της Ιωάννας Ντεμάδη
Όλοι μας έχουμε σίγουρα ακούσει για την Φρικαντέλα, τη μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα, τα καλαμαράκια, τα μπουκαλάκια και καθετί παρεμφερές. Μήπως όμως εξακολουθούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας Φρικαντέλες που με κάθε καλή πρόθεση θέλουν να μετατρέψουν αθώα παιδάκια με τα τρίγωνα τους και τις κρυστάλλινες φωνές τους σε βατράχια, γάτες ακόμη και σε αγελάδες.
«Η γιορτή του καταναλωτισμού», «μια εμπορική απάτη», «ο Αι Βασίλης ήταν πράσινος πριν τον κάνει κόκκινο η Coca Cola», «ήρθε η ώρα για διάβασμα», «ο εχθρός της δίαιτας». Αυτές είναι μερικές φράσεις που θα μπορούσαν να περιγράψουν τα Χριστούγεννα από τα μάτια μιας σύγχρονης Φρικαντέλας. Για να δούμε τι άλλο έχει να μας πει.
« Οι διαφημίσεις του Jumbo με έχουν τρελάνει πια, η αντίστροφη μέτρηση μια απάτη μεγάλη. Τι αναμένουμε με τέτοια θέρμη; Την στιγμή που θα δώσουμε τα δώρα που με τέτοια αγάπη διαλέξαμε στην 105η μας ξαδέρφη και αυτή θα μας έχει φτιάξει χειροποίητα κουλουράκια σαν ένδειξη αγάπης και οικειότητας; Ή την υποχρέωση να παρευρεθούμε σε κάθε τραπέζι κουβαλώντας αρνάκι φρικασέ και πατάτες στον φούρνο του Άκη γιατί αλλιώς η θεία θα θεωρήσει ολόκληρη την οικογένεια μια απογοήτευση. Τα assignments στο edmodo να αυξάνονται με ραγδαία ταχύτητα και εμείς να τα κοιτάμε τρώγοντας μελομακάρονα από τον Σκλαβενίτη. Ή μήπως μάλλον η φρικαλέα εικόνα του αριθμού στην ζυγαριά μετά από επανειλημμένες βραδινές επισκέψεις στο ψυγείο; Δεν είναι γιορτή αυτή εφιάλτης είναι.»
Αυτό που ήθελε να πει η Φρικαντέλα με λίγο ανορθόδοξο τρόπο είναι ότι πίσω από τις γιρλάντες και τα γυαλιστερά στολίδια κρύβονται υποχρεώσεις και ανασφάλειες. Ειδικά για εμάς τους εφήβους η ιδέα να πρέπει να περάσουμε σχεδόν ένα μήνα με τον εαυτό μας χωρίς το σχολείο, ή τους φίλους μας να μας δείχνουν «πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε» και «τι είναι σωστό» μας τρομοκρατεί κατά βάθος. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας και αναλογιζόμαστε τι έχουμε καταφέρει, τι θέλουμε να καταφέρουμε, τι μας δυσκολεύει γύρω μς αλλά και μέσα μας. Η υποχρέωση να κάτσουμε σε μια καρέκλα τραπεζαρίας για πέντε ώρες τρώγοντας μεγαλίστικο φαγητό και ακούγοντας τις ιστορίες του παππού από τον πόλεμο μας φαίνονται ατελείωτες. Το άπειρο διάβασμα που μας αναθέτουν στις διακοπές βαραίνει κάθε βόλτα μας και κάθε ώρα που περνάμε βλέποντας χριστουγεννιάτικες ταινίες. Πίσω από το χαρούμενο οικογενειακό κλίμα καταδοκεί το άγχος και πάντα παραμονεύει ο άγραφος αυτός κανόνας της παραδείσιας ευτυχίας που ΠΡΕΠΕΙ να μας κάνει να ριγούμε σύγκορμοι.
Ας προσπεράσουμε όμως τις υποχρεώσεις και το άγχος που συνοδεύουν τις γιορτές κι ας μην ξεχάσουμε την άδολη, παιδική χαρά που είναι το μυστικό φίλτρο κάθε χριστουγεννιάτικης στιγμής. Ειδικά φέτος, τα πρώτα μας Χριστούγεννα μετά από μια περίοδο εγκλεισμού και μοναξιάς είναι μια ευκαιρία να επανορθώσουμε για τις ζεστές σοκολάτες και gingerbread cookies που χάσαμε μαζί με τους φίλους μας. Κι αν κάποιες στιγμές ξυπνά μέσα μας η Φρικαντέλα και λέει τα δικά της, ας της δώσουμε μια ζεστή αγκαλια. Ίσως αυτό μόνο χρειάζεται.
Γεια σου Ιωάννα! Συγχαρητήρια για το υπέροχο κείμενό σου! Θίγεις πραγματικά και καθημερινά προβλήματα που οι μεγαλύτεροι τα έχουμε «ξεχάσει». Η θεραπεία για όλα είναι η τελευταία παράγραφος – πόσο δύσκολο όμως να υλοποιηθεί. Καλή χρονιά !!