. Εγώ πιστεύω πώς είναι πολλοί. Και μάλιστα είναι πολλοί οι οποίοι δεν πολυφαίνονται. Επειδή τα μέσα έχουν μια λογική να προβάλουμε κάτι από αυτά που είναι ήδη γνωστά  για να κερδίσουμε από την αναγνωρισιμότητα του καλλιτέχνη. Υπάρχει πολύς κόσμος που δουλεύει πολύ σοβαρά, με πολύ καλό αποτέλεσμα και που δε πολυφαίνεται στα μέσα ενημέρωσης. Ξέρω πολύ περισσότερους μουσικούς, ξέρω λιγότερους δημιουργούς, ίσως ακόμα λιγότερους τραγουδιστές, αλλά υπάρχουν και είναι πολλοί. Δεν φαίνονται  τόσο εύκολα.

 

 

Ερώτηση  3: Ποίος είναι ο αγαπημένος σας ελληνικός δίσκος όλων των εποχών;

Έχω την εντύπωση πώς μπορώ να σας αναφέρω πενήντα ίσως και περισσότερους. Τι να πω; Δεν μου αρέσουν πολύ αυτές οι ταμπέλες για τον πιο αγαπημένο μου δίσκο. Δε θα εκπλήξω κανέναν αν πω ότι κλασικοί ελληνικοί δίσκοι σαφώς τους ακούς ανά πάσα στιγμή με τον πιο ευχάριστο τρόπο, από το Μεγάλο Ερωτικό του Χατζιδάκι και το Άξιον Εστί του Θεοδωράκη ή κάποιες κλασικές ηχογραφήσεις του Τσιτσάνη ή του Βαμβακάρη, αυτά όμως δεν θεωρώ ότι δίνουν μια απάντηση ξεχωριστή. Από τη άλλη μεριά όμως υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια όχι τόσων γνωστών δημιουργών που αξίζουν ιδιαίτερης προσέγγισης. Υπάρχουν κάποια τραγούδια ανθρώπων που αν σας πω το όνομά τους μπορεί να μην τους ξέρετε και εμένα μου λένε πάρα πολλά, π.χ Απόστολος Χατζηχρήστος, παλιός λαϊκός συνθέτης ή από τους νεώτερους, υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου από την άλλη μεριά,  που δεν είναι από τα πολύ γνωστά του κι όμως τα θεωρώ πολύ σπουδαία.

 

 

Ερώτηση  4: Ποια ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα;

Δημοτικά τραγούδια της Πελοποννήσου. Μέχρι τα έξι μου χρόνια μεγάλωσα σε ένα χωριό του Νομού Ηλείας, ακούγοντας τραγούδια από μουσικούς ζωντανά σε εκδηλώσεις του χωριού. Πολύ γρήγορα βέβαια, στα έξι μου, βρέθηκα στον Πειραιά και από εκεί και κάτω η μουσική μου παιδεία ήταν περισσότερο το ραδιόφωνο αρχικά (γιατί η τηλεόραση ακόμα ήταν στα σπάργανα) από εκεί άρχισα να μαθαίνω κάποια πράγματα και σιγά σιγά, και σκόπιμα, γιατί είχα αποφασίσει από πολύ νωρίς ότι γύρω από όλα αυτά θα κινηθούν τα ενδιαφέροντα μου. Σε ηλικία δέκα-έντεκα χρονών κατέγραφα σε τετράδια και προσπαθούσα να συγκεντρώσω ιστορικά στοιχεία για όλα αυτά, θυμάμαι τότε  εκπομπές δισκογραφικών εταιριών που υπήρχαν, ήταν κάτι εκπομπές που διαφήμιζαν τους δίσκους της εποχής εκείνης, πληρωμένες των εταιριών. Έχω ακόμα τετράδια στα οποία έχω καταγράψει όλο το ρεπερτόριο εκείνης της εποχής που είναι καλό, έμαθα πάρα πολλά πράγματα έτσι και το έκανα με πολύ χαρά. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν τραγούδια που τα κατέγραφα τότε και μου αρέσουν πολύ.

 

 

Ερώτηση  5: Πώς κρίνετε το μέλλον της ελληνικής μουσικής σκηνής;

Θα είναι το ίδιο με το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα. Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα πάνε μαζί. Αν υπάρχει ακμή στους ανθρώπους, στην κοινωνία, θα καταγραφεί αυτό και στο τραγούδι. Αν η κοινωνία ψάχνεται η σέρνεται, με τον ίδιο τρόπο αυτό θα υπάρξει και στο τραγούδι. Αν η κοινωνία θέλει να μετράει δραχμές ή ευρώ το ίδιο θα κάνει και το τραγούδι με τον όποιο τρόπο.

 

Ηχητικό απόσπασμα 2

 

 

Ερώτηση  6: Δεδομένου πώς οι πωλήσεις των δίσκων έχουν μειωθεί δραματικά σε σημείο που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, πώς σας φαίνεται που οι νέοι άνθρωποι αρκούνται στο να ακούν δωρεάν τη μουσική αντί να την στηρίξουν αγοράζοντας την;

Δεν με ενοχλεί τόσο το ότι οι νέοι ακούν δωρεάν μουσική, και όλοι ακούν δωρεάν, άλλωστε αν το καλοσκεφτεί κανείς, και πιο παλιά συνέβαινε το ίδιο, άκουγαν οι άνθρωποι από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και δεν αγόραζαν πάντα δίσκους. Αυτό τώρα έχει γίνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και είναι λίγο απαγορευτικό σε ότι αφορά την παραγωγή της δισκογραφίας. Από την άλλη μεριά, έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που ακούνε μουσική και οι νέοι και οι λίγο παλιότεροι. Με ενοχλεί λίγο το να ακούσεις μια πολύ καλή μπάντα ηχογραφημένη  με ένα μικρό κασετοφωνάκι ή από ένα κινητό ακόμα, στο διαδίκτυο, όπου δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα από αυτά που παίζουν οι μουσικοί ή τραγουδά ο τραγουδιστής. Αυτό είναι μια καθημερινότητα πια. Δεν ακούς το υλικό. Όπως επίσης, από την άλλη μεριά, με ενοχλεί να υπάρχει  ένα τραγούδι πάρα πολύ σπουδαίο, εικονογραφημένο, γιατί το διαδίκτυο τις περισσότερες φορές θέλει  και εικόνα για να λειτουργήσει, με τις πιο αταίριαστες εικόνες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Βλέπεις ένα μνημείο μουσικού πολιτισμού και από πίσω πέντε εικόνες και λες «Θεέ μου μα γιατί πρέπει να το δω εγώ τώρα αυτό;»

 

Ηχητικό απόσπασμα 3

 

Ερώτηση  7: Παρατηρούμε πώς το φαινόμενο του δίσκου έχει αρχίσει να εξασθενεί και τόσο οι μουσικοί παραγωγοί  όσο και οι τραγουδιστές επιλέγουν να  εκδίδουν τα λεγόμενα «singles» μόνο και μόνο για την ενδεχόμενη ραδιοφωνική επιτυχία. Πώς σας φαίνεται το φαινόμενο αυτό;

Κάθε καιρός έχει και τα δικά του χαρακτηριστικά. Δεν πιστεύω πως συμβαίνει αυτό τόσο έντονα. Βγαίνουν μεν κάποια τραγούδια μεμονωμένα μέσω του διαδικτύου αλλά οι περισσότεροι, και νέοι δημιουργοί και παλιότεροι, έχουν ακόμα μια λογική να κάνουν πιο συγκροτημένες δουλειές. Αν δείτε, και παλιοί συνθέτες και τραγουδοποιοί και τραγουδιστές, θεωρούν καινούργιες τους δουλειές, τις ολοκληρωμένες δουλειές. Ιδιαίτερα σε  αυτό που λέμε τραγούδι μουσικού πολιτισμού. Γιατί εντάξει, υπάρχουν και τα εμπορικά δεδομένα που λειτουργούν λίγο αλλιώς.

 

Ερώτηση  8: Δεν πιστέυετε ότι μέσα σε ένα δίσκο, όταν η εταιρία αποφασίζει να προωθήσει ένα συγκεκριμένο single, χάνονται τα υπόλοιπα τραγούδια;

Καταρχάς, σήμερα έτσι όπως είναι τα πράγματα, αυτό που λέτε είναι η αισιόδοξη προοπτική: Συνήθως δεν υπάρχει εταιρία και ο καλλιτέχνης μόνος του προσπαθεί να στηρίξει την δουλειά του. Έχω όμως την αίσθηση ότι ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες ένας καλλιτέχνης θεωρεί δουλειά του την ολοκληρωμένη έκδοση και όχι το ένα τραγούδι. Και πάλι θέλω να κάνω τον διαχωρισμό ανάμεσα στο τραγούδι πολιτισμό και στο τραγούδι εμπόριο, γιατί εκεί όντως με ένα τραγούδι «hit» νομίζει κάποιος πώς καθάρισε τις εμφανίσεις του έστω και για ένα φεγγάρι, γιατί όλοι ξέρουμε ότι τα τραγούδια  αυτού του τύπου δεν κρατάνε και πάρα πολύ.

 

 

Ερώτηση  9: Ποιός είναι ο δικός σας ορισμός της τέχνης και του καλλιτέχνη αντίστοιχα;

Τέχνη είναι τρόπος ζωής νομίζω. Δεν έχει να κάνει με μια συγκεκριμένη μουσική ή άλλη έκφραση. Αν έχεις συνηθίσει να σκέφτεσαι με καλλιτεχνικό τρόπο, αυτό μπορεί να περάσει ακόμα και στις πιο καθημερινές σου δραστηριότητες. Αν δεν έχεις συνηθίσει αυτό, ακόμα και στο τραγούδι ή σε όποια άλλη καλλιτεχνική έκφραση, κινδυνεύεις να γίνεις μπακάλης, μανάβης ή ότι άλλο θέλετε…

 

 Ερώτηση  10: Πιστεύετε πώς η ελληνική μουσική έχει χάσει εν μέρη την αίγλη που είχε αποκτήσει τις προηγούμενες δεκαετίες ή πιστεύετε πως η εξέλιξη της είναι ανοδική;

Την αίγλη την έχει χάσει, όχι γιατί δε έχει ενδιαφέρον η ελληνική μουσική, αλλά γιατί υπήρξαν άλλα μέσα τα οποία κέρδισαν το ενδιαφέρον  των καταναλωτών. Αυτό που κάποτε εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι γνωρίσαμε σαν ελληνική μουσική να έχει το κεντρικό ενδιαφέρον, σήμερα έχει μετατοπισθεί στο διαδίκτυο με όλα τα άλλα μαζί. Μέσα στο διαδίκτυο υπάρχει και η μουσική και άλλα πράγματα που τραβούν την προσοχή του κόσμου. Θα δούμε πού θα οδηγήσει. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι στο τέλος αυτής της ιστορίας δεν θα καθαρίσει το τοπίο και δεν θα βγουν τα πράγματα τα οποία αξίζει να βγουν και να χαθούν όλα τα άλλα. Είμαστε σε μια διαδικασία και μέσα σε ένα φαινόμενο και δεν νομίζω ότι  είναι σωστό να το κρίνουμε. Ας περιμένουμε που θα καταλήξει. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι, σε τι λιμάνι θα φτάσεις  θα το δεις όταν συμβεί. Αν θα πρέπει να έχουμε κάποιες επιφυλάξεις; Ίσως, αλλά και ελπίδες.

 

Ερώτηση  11: Οι στίχοι που αναδεικνύονται αυτή την εποχή πώς σας φαίνονται;

Θα ξαναέρθω στη απάντηση που σας είχα δώσει νωρίτερα. Εγώ διαβάζω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και από παλιούς και από νεώτερους ανθρώπους. Το πρόβλημά μου είναι ότι πρώτον δεν φαίνονται μέσα από την επικοινωνία και επίσης, έχω την εντύπωση ότι, το κοινό δεν δίνει τόσο μεγάλη σημασία σε αυτά που ακούει. Βρίσκομαι πολύ συχνά σε χώρους που ακούγεται μουσική, τραγούδια και αναρωτιέμαι γιατί πήγαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκεί. Αφού δεν ακούν τι γίνεται γύρω τους. Ακόμα κι αν δει κανείς  βιντεάκια που έχουν ανεβεί από κινητά στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσει πώς ο ήχος της φασαρίας είναι πολύ ψηλά και στο βάθος ακούγεται κι ένας τραγουδιστής  και πέντε μουσικοί που παίζουν. Κι εκεί αναρωτιέσαι πραγματικά γιατί αυτοί οι άνθρωποι πάνε, ξοδεύουν και τα λεφτά τους εκεί για να μιλάνε και δεν πάνε κάπου αλλού για να μην φωνάζουν και δυνατά. Είναι ένα πρόβλημα αυτό σε ότι αφορά την συμπεριφορά του κόσμου 

 

Ερώτηση  12: Ξεχωρίζετε κάποιο στιχουργό αυτής της εποχής που οι στίχοι του να σας αγγίζουν;

Δεν μ” αρέσει να λέω πρόσωπα συγκεκριμένα γιατί ακριβώς εκείνη τη στιγμή μπορεί να ξεχάσω αυτόν που θέλω να πω περισσότερο. Τραγούδια ενδιαφέροντα βρίσκω όμως, κι από ανθρώπους της γενιάς μου όπως ο Βαγγέλης Κορακάκης, και από πιο παλιούς, πρόσφατα ας πούμε άκουσα κάποια τραγούδια του Χρήστου Λεοντή που τα βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέροντα ακόμα  και σαν τρόπο αντίληψης. Και από νεώτερους ανθρώπους, το όνομα του Δημήτρη Σίντου το έχω και πρόχειρο γιατί είναι μαζί μας  τώρα. Άκουσα ένα δίσκο που ουσιαστικά είναι μια ιδιωτική του παραγωγή . Παρ’όλα αυτά βλέπεις και την σχέση του ανθρώπου και με την παράδοση και πώς την αναπτύσσει αυτή με αγάπη, με διάθεση καλλιτεχνική και όχι της αγοράς. Όλα αυτά τα δεδομένα για μένα είναι πάρα πολύ σπουδαία, ακόμα κι αν δεν είναι ένα προϊόν το οποίο προορίζεται να επικοινωνήσει με εκατομμύρια  ανθρώπους -όχι ότι είναι κακό να επικοινωνήσει με εκατομμύρια ανθρώπους, ίσα ίσα μακάρι να συμβαίνει, και τέτοια τραγούδια μπορεί να βρει κανείς καλύτερα. Το θέμα είναι γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι προσεγγίζουν αυτό το κομμάτι. Εκεί είναι και η κρίση της κοινωνίας που έλεγα λίγο πιο πριν, για μένα.

 

 

Ερώτηση  13: Δώστε μας έναν δικό σας ορισμό της μουσικής!

Έκφραση. Μια λέξη. Για μένα που δεν είμαι μουσικός.

 

Ερώτηση  14: Ξεχωρίζετε κάποιο εξώφυλλο ελληνικού δίσκου;

Πάρα πολλά! Ένα απ’τα παράπονα μου είναι ότι οι άνθρωποι συνηθίζουν να κρίνουν με πολύ στενά δεδομένα. Κρίνουμε δηλαδή έναν τραγουδιστή, έναν συνθέτη, έναν στιχουργό, με βάση 10-15-20 πράγματα που έχουν  έρθει σχεδόν τυχαία σε εμάς. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει πίσω του ένα πολύ μεγάλο έργο, που για τυχαίους συνήθως λόγους, δεν έχει φτάσει σε εμάς. Έχω βαρεθεί να ακούω απόψεις για μεγάλους συνθέτες ή για μεγάλους τραγουδιστές και όταν λες ναι, αλλά από που το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα διαπιστώνεις ότι  ο άνθρωπος ο οποίος εκφράζει αυτή την άποψη με μεγάλη σιγουριά, από αυτό τον άνθρωπο ξέρει πέντε τραγούδια, δέκα; Και λες μα;! Για αυτό ακριβώς με βλέπετε έτσι επιφυλακτικό στο να λέω αυτό είναι και δεν είναι.  Σαφώς υπήρχε μια καλύτερη εποχή σε ότι αφορά το εικαστικό μέρος των δίσκων στα χρόνια του ’60 και του ’70 γιατί τότε υπήρχε και μια λογική τότε ο τραγουδιστής να είναι στο εξώφυλλο. Πιο εύκολα τότε γίνονταν εξώφυλλα εικαστικά έργα, όμως ίσως αυτό να έχει να κάνει και με καθαρά εμπορικά δεδομένα. Σήμερα, το να πληρώσω έναν ζωγράφο π.χ. να σου κάνει ένα εξώφυλλο δεν είναι  μέσα στα οικονομικά δεδομένα μιας καινούργιας έκδοσης. Μπορεί να είναι πιο πρακτικός ο λόγος. Υπήρξε βέβαια ενδιάμεσα και η λογική ότι το εξώφυλλο δίσκων έχει την φάτσα του τραγουδιστή-star .

 

Ερώτηση  15: Ποια είναι η άποψη σας για τα talent shows;

Δεν έχω και φοβερή άποψη γιατί δεν τα έχω παρακολουθήσει σχεδόν καθόλου. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πόσο ακούω γύρω μου για αυτά. Ομολογώ ότι όσες φορές έχω προσπαθήσει να παρακολουθήσω κάτι, ακόμα και καλλιτέχνες, δεν έχω επιβεβαιώσει ότι αξίζει τον κόπο. Ίσως γι αυτό δεν τα έχω παρακολουθήσει κιόλας. Αν μου πείτε τώρα, ακόμα και από αυτούς που προσπάθησαν να κάνουν καριέρα, γιατί δεν θυμάμαι κάποιον που να έκανε  τεράστια ή αξιομνημόνευτη καριέρα, δεν βρίσκω, πολύς ντόρος για το τίποτα. Πιθανόν βοηθάει την τηλεόραση να καλύπτει ώρες, ίσως να βοηθάει και τους ανθρώπους να έχουν ένα αντικείμενο συζήτησης, γιατί είναι κάτι που το έχουν δει όλοι, αλλά ως εκεί. Δεν βλέπω κάτι άλλο.

 

 

Ερώτηση  16: Ένα αγαπημένο σας τραγούδι και ο λόγος που είναι το αγαπημένο σας.

Έχω πολλά αγαπημένα  τραγούδια. Κάποτε με είχαν βάλει να κάνω μια εκπομπή με τα αγαπημένα μου τραγούδια. Ξεκίνησα με ένα παραδοσιακό τραγούδι της Πελοποννήσου που είναι τα πρώτα μου ακούσματα, συνέχισα με τραγούδια του Άκη Πάνου, του Γιώργου Ζαμπέτα, όχι απ’τα πολύ γνωστά, γιατί η διάθεσή μου συνήθως είναι για τραγούδια που δεν έχουν φανεί πολύ. Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, όπως και συνθέτες λιγότερο προβεβλημένοι από την ίδια εποχή, π.χ. Σταύρος Τζουανάκος στους λαϊκούς, την νεώτερη γενιά, ο Πάνος και ο Χάρης Κατσιμίχας, ο Παπάζογλου που τον ανέφερα και πριν, ο Πορτοκάλογλου, ο Κραουνάκης, ο Σπανουδάκης. Ο  κάθε ένας από αυτούς είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, που δεν ξεπερνιέται λέγοντας απλά ένα όνομα ή έναν τίτλο. Η Λίνα Νικολακοπούλου, ακόμα και νεώτεροι, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ο Θέμης Καραμουρατίδης και άλλοι. Είναι πολλά. Αυτή η εκπομπή είχε δεκαπέντε τραγούδια, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αν με έβαζαν να την κάνω πάλι θα έβαζα τα ίδια τραγούδια. Μάλλον δεν θα ήταν. 

 

 

Ερώτηση  17: Αυτά τα δεκαπέντε δεν θα ήταν και ιδιαίτερα εμπορικά-δημοφιλή ;

Έχω την εντύπωση πώς αυτά τα τραγούδια, εγώ λέω ότι, είναι δεύτερης προβολής, αν τα ακούσει κανείς, τα δέχεται. Το πρόβλημα είναι μέχρι να τα ακούσει. Εκτός, υπάρχει και αυτή η περίπτωση, τα τραγούδια να λένε κάτι που το κοινό το ενοχλεί. Το πλατύ κοινό δεν θέλει να του λες πράγματα, αυτό που λέμε «μεγάλες αλήθειες», που ίσως δεν μπορεί και το ίδιο να τα υποστηρίξει. Γι” αυτό και ποτέ δεν έχουμε φαινόμενο μεγάλων επιτυχιών που να μιλούσαν με πολύ ωμή γλώσσα για μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Δεν θυμάμαι τραγούδι το οποίο να μίλησε ακέραια  για ένα θέμα και να έγινε πολύ μεγάλη  επιτυχία. Μάλλον το κοινό αρέσκεται γενικώς  στο παραμύθι σ΄ αυτά τα πράγματα, του αρέσει το βίπερ νόρα στο τραγούδι.

 

Ερώτηση 18: Εσάς σας αρέσει να ακούτε τραγούδια που αναφέρουν κοινωνικά προβλήματα;

Τα πάντα μ΄ αρέσουν. Το κάθε τραγούδι, έχει την ώρα του, την εποχή του, την δική του διάθεση. Μπορώ να ακούσω από το πιο ελαφρό τραγούδι του πιο απρόβλεπτου για μένα καλλιτέχνη, από το «Νυχτολούλουδο» του Φοίβου με την Δέσποινα Βανδή, μέχρι την μελοποίηση του Γιώργου Κουρουπού στα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη. Όλα αυτά είναι ανά πάσα στιγμή μέσα μου. Σαφώς, όλα αυτά δεν είναι ίσης καλλιτεχνικής αξίας, δεν ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο, αλλά το κάθε ένα έχει την ώρα του. Δεν θα πάω στα μπουζούκια για να ακούσω κλασσική. Υπάρχει ένα φοβερό ανέκδοτο που δεν ήμουν παρών όταν συνέβη: Είναι ο Γιάννης Κότσιρας στο μαγαζί που δουλεύει και λέει το «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Ένα βράδυ έχει πάει στο μαγαζί και ο Μπιθικώτσης, και πάει μετά να τον συγχαρεί στο καμαρίνι, και ο Κότσιρας του λέει λίγο ενοχικά «Ξέρετε κύριε Γρηγόρη, εε, εμείς εδώ τα τραγούδια τα λέμε, δεν μπορούμε να πούμε ολόκληρο το Άξιον Εστί, τα βάζουμε μέσα σε άλλα τραγούδια, να τα περάσουμε στην νεολαία» και ο Μπιθικώτσης καταλήγει την συζήτηση ως εξής: «Τι λες αγόρι μου;! Ξέρεις τι πιάτα μου έχουν σπάσει εμένα για τον ήλιο της δικαιοσύνης;»

 

 

Ερώτηση 19: Ποιό μουσικό όργανο αγαπάτε να ακούτε;

Ένα πολύ αγαπημένο μου όργανο, που έχει αντέξει και στο χρόνο, αλλά έχει και συγκεκριμένο εκτελεστή. Το βιολί του Γιώργου Κόρου. Είναι ένα πράγμα που δεν το ξεπέρασα ποτέ μου και σε καμία εποχή.

 

Ερώτηση 20: Συμφωνείται με την φράση πως η μουσική είναι συγκίνηση;

Είναι και συγκίνηση. Μπορεί όμως να είναι και διασκέδαση, χαρά. Μπορεί να είναι και θυμός ακόμα. Όλα τα συναισθήματα εκφράζονται στην μουσική.

 

Ερώτηση 21: Τι επιδιώκετε να σας προσφέρει η μουσική που ακούτε;

Την προσωπική μου γαλήνη κατ’αρχάς. Έτσι ξεκίνησε όλο το έργο. Σιγά σιγά, με το πέρασμα των χρόνων, έγινε και επάγγελμα, με την καλή έννοια. Η προσωπική μου γαλήνη υπήρχε πάντα μέσα σ΄ όλο αυτό.

 

Ερώτηση 22: Την παγκόσμια μουσική πώς θα την κρίνατε;

 Όσο την ξέρω, ως απλός ακροατής, υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν και έχουν να κάνουν με τις τοπικές μουσικές χωρών, όχι τόσο με το τραγούδι της αγοράς. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στις μουσικές των ανατολικών χωρών και πάντα ήταν μια μεγάλη μου απορία πώς μια τραγουδίστρια όπως η Φαϊρούζ  δεν πέρασε ποτέ στα ελληνικά ακούσματα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ήρθε η Φαϊρούζ στην Ελλάδα και τραγούδησε στο Ηρώδειο, πηγαίνοντας να δω την συναυλία, διαπίστωσα ότι το κοινό ήταν σχεδόν αποκλειστικά Άραβες, οι οποίοι ήξεραν και πάρα πολύ καλά όλο το ρεπερτόριο απ” έξω. Ήταν μια συναυλία όπου δεν ξέρω πόσοι ήταν οι Έλληνες εκεί μέσα, οι υπόλοιποι που ήταν ξένοι ήξεραν πάρα πολύ καλά  τα τραγούδια, και την αντιμετώπιζαν σχεδόν σαν ιέρεια επί σκηνής. Να φανταστείτε, σήκωσα κάποια στιγμή να βγάλω μια φωτογραφία, και υπήρχε άνθρωπος που μου είπε «Μην το κάνεις, απαγορεύεται, δεν φωτογραφίζουμε εδώ.» Από την άλλη μεριά έχω τον γιο μου, που πήγαμε σε μια συναυλία γνωστού τραγουδιστή τελευταία και φεύγοντας μου λέει «Τραγουδιστής είναι αυτός; Εγώ περισσότερο τον είδα σαν τροχονόμο κινητών»

 

Μαρία Αθανασοπούλου

Άννη Κυρακοσιάν

Δώρα Παπαντοπούλου

Λαμπρινή Σούλα

Χαρούλα Σουμάδη

Στο 4ο Φεστιβάλ Πόλις Ονείρων και στα πλαίσια της συναυλίας προς τιμήν του Δήμου Μούτση είχαμε, ως σχολείο, τη χαρά να συμμετέχει σ’αυτή η εξαιρετική τραγουδίστρια Ασπασία Στρατηγού. Δε χάσαμε, λοιπόν, την ευκαιρία για μια συζήτηση-συνέντευξη και … ιδού το αποτέλεσμα:

-Πείτε μας δυο λόγια για τον εαυτό σας!
Είμαι η Ασπασία Στρατηγού. Ασχολούμαι με το τραγούδι αρκετά χρόνια, και αυτό μαζί μου. Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα.
-Ποια ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα;
Είχα διάφορα μουσικά ακούσματα και από ξένη μουσική και από ελληνική έντεχνη, όπως Χατζιδάκι και Θεοδωράκη. Το ’90 άρχισα να ακούω  Μανώλη Λιδάκη, Ορφέα Περίδη και μερικά παραδοσιακά που τα αγάπησα. Επίσης άκουγα δημοτική μουσική, παραδοσιακά, ρεμπέτικα και έτσι ξεκίνησα και την ενασχόληση μου με την μουσική πιο επαγγελματικά.
- Με τι σας αρέσει να ασχολείστε στο ελεύθερο χρόνο σας;
Δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος. Έχω δύο παιδιά και ασχολούμαι με αυτά.
- Πείτε μας τρία πράγματα που σας αντιπροσωπεύουν
Επιμονή, ανυπομονησία (δυστυχώς) και αισιοδοξία.
- Από το καλλιτεχνικό χωρο με ποιόν καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Θα ήθελα πολύ με τον Ορφέα Περίδη και με την Ελένη Βιτάλη.
- Όσον αφορά τα talent show, ποια είναι η γνώμη σας για αυτά;
Καταρχάς είναι πολλά και βγαίνουν με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα με αποτέλεσμα από αυτά τα show να αναδεικνύονται καινούρια πρόσωπα συνεχώς τα οποία δεν μπορούν να απορροφηθούν από την μουσική σκηνή. Μετά, αυτά τα ονόματα χάνονται και εμφανίζονται άλλα talent show που παράγουν καινούρια ονόματα. Δηλαδή, είναι σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής καινούριων ταλέντων. Η γνώμη μου είναι, ότι το ταλέντο είναι κάτι το οποίο φέγγει από μόνο του. Ένας άνθρωπος που έχει ταλέντο, θα πάρει περισσότερο χρόνο να εμφανιστεί στην μουσική σκηνή , αλλά αξίζει τον κόπο να περιμένει και να αναδειχθεί μέσα από πιο υγιείς τρόπους ανάδειξης.
- Είστε συνδεδεμένη (συναισθηματικά) με κάποια τραγούδια; Αν ναι ποια;
Είναι πάρα πολλά και δεν ξέρω αν μπορώ να ξεχωρίσω 1-2. Μόνο όταν τα ακούω μπορώ να θυμηθώ αν ήμουν συναισθηματικά δεμένη με αυτά και πόσο. Ένα που ίσως θα μπορούσα να αναφερω είναι το Doctor. Εiναi ένα τούρκικο τραγούδι, που με είχε συγκινήσει πολύ βαθιά επειδή ότι είχα ζησει εκείνη τη περίοδο το είχα συνδέσει με αυτό το τραγούδι. Ισως αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να μ” αρέσει, λίγο παραπάνω από άλλα.

- Τι συμβουλές θα δίνατε σε ένα παιδί που το όνειρο του είναι να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής;
Η συμβουλή μου ειναι να τραγουδάει σαν να μην είναι επαγγελματίας. Να νοιώσει το τραγούδι πρώτα μέσα του και να μπορεί να εκφραστεί μέσα από αυτό χωρίς να αισθάνεται τραγουδιστής (αν γίνομαι κατανοητή). Δηλαδη,να πει ένα τραγούδι αρχικά για να εξυπηρετήσει την εσωτερική του ανάγκη να εκφραστεί.
-Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι;
Οι μελλοντικοί μου στόχοι είναι να μπορώ να βρίσκομαι στον χώρο με δικά μου καινούρια τραγούδια. Ήδη έχει κυκλοφορήσει ο πρώτος μου δίσκος και θα ήθελα να υπάρχει μια συνέχεια. Ένας άλλος στόχος είναι να συνεχίσω να συνεργάζομαι με τους ανθρώπους που μου εμπιστεύτηκαν τις μουσικές τους αλλα και να γνωρίσω και άλλους με τους οποίους θα έχουμε αυτού του είδους τη συνεργασία. Κυρίως όμως, είναι να δημιουργούνται συνέχεια τραγούδια. Να υπάρχει μια συνέχεια δισκογραφική!
- Με ποιους τύπους ανθρώπων δυσκολεύεστε να συνεργαστείτε; 
Θα έλεγα με αυτούς που δεν παίρνουν στα σοβαρά την δουλειά τους.
- Μπορείτε να εργαστείτε αποδοτικά κάτω από πίεση;
Όχι, αν και μερικές φορές έχει χρειαστεί να ενεργοποιήσω τον μηχανισμό αυτόν για να γίνει σωστά αυτό που πρέπει να γίνει.
- Έχετε κάποιον καλλιτέχνη σαν πρότυπο σας;
Αυτή τη στιγμή έχω ξεφύγει από το στάδιο της μίμησης. Πιστεύω πως το καλύτερο είναι να χαράξω κάτι δικό μου. Αλλά για αρκετά χρόνια είχα καλλιτεχνικά πρότυπα, όπως την Μελίνα Κανά, την Λιζέτα Καλημέρη, όπως και την Ελένη Βιτάλη που τραγουδιστικά την θεωρώ κορυφαία, αλλά από επιλογές μουσικές και δισκογραφικές θεωρώ ότι η Καλημέρη και η Κανά έχουνε γράψει μια δική τους ιστορία σε αυτόν τον χώρο και θα ήθελα να έχω αυτή τη πορεία.
- Δημιουργικά έχετε επηρεαστεί από άλλους καλλιτέχνες;
Ναι αρκετά. Από τη Βιτάλη έχω επηρεαστεί αρκετά. Τα γυρίσματα της, ο τρόπος της γενικότερα. Η σκηνική παρουσία της Γλυκερίας μου άρεσε πολύ επίσης. Ακόμη, αρκετοι άντρες με έχουν συνεπάρει, γιατι ζούνε πάρα πολύ το τραγούδι και μπορούν  να το εκφράσουν αυτό πάνω στη σκηνή. Για παράδειγμα, την ψυχή με την οποία τραγουδούσε ο Μητροπάνος, πώς να μην ζηλέψεις;; Την αστείρευτη ενέργεια που έχει ο Νταλάρας στην σκηνή…
- Οι επιλογές τραγουδιών που ερμηνεύετε, γίνονται με δικά σας κριτήρια ή μετράει και το τι θέλει να ακούσει ο κόσμος;
Γίνονται κυρίως με δικά μου κριτήρια που όμως φιλτράρονται πάντα από το τι θα μπορούσε  να ακούσει ο κόσμος. Δεν γίνονται όμως μόνο με αυτό το κριτήριο. Δηλαδή ξεκινάει με το τι θέλω εγώ να τραγουδήσω και σε δευτερεύουσα μοίρα μπαίνει το τι θέλει να ακούσει ο κόσμος .

- Ποτέ ξεκίνησε η ενασχόληση σας με την μουσική πιο επαγγελματικά;
Στα 20 μου.
- Βγάζετε δικά σας τραγούδια;
Δυστυχώς όχι ακόμα.
- Ποιο είδος μουσικής προτιμάτε;
Δεν προτιμώ κανένα. Μου αρέσουν πάρα πολλά είδη μουσικής και για εμένα το ιδανικό είναι να μπορούν να γίνονται παντρέματα μουσικών ειδών. Για παράδειγμα η ανατολική μουσική που παντρεύεται με τη Δύση και με την ηλεκτρονική.
Θεωρώ ότι με ένα τρόπο με γοητεύουν πάρα πολλά είδη μουσικής.
- Πολλοί καλλιτέχνες υποστηρίζουν πως ο στίχος σε ένα τραγούδι είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό. Η δική σας γνώμη ποια είναι;
Σαν τραγουδίστρια θα πω ότι ναι, είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό, χωρίς αυτό βέβαια να έχει μεγάλη απόκλιση από τη μουσική. Επειδή το βλέπω σαν τραγουδίστρια που αρχικός μου σκοπός είναι να υπηρετήσω τον στίχο.
- Ποιο κομμάτι θα ξεχωρίζατε για τους στίχους του;
Είναι αρκετά και θα αδικήσω κάποια…
Με αφορμή τη συναυλία που είχαμε σε συνεργασία με το σχολείο σας στο ρεπερτόριο του Δήμου Μούτση ,θα πω την Ερηνούλα. Σίγουρα είναι συνταρακτικοί οι στίχοι!

- Πως φαντάζεστε την ζωή σας στο μέλλον;

Περίπου όπως τώρα με περισσοτερη εμπειρία, που αυτό θα μπορεί να αποτυπωθεί πάνω σε αυτά που κάνω. Και με υγεία καθώς επίσης και να αισθάνομαι ότι, αν μη τι άλλο, εκτός απο τον καλλιτεχνικό τομέα, έχω πετύχει σαν μητέρα να μεγαλώσω δύο σωστούς ανθρώπους (τα 2 παιδιά μου).
- Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει σήμερα ένας μουσικός; Μπορούν αυτές να σταθούν αφορμή ώστε κάποιος να τα παρατήσει;
-Ότι ξεκινάμε, μπορούμε να το παρατήσουμε γιατί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα δυσκολίες. Την πιο παλιά εποχή υπήρχαν άλλου είδους δυσκολίες αλλά σήμερα υπάρχουν και ευκολίες που παλιά δεν υπήρχαν. Οπότε κάθε εποχή έχει τα δικά της.  Νομίζω ότι αν αγαπάς πάρα πολύ αυτό που κάνεις και πιστεύεις στον εαυτό σου, δεν νομίζω ότι μπορεί να σε πτοήσει κάτι, εκτός αν μιλάμε για κάποια μεγάλη τραγωδία. Εμείς, στην χώρα μας, είμαστε σε μια καλη κατάσταση και νομιζω δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να μας κάνει να τα παρατήσουμε.
- Προσδιορίστε τη μουσική με τρεις λέξεις.
Λύτρωση, μαγεία, δύναμη!

 

Ελπίδα Καραβανά

Ο Βασίλης Προδρόμου συμμετείχε στη συναυλία που διοργάνωσε το σχολείο μας στο αφιέρωμα για το Δήμο Μούτση.  Στο διάστημα της παρουσίας του εδώ, βρήκαμε την ευκαιρία να τον πλησιάσουμε και να μας πει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για τον ίδιο και τη μουσική.

Ερώτηση 1

Ποιά ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα;

 Ήτανε ρεμπέτικα τραγούδια. Γιατί δίπλα στο σπίτι μας, είχαμε ένα οργανοποιείο (ήταν και σαν σχολείο ας πούμε) όπου εκεί δίδασκαν τρίχορδα και τέτοια. Όποτε ακούγαμε όλη μέρα ρεμπέτικα .

Ερώτηση 2

Με τι σας αρέσει να ασχολείστε στον ελεύθερο σας χρόνο;

Με το να παίζω μουσική.

Ερώτηση 3

Πείτε μας από το καλλιτεχνικό χώρο, με ποιον καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε.

Με τον Ορφέα Περίδη.

Ερώτηση 4

Είστε συνδεδεμένος με κάποια τραγούδια; Αν ναι με ποια;

Είναι πολλά. Δεν θέλω να πω δυο τρία συγκεκριμένα. Π.χ. με αφορμή την συνεργασία μας στη συναυλία του Μούτση έχω δύο, τρία στο μυαλό μου. Δεν θέλω να πω συγκεκριμένα ποια είναι αυτά.

Ερώτηση 5

 Τι συμβουλή  θα δίνατε σε ένα παιδί που το όνειρο του είναι να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής;

 Θεωρώ ότι δεν υπάρχει επαγγελματίας τραγουδιστής. Είναι άνθρωποι που αγαπάνε το τραγούδι και άλλοι που τραγουδάνε γιατί θέλουν να πετύχουν κάτι με σκοπιμότητα κακιά σε εισαγωγικά. Για τους πρώτους απλά να συνεχίσουν να το αγαπάνε και να δουλεύουν πάνω σε αυτό.

Ερώτηση 6

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι;

 Έχουμε ξεκινήσει με μια παρέα, που είναι μέσα και η Ασπασία Στρατηγού, ο Δημήτρης Σίντος και άλλοι φίλοι, να φτιάχνουμε καινούρια τραγούδια. Για το κοντινό μέλλον είναι να πάνε αυτά τα τραγούδια καλά, να τα μάθει ο κόσμος και να συνεχίσουμε να φτιάχνουμε πιο όμορφες μουσικές και τραγούδια.

Ερώτηση 7

- Με ποιος τύπους ανθρώπων δυσκολεύεστε να συνεργαστείτε;

 Αυτούς που κοροϊδεύουν. Είτε κοροϊδεύουν το κόσμο είτε κοροϊδεύουν γενικά. Υπάρχουν ακόμη και μερικοί   που κοροϊδεύουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν μπορώ να συνεργαστώ με αυτούς.

Ερώτηση 8

 - Μπορείτε να εργαστείτε αποδοτικά κάτω από πίεση;

Εξαρτάται την πίεση. Δηλαδή υπάρχουν συνθήκες που είναι απαγορευτικό να λειτουργήσει κάνεις, απλά πατάς το κουμπάκι της εγρήγορσης και προσπαθείς. Συνήθως τα καταφέρνω για να λέμε την αλήθεια.

Ερώτηση 9

Έχετε κάποιον καλλιτέχνη ως πρότυπο σας;

Πολλοί είναι που μπορεί να τους θαυμάζω ή να με επηρεάζουν με διάφορους τρόπους αλλά άμα πρέπει να πω έναν θα πω τον Νίκο Ξυλούρη. Για όλο αυτό που υπήρξε.

Ερώτηση 10

 - Δημιουργικά έχετε επηρεαστεί από άλλους καλλιτέχνες;

 Ναι, από πολλούς. Και από διαφορετικά στυλ. Δηλαδή ακούγοντας ξένες μουσικές, ψάχνοντας για να ακούσουμε και διαφορετικά πράγματα, νομίζω ότι «κλέβουμε» με την καλή έννοια διάφορα στοιχεία.

Ερώτηση 11

Οι επιλογές τραγουδιών που ερμηνεύετε γίνονται με δικά σας κριτήρια ή μετράει και το τι θέλει να ακούσει ο κόσμος;

 Ανάλογα το χώρο που παίζουμε. Δηλαδή είναι βραδιές που πιο πολύ πρέπει να εστιάσουμε στο τι θέλει ο κόσμος. Και άλλες που μας επιτρέπεται ή επιβάλλεται να παίζουμε αυτό που θέλουμε εμείς. Όποτε και τα δύο ανάλογα με τη περίπτωση.

 Ερώτηση 12

Ποτέ ξεκίνησε η ενασχόληση σας με την μουσική πιο επαγγελματικά;

 Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, εδώ στη Ξάνθη, τότε άρχισα να μελετάω συστηματικά και να δουλεύω…

 Ερώτηση 13

 Γράφετε δικά σας τραγούδια; Αν ναι ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Γράφω. Κάνω δηλαδή μια προσπάθεια εδώ και λίγο καιρό αλλά δεν έχω αγαπημένο, είναι δύο τρία τα τραγούδια τα ολοκληρωμένα που έχω, οπότε δε μπορώ να διαλέξω τώρα.

Ερώτηση 14

Ποιο είδος μουσικής προτιμάτε;

 Ακούω διαφορετικά είδη που όμως θα μπορούσαν να έχουν κάτι κοινό, δηλαδή αν πούμε ότι το έντεχνο της Αμερικής είναι κάτι πιο τζαζ, που περιγράφει ίδιες ιστορίες αλλά με τον ήχο τον ντόπιο, θα έλεγα ότι αυτά τα «έντεχνα» όλου του κόσμου μου αρέσουν. Δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Επίσης μ’αρέσει να ακούω ότι μου «τσιγκλάει» το αυτί.

Ερώτηση 15

Πολλοί καλλιτέχνες υποστηρίζουν πως ο στίχος σε ένα τραγούδι είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Δεν συμφωνώ. Πιστεύω πως το τραγούδι είναι τρία πράγματα τα οποία είναι ισάξια μεταξύ τους. Αυτά είναι ο στίχος, η μουσική (που θα «ντύσει» τον στίχο), και η ερμηνεία του τραγουδιστή.

Ερώτηση 16

Ποιο κομμάτι θα ξεχωρίζατε για τους στίχους του;

Το «Nιώσε με» του Μανώλη Ρασούλη. Αυτό ξεχωρίζω. Το πιο αληθινό τραγούδι από άποψη λόγου.

Ερώτηση 17

Πως φαντάζεστε την ζωή σας στο μέλλον;

Όπως είναι τώρα! Πώς είμαστε εδώ τώρα. Να έχει ήλιο, ωραία θερμοκρασία και ωραίες μουσικές από παντού. (σ.σ  Η συνέντευξη έγινε το πρωινό του Φεστιβάλ, στην κεντρική πλατεία, με τα σχολεία να παίζουν τις μουσικές τους.)

Ερώτηση 18

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει σήμερα ένας μουσικός; Μπορούν αυτές να σταθούν αφορμή ώστε κάποιος να τα παρατήσει;

Κάποιος που πραγματικά αγαπά να ασχολείται με την μουσική δεν τα παρατάει, απλά έτσι όπως είναι​ τα πράγματα, ίσως αναγκαστεί να κάνει μια άλλη δουλειά και να έχει την μουσική σε δεύτερη μοίρα, σαν καθημερινή δραστηριότητα. Νομίζω γίνεται συχνά τελευταία. Δυστυχώς ή ευτυχώς για τον καθένα.

Ερώτηση 19

Προσδιορίστε τη μουσική με τρεις λέξεις

Ταξίδι, έμπνευση, γιατρικό

 

Ελπίδα Καραβανά

Χαρούλα Σουμάδη

 

Ερώτηση 1.

Από που κατάγεστε και πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Η καταγωγή μου είναι από το Μακρυχώρι της Καβάλας. Χωριό της

Χρυσούπολης. Αλλά μεγάλωσα, γεννήθηκα στην Καβάλα, όπου και έμεινα

μέχρι την ηλικία των 5 ετών και μετά φύγαμε πίσω στο χωριό της μάνας

μου.

Ερώτηση 2.

Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Καλά ήταν… , νομίζω ότι ηταν κάποια χρόνια τα οποία δεν θα τα

ξεχάσω. Βέβαια κανεις δεν ξεχνάει τα παιδικά του χρόνια. Γιατί θα σου

πουν όλοι ειναι ανεμελα τα παιδικά χρόνια.Αλλά είναι χρόνια τα οποία

δεν ξανάρχονται πίσω. Και τα θυμάσαι παντα με μια γλύκα, με μια έτσι

προσμονή οτι θα ξανάρθει κάτι τέτοιο, κάτι αθώο αλλα κοιτάς πίσω τώρα

και λες «πωπω πόσο πίσω ήταν».

 Ερώτηση 3.

Ποιά ήταν τα όνειρα σας ως παιδί, ποιά απο αυτά έχουν πραγματοποιηθεί

και ποια παραμένουν ανεκπλήρωτα;

Πολλά απο τα όνειρα μου έχουν πραγματοποιηθεί. Απο μικρός μικρός

ήξερα οτι θέλω να ασχοληθώ με την μουσική στο μελλον. Παντα ήθελα να

συνθεσω μουσική,. Εν μέρη το όνειρο μου πραγματοποιηθηκε. Διότι(;)

κατάφερα καποια έργα μου να παιχτούν… Εν μέρη πραγματοποιηθηκε. Απο

κει και πέρα αλλαξα δρόμο στη ζωή μου και ακολούθησα περισσότερο τη

διδασκαλία η οποία είναι περισσότερη απαιτητική θα έλεγα.

 Ερώτηση 4.

Τι είναι η μουσική για σας και πως θα την προσδιορίζατε με τρεις λέξεις;

Η ρομαντική απάντηση στην ερωτηση σου είναι οξυγόνο. Η απλή

απάντηση… Είναι τροπος ζωής η μουσικη.

Ερώτηση 5.

Η δουλειά σας είναι για εσας μια καθημερινή ρουτίνα ή ευχάριστη ενασχόληση;

 Καθημερινή ρουτίνα δεν είναι με τίποτα. Ευχάριστη ενασχόληση είναι

κυρίως εκτός από τις στιγμές που γίνεται δυσάρεστη ,αλλά είναι πολύ

λιγες αυτές οι στιγμές. Βασικά είναι στον ανθρωπο αναλόγως πως θα το

δει. Αμα το δεις καθαρά ως διεκπεραιωτικο, δηλαδή οτι πάω να κάνω την

δουλειά μου και φεύγω, να πάω σπίτι μου, στην οικογένεια μου, να παίξω

με το παιδι μου και δεν με νοιάζει τι γίνεται πίσω… είναι αγγαρεία

αλλά δεν πρεπει να είναι έτσι. Πρέπει να χαίρεσαι με αυτό που κανεις,

πρεπει να το αγαπάς γιατί αμα το αγαπάς χαίρεσαι.Θέλω να πιστεύω οτι

και τα παιδιά θα το αντιληφθούν αυτό και θα δώσουν το κάτι παραπανω

μέσα στην τάξη. Δηλαδή θα υπάρχει ένας άτυπος διάλογος.

Ερώτηση 6.

Ποσα χρονια διδασκετε μουσική;

Ξεκίνησα να διδάσκω μουσικη όταν εκανα τα μαθήματα της αντίστιξης που

ήταν το 1996. Ημουν πολύ μικρος τότε απλα με είχε εμπιστευτεί μια

δασκάλα μου και είχα παει στη Θάσο, πήγαινα απο τη Χρυσούπολη στη Θάσο

με το καράβι μεσ’το χειμωνα για να κανω τα μαθήματα εκει και νομιζω

πως αυτό θα θεωρηθεί ίσως η αρχή, Ημουν μικρός, 18 χρονων περιπου.

Ερώτηση 7.

Πως νιώθετε που συνεργαζεστε με παιδιά; Η συνεργασία σας είναι

πάντοτε αποτελεσματική;

Οταν συνεργάζομαι με παιδιά… νιώθω, γεμάτος πρώτον και κύριον. Τα

παιδιά σου δίνουν πολλή ενέργεια και σου δίνουν συνέχεια σκέψεις και

καινούριες ιδέες. Μέσα στην τάξη και όχι μονο γιατί η διδασκαλία είναι

και λίγο. Πρεπει να υπάρχει και μια επικοινωνία. Εγώ νιώθω οτι μπορω

να δώσω περισσότερα και οτι θέλω να δώσω περισσότερα.

Η συνεργασια εννοείται πως δεν είναι πάντα αποτελεσματική… Ολοι οι

καθηγητές πιστεύω, πως συγκρατουν τα καλά και αυτά είναι που

θυμούνται. Θυμούνται τις όμορφες στιγμές οσο λιγες και αν ειναι και

θέλουν να δημιουργήσουν πολλές τέτοιες.

Ερώτηση 8.

Κατα τη διαρκεια της μουσικης σας σταδιοδρομίας στο χώρο της

εκπαίδευσης εχετε σκεφτεί ποτε να τα παρατησετε;

 Οχι, ποτε. Οπως είπα είναι τροπος ζωής η διδασκαλία.

Έτσι θα το κανεις αυτό, γιατι σου αρεσει. Αλλά απο την στιγμή που

εχεις κάτι να πεις.Απο την στιγμη που εχεις κάτι να προσφερεις. Αμα

δεν εχεις ομως, είναι ανουσιο.

 

Ηχητικό απόσπασμα

 

Ερώτηση 9.

Περιγραψτε μια ξεχωριστή σας εμπειρια κατα τα χρόνια που διδασκετε

στο σχολείο μας που σας έχει απομνημονευθειγια για κάποιο λογο;

 Επειδή είναι η δεύτερη χρόνια μου στο σχολειο σας, δεν μπορω να πω οτι

έχω παρα πολλές εμπειρίες. Ομως μου άρεσε παρα πολύ περσι η γιορτή

των Χριστουγέννων που κάναμε.Ητανε μια παρα πολύ ωραία γιορτή και απο

άποψη μουσικής. Και η φετινή που ειχαμε, ειδικα η

χορωδία της δεύτερας γυμνασιου μου άρεσε παρα πολύ, μουσικά. Τώρα, για

καθημερινες δεν νομιζω οτι μπορω να ξεχωρισω κάτι…

Ερώτηση 10.

Ποια ηταν η εικόνα που είχατε δημιουργήσει για το σχολείο μας πριν

διδαξετε σε αυτό και ποια είναι σήμερα;

Η εικόνα για το σχολείο που είχα ήταν μέτρια. Είχα ακούσει για το

σχολείο, οτι δεν είναι κανενα φοβερό μουσικό σχολείο,ουτε οτι είναι το

τελευταίο μουσικό σχολείο της Ελλάδας. Ειχα μια μέτρια εικονα…

Σημερα πιστευω, οτι το μουσικό σχολείο έχει πολύ καλό υλικό απο άποψη

επιπέδου μαθητών, το οποίο πρεπει με τα χρόνια και μέσα απο καλύτερη

οργάνωση, να αναδειχτεί ακόμα περισσότερο.Αυτο αξιζει στα παιδιά και

είναι κρίμα να μην αναδειχτεί. Μπορεί ακόμα περισσότερο να

μεγαλώσει.Πρεπει να μεγαλώσει το μουσικό σχολείο! Γιατί το κτηριακό

είναι ενα παρα πολύ σοβαρό πρόβλημα το οποιο σας πηγαινει ολους εσας

πίσω. Μπορεί να μην το καταλαβαινετε αλλά χάνετε ευκαιρίες τις οποίες

έχουν αλλα παιδιά και αυτο είναι κρίμα.

 

Ηχητικό απόσπασμα 2

 

Ερώτηση 11.

Ποιο μουσικό ειδος είναι το αγαπημένο σας και γιατί;

Δεν μπορω να πω οτι υπάρχει αγαπημένο είδος μουσικής για μενα. Ολά τα

ειδη είναι όμορφα αρκεί να ξέρεις τι θα ακουσεις.

Η κλασσική μουσικη απο την έννοια της ευρύτερης συμφωνικής μουσικής

μου αρεσει παρα πολύ αλλά τον τελευταίο καιρό μου αρέσει παρα πολύ η

τζαζ και νομιζω οτι θα ψαχτω λίγο περισσότερο εκεί.

 Ερώτηση 12.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συνθέτης και ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι;

Αγαπημένος μου συνθέτης είναι ο Γιαννης Χριστου ο οποιος είναι ένας

πολύ σημαντικός συνθέτης. Τα εργα του δεν ειναι γνωστα στο ευρυ κοινο

αλλά ηταν πρωτοπόρος

.Είναι πολύ δύσκολο αυτό που μου ζητάς. Πως τώρα να διαλεξω αγαπημένο

κομματι; Το πρωτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Air του

Bach.

Ερώτηση 13.

Γράφετε δική σας μουσική; Αν ναι, τι ειδος και απο που εμπνεεστε;

 Γράφω δική μου μουσικη. Εμπνεομαι απο την ποίηση παρα πολυ, γιατί

μέσα απο αυτη θα πάρεις εικόνες και σκέψεις αλλων ανθρώπων οι οποίες

είναι παρα πολύ όμορφα και σωστα δομιμενες,τις οποίες μπορω να τις

περάσω και στο χαρτί. Εχω γράψει κομμάτια βασισμένα πανω σε ποίηση

αλλά όχι μονο σε ποίηση, εννοείται και σε γραπτό κείμενο,σε συμφωνική

ποίηση και σε μουσικη για σύνολα.Γενικα γραφω μουσική. Εμπνεομαι

κυρίως απο την φύση και απο τον τροπο επικοινωνίας του ανθρώπου με το

Θειο. Οχι απαραίτητα με τον θεο,αλλα με το θειο.

14.Εκτός απο την μουσική, με τι άλλο σας αρέσει να ασχολειστε;

Με το παιδί μου.

Επισης μου αρέσει να ασχολούμαι και με τη γη.

Να κάνω κάτι όσων αφορα με την γεωργια. Θελω να πιστεύω πως κάτι

κάνω, τέλος πάντων.

Ερώτηση 15.

Χαρακτηριστε τον εαυτό σας με τρεις λέξεις.

 Με τρεις λέξεις; Δυσκολο….

Υπομονετικός, μέχρι ενα οριο ομως….

Δίκαιος θέλω να πιστεύω

και ρομαντικός.

 Ερώτηση 16.

Εχετε καποια αγαπημενη φράση,αν ναι ποια;

Η αγαπημένη μου φράση είναι αυτό που λεγανε, οι εγκυκλοπαιδιστές η ο

Βολταιρος : <<Μην κανεις στους άλλους, αυτό που δεν θα ήθελες να

κανουν σε σένα.>>

ακριβως δεν το θυμάμαι αλλά κάπως έτσι είναι…

Ερώτηση 17.

Τι γνώμη πιστευετε πως έχουν οι άλλοι για εσάς;

 Τι γνώμη έχουν οι άλλοι για μένα; Χμμ..

-Πείτε πρώτα για τους μαθητές σας.

-Οι μαθητές; Δεν μπορω να μπω στο μυαλό του καθενός…

Με βαση αυτό που μου βγάζουν… Θέλω να πιστεύω πως έχουν καλη γνώμη.

Τώρα, πέρα απο τους μαθητές, γενικά στους ανθρώπους; Δεν μπορω να ξερω…

 Ερώτηση 18.

Εχετε οικογένεια; Αν ναι, τι είναι για εσάς;

Εχω οικογενεια και είναι πααρα πολύ σημαντική για μένα. Για κάθε

άνθρωπο πιστεύω πως πρεπει να είναι σημαντική Και πως καθε ανθρωπος

πρεπει να κανει οικογένεια γιατί είναι μερικά πράγματα στη ζωή που αν

δεν κανεις οικογένεια δεν μπορείς να τα ζήσεις και μονο μέσα απο την

οικογένεια θα καταφέρεις να τα ζήσεις. Είναι συναισθήματα οχι

πρωτόγονα αλλά συναισθηματα που υπαρχουν θαμμένα μέσα σου,τα οποία θα

βγουνε προς τα εξω μόλις την αποκτήσεις οικογενεια.Αυτα θα δώσουν άλλο

νόημα στην ζωή σου.

Θέλω να πιστεύω σε ενα βαθμό οτι τα έχω νοιώσει, αλλά θέλω να το

νοιωσω ακόμα περισσότερο.

 Ερώτηση 19.

Πως φανταζεστε την ζωή σας στο μέλλον;

 Γενικότερα δεν είμαι αισιόδοξος άνθρωπος…

Ειμαι περισσοτερο ρεαλιστής, γι’αυτο και τα πραγματα που βλέπω,τα

αντιμετωπιζω παντα ρεαλιστικά. Δηλαδή περιμένω το χειροτερο αλλά

ελπίζω για το καλυτερο. Αυτό νομίζω είναι μια ρεαλιστική σκέψη.

 Ερώτηση 20.

Ποια είναι η άποψη σας για τις μουσικές επιλογές των περισσότερων

νέων στην σημερινή κοινωνία;

Κι εγώ ήμουνα καποτε νεος και αν κρινω σε σχέση με τοτε μπορω να πω

οτι οι νεοι σκέφτονται λογικα. Δηλαδή οι μουσικές τους επιλογές έχουν

να κάνουν άμεσα με την επίδραση τους από εξω. Αυτό τους

χαρακτηρίζει.Ομως θεωρω πως δεν εχουν προσωπική επιλογή πανω στο θεμα.

Για παραδειγμα ακούνε ενα κομμάτι που ηρθε απο την Αμερική απο

οποιονδήποτε καλλιτέχνη αλλα φοβαμαι οτι δεν το κρίνουν για να το

ακούσουν απλα το ακούν επειδη το ακούνε οι περισσότεροι, δηλαδή κανουν

αυτο που κάνει το ρευμα γενικότερα. Αλλα πιστευω οταν ωριμασουν θα

αλλάξουν επιλογές . Ειναι μαλλον σημείο της εποχής τους.

 Ερώτηση 21.

Ποιο ειναι το οραμα σας για την μελλοντικοι κοινωνία και ποια η

εικονα σας για την σημερινη;

Η σημερινη ελληνικη κοινωνια με βάση τα ολα όσα εχει ζήσει κατα τα

τελευταία οχτώ χρονια προσγειώθηκε απότομα. Και αυτό εν μερη ειναι

καλο. Γιατι μάθαμε ή θα μαθουμε να ζουμε με βαση τις δυνατότητες μας

και οχι πάντα με παραπανω πραγματα.Γιατι μαλλον ως τωρα έχουμε μαθει

να ζουμε με παραπανω. Αμα το δεις πιο μελλοντικό καλο θα μας κάνει.

 Ερώτηση 22.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει ενας νεος μουσικός; μπορουν αυτες να

σταθουν αφορμη για να τα παρατήσει;

Ναι, αφορμη για να τα παρατησει ενας νεος μουσικός εχει από την

πρωτη στιγμη στο επαγγελμα. Δηλαδη, περισσότερες είναι οι αφορμές να

τα παρατήσεις παρα να συνεχίσεις. Να σου πω την αλήθεια θέλει πολύ

μεγαλη εσωτερικη δυναμη για να συνεχίσεις να κάνεις αυτό αν το αγαπάς

και θέλεις πραγματικά να ασχοληθείς μαζι του,δηλαδη με την μουσικη.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, στα οποια οι δυσκολίες της ζωής ειναι

γενικότερα πολλές. Περισσότερες είναι οι αφορμές να τα

παρατησειςπαρα να συνεχισεις

Επισης,θεωρώ ότι εγω απεναντι σε αυτο το προβλημα στάθηκα εν μέρη

τυχερός, γιατί η τύχη παίζει πάντα ρόλο στην ζωη. Μην νομίζεις ότι όλα

είναι στο χέρι σου,δηλαδή ας πούμε ότι θέλεις να γίνεις μουσικός, ή

αρχιτεκτονας… Ναι, τα περισσοτερα είναι στο χέρι σου,αλλά απο ένα

σημείο και μετά είναι λίγο θέμα τύχης στη ζωή άμα θα τα καταφερεις.

 Ερώτηση 23.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με την μουσική;

 Συμβουλή; Υπομονή, αγάπη προς το αντικείμενο και πολύ δουλειά .

 

Ελπίδα Καραβανά

Βοηθοί: Άννη Κυρακοσιάν , Μαρία Πατμάζογλου

 

-Ποιά ήταν η αγαπημένη σας συναυλία μέχρι τώρα;
-Η αγαπημένη μου συναυλία μέχρι τώρα, παρόλο που δεν δούλευα εδώ, ήταν του Παπακωνσταντίνου. Ήταν μία πολύ πιεσμένη χρόνια και ήμουνα θεατής και το χάρηκα πάρα πολύ. Τώρα όσο δουλεύω εδώ, ήταν η περσινή με τη Γαλάνη.
-Πώς σας φαίνεται το γεγονός ότι είστε απόφοιτος μουσικού σχολείου και τώρα δουλεύετε σε ένα από αυτά;
- Τέλειο! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Θεωρώ ότι είμαι ευλογημένος. Είναι ότι καλύτερο να περάσεις από τέτοια σχολεία και σε κάποιο σημείο της ζωής σου να διδάσκεις κιόλας. Γιατί το ξέρω το πράγμα από μέσα, την ψυχοσύνθεση των παιδιών… Πέρασα και εγώ από αυτό που περνάτε, οπότε νομίζω ότι ας πούμε μπορώ να το διαχειριστώ καλύτερα.
- Θυμάστε μία πολύ αστεία στιγμή στις πρόβες;
- Πολλές είναι αλλά δεν θυμάμαι. Γενικά γελάμε πολύ. Πιστεύω ότι οι πιο ωραίες και αστείες στιγμές βγαίνουνε όταν έχει φύγει ο φόρτος και έχουμε βγάλει την ύλη και απλά τελειοποιούμε πράγματα, τότε χαλαρώνουμε και τότε βγαίνουν αστεία πράγματα γενικά στις πρόβες. Δηλαδή γύρω στις δύο βδομάδες πριν την συναυλία.
- Υπήρξε στιγμή που νοιώσατε εξαιρετική περήφανος για το αποτέλεσμα που βγήκε;
- Νιώθω κάθε φορά που είστε σωστοί στις πρόβες και στην χορωδία και μαθαίνετε όπως θέλω τα τραγούδια. Κατ” επέκταση και στο μάθημα. Είμαι περήφανος κάθε φορά που κάνετε ότι λέω και το κάνετε καλά. Και στα μαθήματα και στα σύνολα.
- Αντίστοιχα αν σας έχουν απογοητεύσει και μερικά αποτελέσματα;
- Ναι. Κάποιες φορές μπορεί να ζητάω υπερβολικά πραγματικά και να μην έχω χρόνο και εκ των πραγμάτων ναι μην γίνεται να βγουν. Όχι λόγο ανικανότητας των παιδιών αλλά ή λόγω χρόνου ή για το ότι δεν είναι η ώρα να γίνει αυτό. Μπορεί να γίνει μία χρονιά αργότερα.
- Πως θα χαρακτηρίζατε το σχολείο με τρεις λέξεις;
- Οικογένεια, αλληλεγγύη και πρόοδος.
- Πως κρίνετε τους μαθητές του σχολείου;
- Νομίζω ότι όλοι οι μαθητές έχουν επίπεδο σαν άνθρωποι.
Άλλος λιγότερο άλλο περισσότερο και νομίζω ότι εν τέλει, αυτοί που είναι οι καλύτεροι τραβάνε προς το καλό τους  λίγο π χειρότερους και δεν γίνεται το αντίστροφο όπως σε άλλα σχολεία. Γιατί συνήθως μας τραβάνε προς το κακό. Ένας «κακός» παρασύρει έναν καλύτερο. Εδώ νομίζω ότι πάμε προς το καλύτερο.
- Έχετε βιώσει μία στιγμή στο σχολείο που σας έχει συγκινήσει πολύ;
- Λοιπόν δεν θα σας πω μία στιγμή, θα σας πω γενικώς τι παθαίνω με τα ταξίδια. Μου αρέσουν οι στιγμές στο τέλος ταξιδιού, που γυρνάνε, που για κάποιον περίεργο λόγο όταν έχουμε και μία αποστολή, όλο αυτό το άγχος, η διαδικασία, η παράσταση, η ανταμοιβή, με το χειροκρότημα, αν τα πάμε καλά, αν δεν τα πάμε καλά, οι γκρίνιες κι όλα αυτά, δένουν πολύ την ομάδα. Όποτε με το που γυρνάς, βγαίνει μία πολύ ωραία αύρα μέσα στο λεωφορείο και γενικότερα ένα πολύ ωραίο δέσιμο στην ομάδα. Και μία λύπη ότι θα σταματήσει όλο αυτό έστω και αν είναι μία μέρα. Δηλαδή μ” αρέσουν οι στιγμές που φεύγουμε το πρωί να πάμε κάπου και εισπράττω παρά πολύ στην επιστροφή, με συγκινεί πάρα πολύ η επιστροφή, ασχέτως επιτυχίας, αν τα καταφέραμε ή όχι  είναι κάτι που μας δένει πολύ και μας κάνει μία οικογένεια.

-Με ποιο όργανο ασχολείστε και γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με αυτό;

-Ασχολούμαι με το παραδοσιακό κλαρίνο από δώδεκα χρονών, το επέλεξα από σπόντα δηλαδή και εγώ σαν μαθητής ήθελα να ασχοληθώ με το σαξόφωνο και το γύρισα στο κλαρίνο, λόγω καλού δασκάλου. Όπου με παρακίνησε και με ενέπνευσε και είπα «άσε το σαξόφωνο θα ασχοληθώ με αυτό».

-Πόσες ώρες εξασκείστε καθημερινά;

-Δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο, τα τελευταία χρόνια ο χρόνος είναι περιορισμένος, αλλά παλιότερα έχω χτυπήσει και οκτάωρα εννιάωρα κάτι καλοκαίρια. Γενικώς θα ήθελα να παίζω μία δυο ωρίτσες τη μέρα αλλά δεν έχω χρόνο. Μπορεί κάπου κάπου να το κάνω αλλά δεν είναι στάνταρ. Μπορεί κάποια μέρα και καθόλου δυστυχώς. Λένε ότι όταν δεν παίξεις μία μέρα μετά το καταλαβαίνεις εσύ, αν δεν παίξεις δύο μέρες το καταλαβαίνουν και άλλοι μουσικοί, και αν δεν παίξεις τρεις και πάνω το καταλαβαίνει και ο κόσμος. Εγώ δυστυχώς πολλές φορές είναι και στο τρίτο.

-Υπήρξε κάτι που φοβηθήκατε στο ξεκίνημα της ενασχόλησης σας με τη μουσική;

-Όχι!

-Τι σημαίνει μουσική για εσάς;

-Μαγεία είναι η μουσική! Και στην ουσία είναι ένα μέσο που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Πέρα από όλα όσα μας προσφέρει, είναι κάτι μαγικό που διαπλάθει χαρακτήρες.

-Έχετε ανθρώπους στον χώρο που θαυμάζετε;

-Πάρα πολλούς! Λοιπόν, θαυμάζω τον Κώστα  που είναι από τη Νίσυρο και παίζει βιολί και επίσης θαυμάζω τον Γιώργο Ζαχαρίου από την Δράμα που παίζει κλαρίνο.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος μουσικής;

- Ακούω σχεδόν τα πάντα. Αγαπημένα μου είναι τα ελληνικά παραδοσιακά.

-Πείτε μας ένα κομμάτι που σας αρέσει ιδιαίτερα!

- Ένα που έρχεται τώρα είναι «η τράτα» του Παπακωνσταντίνου.

-Ποια είναι η γνώμη σας για τη μουσική που επιλέγουν να ακούσουν σήμερα οι νέοι;

-Δεν είμαι ούτε θετικός και αρνητικός. Είναι κάτι φυσιολογικό το τι θα ακούσουν οι νέοι σε κάθε εποχή, γιατί τα ερεθίσματα είναι πάρα πολλά. Τώρα. Ο συνδυασμός των ερεθισμάτων που έχει νεολαία και του οικογενειακού background, θα δώσει το καταστάλαγμα. Δηλαδή, μόλις περάσει η εφηβεία θα καταλήξεις στο τι σου αρέσει με βάση ζυμώσεις που γίνονται στο γούστο σου στην προσωπικότητά σου. Οπότε το τι ακούει η νεολαία είναι κάτι που φυσικά πρέπει να συμβαδίζει με την εποχή, και στην δικιά μου και στα περασμένα χρόνια, θα υπάρξουν και τα σουξέ, πράγματα που δεν θα άκουγες σε κάποια άλλη φάση μεγαλύτερος. Είναι κάποια πράγματα που καλώς, θα έλεγα εγώ, συμβαίνουν. Τώρα που εκεί και πέρα το τι θα ακούσεις γενικότερα στην υπόλοιπη ζωή σου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

- Ποια είναι η συμβουλή που θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική;  

-Αγάπη μεράκι και δουλειά και χαμηλά τη μύτη!

-Πώς ήταν η παιδική σας ηλικία και ποια είναι η αγαπημένη σας ανάμνηση;

-Καλή ήταν, ούτε τέλεια αλλά ούτε και πολύ άσχημη. Μου έμεινε και το θυμάμαι πολύ ωραία η πρώτη γλυκιά γεύση, με το που γνώρισα τους συμμαθητές μου πρώτη φορά σαν πρωτάκι στο μουσικό σχολείο Λάρισας. Δηλαδή μετά από τις γκρίνιες του Σεπτεμβρίου,  γιατί με το ζόρι με έστειλε η μητέρα μου, μόλις πέρασαν δύο τρεις εβδομάδες, το κλίμα και αυτό που φτιάχτηκε και κράτησε μέχρι την τρίτη λυκείου. Νομίζω ότι αυτό θυμάμαι πάρα πολύ καλά τα πρώτα χρόνια στο γυμνάσιο όλα τα χρόνια στο γυμνάσιο αλλά ειδικά η πρώτη χρονιά.

-Ποιο είναι ή ήταν το μεγαλύτερό σας όνειρο;

- Από μικρός, η μάνα μου δεν με αφήνει να πηγαίνω  εκδρομές και στόχο είχα να ταξιδεύω.  Το έχω καταφέρει. Ειδικά στο εξωτερικό όλα τα χρόνια από τα δεκαέξι δεκαεπτά μου μπορεί να έχουν γίνει και εβδομήντα φορές . Το είχα και το έχω στόχο, όσο μπορώ να ταξιδεύω. Να βλέπω και να ανοίγει το μυαλό μου και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.  

-Πώς ήταν η φοιτητική σας ζωή;

-Τέλεια! Έμεινα φοιτητής εννέα  χρόνια αλλά τελείωσε στην ώρα μου. Γιατί άλλαξα τρεις σχολές στην ουσία. Ήμουν δύο χρόνια στην ψυχολογία, πήγα στο τμήμα μουσικής επιστήμης και τέχνης, ασχολήθηκα δύο χρόνια με τη βυζαντινή κατεύθυνση και άλλα 5 στην πτυχιακή στο τμήμα της παραδοσιακής . Εννέα χρονιά φοιτητής και να τελειώνεις στην ώρα σου και να μην νοιώθεις ότι έχεις μείνει πίσω ή ότι πέρασαν τα χρόνια είναι ωραία υπόθεση. Πέρασα πάρα πολύ ωραία!

- Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο σας χρόνο;

-Στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι πολύ με το κινητό και πρέπει να το κόψω. Με εκνευρίζει αλλά έχω κολλήσει. Μου αρέσει να βλέπω ταινίες να πηγαίνω  για μπάσκετ και να παίζω κλαρίνο, γιατί ισχύει παρόλο που δεν έχω χρόνο.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

-«Το όνομα του ρόδου»

-Ποία είναι η αγαπημένη σας ταινία;

-«Η τριλογία του νονού» Πραγματικά την βάζω πάνω από όλα!

-Χαρακτηρίστε με τρεις λέξεις τον εαυτό σας!

-Υπομονετικός, επίμονος και λίγο κυκλοθυμικός.

-Πείτε μας ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημα σας!

- Το μειονέκτημά μου είναι αυτό που σας πριν, που είμαι λίγο κυκλοθυμικός ώρες ώρες. Αυτό σημαίνει εναλλαγή στη διάθεση και παίζει ρόλο και βγαίνει προς τα έξω πάρα πολύ. Και ειδικά στο σχολείο δεν θέλω να βγαίνει προς τα έξω γιατί τα αισθάνεστε όλα. Όταν δεν είναι καλά ο άλλος όταν είναι πιεσμένος το αισθάνεστε και εσείς και τραβάτε πίσω, ισχύει  αυτό. Ενώ όταν έχεις κέφι  ανταποκρίνεστε και εσείς καλύτερα. Πλεονέκτημα… Μπορώ στις καλές μου να ανταπεξέλθω σε πολύ δύσκολες καταστάσεις με μεγάλη ευκολία, γενικότερα οτιδήποτε καταστάσεις. Στις κακές μου μπορεί να πνιγώ σε μία κουταλιά νερό.

-Τι σημαίνει οικογένεια για εσάς;

- Η οικογένεια είναι ευλογία, ευθύνη και λιμάνι.

- Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση (κάτι που ακολουθείτε στη ζωή σας);

- Σήμερα είναι μία καινούργια μέρα!

 

 

Χαρούλα Σουμάδη

Λαμπρινή Σούλα

Η κ. Ηρώ Παυλοπούλου είναι Μουσικός και καθηγήτρια στο σχολείο μας εδώ και τρία χρόνια. Μας διδάσκει Ευρωπαϊκή Μουσική, Αρμονία ενώ διευθύνει Μουσικά Σύνολα και μας καθοδηγεί σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου μας. Τη συναντήσαμε, και μας έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Read more →