Κάτι σάπιο υπάρχει και θα μας πνίξει

εξωφυλλο_αλκης

των Γιάννη Μπασουκέα, Αλέξανδρου Παναγόπουλου και Μιχάλη Παντελάκη

Το ποδόσφαιρο έχει χαρίσει πολλές στιγμές χαράς, ενθουσιασμού, μαγείας σε πολλούς αλλά πολλά άσχημα συμβάντα έχουν γίνει ανά τα χρόνια . Ένα από αυτά ήταν το τελευταίο τραγικό περιστατικό που μάθαμε, με τον 19χρονο φίλαθλο του Άρη, Άλκη. Το γελαστό παιδί έχασε την ζωή του, αφού απάντησε οτι υποστηρίζει την ομάδα του Άρη, όταν τον ρώτησαν. Δολοφονήθηκε, μετά από μαχαιριά που δέχθηκε από ‘’hooligans’’ αντίπαλης ομάδας. Ένας 23χρονος έχει συλληφθεί και η δίκη εκκρεμεί.

Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι παρόμοιο στη χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια, πολλά παρόμοια περιστατικά έχουμε ακούσει, με αθώους ανθρώπους να χάνουν την ζωή τους. Παρ’ όλα αυτά, αλλαγή δεν βλέπουμε.

Κανένας νόμος με νόημα από τις κυβερνήσεις, καμία δήλωση και τιμωρία από τους προέδρους των ποδοσφαιρικών σωματείων. Κι οι επικίνδυνες οργανώσεις φανατικών σκοτώνουν αθώους, που απλώς ήταν αρκετά άτυχοι ώστε να βρεθούν στον δρόμο τους, σαν τον Άλκη.

Ο νεαρός 19χρονος δεν ήταν ούτε ο πρώτος και, αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά,  δυστυχώς ούτε ο τελευταίος. Αδικοχαμένος, επειδή απλώς υποστήριξε την ομάδα το, επειδή έδωσε λανθασμένη απάντηση σε μια ερώτηση που δε θα έπρεπε να έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, καμιά σπουδαιότητα.

Μάλλον αυτοί που έχουν την ικανότητα να κάνουν κάτι δεν θέλουν. Τα μίντια από την άλλη, από τότε που αποκαλύφθηκε η εθνικότητα του δολοφόνου του Άλκη άλλαξαν τους τίτλους τους από «οπαδός σκότωσε οπαδό» σε «Αλβανός σκότωσε Έλληνα». Δυστυχώς, ο εθνικισμός και το μίσος «πουλάνε» περισσότερο από το να περάσεις ένα μήνυμα.

Επειδή όμως η υποκρισία κάποιων που μιλάνε για «πρωτόγνωρη δολοφονική επίθεση» είναι στα όρια του τρομακτικού, ας ρίξουμε μία ματιά σε όσα σκοτεινά έχει καταγράψει η ποδοσφαιρική ιστορία.

26 Οκτώβρη του 1986. Νεκρός μετά από χτύπημα φωτοβολίδας.

Ήταν φθινόπωρο του 1986, όταν ένας 29χρονος καθηγητής αφήνει την τελευταία του πνοή, αφού μία φωτοβολίδα εκτοξευμένη από οπαδούς της αντίπαλης ομάδας τον χτυπά στον λαιμό. Ο άτυχος Λαρισαίος απεβίωσε, πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο.

Απρίλης του 1993. Νεκρός από μαχαιριά.

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός αναμετρώνται στον τελικό μπάσκετ του 1993. Ο 25χρονος Γιώργος Καρνέζης είχε πάει να παρακολουθήσει τον αγώνα στην Γλυφάδα. Η δολοφονία έγινε μετά το τέλος του αγώνα. Ο αδικοχαμένος Γιώργος έγινε αντιληπτός από μερίδα φιλάθλων (;) του Ολυμπιακού με αποτέλεσμα αυτοί να του επιτεθούν. Ένας 23χρονος έριξε μία μαχαιρία στον Καρνέζη και εκείνος απεβίωσε πάνω στο πεζοδρόμιο.

Μάρτιος του 2007. Ακόμα ένας νεκρός από μαχαιρία.

Λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας μεταξύ των αιωνίων αντιπάλων στο βόλεϊ γυναικών, ξεκινά συμπλοκή μεταξύ οπαδών των 2 ομάδων. Η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου και οπαδοί του Ολυμπιακού μαχαιρώνουν εν ψυχρώ τον 22χρονο φίλαθλο του Παναθηναϊκού. Η Πολιτεία αποφασίζει να αναβάλει όλους τους αθλητικούς αγώνες για τις επόμενες 2 εβδομάδες αλλα τίποτε δεν αλλάζει…

Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο σήμερα, στη δολοφονία του Άλκη, σε μία μητέρα να κλαίει στην κηδεία του αδικοχαμένου γιου της, σε μια κοινωνία που παρακολουθεί να θάβεται η λογική, η συνοχή, η αξιοπρέπειά της. Όλοι χρωστάμε μία συγγνώμη. Και δεν πρέπει να δούμε την δολοφονία του Άλκη ούτε ως κάτι πρωτόγνωρο ούτε ως μία ευκαιρία για να κλείσουμε την υπόθεση χύνοντας όσο ρατσισμό κρύβουμε μέσα και ξεμπερδεύοντας με την αλήθεια.

Ίσως πρέπει να την δούμε ως μία αφορμή για να ξυπνήσουμε από αυτόν τον ολέθριο λήθαργο στον οποίο είμαστε βουτηγμένοι, μια ευκαιρία να κάνουμε κάτι. Πριν να είναι πολύ αργά, πριν να μην έχει πια κανένα νόημα αν θα αφυπνιστούμε ή όχι. Σήμερα ο Άλκης, αύριο ο καθένας μας.

Καλό παράδεισο Άλκη…

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης