200 χρόνια μετά – Μέρος 1

Γράφουν οι: Έλλη Λεγάκη

Στις 25 Μαρτίου γιορτάζει η θρησκεία και η πατρίδα μας. Ο χριστιανισμός και ελληνισμός γιορτάζουν την ιερή αυτή μέρα τη Σωτηρία της ανθρωπότητας και τη Σωτηρία του έθνους. Πάνε 200 χρόνια από τότε. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται στην παρθένα Μαρία και της αναγγέλλει το χαρμόσυνο γεγονός. Ο πανάγαθος Θεός έχει αποφασίσει να στείλει τη Σωτηρία στο ανθρώπινο γένος και να το ελευθερώσει από το βούρκο της αμαρτίας. Ο ύψιστος κύριος αποφασίζει να χαρίσει τη λευτεριά στο υπόδουλο Ελληνικό γένος να το απαλλάξει από τη μακραίωνη δουλεία του. Τη Λαμπρή αυτή μέρα, στην Αγία λαύρα, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει το λάβαρο της λευτεριάς. Τα παλικάρια μας γονατιστά ορκίζονται: «Ελευθερία ή θάνατος». Τετρακόσια ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς πλακώνουν την πατρίδα μας. Ο υπόδουλος ραγιάς υπόφερε τα πάντα κάτω από το βαρύ ζυγό του άπιστου τυράννου. Έχασε τα πάντα περιουσίες, σχολεία, εκκλησίες, μόρφωση. Ένα μόνο δεν μπόρεσε να του στερήσει ο κατακτητής, τον πόθο και την πίστη για τη λευτεριά.

Η ιδέα της λευτεριάς κρυφόκαιγε στις καρδιές των υπόδουλων. Η κλεφτουριά, αντάμα με τους αρματολούς, βγήκε και πάλι στα βουνά. Ποιος πίστευε ότι αυτοί οι πεινασμένοι και άοπλοι ραγιάδες, που στέναζαν χρόνια και χρόνια κάτω από το ζυγό μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας, θα τολμούσαν να αναμετρηθούν με τον πανίσχυρο εχθρό, για να αποκτήσουν τη λευτεριά τους;

[

Πηγή:

https://epanastasi1821.online/