γράφουν οι μαθητές της Γ τάξης Δημήτρης Αραϊτζόγλου και Κωνσταντίνος Μούρνος

Στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, οι «influencers» ή «επηρεαστές» είναι άτομα που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν τις απόψεις και τις επιλογές των ακολούθων τους μέσω των κοινωνικών δικτύων. Χρησιμοποιώντας πλατφόρμες όπως το Instagram, το TikTok, το YouTube και το Twitter, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ισχυρές κοινότητες ακολούθων, στις οποίες μοιράζονται περιεχόμενο που καλύπτει μια ποικιλία θεμάτων, όπως η μόδα, η ομορφιά, η τεχνολογία και η υγεία.

Αρχικά,οι influencers επηρεάζουν τους ακολουθους τους,κυρίως την νεολαία, στην ψυχολογία. Μέσα από τα διάφορα videos,posts στα Μ.Μ.Ε αντικατοπτρίζουνε μια στρεβλωμένη πραγματικότητα,δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση σχετικά με την τελειότητα. Αυτές οι εσφαλμένες αντιλήψεις παράγουν πλαστά πρότυπα τα οποία οι νέοι,χωρίς να έχουν ανακαλύψει πλήρως τον εαυτό τους, προσπαθούν να μιμηθούν. Όλα αυτά οδηγούν στην κατάθλιψη και σε ανασφάλιες για την εξωτερική  εμφανισή, καθώς νιώθουν κατώτεροι.

Επίσης,οι influencers επηρεάζουν το κοινό τους είναι μέσω της αυθεντικότητας του περιεχομένου τους. Οι ακολούθοι συνήθως νιώθουν ότι οι influencers είναι «σαν κι αυτούς», και γι” αυτό εμπιστεύονται τις συστάσεις τους. Είτε πρόκειται για αναρτήσεις για μόδα, προϊόντα ομορφιάς, ταξίδια ή γυμναστική, οι influencers παρουσιάζουν προσωπικές εμπειρίες, συμβουλές και ιστορίες, κάνοντάς τα να φαίνονται αληθινά και προσιτά. Αυτή η αυθεντικότητα ενισχύει τη σύνδεση με το κοινό, κάνοντάς το να αισθάνεται ότι οι συμβουλές και οι προτάσεις που δίνονται είναι αξιόπιστες.

Επιπλέον, συνεργάζονται με εταιρείες και μάρκες για να προωθήσουν προϊόντα και υπηρεσίες, και αυτός είναι ένας ακόμα τρόπος με τον οποίο επηρεάζουν το κοινό τους. Πολλές φορές, οι influencers παρουσιάζουν προϊόντα με έναν τρόπο που φαίνεται φυσικός και άμεσος, ενσωματώνοντάς τα στην καθημερινότητά τους. Η αυθεντικότητα και η εμπιστοσύνη που έχουν κερδίσει από το κοινό τους καθιστούν τις προτάσεις τους ιδιαίτερα ελκυστικές και συχνά οδηγούν σε αυξημένες πωλήσεις.

Τέλος, είναι  υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση τάσεων και πολιτισμικών προτύπων. Από τη μόδα και την ομορφιά μέχρι τις κοινωνικές αντιλήψεις και τις αξίες, οι influencers επηρεάζουν τη στάση του κοινού απέναντι σε διάφορα ζητήματα. Συχνά, με τη βοήθεια των κοινωνικών δικτύων, οι τάσεις που προωθούν γίνονται ευρέως αποδεκτές και ακολουθούνται από μεγάλο μέρος της κοινωνίας, καθιστώντας τους influencers σημαντικούς διαμορφωτές της σύγχρονης κουλτούρας.

Ανακεφαλαιώνοντας, οι influencers επηρεάζουν το κοινό τους με πολλούς τρόπους, από την αυθεντικότητα του περιεχομένου τους έως τη δημιουργία κοινωνικών τάσεων και την προώθηση προϊόντων. Η επιρροή τους έχει ισχυρές συνέπειες, καθώς επηρεάζουν όχι μόνο τις αγοραστικές αποφάσεις, αλλά και τις κοινωνικές στάσεις και αξίες. Μέσω της αυθεντικότητας, της κοινωνικής σύνδεσης και της εμπορικής προώθησης, οι influencers έχουν δημιουργήσει έναν ισχυρό μηχανισμό επιρροής που διαμορφώνει την καθημερινότητά μας.

Γράφει η μαθήτρια της Γ τάξης Κιστογλιδη Ελένη

Στις μέρες μας όπως ήδη γνωρίζουμε οι περισσότεροι είτε από τις ειδήσεις είτε από άλλα μέσα ενημέρωσης υπάρχουν πολλές ομάδες ανηλίκων που απειλούν και εκφοβίζουν (bullying) άλλα παιδιά κοντά στην ηλικία τους,

Το τελευταίο διάστημα υποθέσεις συμμοριών των ανηλίκων ολοένα και αυξάνονται. Ένας από τους λόγους που οι έφηβοι φτάνουν στο σημείο να δημιουργούν τέτοιου είδους συμμορίες είναι ο θυμός που τους περιβάλει ανάλογα φυσικά και τις επιρροές που δέχονται από τα κοντινά τους άτομα. Ένα άλλο αίτιο είναι και οι οικογενειακές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά. Για παράδειγμα σε ορισμένες οικογένειες να υπάρχουν γονείς που να έχουν την πεποίθηση πως η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους πρέπει να βασίζεται στην βία.

Υπάρχουν διάφορων ειδών συμμορίες. Μερικές από αυτές είναι πιο ελαστικές και φτάνουν μόνο μέχρι το σημείο του εκφοβισμού. Αντίθετα άλλες ομάδες φτάνουν σε βαθμό κακουργήματος. Για παράδειγμα ορισμένοι φίλαθλοι δημιουργούν ομάδες με κοινό σκοπό να πράξουν επικίνδυνα. Αυτές οι περιπτώσεις που αναφέρθηκαν μέχρι τώρα πραγματοποιούνται έκτος του σχολικού χώρου. Υπάρχουν όμως και ομάδες παιδιών που δρουν κυρίως μέσα στο σχολικό τους περιβάλλον.  Οι ομάδες αυτές δημιουργούνται είτε από μαθητές που πιστεύουν πως είναι ανώτεροι από όλους είτε από υποβαθμισμένα παιδιά που απλώς θέλουν να νιώσουν σημαντικοί και να τους αποδεχτούν διάφορες παρέες. Έτσι λοιπόν δημιουργείτε μία παρέα εφήβων που συνήθως επιτίθονται σε παιδιά πιο αδύναμα από αυτούς.

Συνοψίζοντας όσα είπαμε παραπάνω, οι συμμορίες των ανηλίκων σήμερα είναι ποικίλες, καθώς αυτό το θέμα έχει απασχολήσει πολύ σχεδόν όλο τον κόσμο. Σκοπός είναι να βρεθεί μία κοινή λύση είτε από το οικογενειακό είτε από το σχολικό περιβάλλον.

Γράφουν οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου: ΦΑΝΤΑΚΗ ΦΩΤΕΙΝΗ, ΤΣΑΛΟΥΧΙΔΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ, ΣΙΓΚΟΥΝΑ ΘΕΟΔΩΡΑ

Οι περισσότεροι άνθρωποι παραδέχονται ότι υπάρχουν χρώματα που επηρεάζουν τη διάθεσή τους, ωστόσο υπάρχει κάτι περισσότερο από μια γενική αίσθηση. Η ψυχολογία του χρώματος βασίζεται στις συναισθηματικές και μερικές φορές ακόμα και στις σωματικές επιδράσεις που δημιουργούν τα χρώματα στους ανθρώπους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχουν πολιτισμικές παραλλαγές που επηρεάζουν το νόημα ορισμένων χρωμάτων (δηλαδή ροζ για τα κορίτσια και το μπλε για τα αγόρια), υπάρχουν κοινά αποδεκτές ψυχολογικές επιδράσεις των χρωμάτων. Έτσι, τα χρώματα που μας περιβάλλουν στην καθημερινή μας ζωή,  μπορούν να έχουν άμεση επίδραση στη διάθεσή μας.  Για παράδειγμα τα ψυχρά χρώματα μπορούν ακόμα και να προκαλέσουν θλίψη ή καταθλιπτικές σκέψεις. Συγκεκριμένα:
Το Μπλε προκαλεί συμπόνια, δηλώνει την αλήθεια και την πίστη, ενώ συνδέεται συχνά με την παραίτηση και τη μοναξιά.
Το Πράσινο ως ένα αρμονικό χρώμα, ενθαρρύνει μια χαλαρωτική, άνετη στάση, γεμάτη ελπίδα και επούλωση.
Το Μωβ ως το παραδοσιακό χρώμα των βασιλιάδων, συνδέεται με τον πλούτο και το κύρος. Χρησιμοποιείται και από την εκκλησία υποδηλώνοντας μυστήριο και πνευματικότητα.

Η ψυχολογία του χρώματος υποδηλώνει ότι τα ζεστά χρώματα μπορεί να διεγείρουν την ενέργεια και τη διάθεση, ενώ κάποιες φορές μπορεί ακόμα και να προκαλέσουν αυξημένη ευερεθιστότητα και άγχος. Έτσι:
Το Κόκκινο είναι συνδεδεμένο με τον ρομαντισμό και τον ενθουσιασμό, ενώ εκφράζει τη δύναμη και τη φιλοδοξία. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει αύξηση της αίσθησης του κινδύνου, της εξέγερσης και της βίας.
Το Πορτοκαλί  λαμβάνεται, επίσης, ως ένα ενθουσιώδες και χαρούμενο χρώμα. Πιστεύεται ότι λειτουργεί ως ένα πρότυπο φροντίδας και ζεστασιάς.
Το Κίτρινο είναι γνωστό ως το χρώμα της ευτυχίας. Αυτό το παραδοσιακά χαρούμενο χρώμα ξυπνά τη φιλία και τη φαντασία. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε και την άλλη πλευρά του κίτρινου χρώματος, αφού χρησιμοποιείται για να επιδείξει την προσοχή και τον κίνδυνο.

Υπάρχουν ακόμη και τα ουδέτερα χρώματα, όπως:
Το Λευκό, το οποίο  αναδεικνύει την αγνότητα και την αθωότητα. Αυτό το χρώμα συνδέεται παγκοσμίως με την καθαριότητα. Ωστόσο, είναι επίσης ένα «σκληρό» χρώμα, που συνδέεται ακόμα και με το θάνατο.
Το Γκρι είναι ο «βασιλιάς» της ουδετερότητας.  Αυτό το χρώμα αντιπροσωπεύει τον συμβιβασμό και προσδίδει μια αίσθηση γαλήνης. Ωστόσο, μερικές φορές συνδέεται με τη θλίψη ή τη μελαγχολία.
Το Καφέ είναι  γνωστό ως το χρώμα της «φύσης».  Το καφέ συνδέεται με την άνεση και τη ζεστασιά. Ωστόσο, επειδή θεωρείται ένα κάπως «μουντό» χρώμα, μπορούμε να πούμε πως έχει έναν μελαγχολικό τόνο.
Το Μαύρο, το οποίο  από μία θετική άποψη  μπορεί να θεωρείται ακόμη και μυστηριώδες. Ωστόσο, στις περισσότερες κουλτούρες συνδέεται με τη νοσηρότητα και το θάνατο.

Έχει παρατηρηθεί, επίσης, ότι ο άνθρωπος επιλέγει να διακοσμήσει τον χώρο του ή να ντυθεί με τα χρώματα τα οποία εναρμονίζονται τέλεια με την ψυχολογική του κατάστασή. Ένας άνθρωπος που πάσχει από κατάθλιψη θα προτιμήσει τα σκούρα χρώματα, ενώ παρατηρούμε στα παιδιά και στους ευτυχισμένους ανθρώπους την προτίμησή τους στα ζωηρά και φωτεινά χρώματα. Τέλος, σίγουρα, θα έχετε ακούσει για τη μέθοδο των παιδοψυχολόγων που δίνουν στα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι και στη συνέχεια μελετούν τα χρώματα που έχει επιλέξει το παιδί για να ζωγραφίσει.

Γράφουν οι μαθήτριες της Β τάξης, Δημητρίου Δήμητρα – Νικολέτα, Μαλίογλου Ιωάννα και Κουρταλίδου Εμμανουέλα – Μαρία 

Ο καταναλωτισμός είναι όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την τάση της εξίσωσης της προσωπικής ευτυχίας με την απόκτηση υλικών αγαθών και την κατανάλωση.

Στις μέρες μας ο καταναλωτισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας ,διότι ο άνθρωπος έχει εξασφαλίσει ως επί το πλείστον τις βασικές του ανάγκες και ασχολείται με την ικανοποίηση ποικίλων πρόσθετών αναγκών του. Η στροφή του ανθρώπου στις εφήμερες απολαύσεις είναι ορατή παντού, ο άνθρωπος εργάζεται πυρετωδώς για την απόκτηση νέων αγαθών, ενώ συχνά συμβαίνει οι προσωπικές θυσίες του καθενός να είναι μεγαλύτερης σπουδαιότητας από το αποτέλεσμα των κόπων του. Οι διαφημίσεις συμβάλλουν σε αυτή τη πρακτική, αφού ενημερώνουν το ευρύ κοινό για κάθε τι καινούριο που κυκλοφορεί στην αγορά και κινητοποιούν το αγοραστικό κοινό. Τα πρότυπα της κοινωνίας έχουν τροποποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν και υπάρχει πλέον μία σαφή έξαρση της ξενομανίας και του μιμητισμού. Μέσα σε αυτό το διαρκή αγώνα προς εκπλήρωση των συνέχων αυξανόμενων αναγκών ο άνθρωπος χάνει το γέλιο του, στρεσάρεται και αποξενώνεται από τους οικείους του. Συχνό είναι ,επίσης, το φαινόμενο των ψυχολογικών και πνευματικών διαταραχών, καθώς και διαταραχών της προσωπικότητας λόγω του μιμητισμού. Από την άλλη πλευρά, σαφέστατα ο καταναλωτισμός συμβάλει στην κινητοποίηση της οικονομίας ,αφού οι επιχειρήσεις παράγουν όλο και περισσότερα προκειμένου να ανταποκριθούν στην αυξανόμενη ζήτηση της κοινωνίας.

Κλείνοντας, ο καταναλωτισμός θεωρείται άρρηκτα συνδεδεμένος με τον σημερινό τρόπο ζωής . Το αν θα συνεχιστεί η κατάσταση αυτή και στο μέλλον είναι άγνωστο ,γιατί η οικονομία λειτουργεί κυκλικά, έτσι όταν μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα του πληθυσμού μοιραία πέφτουν και οι δείκτες της κατανάλωσης. Αυτό που κρίνεται σκόπιμο όμως είναι να αναφέρουμε είναι ότι με την ικανοποίηση των υπέρμετρων καταναλωτικών αναγκών τόσο η κοινωνία, όσο και οι ζωές μας φθείρονται ανεπανόρθωτα.

 Γράφει ο μαθητής της Β τάξης Ευθυμιάπουλος Δημήτριος

Η εφηβεία είναι η τελευταία φάση ανάπτυξης του ατόμου, πριν από την είσοδό του στην ενήλικη ζωή. Είναι μια μεταβατική περίοδος με πολλές ψυχικές διεργασίες, μια περίοδος στην οποία δημιουργούνται στον έφηβο αισθήματα αναστάτωσης και συγκρουσιακής διάθεσης. Ο έφηβος νιώθει έντονη την ανάγκη να διαμορφώσει την ταυτότητά του, ώστε να μπορεί να σταθεί στον κόσμο των ενηλίκων, και αυτό πολλές φορές γίνεται με αρνητικό και βίαιο τρόπο. Συχνά χαρακτηριστικά της εφηβείας είναι η αντιδραστική συμπεριφορά, η αμφιθυμία, η ευερεθιστότητα, το αίσθημα μοναξιάς, η ανάγκη του «ανήκειν» σε ομάδα συνομηλίκων αλλά και ο έντονος παρορμητισμός, που οδηγεί πολλές φορές τον έφηβο σε βίαιες και ριψοκίνδυνες πράξεις.

Παρότι στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια τα ποσοστά εφηβικής βίας είναι μειωμένα, η εφηβική παραβατικότητα και η βίαιη συμπεριφορά δεν έχουν εκλείψει ούτε, όμως, έχουν πλήρως προληφθεί. Ο τρεις κατηγορίες εφηβικών αδικημάτων (σωματικές βλάβες, αδικήματα κατά της ιδιοκτησίας και παραβάσεις ειδικών ποινικών νόμων) δεν παρουσιάζουν στατιστικά σημαντικές διακυμάνσεις κατά τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα με μικρές αυξομειώσεις και χωρίς ανοδικές τάσεις , με το 30-35% των ανηλίκων να ασχολείται κάποια στιγμή με κάποια αξιόποινη παραβατική συμπεριφορά και ιδιαίτερα με παραβατικές πράξεις που αφορούν συνήθως την ξένη ιδιοκτησία και τις σωματικές βλάβες . Επίσης, σε σχέση με άλλες χώρες ,όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, απουσιάζει η συχνότητα και η σοβαρότητα οργανωμένων συμμοριών. Μια έρευνα αναφέρει ποσοστό 7% του εφηβικού και πρώιμου νεανικού πληθυσμού, το οποίο να είναι οργανωμένο σε συμμορίες ενώ η θεσμική δυσλειτουργία δεν επαρκεί για να θεωρηθεί η εφηβική παραβατικότητα στην Ελλάδα μη ανεκτή ή μη ελέγξιμη  Ποιοι, όμως, είναι οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν έναν έφηβο στη βία;

Σύμφωνα με τη θεωρία της κοινωνικής μάθησης του Bandura , η συμπεριφορά και η εξέλιξη του παιδιού καθορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο ενσωματώνεται στη σκέψη του η αλληλεπίδραση με το άμεσο και έμμεσο περιβάλλον του. Έτσι, οι έφηβοι παρακολουθώντας σκηνές βίας στην τηλεόραση, τους ξυλοδαρμούς συνομηλίκων τους και την αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά των γονιών τους, μαθαίνουν να εμπλέκονται και οι ίδιοι σε παραπτωματικές δραστηριότητες. Η ίδια θεωρία, όμως, υποστηρίζει ότι οι έφηβοι μπορεί να αντιδράσουν με επιθετικότητα και σε περιπτώσεις συναισθηματικής αποστέρησης, τραύματος και απειλής. O Sigmund Freud θεωρούσε ότι «η εφηβική βία αφορά ένα σύνολο έμφυτων τάσεων, που δραστηριοποιούνται μέσω πραγματικών ή φανταστικών συμπεριφορών, που αποβλέπουν στο να βλάψουν τους άλλους, να τους καταστρέψουν ή να τους ταπεινώσουν». Επίσης, ο D. Winnicott, που ασχολήθηκε πολύ καιρό με την εφηβική βία σε ερευνητικό και κλινικό επίπεδο, υποστηρίζει ότι «ο τύπος της σχέσης του παραπτωματικού εφήβου με την κοινωνία έχει τις ρίζες του στην αδυναμία της οικογένειας να απορροφήσει την καταστροφικότητα, το μίσος και τους φόβους του παιδιού».

Γίνεται, λοιπόν, απόλυτα κατανοητό πως ο ρόλος των γονιών, της οικογένειας και του σχολείου είναι καθοριστικός στη γέννεση, πρόληψη και αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων σε σχέση με την κοινωνική συμπεριφορά και εξέλιξη των εφήβων. Το παράδειγμα που δίνουν οι γονείς σχετικά με την αντίληψη και τον χειρισμό της βίας, έχει θεμελιώδη ρόλο στο πώς θα συμπεριφέρονται στον τομέα αυτόν τα παιδιά τους στην εφηβική ηλικία και πιθανόν αργότερα στην ενήλικη ζωή τους. Μεγάλη σημασία δεν έχει τόσο το τι λένε οι γονείς στους εφήβους αναφορικά με τη χρήση βίας στη ζωή τους, αλλά το πώς συμπεριφέρονται στην καθημερινότητά τους. Σε μία έρευνα του πανεπιστημίου της Μινεσότα διαπιστώθηκε ότι αυτό που έχει μεγαλύτερη επιρροή στους εφήβους δεν είναι αυτά που τους λένε οι γονείς τους σχετικά με τη βία, αλλά αυτά που αισθάνονται και αντιλαμβάνονται από τη συμπεριφορά τους. Με απλά λόγια, οι πράξεις των γονιών αποτελούν παράδειγμα για τους εφήβους! Αν οι γονείς μεταδώσουν το μήνυμα ότι η βία δεν είναι αποδεκτό μέσο για την επίλυση των διαφορών, τότε είναι πάρα πολύ πιθανό οι έφηβοι να μη μεταχειριστούν τη βία στη ζωή τους. Εξίσου σημαντικός, όμως, είναι και ο ρόλος των συνομηλίκων και των εκπαιδευτικών στο σχολικό περιβάλλον των εφήβων. Τα χαρακτηριστικά του σχολείου (ποιότητα σχέσης με εκπαιδευτικούς, συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας, μέθοδοι διδασκαλίας) επηρεάζουν τόσο την ακαδημαϊκή επίδοση, όσο και τη συμπεριφορά των εφήβων.

Γράφουν οι μαθήτριες: Φαντάκη Φωτείνη, Τσαλουχίδου Βικτώρια, Σιγκούνα Θεοδώρα

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Οι περισσότεροι άνθρωποι παραδέχονται ότι υπάρχουν χρώματα που επηρεάζουν τη διάθεσή τους, ωστόσο υπάρχει κάτι περισσότερο από μια γενική αίσθηση. Η ψυχολογία του χρώματος βασίζεται στις συναισθηματικές, και μερικές φορές ακόμα και στις σωματικές επιδράσεις που δημιουργούν τα χρώματα στους ανθρώπους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχουν πολιτισμικές παραλλαγές που επηρεάζουν το νόημα ορισμένων χρωμάτων (δηλαδή ροζ για τα κορίτσια και το μπλε για τα αγόρια). Τα χρώματα που μας περιβάλλουν μπορούν να έχουν άμεση επίδραση στη διάθεσή μας.
τα ψυχρά χρώματα μπορούν ακόμα και να προκαλέσουν θλίψη και καταθλιπτικές σκέψεις.
Μπλε: Προκαλεί συμπόνια, αλήθεια και πίστη. Σε έναν πιο αρνητικό τόνο, μπορεί να θεωρηθεί ένα ψυχρό χρώμα , ενώ συνδέεται συχνά με την παραίτηση και τη μοναξιά.
Πράσινο: Σαν ένα αρμονικό χρώμα, το πράσινο ενθαρρύνει μια χαλαρωτική, άνετη στάση, γεμάτη ελπίδα και επούλωση.
Μωβ: Ως το παραδοσιακό χρώμα των βασιλιάδων συνδέεται με τον πλούτο και το κύρος. Χρησιμοποιείται και από την εκκλησία υποδηλώνοντας μυστήριο και πνευματικότητα.
Η ψυχολογία του χρώματος υποδηλώνει ότι τα ζεστά χρώματα μπορεί να διεγείρουν την ενέργεια και τη διάθεση, ενώ κάποιες φορές μπορεί ακόμα και να προκαλέσουν αυξημένη ευερεθιστότητα και άγχος.
Κόκκινο: είναι συνδεδεμένο με το ρομαντισμό και τον ενθουσιασμό, αυτό το χρώμα εκφράζει τη δύναμη και τη φιλοδοξία. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει αύξηση της αίσθησης του κινδύνου, της εξέγερσης και της βίας.
Πορτοκαλι το πορτοκαλί λαμβάνεται επίσης ως ένα ενθουσιώδες και χαρούμενο χρώμα. Πιστεύεται ότι λειτουργεί ως ένα πρότυπο φροντίδας και ζεστασιάς.
Κίτρινο: Γνωστό ως το χρώμα της ευτυχίας, αυτό το παραδοσιακά χαρούμενο χρώμα ξυπνά τη φιλία και τη φαντασία. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε και την άλλη πλευρά του κίτρινου χρώματος, αφού χρησιμοποιείται για να επιδείξει την προσοχή και τον κίνδυνο.
Ουδέτερα χρώματα
Λευκό: Αναδεικνύοντας την αγνότητα και την αθωότητα, αυτό το χρώμα συνδέεται παγκοσμίως με την καθαριότητα. Ωστόσο, είναι επίσης ένα «σκληρό» χρώμα, που συνδέεται ακόμα και με το θάνατο.
Γκρι: είναι ο «βασιλιάς» της ουδετερότητας, αυτό το χρώμα αντιπροσωπεύει το συμβιβασμό και προσδίδει μια αίσθηση γαλήνης. Ωστόσο, μερικές φορές συνδέεται με τη θλίψη ή τη μελαγχολία.
Καφέ: Γνωστό ως το χρώμα της «φύσης», το καφέ συνδέεται με την άνεση και τη ζεστασιά. Ωστόσο, επειδή θεωρείται ένα κάπως «μουντό» χρώμα, μπορούμε να πούμε πως εχεί έναν μελαγχολικό τόνο.
Μαύρο: Από μία θετική άποψη, το μαύρο μπορεί να θεωρείται μυστηριώδες. Ωστόσο, στις περισσότερες κουλτούρες συνδέεται με τη νοσηρότητα και το θάνατο.

Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι ο άνθρωπος επιλέγει να διακοσμήσει τον χώρο του ή να ντυθεί με τα χρώματα που εναρμονίζονται τέλεια στην κατάστασή του. Ένας άνθρωπος που πάσχει από κατάθλιψη θα προτιμήσει τα σκούρα χρώματα, ενώ παρατηρούμε στα παιδιά και στους ευτυχισμένους ανθρώπους την προτίμησή τους στα ζωηρά και φωτεινά χρώματα. Σίγουρα θα έχετε ακούσει για την μέθοδο των παιδοψυχολόγων που δίνουν στα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι και στην συνέχεια μελετούν τα χρώματα που έχει επιλέξει το παιδί για να ζωγραφίσει

Στις μέρες μας αλλά και από τα παλαιοτέρα χρόνια όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικοί σεξουαλική ταυτότητα. Στην μέρες μας η σεξουαλική μας προτιμήσει είναι πιο έντονη από τα παλαιοτέρα χρόνια και πλέον δεν ντρεπόμαστε για την σεξουαλική μας ταυτότητα. Ωστόσο στην παλαιότερη εποχή το να έχεις μια διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα πέρα από αυτό που ορίζουμε σύμφωνα με την βιολογία φυσιολογικό ήταν παράλογο και έτσι οι άνθρωπο τότε κρυβόταν άμα έχουμε διαφορετική προτιμήσει.

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αγαπάει και να είναι σε μια σχέση ή δεσμό με οποιαδήποτε σεξουαλική προτιμήσει έχει. Πια είναι τα είδη της σεξουαλικής προτιμήσεις? Τα είδη της σεξουαλικής προτιμήσεις είναι η ερωτική έλξη τον δύο διαφορετικών ειδών φίλων οπού είναι και ο μόνος τρόπος να γίνει αναπαραγωγή ανθρώπου ,υπάρχουν και μερικά άτομα τα οποία δεν έχουν αυτή την σεξουαλική ταυτότητα αλλά είναι ομόφυλη οπού δεν μπορούν να κάνουν αναπαραγώγει στην συνέχεια υπάρχει ακόμα ένα είδος σεξουαλικής ταυτότητας όπου μερικοί άνθρωποι έλκονται και από τα δυο φύλα.

Τέλος η σεξουαλική ταυτότητα οπού έχει ένα άτομο δεν είναι αίτια για να καταταχθεί σε κατώτερο επίπεδο και να κριθεί για αυτό. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ίσα δικαιώματα και είναι επιλογή του κάθε’ να μας το τι κάνουμε στην σεξουαλική μας ζωή χωρίς να επεμβαίνει κάνεις σε αυτό .

Απο τισ μαθήτριεσ

Θεοδώρα-Μαρία Μητσιάνη

Ηλέκτρα Μαλάμογλου