Με τον όρο κλασική εποχή της μουσικής αναφερόμαστε στην κλασική περίοδο της δυτικής μουσικής (1750-1830), που ακολούθησε την Μπαρόκ και προηγήθηκε του Ρομαντισμού, κατά την οποία ξεχώρισαν μεγάλοι συνθέτες, όπως ο Γιόζεφ Χάυντν, ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και ο Λούτβιχ βαν Μπετόβεν.
Χαρακτηριστικό γνώρισμά της είναι η ομοφωνική μουσική γραφή, κατά την οποία κυριαρχεί μια βασική μελωδία, πράγμα το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πολυφωνική και αντιστικτική δομή της προκλασικής ή μπαρόκ μουσικής. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό της κλασικής μουσικής είναι η εναλλαγή συναισθημάτων και διάθεσης, κάτι που δεν παρατηρείται στην μπαρόκ μουσική, όπου ένα μουσικό κομμάτι εκφράζει από την αρχή ως το τέλος του μια συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση.
Κυριότερα μουσικά είδη της εποχής
- Η Όπερα: Είναι ένα από τα σημαντικότερα μουσικά επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού και από τα πιο δημοφιλή σήμερα. Πρόκειται για ένα μουσικό θεατρικό είδος (μουσική σύνθεση και σκηνική δράση) , κατά το οποίο οι διάλογοι των ηθοποιών είναι σε μορφή τραγουδιού, ενώ η θεατρική παράσταση εκτυλίσσεται παρουσία ενός μουσικού συνόλου.
W.A. Mozart - The magic flute
- Η σονάτα: Είναι μια πολυμερής οργανική μορφή. Κατ” εξοχήν μορφή της είναι η σόλο σονάτα, για ένα σολιστικό όργανο, η σονάτα για δύο ή περισσότερα όργανα, η Συμφωνία, που είναι σονάτα για ορχήστρα και το Κοντσέρτο, σονάτα για σόλο όργανο και ορχήστρα.
Ludwig van Beethoven – Sonata Pathetique
- Η Συμφωνία: Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα είδη της κλασικής εποχής της Δυτικοευρωπαϊκής μουσικής και φτάνει στο απόγειό της με τις συμφωνίες του Μπετόβεν. Και οι τρεις γνωστότεροι κλασικοί συνθέτες (Χάυντν, Μότσαρτ, Μπετόβεν) ασχολήθηκαν εκτεταμένα με το είδος της συμφωνίας, δίνοντάς της την οριστική της μορφή.
Ludwig Van Beethoven – 5th Symphony
Επιμέλεια: Νίκος Χαμηλάκης
