Σε μια ήσυχη γειτονιά, η κυρία Μαρία αναζητά με αγωνία τα γυαλιά της. Έχει ψάξει παντού – στο τραπέζι, στο συρτάρι, κάτω από τον καναπέ. Τελικά, τα βρίσκει… στο ψυγείο! Ένα χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη της. Αυτό, φίλοι μου, είναι μια μικρή γεύση από τον κόσμο της γεροντικής άνοιας, ενός φαινομένου που, αν και τρομακτικό στην αρχή, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε με ένα χαμόγελο και πολλή αγάπη.
Η γεροντική άνοια δεν είναι τίποτα άλλο από ένα «παιχνίδι κρυφτού» που παίζει η μνήμη μας. Μερικές φορές θυμόμαστε τα πάντα, σαν να έχουμε έναν «απεριόριστο» χώρο αποθήκευσης στον εγκέφαλο. Άλλες φορές, η μνήμη μας μοιάζει με ένα παλιό ραδιόφωνο, που πιάνει μόνο θολά σήματα, θυμόμαστε πράγματα, αλλά όχι με ακρίβεια. Πρόκειται για μια πάθηση που επηρεάζει τη σκέψη, τη μνήμη, την κρίση και τη συμπεριφορά, προκαλώντας σύγχυση και δυσκολία στην καθημερινή ζωή. Οι αιτίες ποικίλουν. Η πιο συνηθισμένη είναι η νόσος «Αλτσχάιμερ», η οποία είναι σαν ένα «σφάλμα» στο σύστημα του εγκεφάλου.
Η καθημερινότητα ενός ανθρώπου με γεροντική άνοια μπορεί να είναι μια κωμωδία γεμάτη ανατροπές. Ξεχνάς πού άφησες τα κλειδιά σου, αλλά θυμάσαι απ” έξω τους στίχους του αγαπημένου σου τραγουδιού από τα νιάτα σου. Πας στην κουζίνα να πάρεις ένα ποτήρι νερό και καταλήγεις να βάζεις το γάλα στο ντουλάπι με τα καθαριστικά. Μπορεί να ξεχνάς τα ονόματα των αγαπημένων σου προσώπων, να συγχέεις πρόσωπα και καταστάσεις.
Η ζωή με την άνοια μπορεί να παρομοιαστεί με ένα θέατρο, με τον ασθενή ως κεντρικό ήρωα που ξεχνάει τα λόγια του, χάνει την πλοκή, αλλά η παράσταση συνεχίζεται χάρη στην υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων. Είναι σαν να προσπαθείς να θυμηθείς το όνομα του εγγονού σου, και τελικά να τον αποκαλείς «αφεντικό».
Αν και δεν υπάρχει ακόμη ένα «μαγικό φίλτρο» για τη θεραπεία της γεροντικής άνοιας, υπάρχουν τρόποι να βοηθήσουμε. Η «γυμναστική» του μυαλού, με παζλ, σταυρόλεξα και παιχνίδια μνήμης, είναι απαραίτητη.
Οι ερευνητές εργάζονται σκληρά για νέες θεραπείες. Και μην ξεχνάμε το γέλιο, το οποίο είναι φάρμακο για το μυαλό.
Η γεροντική άνοια είναι μια πρόκληση, όχι μια καταστροφή. Μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με γνώση, υπομονή, κατανόηση και φυσικά, με χιούμορ. Ας ενημερωθούμε, ας στηρίξουμε τους ανθρώπους που βιώνουν αυτήν την κατάσταση, και ας προσφέρουμε μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο και μια λέξη συμπαράστασης. Ας γίνουμε όλοι, ένα χέρι βοήθειας για τους συνανθρώπους μας. 
Ευγενιάδου Μελίνα Γ1
