Αθλητισμός, μια μορφή εκτόνωσης στην καθημερινότητα, πόσο μάλλον για τους νέους, οι οποίοι ασχολούνται με διάφορα αθλήματα που τους αρέσουν. Μέσα από τους συλλόγους στους οποίους συμμετέχουν θέλουν να εξασφαλίσουν ενδεχομένως καριέρα και επιτυχία. Παρόλα αυτά, πολλές φορές μάλιστα λόγω των προσδοκιών αυτών σε συνδυασμό με την ένταση και τη νευρικότητα της στιγμής είναι εύκολο η κατάσταση να ξεφύγει και να αγγίξει τα όρια της επικινδυνότητας και των τραυματισμών.
Ένα αρκετά πρόσφατο παράδειγμα ήταν όταν, πριν περίπου μία εβδομάδα, σε έναν αγώνα του εφηβικού τμήματος (ηλικιες απο 16 έως 18) ανάμεσα στις ομάδες του Ιωνικού και της Δραπετσώνας, υπήρξε ένταση καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Η κατάσταση είχε μάλιστα άσχημη κατάληξη, καθώς ακολούθησε βίαιη σύρραξη μεταξύ αθλητών, προπονητών, ακόμα και γονέων. Αποτέλεσμα ήταν το περιστατικό να λήξει με παρέμβαση της αστυνομίας και δυστυχώς να προκληθεί ο τραυματισμός τριών αθλητών και η μεταφορά τους στο Κέντρο Πρώτων Βοηθειών.
Αυτονόητο είναι πως υπήρξαν ποινές και για τους δύο συλλόγους. Σύμφωνα με τη γνώμη πολλών όμως ήταν πολύ ελαφρύτερες απ’ ό,τι θα έπρεπε για ένα τόσο βίαιο συμβάν. Αρκετοί γονείς επιμένουν πως η απάντηση της Ομοσπονδίας “ήταν χάδι” και πως θα έπρεπε να επιβληθούν αυστηρότερες ποινές, ώστε να υπάρξει αυτοσυγκράτηση στο μέλλον.
Το γεγονός αυτό, αν και μεμονωμένο, δεν είναι ούτε το πρώτο και σίγουρα – δυστυχώς – δε θα είναι το τελευταίο. Μέσα στα χρόνια, και ειδικότερα τα τελευταία 10-15 χρόνια, έχουν σημειωθεί πολλά τέτοια συμβάντα, τα οποία, αν μη τι άλλο, έχουν διχάσει την αθλητική κοινότητα σχετικά με το ποια πρέπει να είναι η απάντησή μας για την αντιμετώπιση αυτών των γεγονότων και ποιες θα έπρεπε να είναι οι αρμόζουσες, δίκαιες ποινές για μια τέτοια πράξη. Από τη μία υπάρχουν άτομα που υποστηρίζουν πως θα έπρεπε να υπάρχουν αυστηρότερες τιμωρίες προς τους αθλητές όπως για παράδειγμα η απόσυρση του δελτίου τους για κάποιο χρονικό διάστημα. Από την άλλη υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν πως η ομοσπονδία δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω στο θέμα αυτό και πως τέτοια συμβάντα είναι φυσιολογικά να συμβούν. Όπως και να χει, η επιβολή των τιμωριών από την ομοσπονδία θα έπρεπε να είναι τέτοια έτσι ώστε να επιτευχθεί η αποφυγή παρόμοιων γεγονότων
Όταν εμπλέκονται έφηβοι, η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σοβαρή, καθώς μιλάμε για ανηλίκους, οι οποίοι δεν έχουν πλήρη επίγνωση των επιπτώσεων που έχουν οι πράξεις τους και βρίσκονται σε μία ηλικία κατά την οποία, όταν υπάρξει έστω και η παραμικρή αφορμή, είναι πολύ εύκολο να ξεσπάσει ένα τέτοιο βίαιο γεγονός. Από την άλλη, βρισκόμαστε σε μία εποχή που η επιθετικότητα των νέων έχει αυξηθεί σε μεγάλο ποσοστό λόγω έκθεσής τους σε βίαια περιβάλλοντα και γεγονότα. Είναι φυσικό, λοιπόν, να έχουν ως πρότυπο συμπεριφοράς τη βιαιότητα και την αγριότητα, ενώ παίζει ρόλο και η ανωριμότητα της εφηβικής ηλικίας στην συχνότητα τέτοιων καταστάσεων, καθώς οι νέοι, πολλές φορές, δεν έχουν τη δυνατότητα να αναγνωραναγνωρίσουν λανθασμένες συμπεριφορές. Είναι επίσης λογικό, όταν οι τιμωρίες είναι αναντίστοιχες του παραπτώματος – ώστε κάποιος να σκεφτεί πριν κάνει οτιδήποτε παρόμοιο-, τέτοιες πράξεις να μας γίνουν καθημερινότητα.
Είναι, λοιπόν, φυσικό επόμενο συμβάντα όπως εκείνο που σημειώθηκε στη Νίκαια την περασμένη Τετάρτη, να συνεχίσουν να αυξάνονται ραγδαία; Δεν μπορούμε ως κοινωνία να ελπίζουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε πιο ώριμα το ζήτημα του εφηβικού αθλητισμού και του αθλητισμού γενικότερα; Αυτό μόνο μπορούμε τελικά να πούμε σχετικά με το γεγονός αυτό, ένα θέμα το οποίο, με τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε, ίσως καταλήξει να γίνει καθημερινότητα στην κοινωνία μας.
Disclaimer: Ένας από τους συντάκτες του άρθρου είναι αθλητής στο σύλλογο του Ιωνικού Νικαίας.
