Στην αρχαία Ελλάδα το κρασί κατείχε σημαντική θέση στην καθημερινότητα τους, καθώς καταναλωνόταν από άνδρες γυναίκες και παιδιά. Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι έβαζαν νερό στο κρασί τους, καθώς το νερωμένο κρασί δεν επηρέαζε τη διαύγεια του νου τους.
Η ανάμειξη του κρασιού με το νερό γινόταν σε μεγάλα ευρύστομα αγγεία γνωστά και ως κρατήρες. Η αναλογία συνήθως ήταν τρία μέρη νερού προς ένα οίνου. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του ποιητή Αλέξις στο στόμα του Σόλωνα «Ήδη από τα κάρα τον πουλάνε νερωμένο ,όχι βέβαια για να κερδίσουν κάτι παραπάνω, αλλά γιατί προνοούν για τους αγοραστές, να έχουν μετά την οινοποσία το κεφάλι ελαφρύ».
Το νερό που χρησιμοποιούσαν για να αραιώσουν το κρασί φρόντιζαν να είναι από πηγές ή ακόμη και το νερό από το λιώσιμο του χιονιού. Έτσι πετύχαιναν και την ψύξη του. Τον 6ο αι.π.Χ επινόησαν έναν ειδικό αμφορέα με διπλά τοιχώματα. Γέμιζαν το εξωτερικό τοίχωμα με πάγο ή κρύο νερό, το οποίο ανανέωναν. Έτσι κατάφερναν να διατηρούν το κρασί δροσερό. Οι αμφορείς – ψυκτήρες όμως είχαν ένα μειονέκτημα. Από τη στιγμή που το κρασί περνούσε από τον αμφορέα στον κρατήρα έπρεπε να καταναλωθεί σε γρήγορους ρυθμούς , γιατί διαφορετικά θα έχανε τη δροσιά του.
Για την καλύτερη ψύξη του νερού επινόησαν ένα μανιταρόσχημο αγγείο, το οποίο αφού το γέμιζαν με κρασί το τοποθετούσαν μέσα στον γεμάτο με κρύο νερό κρατήρα. Τα αγγεία αυτού του τύπου χρησιμοποιήθηκαν για περίπου 80 χρόνια.
Μια παραλλαγή, σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα, ήταν και ο κρατήρας με ενσωματωμένο ψυκτήρα. Αυτός ο τύπος αγγείου δεν χρησιμοποιούταν πολύ συχνά. Μάλλον επειδή οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν λάτρεις του κόκκινου κρασιού, το οποίο δεν απαιτεί ιδιαίτερη ψύξη.
Παρατηρούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αρκετές γνώσεις. Όχι μόνο έλυσαν το πρόβλημα της ψύξης, αλλά σκέφτηκαν ότι για να μην επιβαρύνονται θα συμπλήρωναν νερό στο κρασί τους. Μας διασώθηκε άλλωστε και η φράση «Βάλε νερό στο κρασί σου», δηλαδή να συμβιβάζεσαι. Με μόνο τους εφόδιο την σκέψη και την εφευρετικότητα μας παρέδωσαν ένα σπουδαίο πολιτισμό.
Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=112400
Από τις μαθήτριες της Β΄ Τάξης Δερμεντζή Δήμητρα, Γιδάρου Κατερίνα και Ευκαρπίδου Παναγιώτα
