«Οι Μικροί Λύκοι ( Los Lobos)» : Μια συγκινητική ταινία που αξίζει να παρακολουθήσετε…
Μια πολύ συγκινητική ταινία με επίκαιρα και διαχρονικά κοινωνικά μηνύματα παρακολουθήσαν τα τμήματα Α4, Β3 και μέλη της δημοσιογραφικής ομάδας του σχολείου μας την Πέμπτη, 7 Δεκεμβρίου 2023 από την Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για την ταινία οι «Μικροί Λύκοι» (Los Lobos) του Σάμιουελ Κίσι από το Μεξικό, μια συγκλονιστική ιστορία μετανάστευσης ιδωμένη μέσα από τα μάτια παιδιών.
Πληροφορίες γαι την ταινία:
Σκηνοθεσία: Samuel Kishi Leopo
Σενάριο: Samuel Kishi Leopo, Sofía Gómez Córdova, José Luis Briones
Φωτογραφία: Octavio Arauz Μοντάζ: Yordi Capó, Carlos Espinoza Benítez, Samuel Kishi Leopo Μουσική: Kenji Kishi Leopo
Ηθοποιοί: Martha Reyes Arias, Maximiliano Nájar Márquez, Leonardo Nájar Márquez
Πρωτότυπη γλώσσα: Ισπανικά, Αγγλικά, Καντονέζικα
Είδος: Δράμα Διάρκεια: 94 λεπτά Παραγωγή: Μεξικό, 2019
Το περιεχόμενό της: «Είστε δυνατοί λύκοι» ηχογραφεί μία μητέρα στην κασέτα που ακούν όλη μέρα οι δύο γιοι της, όσο εκείνη λείπει προσπαθώντας να κερδίσει τα προς το ζην. Η μονογονεϊκή οικογένεια έχει μόλις μεταναστεύσει από το Μεξικό, στη Γη της Επαγγελίας, τις ΗΠΑ. Είναι όμως πράγματι; Διόλου. Πίσω από τη λάμψη και τον πλούτο κρύβεται ο κόσμος των μεταναστών. Όλων των κακοπληρωμένων ανθρώπων στην πλάτη των οποίων χτίζεται και ευημερεί το αμερικάνικο όνειρο. Άθλιες δουλειές, εξαντλητικά ωράρια, απαράδεκτα σπίτια. Μια νεαρή μητέρα προσπαθεί να επιβιώσει και να μεγαλώσει τα δύο της αγόρια. Μόλις φτάνουν, όμως, δεν ξέρει από πού να αρχίσει. Όσο εκείνη ψάχνει για δουλειά τα δύο παιδιά, για την ασφάλειά τους, μένουν κλειδωμένα μες στο σπίτι. Ο Μαξ και ο Λίο πρέπει να σκαρφιστούν κάθε είδους παιχνίδι και απασχόληση για να επιβιώσουν άλλη μια μέρα . Κλεισμένα μέσα σ’ ένα μικρό, φτωχικό δωμάτιο, δημιουργούν με τις ζωγραφιές τους ένα δικό τους φανταστικό σύμπαν. Καταφεύγουν στον κόσμο της φαντασίας τους, στις περιπέτειες δυο μικρών λύκων-νίντζα όπως νιώθουν και οι ίδιο εξάλλου, την αφήγηση των οποίων ο σκηνοθέτης Samuel Kishi Leopo εντάσσει στην ταινία ως animation. Δυο παιδιά μόνα. Δυο παιδιά που για να έρθουν εδώ, η μητέρα τους τούς υποσχέθηκε ότι θα πάνε στη Disneyland, για αυτό και την ρωτούν κάθε λίγο σπαρακτικά στο ταξίδι τους: «φτάσαμε στη Ντίσνεϊ τώρα;».
Η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο είναι το παράθυρο του άθλιου διαμερίσματός τους. Από αυτό παρακολουθούν παιδιά άλλων μεταναστών να παίζουν ποδόσφαιρο. Οι εικόνες από τον εξωτερικό χώρο του κτιριακού συγκροτήματος είναι το ίδιο αποκαρδιωτικές με αυτές από το εσωτερικό των διαμερισμάτων. Παντού εγκατάλειψη, φτώχεια, παρακμή , ασχήμια. Μοναδική αχτίδα καλοσύνης αποτελεί για τα παιδιά η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος που σταδιακά τα συμπαθεί και τους προσφέρει φαγητό, φροντίδα και αγάπη.
Κάποια στιγμή έρχεται και η δραματική ανατροπή. Ο μεγάλος γιος, ο Λέο σπάει τους κανόνες και βγαίνει εκτός του σπιτιού. Μπλέκει με μια συμμορία παιδιών και παίζει μαζί τους βίαια και επιθετικά παιχνίδια που εκφράζουν μίσος και εκδικητική μανία. Η ίδια συμμορία κλέβει και τα χρήματα που έχει συγκεντρώσει η μητέρα του Λέο με τόσο κόπο. Η μητέρα σε απόγνωση αναγκάζεται να καταφύγει σε μια εκκλησία όπου μοιράζουν τρόφιμα.
Πάνω από όλα η επιβίωση ! Με τι κόστος όμως; Το τέλος της ταινίας είναι συμβολικό. Η μητέρα με τα δύο παιδιά της αντικρίζει τον φακό και μια ερώτηση έρχεται ως επίλογος στην ιστορία της. Εσύ τι βλέπεις; Εμείς βλέπουμε στα πρόσωπά τους το σύμβολο εκατοντάδων μεταναστών που κυνήγησαν και κυνηγούν μάταια το αμερικάνικο όνειρο, που πιστεύουν αφελώς ότι φτάνουν στη “ Γη της Επαγγελίας”. Βλέπουμε τον σκληρό κι εξαντλητικό αγώνα τους για επιβίωση. Θυμώνουμε για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και για την απάνθρωπη εκμετάλλευσή τους από τους εργοδότες τους. Συγκινούμαστε με το δράμα των παιδιών τους. Αισθανόμαστε την ανάγκη να φωνάξουμε για τα δικαιώματά τους σε μια δημοκρατική πολιτεία.
Η κριτική της ταινίας: Ο Samuel Kishi Leopo χτίζει πάνω στις εμπειρίες της δικής του παιδικής ηλικίας και αφηγείται μια ιστορία μετανάστευσης εκρηκτικά επίκαιρη. Μας περνά συγκλονιστικά μηνύματα γιατί χαμηλώνει την κάμερα στο ύψος του παιδικού βλέμματος. Καταγράφει όμως ρεαλιστικά και τον κόσμο των μεγάλων. Τονίζει έμμεσα πώς το μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι ζήτημα ενός, όταν η πραγματικότητα τον/την υπερβαίνει, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας που πρέπει να στέκεται αλληλέγγυη, όπως θα κάνει και το ηλικιωμένο ζευγάρι που ζει στο ίδιο κτίριο.
Οι Μικροί Λύκοι ( Los Lobos) είναι μια συγκλονιστική ταινία με καταπληκτικές ερμηνείες και υπέροχη σκηνοθεσία που θα θυμόμαστε για πάντα γιατί γεννά έντονα συναισθήματα και διδάσκει τη συμπόνια και την αλληλεγγύη σε όσους αφήνουν την πατρίδα τους για μια καλύτερη ζωή. Μια ταινία με πολύ βαθυστόχαστα μηνύματα, που μας μαθαίνει να είμαστε ευγνώμονες και ευχαριστημένοι για όσα αγαθά έχουμε, καθώς και να μην εγκαταλείπουμε κάθε είδους αγώνα. Η θέληση και η πίστη της Λουτσία γίνεται πρότυπο ζωής για όλους μας! Πιστεύουμε ότι η ταινία αυτή είναι αξιοθαύμαστη και ότι δικαίως απέσπασε πολλά βραβεία και σας τη συστήνουμε ανεπιφύλακτα.
Η απήχηση της ταινίας: Η ταινία προβλήθηκε στη χώρα μας στο 23ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, όπου απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και το Βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» της Βουλής των Ελλήνων, ενώ βέβαια είχε κερδίσει και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας του τμήματος Generation K-plus, του εμβληματικού Berlin International Film Festival 2020. Η ταινία βασίζεται στα παιδικά βιώματα του σκηνοθέτη και του αδερφού του, που εδώ, στην ταινία υπογράφει τη μουσική επιμέλεια.
Ευχαριστούμε θερμά την Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης που ανέλαβε την πρωτοβουλία να προβάλλει δωρεών για μαθητές της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Αλεξανδρούπολης βραβευμένες ταινίες του 26ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. Είναι γεγονός ότι η επαφή μας με την τέχνη του κινηματογράφου μας καλλιεργεί όχι μόνο αισθητικά αλλά κυρίως κοινωνικά. Μας βοηθά να κατανοήσουμε τον κόσμο, να βιώσουμε τα προβλήματα των καιρών μας και πάνω από όλα να ασκήσουμε την κριτική μας σε αυτά. Αυτό λέγεται παιδεία και πνευματική καλλιέργεια. Περιμένουμε λοιπόν την επόμενη πρόσκληση για παρακολούθηση ταινιών με κοινωνικό περιεχόμενο από την Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης!
