Στήλη: ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Παιδική εργασία: Μια ιστορία που πληγώνει…

Από τις Κωνσταντίνα Καλέση και Κωνσταντίνα Κωνσταντινίδου, μαθήτριες του Α1

παιδική εργασία2Για 100 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, αυτή τη χρονιά δεν χτύπησε το κουδούνι του σχολείου, απλούστατα γιατί δεν πηγαίνουν σχολείο επειδή δουλεύουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Πάνω από 246 εκατομμύρια παιδιά (ηλικίας 5 έως 17 ετών) στον κόσμο εργάζονται. Και δυστυχώς, αντίθετα από ό,τι θα νόμιζαν πολλοί, το φαινόμενο των εργαζόμενων παιδιών και των παιδιών που δεν πάνε στο σχολείο δεν είναι άγνωστο και στη χώρα μας.

Το μέλλον γι’ αυτά τα παιδιά διαγράφεται ζοφερό, καθώς δεν τους δίνεται καν η δυνατότητα να αναπτύξουν τις ικανότητές τους και να διευρύνουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους αλλά και την κοινωνική τους θέση μέσα από το σχολείο. Βασικά δικαιώματα του παιδιού όπως το δικαίωμα στη μόρφωση και το δικαίωμα στο παιχνίδι είναι άγνωστα γι’ αυτά τα παιδιά. Κάποια δουλεύουν σε θορυβώδη κι επικίνδυνα εργοστάσια, άλλα στα χωράφια από την αυγή ως το σούρουπο, άλλα είναι θύματα της βιομηχανίας του σεξ. Πολλά είναι «αόρατα» κυριολεκτικά, καθώς δουλεύουν σε σπίτια ως οικιακοί βοηθοί, ή σε βιοτεχνίες κατασκευής χαλιών ή αθλητικών ειδών (π.χ. μπάλες στο Πακιστάν), συχνά με κάποια μορφή σκλαβιάς. Κάποια τραυματίζονται σοβαρά ή πεθαίνουν πριν καν την εφηβεία. Και ας μην ξεχνάμε τα ψυχολογικά τραύματα και την καθυστέρηση στην πνευματική και σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού που δουλεύει.

Η οικονομική συνεισφορά τους στον ελλιπή οικογενειακό προϋπολογισμό αποτελεί τον βασικότερο παράγοντα που ωθεί τα παιδιά στην εργασία και κατ’ επέκταση στην εκμετάλλευσή τους από πολύ μικρή ηλικία. Ο κυρίαρχος ρόλος του οικονομικού παράγοντα στην έναρξη της παιδικής εργασίας γίνεται φανερός αν εξετάσει κανείς την οικογενειακή προέλευση των παιδιών. Πρόκειται κυρίως για παιδιά οικονομικώς ασθενέστερων οικογενειών, αναλφάβητων και σε μεγάλο ποσοστό προσφύγων. Η παιδική ηλικία δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις συνώνυμη με την ανεμελιά, το παιχνίδι και τα ξένοιαστα μαθητικά χρόνια, καθώς, εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο χάνουν νωρίς το παιδικό τους χαμόγελο και αναγκάζονται από την τρυφερή τους ηλικία να ενταχθούν στον σκληρό κόσμο της εργασίας.

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

παιδική εργασία3Τα αίτια της παιδικής εργασίας δεν είναι τα ίδια παντού και σε κάθε κατηγορία εργασίας. Συγκεκριμένα ένα παιδί που εργάζεται βοηθώντας στην οικογενειακή επιχείρηση ή στην οικογενειακή φάρμα εργάζεται πρωτίστως για βοήθεια ή ξεκούραση των γονέων. Τα παιδιά που δουλεύουν στο δρόμο δουλεύουν λόγω ανάγκης καθώς λογικά θα έχουν οικονομικά προβλήματα οι γονείς τους (εάν υπάρχουν) ή μπορεί να τους έχουν βάλει οι ίδιοι οι γονείς τους και τα εκμεταλλεύονται. Επίσης τα παιδιά που δουλεύουν ως υπάλληλοι καταστημάτων ή εστιατορίων συνήθως δουλεύουν επειδή το θέλουν οι ίδιοι για να αυξήσουν τα έσοδά τους ή για να συνδράμουν στο οικογενειακό ταμείο. Για τις απάνθρωπες μορφές εργασίας τα αίτια είναι η εκμετάλλευση και μόνο. Όσον αφορά τα «sweatshops» τα αίτια είναι πιο απλά: τα παιδιά εργάζονται σ’ αυτά τα σκληρά εργοστάσια καθώς η εργασία τους σ’ αυτά είναι το μόνο μέσω επιβίωσης που έχουν. Τέλος, στις «ψυχαγωγικές εργασίες» τα ίδια τα παιδιά παροτρύνονται από τους γονείς τους συνήθως, καθώς ενδέχεται να έχουν μεγάλα κέρδη από αυτές τις δραστηριότητες.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

παιδική εργασία5Μερικές δεκαετίες πριν δεν υπήρχε η επιλογή για το αν θα δουλέψεις ή θα σπουδάσεις καθώς η οικογένεια χρειαζόταν χρήματα γι” αυτό τα μικρά παιδιά βοηθούσαν τους γονείς τους στις αγροτικές κυρίως εργασίες και έτσι πήγαιναν μόνο για λίγα χρόνια σχολείο ή πολλές φορές και καθόλου. Στον δυτικό κόσμο του 21ου αιώνα μας φαίνεται λογικό ότι κάθε παιδί πηγαίνει υποχρεωτικά σχολείο και μόλις τελειώσει την υποχρεωτική φοίτηση έχει το δικαίωμα να συνεχίσει τις σπουδές του ή να βγει στην αγορά εργασίας. Αυτό που μας φαίνεται λογικό σε αφρικανικές και ασιατικές χώρες κυρίως δεν συμβαίνει λόγω της ανέχειας του κόσμου, γι” αυτό οι γονείς βγάζουν τα παιδιά τους από νωρίς στην δουλειά για την επιβίωση της οικογένειας. Τα παιδιά στις υποανάπτυκτες χώρες δουλεύουν σε χωράφια, σε μεγάλα εργοστάσια των πολυεθνικών που έχουν βρει τον τρόπο να παράγουν πολύ με μικρή δαπάνη, ενώ πολλά παιδιά καταλήγουν δυστυχώς στην πορνεία. Η οικονομική κρίση όμως χτυπάει κόκκινο καμπανάκι και σε χώρες της Ε.Ε. μαζί και στην Ελλάδα. Ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται, και ζητιανεύουν μεγαλώνει συνεχώς επειδή οι γονείς τους χάνουν την δουλειά τους ενώ πολλές φορές καταλήγουν να μένουν και στον δρόμο. Ίσως όμως αυτός να είναι τελικά και ο σκοπός των μεγαλοεπιχειρηματιών, να δημιουργήσουν τριτοκοσμικές χώρες με φθηνά παιδικά χέρια στον όλο και πιο φτωχό ευρωπαϊκό νότο με εύκολα θύματα να φαντάζουν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία κλπ. Πολύ άσχημο είναι βέβαια πως τις περισσότερες φορές τα παιδιά που αναγκάζονται να δουλέψουν σε πολύ μικρή ηλικία συχνά μπλέκουν με συμμορίες, κλέβουν, πέφτουν θύματα σεξουαλικής βίας και εμπορίου οργάνων.

 

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

παιδική εργασία4Υπάρχουν εργασίες οι οποίες από τη φύση τους είναι επιβλαβείς για την υγεία των ανηλίκων, λόγω των επικίνδυνων συνθηκών είτε εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών, δονήσεων, θορύβων είτε εξαιτίας ορισμένων επικίνδυνων φυτοφαρμάκων, χημικών ουσιών, λιπασμάτων και μικροβίων από τα απορρίμματα με τα οποία αυτά τα παιδιά είναι αναγκασμένα να έρχονται σε επαφή.  Εξίσου σημαντικές απώλειες στη ζωή των εργαζόμενων ανηλίκων φέρουν τα διάφορα μηχανήματα, εξοπλισμοί και εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούν στην χειρωνακτική εργασία τα παιδιά και συχνά τραυματίζονται ανεπανόρθωτα με αποτέλεσμα πολλές φορές να φτάνουν και στον ακρωτηριασμό. Στη χειρωνακτική εργασία επίσης κατατάσσεται η μεταφορά βαρέων φορτίων η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία καθώς μέχρι την ηλικία των 15 ετών απαγορεύεται κάθε είδους ανύψωση.  Επιβλαβείς για την υγεία είναι και οι εργασίες οι οποίες πραγματοποιούνται σε επικίνδυνα ύψη ή κάτω από την επιφάνεια του εδάφους ή του νερού.  Όσον αφορά στην ψυχική υγεία των ανηλίκων οι οποίοι εργάζονται παρά τη θέλησή τους, είναι πολλοί οι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να τους προκαλέσουν σημαντικά ψυχολογικά τραύματα. Κύριος παράγοντας είναι η κακοποίηση την οποία δέχονται τα παιδιά αυτά αφού είναι ευάλωτα και σωματικά αδύναμα. Η κακοποίηση αυτή η οποία πολλές φορές είναι και σεξουαλική, δημιουργεί έντονες ανησυχίες στα παιδιά καθώς και συμπλέγματα κατωτερότητας τα οποία θα τα εμποδίσουν αργότερα στην ένταξή τους στην κοινωνία. Επίσης τους καλλιεργούν μια εχθρότητα, η οποία αργότερα τους οδηγεί στη βία και συνεπώς δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

παιδική εργασία1

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, υπολογίζεται ότι τα εργαζόμενα ανήλικα παιδιά αγγίζουν τα 246 εκατομμύρια ανά τον κόσμο από τα οποία τα 171 εκατομμύρια εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.

► Μόνο στη Λατινική Αμερική υπάρχουν 48 εκατομμύρια παιδιά που εργάζονται.

► Κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο 22 χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από αιτίες που σχετίζονται με την εργασία.

► Περίπου 8,4 εκατομμύρια παιδιά είναι θύματα δουλείας και πορνείας.

► Επιπλέον περισσότερα από 100 εκατομμύρια από αυτά τα παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο.

► Οι περιοχές όπου εντοπίζεται έντονα το πρόβλημα της παιδικής εργασίας είναι: Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική και Καραϊβική, Μέση Ανατολή.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση (Δημοτικό, Γυμνάσιο), ενώ συναντάμε περίπου 50.000 παιδιά να δουλεύουν σε εργοστάσια, χωράφια και καταστήματα. Η  παιδική εργασία παρατηρείται περισσότερο στην ύπαιθρο χωρίς να υστερούν και τα μεγάλα αστικά κέντρα, ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες, εργατικές συνοικίες. Τα παιδιά κατασκευάζουν παιχνίδια εργάζονται σε βιοτεχνίες, στα νησιά το καλοκαίρι και σε οικογενειακού χαρακτήρα επιχειρήσεις.

Η παιδική εργασία συνδέεται με την μαθητική διαρροή. Σύμφωνα με την έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου το 1997, 7 στους 10 μαθητές εγκαταλείπουν το σχολείο και βρίσκουν διέξοδο σε βοηθητικές εργασίες. Η ίδια έρευνα αποκαλύπτει ότι ενώ οι διαρροές (στην υποχρεωτική εκπαίδευση) έχουν μειωθεί στο 10% περίπου από την περασμένη δεκαετία, το πρόβλημα παραμένει οξύ σε ορεινούς νομούς της κεντρικής – δυτικής ηπειρωτικής Ελλάδας, στα νησιά, στη Θράκη, την Κεντρική Μακεδονία και ορισμένες περιοχές της Πελοποννήσου, όπου τα παιδιά εγκαταλείπουν την εκπαίδευση για να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα ή να εργαστούν στον τουριστικό ή αγροτικό τομέα. Όσον αφορά δε, τους λόγους, που τους οδηγούν στην εργασία είναι η φτώχεια, οι άνισες εκπαιδευτικές δυνατότητες κατά γεωγραφική περιοχή, αρκετές φορές το αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον καθώς και η προκατάληψη απέναντι σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες (πρόσφυγες και τσιγγάνοι), οι οποίοι λόγω των πρόσφατων πολιτικών ανακατατάξεων έχουν αυξηθεί στην Ελλάδα. Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, εντείνει την εμφάνιση φαινομένων κοινωνικής παθογένειας μέσα στα οποία εντάσσεται και η παιδική εκμετάλλευση.

παιδική εργασία7Σύμφωνα με την έρευνα της Unicef η Ελλάδα κατατάσσεται στις αναπτυσσόμενες χώρες που εφαρμόζουν «ελλιπή και ανεπαρκή» μέτρα για την προστασία της μητρότητας και του παιδιού. Τη διατύπωση αυτή, της Unicef, επαληθεύουν και τα δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας. Τεράστιο είναι το πρόβλημα της προστασίας του παιδιού στη χώρα μας. Αναφορικά με τη νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων παιδιών, ελάχιστες φορές ισχύει. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, τα δικαιώματα των ανήλικων εργαζομένων καταπατώνται καθότι δεν εφαρμόζεται η ελληνική νομοθεσία που αφορά την απασχόληση των νέων.

ΠΑΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

παιδική εργασίαΗ Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Ιουνίου. Καθιερώθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, με στόχο την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας και πιο συγκεκριμένα τον περιορισμό της παράνομης διακίνησης παιδιών. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο, περίπου 1,2 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης ενός καλά οργανωμένου δικτύου, που έχει στήσει μια γέφυρα μεταφοράς παιδιών από τις αναπτυσσόμενες στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες.  Το 1999 οι περισσότερες χώρες – μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας υπέγραψαν μια συμφωνία που υποχρέωνε όλες τις πλευρές να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο της παιδικής εργασίας. Έως σήμερα, όμως, τα αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας δεν έχουν γίνει ορατά.

Πηγές:

http://paidikh-ergasia.weebly.com/

http://eliasdmbmf.blogspot.gr/

http://www.sansimera.gr/worldays/116#ixzz3WRVuJvH5

Ρατσισμός: Μοιάζει αστείο μέχρι να συμβεί και σε εσένα!

Από τις μαθήτριες του Γ2: Κατερίνα Παρτσανάκη και Σταυρούλα Τούλιου

ρατσισμός4

Ρατσισμός ονομάζεται η αρνητική διάκριση και ο αποκλεισμός ευάλωτων κοινωνικών ομάδων ή κατηγοριών ατόμων, που προσδιορίζονται με βάση τα φυλετικά και τα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά.

  Ο σύγχρονος ρατσισμός, όμως, δεν περιορίζεται μόνο στις φυλετικές διακρίσεις. Έτσι, εκτός από το φυλετικό ρατσισμό υπάρχει:

• Ο κοινωνικός ρατσισμός, δηλαδή η εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι πρώην φυλακισμένοι, οι φορείς τους AIDS, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς, και άλλες κοινωνικές ομάδες.

• Ο εθνικός ρατσισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι ένα έθνος είναι ανώτερο από τα άλλα.

• Ο θρησκευτικός ρατσισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι μία θρησκεία είναι η μόνη αληθινή και πρέπει να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων.

 Αίτια που προκαλούν το ρατσισμό:

ρατσισμός51)      Οικονομικές διαφορές και ανισότητες μεταξύ των πολιτών δημιουργούν διακρίσεις και προκαταλήψεις σε βάρος των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων που διακρίνονται για την άθλια οικονομική τους κατάσταση με αποτέλεσμα να παραγκωνίζονται και να αντιμετωπίζονται μειονεκτικά.

2)      Η απουσία πνευματικής παιδείας και ισότιμης μόρφωσης δημιουργεί ρατσιστική συμπεριφορά σε άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο που είναι αδύναμα να αντιμετωπίσουν την αδικία καθώς είναι ευάλωτα και ανίκανα να καταπολεμήσουν τις κοινωνικές αυτές διακρίσεις.

3)      Τα κάθε μορφής συμφέροντα – οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και η επιθυμία των πολιτών ηγετών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας γεννούν την εκμετάλλευση σε βάρος ανίσχυρων λαών για να επιβληθούν και να κυριαρχήσουν μέσα από την υπεροχή τους.

4)      Οι κοινωνικές ανισότητες και οι ταξικές διαφορές προκαλούν αδικίες, άνισες ευκαιρίες ανάδειξης ικανοτήτων μεταξύ των ατόμων καθώς αναγνωρίζονται αυτοί που διαθέτουν καλή κοινωνική θέση, ευγενική καταγωγή και φήμη.

Συνέπειες ρατσισμού:

ρατσισμός6Ο ρατσισμός έχει πολλές αρνητικές συνέπειες στην ζωή των ανθρώπων, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην ηθική κατάπτωση αλλά και στις πνευματικές αξίες.

Αρχικά, η πρώτη συνέπεια του ρατσισμού είναι η κοινωνική. Έτσι, αυξάνονται τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι καθημερινά με αποτέλεσμα να μην γίνονται αποδεκτοί στο κοινωνικό σύνολο. Τα συναισθήματα που έχουν είναι ότι μειώνονται σαν προσωπικότητες  οπότε δεν αποδέχονται τον ίδιο τους τον εαυτό.

Η δεύτερη συνέπεια του ρατσισμού είναι τα ψυχολογικά προβλήματα. Αυτά  συνδέονται άμεσα με τις κοινωνικές συνέπειες διότι η ψυχολογία επηρεάζεται  σε μεγάλο βαθμό από το κοινωνικό σύνολο και έχει ως επίπτωση το άτομο να νιώθει την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και την απαισιοδοξία. Επίσης, τα άτομα που δέχονται τον ψυχολογικό ρατσισμό φανερώνουν μια επιθετική έκφραση (βία)  και το πιο ακραίο είναι η εγκληματική συμπεριφορά που αποκτούν.

  Η τρίτη συνέπεια είναι  η  κοινωνική  κατάπτωση που συνδέεται και με την ψυχολογία αλλά και με την κοινωνία, καθώς οι αρχές, οι αξίες και τα ιδανικά σχετικοποιούνται και προβάλλεται το ατομικό συμφέρον, η εκμετάλλευση του συνανθρώπου και η εξόντωση του αντιπάλου. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας των ανθρώπων,  αλλά και να χάνεται η πραγματική επαφή μεταξύ των μελών του ίδιου κοινωνικού συνόλου, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν πλησιάζουν, δε γνωρίζουν πραγματικά ο ένας τον άλλον, δεν συμπάσχουν και, εν τέλει, καταστρέφεται η κοινωνική συνοχή.

ρατσισμός11Η σημαντικότερη συνέπεια του ρατσισμού είναι αναμφισβήτητα η περιθωριοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός των ατόμων-ομάδων αυτών. Τα άτομα αυτά δεν έχουν την ψυχική δύναμη να αντιμετωπίσουν την κατακραυγή της κοινωνίας και συγχρόνως δεν βρίσκουν κάποιο στήριγμα μέσω του οποίου θα ανακτήσουν την ψυχική τους υγεία. Παράλληλα, ως κατατρεχόμενοι δεν έχουν την ισχύ να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Πιστεύουν εξαιτίας της αδικίας, των διακρίσεων που υφίστανται πως είναι κατώτεροι από τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Έτσι στερούνται ακόμη και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους.

Ο ρατσισμός έχει μια τελευταία συνέπεια  σε πνευματικό  επίπεδο. Ύπουλα  και  διαβρωτικά  πλήττει τη σκέψη  του  ανθρώπου, αφού  εμμένει  σε  δόγματα,  σε στερεότυπα  και  προκαταλήψεις  και  καταργεί  το διάλογο, κυρίως ως τρόπο επίλυσης προβλημάτων και προσέγγισης των άλλων  οδηγώντας  σε  πνευματική στασιμότητα.

Τρόποι αντιμετώπισης:

ρατσισμός1Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που υπάρχει ακόμη και στις μέρες μας και επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί.
Καταρχήν, ένας τρόπος αντιμετώπισής του είναι η απόκτηση παιδείας από τα άτομα της κοινωνίας, έτσι ώστε να μην εκδηλώσουν ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι σε άτομα διαφορετικά. Αποχτώντας τα άτομα παιδεία μπορούν ευκολότερα να τιθασεύσουν την έμφυτη τάση τους να επιβάλλονται στους άλλους, οι οποίοι είναι διαφορετικοί ,καθώς επίσης και να ξεπεράσουν τα βάρβαρα ένστικτά  τους απέναντί τους. Επιπλέον, μέσω της παιδείας και της προσωπικής καλλιέργειας οι άνθρωποι μαθαίνουν να σέβονται, να αγαπούν, να συνεργάζονται και να συνυπάρχουν ειρηνικά μέσα στην κοινωνία.
Ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης του ρατσισμού είναι η κρατική μέριμνα προς τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως π.χ. οι ανάπηροι, οι ηλικιωμένοι κ.λ.π.. Συγκεκριμένα, το κράτος πρέπει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα έτσι, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μην αισθάνονται κατώτεροι, να μην ντρέπονται επειδή οι υπόλοιποι τους λυπούνται και γενικά να μπορούν να ζήσουν πιο εύκολα και αρμονικά μέσα στην κοινωνία. Για παράδειγμα, καλό είναι το κράτος να τοποθετήσει σ’ όλους τους δημόσιους χώρους ανελκυστήρες, ειδικές τουαλέτες για αναπήρους, διαβάσεις στα πεζοδρόμια για αναπηρικά καροτσάκια κ.λ.π..ρατσισμός3
Επιπλέον, οι άνθρωποι πρέπει μέσω της εκπαίδευσης και της γνώσης να αποβάλλουν τους φόβους τους για τους ανθρώπους π.χ. άλλης φυλή. Γνωρίζοντας περισσότερα για την ιστορία τους, τη χώρα τους, τον πολιτισμό τους και γενικότερα την κουλτούρα τους θα μπορέσουν να τους προσεγγίσουν καλύτερα και να τους βλέπουν με άλλο μάτι μειώνοντας ή και σταδιακά αποβάλλοντας τη διάθεση οποιασδήποτε ρατσιστικής συμπεριφοράς απέναντί τους.
Παράλληλα με όλα αυτά και κάθε κράτος ξεχωριστά πρέπει να ψηφίζει νόμους με τους οποίους θα προσπαθεί να αντιμετωπίζει την εκδήλωση ρατσιστικών συμπεριφορών από τους πολίτες.
Αν όλα αυτά τηρηθούν από τις κοινωνίες είναι βέβαιο ότι θα μειωθεί το ρατσιστικό πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό και οι κοινωνίες θα μετατραπούν σε αρμονικές και θα προοδεύσουν.

ρατσισμός7

  ρατσισμός9Επομένως είναι καιρός να ευαισθητοποιηθούμε και να δράσουμε γρήγορα  όλοι,  ώστε  να  συμβάλλουμε  στην  αντιμετώπισή  του  και  κατά συνέπεια στην εξάλειψή του. Ιδιαίτερα η νέα γενιά θα πρέπει να βοηθήσει όσο μπορεί και όχι να σωπάσει ώστε να γίνει παράδειγμα και για τους άλλους. Να είναι η φωνή μέσω της οποίας ο λαός θα “ξεσηκωθεί” ενάντια στις ρατσιστικές αντιλήψεις κάποιων. Γιατί είναι υποχρέωση μας να βοηθήσουμε ώστε κάθε άνθρωπος να ζει ελεύθερος σε μια κοινωνία όπου δεν θα υφίσταται τις διακρίσεις και το ρατσισμό χωρίς λόγο. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, όλοι είναι ΙΣΟΙ!

Αδέσποτα ζώα: Αναζητείται ανθρωπιά!

Από τους μαθητές του Γ2: Θωμά Παπατάσο, Γιώργο Παρασκευά και Σταύρο Σέλκο

adespotoΤα αδέσποτα ζώα είναι κάποια κατοικίδια ζώα (σκυλιά , γάτες), που είναι παρατημένα από τα αφεντικά τους. Αυτά τα ζώα περιπλανιούνται στους δρόμους, όπου κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα, τις αρρώστιες και από τα αυτοκίνητα που τα χτυπάνε. Ο μέσος όρος ζωής ενός αδέσποτου ζώου ανέρχεται σε ενάμιση με δύο χρόνια. Ο μέσος όρος ζωής ενός «ιδιόκτητου» σκύλου φτάνει ακόμα και τα 18 χρόνια. Ο άνθρωπος που εγκαταλείπει ένα ζώο του στερεί πάνω από δεκαπέντε χρόνια ζωής… Το 1/3 του πληθυσμού των αδέσποτων πεθαίνει κάθε χρόνο από αιτίες που σχετίζονται με τον άνθρωπο (αυτοκινητικά, φόλες), ενώ περισσότερα από τα μισά πέφτουν θύματα κακοποίησης. Οι μικροί αλήτες του δρόμου αναγκάζονται να δίνουν καθημερινό αγώνα για να επιβιώσουν επειδή ο άνθρωπος τους εγκατέλειψε. Εκείνοι δεν θα τον εγκατέλειπαν ποτέ…

Μέτρα για την προστασία των αδέσποτων ζώων

αδέσποτα 7Τα προτεινόμενα μέτρα αφορούν κατ” αρχάς στη στείρωση των ήδη υπαρχόντων αδέσποτων. Απαιτείται όμως εκστρατεία ευαισθητοποίησης μέσω του Τύπου, της τηλεόρασης, μέσω οποιουδήποτε μέσου θα «ξυπνήσει» την αγάπη για τους  τετράποδους «πολίτες» της χώρας. Θεωρούνται, επίσης, αναγκαίες η ταυτοποίηση των ζώων και η ηλεκτρονική σήμανση με ειδικά μικροτσίπ, ώστε να εντοπίζονται τα ζώα που χάνονται και κυρίως οι ιδιοκτήτες που τα εγκαταλείπουν. Η πρακτική ισχύει ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ισπανία και η Γερμανία, όπου η εγκατάλειψη ενός ζώου επισύρει ποινές. Άλλωστε, αρκετοί εγκαταλείπουν ζώα κατ” εξακολούθηση…

gatakiaΕπιβεβλημένη είναι η ενημέρωση των κατοίκων σχετικά με τα ζώα, τα χαρακτηριστικά, τη συμπεριφορά και τούς τρόπους αναπαραγωγής τους, ώστε να αποφεύγονται τα ανεπιθύμητα ζευγαρώματα και να ελαττωθεί ο αριθμός των ζώων που γεννιούνται χωρίς να το επιθυμούμε. Έτσι θα ελαττωθεί σημαντικά και ο αριθμός των ζώων που καταλήγουν τελικά στο δρόμο και τα πάρκα.

Η παροχή τροφής και νερού σε αδέσποτα ζώα είναι μέσα στο πνεύμα του σεβασμού κάθε έμβιας ύπαρξης για δικαίωμα στη ζωή, πρέπει όμως να τηρούνται συνθήκες καθαριότητας, η έλλειψη της οποίας ασφαλώς δημιουργεί ευθύνη για αυτούς που τα φροντίζουν.
αδέσποτα 6Κατοικίδια που εγκαταλείπονται ή περισυλλέγονται και σε «φιλόζωες» ακόμη γειτονιές και παρόλο που φροντίζονται από τους εθελοντές, όταν στη γειτονιά φέρουν ή έρθουν καινούργια ζώα έχει σαν αποτέλεσμα τα υπάρχοντα να αντιδράσουν με αποτέλεσμα την ενόχληση από τις φωνές τους, (και μερικές φορές) την επιθετικότητά τους, με κατάληξη πολλές φορές το έγκλημα των μαζικών δηλητηριάσεων.

Σημαντικό μέτρο είναι και ο εμβολιασμός των ζώων αυτών με τα απαραίτητα εμβόλια και ταυτόχρονα άνοιγμα σχετικού βιβλιαρίου Υγείας από τον κτηνίατρο.

αδέσποτα 3Τέλος πολλά προβλήματα θα έλυνε η συλλογή, εάν αυτό είναι εφικτό, των αδέσποτων ζώων σε περιφραγμένο χώρο, όπου θα είναι εύκολη και δυνατή και η σωστή διατροφή τους. Στο θέμα αυτό σημαντικό έργο επιτελούν αρκετοί Δήμοι της χώρας μας καθώς και φιλοζωικές οργανώσεις.

αδέσποτα 5

Εκφοβισμός στο σχολείο; Κι όμως υπάρχει!

Από τους μαθητές του Α1: Παναγιώτη Βαρελά, Δημήτρη Χ. Βέσκο και Κωνσταντίνα Καλέση

Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός είναι σύνθετο φαινόμενο και στην εκδήλωσή του συμβάλλει η αλληλεπίδραση ατομικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Για ποιούς λόγους ένα παιδί μπορεί να δέχεται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο;

βιαΠάρα πολλοί μαθητές σε όλο τον κόσμο δέχονται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο. Το γεγονός, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν κάνει κάτι λανθασμένο που να δικαιολογεί την εκδήλωση τέτοιου είδους συμπεριφορών εναντίον τους. Πολλές φορές στόχος γίνεται το «διαφορετικό», το οποίο μπορεί να αφορά σε οποιοδήποτε ανθρώπινο γνώρισμα, είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό.

Για παράδειγμα το χρώμα του δέρματος, η εθνικότητα, το φύλο, το βάρος, η σχολική επίδοση, η κοινωνική συστολή. Με την έννοια αυτή ο καθένας μπορεί να γίνει στόχος εκφοβιστικών και βίαιων συμπεριφορών σε κάποια φάση της ζωής του και συνεπώς το συγκεκριμένο φαινόμενο μας αφορά όλους.

Για ποιους λόγους ένας μαθητής αναπτύσσει εκφοβιστικές και βίαιες συμπεριφορές;

bullyingΥπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να συμβάλλουν ώστε ένα παιδί να εκδηλώνει επιθετικές και βίαιες συμπεριφορές. Η εκδήλωση εκφοβιστικών συμπεριφορών είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα πολυποίκιλων εμπειριών και ερεθισμάτων στα οποία έχει εκτεθεί το παιδί που εκφοβίζει κατά τη διάρκεια της αναπτυξιακής του πορείας. Τα παιδιά που εκφοβίζουν μπορεί σε άλλο χώρο ή χρόνο να ήταν ή και να είναι ακόμα και τώρα αποδέκτες εκφοβιστικών και βίαιων συμπεριφορών.

Οι μαθητές συχνά εκφοβίζουν για να νιώσουν ανώτεροι από τους άλλους καθώς αντλούν ισχύ και δύναμη από τη συγκεκριμένη μορφή συμπεριφοράς. Επίσης, μέσα από την εκδήλωση εκφοβιστικών συμπεριφορών μπορεί να στοχεύουν στο να τραβήξουν την προσοχή, να τύχουν αποδοχής και να γίνουν περισσότερο δημοφιλείς από ότι ήταν στο παρελθόν. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν γίνονται περισσότερο δημοφιλείς, αλλά αντίθετα η πλειοψηφία της μαθητικής κοινότητας τους φοβάται και προσπαθεί να τους αποφύγει. Ακόμα, οι μαθητές που εκφοβίζουν σε αρκετές περιπτώσεις είναι δυστυχισμένοι και προσπαθούν να μεταφέρουν το έλλειμμα χαράς που νιώθουν στους άλλους. Ένα άλλο στοιχείο που συνδέεται με την εκδήλωση εκφοβιστικών συμπεριφορών είναι και τα συναισθήματα ζήλιας που μπορεί να νιώθει το παιδί που εκφοβίζει για τον αποδέκτη της εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Οι μαθητές που εκφοβίζουν στοχεύουν στη «διαφορετικότητα» του άλλου για να τον κάνουν να νιώσει άσχημα για τον εαυτό του και να τον απαξιώσουν.

Μορφές ενδοσχολικής βίας

ενδοσχολική βίαΗ ενδοσχολική βία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές:

• Απειλή τραυματισμού ή φυσικός τραυματισμός κάποιου. Εκδηλώνεται με χειρονομίες, σπρωξίματα, ξυλοδαρμούς.

• Συστηματική χρησιμοποίηση υβριστικών εκφράσεων, φραστικών επιθέσεων, προσβολών και απειλών, ειρωνείας, χρήση παρατσουκλιών.

• Εκβιασμοί για απόσπαση χρημάτων ή προσωπικών αντικειμένων.

• Προσπάθεια για κοινωνική απομόνωση, για άσκηση επιρροής στην ομάδα των συνομηλίκων ώστε να αισθανθούν αντιπάθεια για κάποιο συγκεκριμένο συμμαθητή τους.

• Αποστολή απειλητικού ή υβριστικού υλικού μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των υπηρεσιών MMS και SMS που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα και των διαδικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης, χρήση ή παραποίηση των προσωπικών δεδομένων κάποιου ατόμου.

• Διάδοση αρνητικών σχολίων εξαιτίας της καταγωγής, της κοινωνικής τάξης, της οικονομικής κατάστασης, της διαφορετικότητας.

• Σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση με ανήθικες χειρονομίες, ανεπιθύμητο άγγιγμα, μέχρι και σοβαρές σεξουαλικές επιθέσεις.

 

Ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού στα παιδιά

bull

Οι συνέπειες της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού στα παιδιά είναι σοβαρές και καθοριστικές για την ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη και εξέλιξη.

Τα παιδιά που γίνονται θύματα εκφοβισμού και βίας είναι δυνατόν να νοιώσουν έντονο άγχος και αισθήματα ανασφάλειας, να έχουν φοβίες, να παρουσιάσουν σχολική άρνηση, να απουσιάζουν συχνά από το σχολείο, να οδηγηθούν σε σχολική αποτυχία, να εμφανίσουν μαθησιακές δυσκολίες, ψυχοσωματικά προβλήματα όπως πονοκέφαλους, πόνους στην κοιλιά, διαταραχές ύπνου, καθώς και κατάθλιψη.

Τα παιδιά θύτες, δηλαδή αυτά που ασκούν τη βία και τον εκφοβισμό, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να απομακρυνθούν από το σχολείο, να διακόψουν τη σχολική φοίτηση, να εμφανίσουν τάσεις φυγής από το σπίτι και να εξελιχθούν σε ενήλικες με αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά.  

 

Πώς φαίνεται ότι ένα παιδί έχει γίνει θύμα ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού;

viaΟρισμένες ενδείξεις που πιθανόν να υποδηλώνουν ότι το παιδί έχει πέσει θύμα βίας και εκφοβισμού στο σχολείο είναι:

• η μειωμένη διάθεσή του ή η άρνησή του να πάει στο σχολείο με πρόσχημα κάποια αδιαθεσία,

• οι αδικαιολόγητες απουσίες του,

• η απροσδόκητη μαθησιακή του πτώση που αποτυπώνεται με βαθμούς που πέφτουν,

• το γεγονός ότι περνά το χρόνο του στα διαλείμματα κοντά στους εκπαιδευτικούς και τα γραφεία,

• το ότι καθυστερεί να πάει στο σχολείο ή αργεί να επιστρέψει στο σπίτι,

• το ότι τα ρούχα του είναι συχνά σκισμένα και κατεστραμμένα,

• το ότι έχει σημάδια και μελανιές στο σώμα ή άλλες ενδείξεις επίθεσης και αποφεύγει να εξηγήσει πώς συνέβησαν,

• το ότι χάνει συχνά τα πράγματά του,

• το ότι ζητάει συχνά χρήματα από τους γονείς του γιατί χάνει αυτά που του δίνουν,

• το ότι υπάρχουν ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή του που επιμένουν,

• το ότι παραπονιέται για ψυχοσωματικά προβλήματα.

Εάν ισχύουν κάποια από τα προηγούμενα, τότε ίσως να υπάρχει περιστατικό βίας και εκφοβισμού και το παιδί να χρειάζεται άμεση βοήθεια και υποστήριξη.

Τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού

39

Στα πλαίσια της πρόληψης έχουν εφαρμοστεί κάποια προγράμματα κατά του εκφοβισμού και της ενδοσχολικής βίας. Η αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων αυτών οφείλεται κυρίως στην υιοθέτηση της κοινωνικής προσέγγισης, μιας ολιστικής προσέγγισης, που στοχεύει στην αλλαγή του κλίματος του σχολείου, ώστε να μην αναπαράγει τη βία. Στα πλαίσια της ολιστικής προσέγγισης οι παρεμβάσεις αφορούν όλους: το σχολείο, την τάξη, τον εκπαιδευτικό, τους μαθητές, τους γονείς τους και ολόκληρη την τοπική κοινωνία. Κάποιες αποτελεσματικές πρακτικές, σε επίπεδο σχολείου και τάξης, για εφαρμογή μιας στρατηγικής ενάντια στη βία, είναι:

Σε επίπεδο σχολείου:

• Διαμόρφωση καλού σχολικού κλίματος και επικοινωνίας, διαλόγου και εμπιστοσύνης ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.

• Δημιουργία ξεκάθαρων κανόνων, που θα συνοψίζονται στο Σχολικό Κανονισμό. Ο Κανονισμός θα είναι προϊόν της συνεργασίας εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων. Μέσω του Σχολικού Κανονισμού θα προβλέπονται μεταξύ άλλων και οι βασικοί τρόποι διαχείρισης βίαιων συμπεριφορών στην καθημερινή σχολική ζωή.

• Αξιοποίηση του θεσμού των μαθητικών συμβουλίων έτσι ώστε να επιτευχθεί η κατανόηση, η διαμόρφωση και η τήρηση των σχολικών κανόνων.

• Δημιουργία σε κάθε σχολική μονάδα «ομάδας εκπαιδευτικών συμβούλων», που με κατάλληλη εκπαίδευση, ειδικές γνώσεις και δεξιότητες θα παρεμβαίνουν ύστερα από την εκδήλωση βίαιων ενεργειών, με σκοπό τη συμφιλίωση των μαθητών.

• Δημιουργία «ομάδας μαθητών φιλίας» που αντιμετωπίζει περιστατικά ενδοσχολικής βίας.

• Αύξηση της επίβλεψης του σχολικού χώρου.

• Ευαισθητοποίηση και συνεργασία με τους γονείς, προκειμένου να σταματήσει ο κύκλος αναπαραγωγής και ενθάρρυνσης της ενδοσχολικής βίας.

• Συμμετοχή υποστηρικτικών μηχανισμών (ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών κλπ), για την επίλυση σοβαρών ζητημάτων που σχετίζονται και με παράγοντες εξωτερικούς των σχολείων, όπως προσωπικά ή οικογενειακά προβλήματα.via1

Σε επίπεδο τάξης:

• Συζήτηση στην τάξη για τον ορισμό, τις μορφές και τις επιπτώσεις της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού.

• Τρόποι και προτάσεις για πρόληψη και αντιμετώπιση από τους μαθητές: σύνταξη των κανόνων της τάξης ενάντια στη βία.

• Παροχή βοήθειας από μαθητές σε άλλους, για την επίλυση συγκρούσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βία.

•  Παροχή ευκαιριών για θετική έκφραση της επιθετικότητας (π.χ. μέσω των αθλημάτων).

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς

γονειςΕάν αντιληφθείτε ότι το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού και βίας από συμμαθητές του στο σχολείο πρέπει να αποφύγετε παρορμητικές αντιδράσεις και να αντιμετωπίσετε όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα την κατάσταση:

• Συνεργαστείτε στενά με το σχολείο για να πληροφορηθείτε για την έκταση και τη σοβαρότητα του περιστατικού καθώς και για τους τρόπους αντιμετώπισής του.

• Παρέχετε στο παιδί σας υποστήριξη και ασφάλεια.

• Να του πείτε ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνο αν «σπάσει η σιωπή».

• Να του εξηγήσετε ότι το να μιλήσει στους ενήλικες για περιστατικά βίας και εκφοβισμού δεν αποτελεί «κάρφωμα».

• Ακούστε προσεκτικά τι έχει να σας πει το παιδί σας για τα συναισθήματά του και για τις ανάγκες του.

• Παρακολουθείστε την εξέλιξη της κατάστασης αλλά και την υγεία του παιδιού σας.

• Αν το παιδί σας παραπονιέται για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι έχει σωματικούς πόνους, αν παρατηρείτε ότι έχει δυσκολίες στον ύπνο ή αν αρνείται επίμονα να πάει στο σχολείο, επισκεφτείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για παιδιά.

Εάν είστε γονείς παιδιού που ασκεί βία και εκφοβίζει συμμαθητές του στο σχολείο:

• Συνεργαστείτε με το σχολείο, για την αντιμετώπιση του προβλήματος του παιδιού σας σχετικά με τη βία.

• Συνεργαστείτε με τον Διευθυντή και τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό του τμήματος του παιδιού σας για την εφαρμογή των κανόνων, των συνεπειών και την πρόληψη τέτοιων συμπεριφορών.

• Παρακολουθήστε την εξέλιξη της κατάστασης και συνεργαστείτε στενά με το σχολείο. Παρατηρήστε αν το παιδί σας εμπλέκεται συχνά σε καβγάδες ή εκδηλώνει εκφοβιστική συμπεριφορά και με τα παιδιά της γειτονιάς ή και με εσάς στο σπίτι. Μιλήστε γι” αυτά στο Διευθυντή και τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό του τμήματος και συνεργαστείτε μαζί τους για να πάρετε βοήθεια.

ενδοσχολική βία.jpg 1

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κάποιες άμεσες δράσεις σε επίπεδο πρόληψης και αντιμετώπισης του προβλήματος του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο. Χρειάζεται όμως ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρέμβασης, στο οποίο να συμμετέχει το σύνολο της σχολικής κοινότητας αλλά και οι ευρύτεροι κοινωνικοί φορείς, προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματική πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου.

Πηγή:

http://www.moec.gov.cy/edu_psychology

Σχολή Ικάρων: Πυλώνας της Πολεμικής Αεροπορίας της χώρας μας

Της Ευρυάνθης Μαραντίδου, μαθήτριας της Γ” τάξης

orkomosia-protoeton-sxolis-ikaron-1-315x236

Σε μια περίοδο όπου οι επιλογές των νέων για επαγγελματική αποκατάσταση είναι περιορισμένες και αβέβαιες, η εισαγωγή στις σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί μια ασφαλή διέξοδο. Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζεται η Σχολή Ικάρων, η οποία τροφοδοτεί με στελέχη την Πολεμική Αεροπορία της χώρας μας.

aircrafts sxoli_ikaron


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: Ιστορία-Αποστολή-Οργάνωση

Της Ευρυάνθης Μαραντίδου, μαθήτριας της Γ” τάξης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

 

paranomia-mpatsoi-aigio

 

 

 

 

 


 

assets_LARGE_t_420_36193536_type12128mplouzaki_kentima_platis_ymet

Τροχαία ατυχήματα: Θανάσιμη απειλή για τους νέους!

Από τις Άννα Μητσάνη (Γ’), Ελένη Μούγιου (Α’) και Κωνσταντίνα Τάτου (Γ’)

 

Θνησιμότητα εφήβων και νέων ενηλίκων από τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα

Asf15114
images

Η ομάδα των εφήβων και νεαρών ενηλίκων ηλικίας 10-24 ετών υπερεκπροσωπείται στους δείκτες θνησιμότητας από ριψοκίνδυνες συμπεριφορές. Αρκετά σημαντικά κοινωνικά προβλήματα και προβλήματα δημόσιας υγείας που σχετίζονται με ριψοκίνδυνες συμπεριφορές, όπως τα τροχαία ατυχήματα, ξεκινούν ή κορυφώνονται στις ηλικίες αυτές. Διερευνήθηκε η θνησιμότητα από τροχαία ατυχήματα στους νέους 10-24 ετών στην Ελλάδα, ανά γεωγραφική περιοχή, κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία (2000-2009).

Τα τροχαία ατυχήματα αποτέλεσαν την κυριότερη εξωτερική αιτία θανάτου και για τις τρεις ηλικιακές ομάδες, σε κάθε περιοχή της χώρας μας. Ακριβέστερα, σημειώθηκαν 3.844 θάνατοι λόγω τροχαίων ατυχημάτων στις ηλικίες 10-24 ετών (μέση ετήσια θνησιμότητα 17,9 ανά 100.000) σε ολόκληρη τη χώρα. Η πλειοψηφία (59,9%) των θανάτων λόγω τροχαίων ατυχημάτων αφορούσε νεαρούς ενήλικες (2.301/3.844 περιπτώσεις), ενώ 174 (4,5%) και  1.369 (35,6%) θάνατοι τους νεαρότερους και μεγαλύτερους εφήβους, αντίστοιχα με μέση ετήσια θνησιμότητα 3,0/100.000 σε νέους εφήβους, 18,9/100.000 σε μεγαλύτερους εφήβους και 27,5/100.000 σε νεαρούς ενήλικες.

1onx0la10uΜεταξύ των γεωγραφικών περιοχών, η χαμηλότερη θνησιμότητα από τροχαία σημειώνεται στην περιοχή της Αττικής (14,6/100.000 ανά έτος) ενώ η υψηλότερη στη Στερεά Ελλάδα (23,7/100.000 ανά έτος) εξαιρουμένης της περιοχής της Αττικής. Συνολικά, η προσαρμοσμένη κατά ηλικία κατά φύλο αναλογία ήταν 4.4 υπέρ των ανδρών, με διακύμανση από 3.8 στην Κεντρική/Δυτική Μακεδονία έως 5.4 στη νησιωτική χώρα. Η επικράτηση του άρρενος φύλου στους θανάτους αυξάνεται με την ηλικία, από 69% στη νεότερη ηλικιακή ομάδα έως 85% στην ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών.

Συγκριτικά με τον παγκόσμιο χάρτη, τα αίτια θνησιμότητας των νέων στην Ελλάδα ακολούθησαν τις παγκόσμιες τάσεις της θλιβερής πρωτιάς των τροχαίων ατυχημάτων που το 2004 ευθύνονταν για το 14% και 5% των θανάτων μεταξύ των νέων ανδρών και γυναικών αντίστοιχα. Η διαχρονική μείωση της θνησιμότητας από τροχαία ατυχήματα φαίνεται ότι είναι το σύνθετο αποτέλεσμα της ενεργοποίησης της κοινής γνώμης από τον πόνο της πολλαπλής εκατόμβης των θυμάτων και της δραστηριοποίησης μη κυβερνητικών οργανώσεων, αλλά κυρίως είναι το αποτέλεσμαμιας δέσμης παρεμβάσεων, που εφαρμόστηκαν σε όλη την Ελλάδα κατά τη διάρκεια των συναπτών αυτών ετών οικονομικής άνθησης και των δεσμεύσεων της χώρας για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ειδικότερα, πρωταρχικό ρόλο φαίνεται να έπαιξε η επιβολή μέτρων στο πλαίσιο του πρώτου (2001‐2005) και δεύτερου (2006‐2010) Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την οδική ασφάλεια που επικεντρώθηκαν: (α) στη βελτίωση της οδικής ασφάλειαςμε έμφαση στην εφαρμογή πιο εκσυγχρονισμένου και αυστηρότερου Οδικού Κώδικα, όπως πχ. η χρήση ζώνης ασφαλείας και κράνους, τα όρια ταχύτητας και η εφαρμογή του αλκοτέστ με επιβολή κυρώσεων στους μεθυσμένους οδηγούς ανάλογα με τις συγκεντρώσεις αλκοόλ στο αίμα, όπως πρόστιμα, παύση της άδειας οδήγησης, ποινές φυλάκισης (β) στη βελτίωση των περιβαλλοντικών παραγόντων όπως οδικών υποδομών με την κατασκευήτης Αττικής και της Εγνατίας Οδού, η οποία διασχίζει την Ελλάδα από τα δυτικά μέχρι τα ανατολικά της σύνορα, του Αυτοκινητοδρόμου Αιγαίου και της αύξησης των δημόσιων συγκοινωνιών με την κατασκευή των γραμμών 2 και 3 του Μετρό, του Τραμ, του Προαστιακού Σιδηροδρόμου, της ανάπλασης του αστικού σιδηροδρόμου στην Αττική και της κατασκευής του Προαστιακού Σιδηροδρόμου στην Κεντρική Μακεδονία και (γ) τέλος, πραγματοποιήθηκαν συχνές και στοχευμένες εκπαιδευτικές και ενημερωτικές καμπάνιες για την οδική ασφάλεια από μη κυβερνητικές οργανώσεις.Dscf0643

Σε σύγκριση όμως με τις 27 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες με τους χαμηλότερους δείκτες οδικής ασφάλειας. Πράγματι ακόμη και το 2009, παρά τη διαχρονική μείωση, η Ελλάδα εξακολουθούσε να κρατά μια από τις χειρότερες θέσεις από τροχαία θνησιμότητα στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Τα τροχαία ατυχήματα γενικώς σχετίζονται ασθενώς με το επίπεδο της κίνησης, τις οδικές και καιρικές συνθήκες  ή  τη συντήρηση του οδικού δικτύου. Στην πραγματικότητα, οι παράγοντες που συμβάλλουν στα τροχαία ατυχήματα είναι συχνά συμπεριφορικοί και δεν είναι πλήρως αποσαφηνισμένοι, με τον παράγοντα «ριψοκίνδυνη συμπεριφορά» να αποτελεί μείζονα αιτία των ατυχημάτων. Οι νέοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στα τροχαία ατυχήματα λόγω συνδυασμού σωματικών και ψυχολογικών χαρακτηριστικών, περιορισμένης εμπειρίας, τάσης να επιδεικνύουν ριψοκίνδυνες συμπεριφορές (δε συμμορφώνονται σε κανόνες, είναι πιθανό να οδηγούν ή να είναι συνοδηγοί σε ριψοκίνδυνη οδήγηση ή σε κατάσταση μέθης, δε φοβούνται το θάνατο κλπ.) και της μεγαλύτερης ευαλωτότητας στις επιδράσεις του αλκοόλ, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων ανδρών. Παρά το γεγονός ότι έχει σημειωθεί πρόοδος αναφορικά με τις πολιτικές πρόληψης χρήσης αλκοόλ τα τελευταία έτη, η Ελλάδα εξακολουθεί να μη διαθέτει ένα ολοκληρωμένο σύστημα ελέγχου της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ, πιθανώς λόγω του γεγονότος ότι η παραγωγή και η κατανάλωση αλκοόλ είναι συνυφασμένες με την Ελληνική οικονομία και την κοινωνική ζωή πολλά χρόνια. alcohol1

Η σημαντική μείωση της θνησιμότητας των νέων από τροχαία ατυχήματα κατά τη δεκαετία 2000-2009, καταδεικνύει πως υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες περαιτέρω βελτίωσης των δεικτών  εφόσον δοθεί έμφαση στην ευάλωτη αυτή ηλικιακή ομάδα των νέων ατόμων. Ωστόσο, η απρόσμενη οικονομική κρίση στην Ελλάδα θα μπορούσε να ενέχει τον κίνδυνο να περικοπούν οι προαναφερθείσες υπηρεσίες λόγω της έλλειψης πόρων. Από την άλλη πλευρά, ενδεχομένως η οικονομική κρίση να συμβάλει στην εντατικοποίηση των προσπαθειών ανάπτυξης θετικών παρεμβάσεων και ανάληψης στρατηγικών τροποποίησης των συμπεριφορών αυξημένου κινδύνου για τους νέους στη χώρα μας.

cms1395

stop

 

 

 

Ενδοσχολική βία: Παρούσα και στα ελληνικά σχολεία!

Από τις Ελένη Καραμήτσου και Κατερίνα Κεχαγιά, μαθήτριες της Α” τάξης

Ενδοσχολική βία (Bullying)

endosxoliki-via

Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός μεταξύ των μαθητών έχει αρχίσει να γίνεται αντικείμενο προσοχής, συζήτησης και μελέτης και στην Ελλάδα. Θεωρείται πλέον κοινωνικό πρόβλημα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών που διεξάγονται σε σχολεία της χώρας μας.373via-sxoleia

Οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν το φαινόμενο είναι: «ενδοσχολική βία», «εκφοβισμός» και «θυματοποίηση». Ορίζουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.

sxoleio_via_h_633_451

Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις τα περιστατικά βίας και εκφοβισμού στα σχολεία δεν αντιμετωπίζονται κατάλληλα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας αποσιωπούνται διότι θεωρείται ότι εκθέτουν και στιγματίζουν τους θύτες, τα θύματα και το κύρος του σχολείου. Γενικά, παρατηρείται έλλειμμα ενημέρωσης, περιορισμένη ευαισθητοποίηση και σχετική άγνοια για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος, καθώς οι γονείς μιλούν ελάχιστα για το πρόβλημα με τα παιδιά τους, οι μαθητές-θύματα συχνά αντιδρούν με απόσυρση και αποφεύγουν να ζητήσουν βοήθεια από τους ενήλικες και τέλος οι εκπαιδευτικοί συζητούν ελάχιστα στην τάξη τις συμπεριφορές βίας και εκφοβισμού.

 

Για ποιούς λόγους ένα παιδί μπορεί να δέχεται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο;

Πάρα πολλοί μαθητές σε όλο τον κόσμο δέχονται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο. Το γεγονός, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν κάνει κάτι λανθασμένο που να δικαιολογεί την εκδήλωση τέτοιου είδους συμπεριφορών εναντίον τους. Πολλές φορές στόχος γίνεται το «διαφορετικό», το οποίο μπορεί να αφορά σε οποιοδήποτε ανθρώπινο γνώρισμα, είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό.

Για παράδειγμα το χρώμα του δέρματος, η εθνικότητα, το φύλο, το βάρος, η σχολική επίδοση, η κοινωνική συστολή. Με την έννοια αυτή ο καθένας μπορεί να γίνει στόχος εκφοβιστικών και βίαιων συμπεριφορών σε κάποια φάση της ζωής του και συνεπώς το συγκεκριμένο φαινόμενο μας αφορά όλους.

 

Για ποιους λόγους ένας μαθητής αναπτύσσει εκφοβιστικές και βίαιες συμπεριφορές;

shutterstock_111733628Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να συμβάλλουν ώστε ένα παιδί να εκδηλώνει επιθετικές και βίαιες συμπεριφορές. Η εκδήλωση εκφοβιστικών συμπεριφορών είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα πολυποίκιλων εμπειριών και ερεθισμάτων στα οποία έχει εκτεθεί το παιδί που εκφοβίζει κατά τη διάρκεια της αναπτυξιακής του πορείας. Τα παιδιά που εκφοβίζουν μπορεί σε άλλο χώρο ή χρόνο να ήταν ή και να είναι ακόμα και τώρα αποδέκτες εκφοβιστικών και βίαιων συμπεριφορών.

Οι μαθητές συχνά εκφοβίζουν για να νιώσουν ανώτεροι από τους άλλους καθώς αντλούν ισχύ και δύναμη από τη συγκεκριμένη μορφή συμπεριφοράς. Επίσης, μέσα από την εκδήλωση εκφοβιστικών συμπεριφορών μπορεί να στοχεύουν στο να τραβήξουν την προσοχή, να τύχουν αποδοχής και να γίνουν περισσότερο δημοφιλείς από ότι ήταν στο παρελθόν. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν γίνονται περισσότερο δημοφιλείς, αλλά αντίθετα η πλειοψηφία της μαθητικής κοινότητας τους φοβάται και προσπαθεί να τους αποφύγει. Ακόμα, οι μαθητές που εκφοβίζουν σε αρκετές περιπτώσεις είναι δυστυχισμένοι και προσπαθούν να μεταφέρουν το έλλειμμα χαράς που νιώθουν στους άλλους. Ένα άλλο στοιχείο που συνδέεται με την εκδήλωση εκφοβιστικών συμπεριφορών είναι και τα συναισθήματα ζήλιας που μπορεί να νιώθει το παιδί που εκφοβίζει για τον αποδέκτη της εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Οι μαθητές που εκφοβίζουν στοχεύουν στη «διαφορετικότητα» του άλλου για να τον κάνουν να νιώσει άσχημα για τον εαυτό του και να τον απαξιώσουν.

 

Μορφές ενδοσχολικής βίας

Η ενδοσχολική βία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές:

  • Απειλή τραυματισμού ή φυσικός τραυματισμός κάποιου. Εκδηλώνεται με χειρονομίες, σπρωξίματα, ξυλοδαρμούς.
  • Συστηματική χρησιμοποίηση υβριστικών εκφράσεων, φραστικών επιθέσεων, προσβολών και απειλών, ειρωνείας, χρήση παρατσουκλιών.
  • Εκβιασμοί για απόσπαση χρημάτων ή προσωπικών αντικειμένων.
  • Προσπάθεια για κοινωνική απομόνωση, για άσκηση επιρροής στην ομάδα των συνομηλίκων ώστε να αισθανθούν αντιπάθεια για κάποιο συγκεκριμένο συμμαθητή τους.
  • Αποστολή απειλητικού ή υβριστικού υλικού μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των υπηρεσιών MMS και SMS που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα και των διαδικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης, χρήση ή παραποίηση των προσωπικών δεδομένων κάποιου ατόμου.
  • Διάδοση αρνητικών σχολίων εξαιτίας της καταγωγής, της κοινωνικής τάξης, της οικονομικής κατάστασης, της διαφορετικότητας.
  • Σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση με ανήθικες χειρονομίες, ανεπιθύμητο άγγιγμα, μέχρι και σοβαρές σεξουαλικές επιθέσεις.

sxolvia13

ohi_via-12022014a

 

UNICEF: Ένας οργανισμός για την προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού

Της Ελευθερίας Νάνου, μαθήτριας του Β2


Ποιο επάγγελμα μου ταιριάζει;

Της Ελευθερίας Νάνου, μαθήτριας της Α” τάξης


Top