10 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Χμμμ… τι μπορεί να σκαρώνει η κα Νάσια με κάλτσες και μαντήλια? Όλα άρχισαν όταν η δασκάλα μας, μαζί με τον κο Τάσο και τον κο Αποστόλη μάς κάλεσαν στο προαύλιο. Μας χώρισαν σε δύο ισάξιες ομάδες, που αποτελούνταν από έναν τυφλό, δηλαδή ένα παιδί με μαντήλι στα μάτια του, ένα παιδί χωρίς χέρια, δηλαδή ένας μαθητής που είχε βάλει και τα δύο του χέρια σε μια κάλτσα, ένα παιδί χωρίς ένα πόδι, δηλαδή με το ένα πόδι να το κρατάει και να κάνει κουτσό, και τους δύο βοηθούς. Οι δάσκαλοι μάς έδωσαν οδηγίες και είπαν στον κουτσό και αυτόν που δεν έχει χέρια να πάνε να βρουν έναν φάκελο που είχαν κρύψει μέσα στο προαύλιο. Τον βρήκαν και ο κουτσός τον άνοιξε. Είχε ένα παζλ μέσα! Ο τυφλός με τη βοήθεια των άλλων παιδιών θα έπρεπε να το φτιάξει. Εξηγούσαμε πού να βάλει το καθένα κομμάτι και το φτιάξαμε με επιτυχία.
Τα κέρδη μας μέσα από όλο αυτό το βιωματικό παιχνίδι ρόλων πολλά : Ενσυναίσθηση, αποδοχή της διαφορετικότητας, έκφραση συναισθημάτων, μετάδοση μηνυμάτων με τη γλώσσα του σώματος, συνεργασία και συναγωνισμός, δεξιότητες ζωής σε σχέση με τη διαχείριση των προβλημάτων!!!Το πιο ουσιαστικό όμως ήταν ότι καταλάβαμε ότι κάθε μέρα τα παιδιά με αναπηρία ζουν τέτοιες δύσκολες στιγμές και αξίζουν την αποδοχή μας!!!Άνθρωποι λοιπόν και όχι ανάπηροι, όπως θα δείτε στην λέξη κρεμάλα της φωτογραφίας που μας ενέπνευσε!!!
e-reporter Κυριακή και Μαρία
