Στήλη: Χριστούγεννα

Γιορτές έναντι καθημερινότητας

   Γράφει η μαθήτρια της Β” Γυμνασίου,  Αλεξάνδρα Λούγγου

   Ημέρα γιορτινή ή καθημερινή: Τι προτιμάτε; Ένα μεγάλο μέρος των αναγνωστών θεωρεί την απάντηση δεδομένη. Ίσως και να είναι. Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά στο θέμα μπορεί κανείς να αναλύσει τους λόγους που θέλουν τις γιορτές πρώτες στην προτίμηση των περισσότερων ανθρώπων. Οι γιορτές έχουν κυρίως τον ρόλο του ανατρεπτικού στοιχείου της καθημερινότητας, της μη-γιορτής. Φυσικά, δε σταματάει ο χρόνος ούτε αποτελεί «νεκρό» διάστημα μια γιορτή. Κάθε άλλο, το πλήθος των δραστηριοτήτων των εορταστικών ημερών είναι που καθιστά τον ρόλο τους πολύ σημαντικό για την επίτευξη της σωματικής, ψυχικής, οικογενειακής και κοινωνικής ισορροπίας.

   Αρχικά, μέσω των γιορτών διαφοροποιείται η καθημερινότητα. Συνήθως αλλάζει το πρόγραμμα και ο φόρτος εργασίας καθώς και το είδος των ενασχολήσεων των ανθρώπων. Ακόμη, αλλαγές έντονες παρατηρούνται στους χώρους λόγω των διακοσμήσεων και των στολισμών αλλά και στην εικόνα των ίδιων των συνανθρώπων μας, καθώς φροντίζουν την εμφάνισή τους  περισσότερο. Δεύτερον, επιτυγχάνεται η σύσφιξη των οικογενειακών, συγγενικών και φιλικών δεσμών. Υπάρχει από κοινού ελεύθερος χρόνος, στον οποίον αγαπημένα πρόσωπα μπορούν να εκμεταλλευθούν και να περάσουν μεταξύ τους. Συχνά, τέτοιες συναθροίσεις δίνουν τη δυνατότητα να αναβιώσουν ήθη και έθιμα που υπενθυμίζουν στο άτομο την καταγωγή και τις ρίζες του. Έτσι, διαμορφώνεται για τους νεότερους και ενισχύεται για τους μεγαλύτερους η ιστορική και πολιτιστική τους κληρονομιά. Ακόμα, για κάθε θρήσκο άνθρωπο είναι αφορμή να τελέσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα βιώνοντας έτσι αγαλλίαση και χαρά. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ο σημαντικός ρόλος της αργίας που συνεπάγονται οι μεγάλες γιορτές. Ο ελεύθερος χρόνος της αργίας δίνει τη δυνατότητα και το έναυσμα για σκέψη, ανάλυση, κριτική και αποφάσεις. Οι τελευταίες αφορούν κυρίως στις επερχόμενες αλλαγές και σε νέα ξεκινήματα, που δίνουν στον άνθρωπο αίσθηση πληρότητας και το φέρνουν πιο κοντά στον «Ιδανικό Εαυτό», κατά τους ψυχολόγους.

   Από την άλλη, υπάρχει και η πρακτική πλευρά των γιορτών. Ενώ για κάποιους σημαίνουν ξεκούραση, διασκέδαση, συντροφιά, δώρα, ψυχαγωγία, καλό φαγητό, για άλλους αποτελούν επιπρόσθετη κούραση, έξοδα, μετακινήσεις, καταπόνηση σωματική αλλά και πνευματική και πολλές φορές άγχος για το αν θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις «προκλήσεις» αυτές. Για την πλειονότητα ισχύει μάλλον ένας συγκερασμός των παραπάνω. Φαίνεται όμως πως είναι τόσο έντονη η επίδραση των θετικών, που η συλλογική μνήμη επιλέγει να συγκρατεί κυρίως αυτά. Πιθανότατα αυτός είναι και ο λόγος που οι εορταστικές ημέρες και εκδηλώσεις έχουν εδραιωθεί και υπάρχει πάντα μια γλυκιά προσμονή γι’ αυτές.

   Τέλος, οι γιορτές δίνουν τη δυνατότητα για συμμετοχή σε πράγματα που ο μέσος άνθρωπος στερείται στην καθημερινότητά του, όπως η ψυχαγωγία και η διασκέδαση. Αυτή η συμμετοχή στα ανώτερα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού μορφώνει πνευματικά και αισθητικά εξευγενίζοντας τον άνθρωπο. Παρόλο δε  που επιτυγχάνεται με διαφορετικό τρόπο για κάθε πολιτισμό, σε όλους συνδέεται με την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία, φέρνει την εκτόνωση και την ψυχική χαλάρωση, καθώς και ισορροπία. Άλλωστε, «βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος*» κατά τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, Δημόκριτο (470-370 π.Χ.), και είναι αλήθεια πως σε ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι,  όπως η ζωή, καθένας μας χρειάζεται κάπου – κάπου να στέκεται, να ξεκουράζεται, να ονειρεύεται, για να βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει.

Καλές γιορτές, λοιπόν, και ευτυχισμένη η ερχόμενη χρονιά!

* Μια ζωή χωρίς γιορτές (και πανηγύρια) είναι ένας μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο.

Το έθιμο των καλάντων στην εποχή των παππούδων μας και στο παρόν

Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ γυμνασίου Παναγιώτα Μοσχοπούλου και Ελένη Μαββίδου

    Στη χώρα μας τηρούνται πολλά και πρωτότυπα έθιμα που επιβεβαιώνουν ότι ως Έλληνες έχουμε πολύ σπουδαία παράδοση! Μέσα σε αυτά, περιλαμβάνονται και τα κάλαντα. Πρόκειται ίσως για μία από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των ενηλίκων, διότι, εκτός του γεγονότος ότι αποτελούν ένα κομμάτι των Χριστουγέννων, αποτελούν ένα έθιμο που αφορά κυρίως στα παιδιά. Βέβαια, έχουν συμβεί πολλές αλλαγές με το πέρασμα του χρόνου.

   Στην εποχή που καλαντιστές ήταν οι παππούδες μας, το έθιμο αυτό ήταν αρκετά διαφορετικό σε σχέση με σήμερα. Πρώτα απ” όλα, τα κάλαντα διέφεραν από περιοχή σε περιοχή της Ελλάδας.  Δηλαδή τα λόγια και ο σκοπός του τραγουδιού ήταν κοντά στη μουσική και καθημερινή παράδοση του κάθε τόπου, καθώς επίσης ήταν διαφορετική και η οργανική συνοδεία των καλάντων. Μια άλλη διαφορά είναι ότι τότε συνήθιζαν να πηγαίνουν κυρίως παιδιά δημοτικού σε παρέες. Επιπλέον, οι αμοιβή για τα παιδιά ήταν συνήθως γλυκά, φρούτα και ξηροί καρποί. Επίσης, οι καλαντιστές ξυπνούσαν από τα χαράματα, για να πάνε να τα ψάλλουν. Τέλος, οι οικοδέσποινες και οι νοικοκύρηδες τους υποδέχονταν με χαρά και ζεστασιά. Όταν χτυπούσαν τις πόρτες και τελείωναν το καλάντισμα, τους έδιναν με ευχαρίστηση ποικίλα νόστιμα ντόπια κεράσματα!

   Αντιθέτως, τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες έχουν αλλάξει πολλά. Αρχικά, σε όλα τα μέρη της Ελλάδας ψάλλονται τα ίδια κάλαντα. Επειδή στην πορεία του χρόνου αλλοιώθηκαν οι παραδόσεις και οι παλιές συνήθειες, τα κάλαντα σταμάτησαν να τραγουδιούνται με τον παραδοσιακό τρόπο. Έτσι, την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, λένε παντού παρόμοια κάλαντα κρατώντας τρίγωνα στα χέρια. Πλέον οι δρόμοι γεμίζουν με παιδιά διαφόρων ηλικιών και το «κέρασμα» που παίρνουν είναι χρήματα και όχι παραδοσιακές λιχουδιές. Ακόμα ένα καινούριο σημάδι των καιρών είναι ότι οι νέοι βγαίνουν για κάλαντα μετά τις δέκα το πρωί και, μάλιστα, «τα λένε» όλη μέρα. Αισθητή είναι, επίσης, η διαφορά στο καλωσόρισμα  από την πλευρά των νοικοκυραίων, καθώς πολλοί σπάνια ανοίγουν τις πόρτες τους στους καλαντιστές. Αυτό συμβαίνει είτε λόγω φόβου είτε έλλειψης χρημάτων.

   Μπορεί να παρατηρούνται πολλές διαφορές ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα αλλά τα κάλαντα δεν σταμάτησαν να ψάλλονται και να  δίνουν τα χαρμόσυνα μηνύματα της γέννησης του Χριστού και του ερχομού του νέου χρόνου, μηνύματα χαράς, ελπίδας και ειρήνης. Μηνύματα που ακούγονται ακόμη πιο αισιόδοξα, όταν ψάλλονται μέσα από αγνές αυθόρμητες παιδικές ψυχές…

 

Το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων σύμφωνα με τον Τσαρλς Μπουκόφσκι

γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου  Παναγιωτίδου Ελένη και  Μιχαλοπούλου Ζωήνα

   Την περίοδο των Χριστουγέννων, οι πόλεις και τα χωριά στολίζονται με εκατοντάδες  φωτάκια και λαμπιόνια, τα οποία δημιουργούν ένα φαντασμαγορικό κλίμα. Τα τελευταία χρόνια όμως οι άνθρωποι δεν είναι τόσο «θερμοί» όσο παλιότερα και οι σχέσεις μεταξύ τους δεν χαρακτηρίζονται για τη ζεστασιά τους. Σχετικά με αυτήν την κατάσταση, ο γνωστός συγγραφέας και ποιητής Τσαρλς Μπουκόφσκι είπε την χαραγμένη στον χρόνο φράση: «Θα ήθελα έναν Δεκέμβριο με φώτα σβηστά και ανθρώπους αναμμένους …».

   Ο Μπουκόφσκι μέσω αυτής της φράσης ήθελε να μας μεταφέρει  την ανάγκη του  να δει ανθρώπους με «αναμμένες» ψυχές, οι οποίες θα ζεσταίνουν  και θα χαρίζουν λίγη από τη φλόγα τους σε συνανθρώπους τους που κρυώνουν μέσα τους και έξω λόγω της αδιαφορίας και της σκληρότητας των άλλων. Να τονίσει ότι οι  άνθρωποι στις μέρες μας είναι εγωιστές, απόμακροι και κλεισμένοι στους εαυτούς τους. Μέσω αυτής της γνώμης, ζητά οι συμπολίτες του να αποκτήσουν μια βαθύτερη αίσθηση αλληλεγγύης, συμπάθειας και αγάπης για τους άλλους. Παρακαλεί να συμπεριφέρονται άμεσα και θερμά, χωρίς τη «μάσκα» της υποκρισίας, που τρομάζει και δηλητηριάζει τις ψυχές των άλλων. Τέλος, καταλαβαίνει κάποιος εύκολα ότι ο ποιητής προτιμά να βιώνει τα Χριστούγεννα χωρίς στολισμούς και δώρα αλλά με ανθρώπους που διαθέτουν αυτό το στοιχείο της ενσυναίσθησης.

   Συνοψίζοντας, γίνεται αντιληπτό ότι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι ήταν ένας ευαίσθητος  άνθρωπος, ο οποίος αναζητούσε την αγάπη στον κόσμο, επιδίωκε την ισότητα  ανάμεσα στους ανθρώπους, τους άπορους και τους εύπορους, τους δυνατούς και τους αδύνατους. Όλοι μας είναι απαραίτητο να ανακαλύπτουμε μέσα μας τον καλύτερο εαυτό μας, βοηθώντας τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Ας ακούσουμε και ας καταλάβουμε, λοιπόν, σε βάθος αυτήν του τη ρήση.

«Ο μικρός καστανάς της πλατείας Αριστοτέλους»

Γράφουν οι μαθητές της Β Γυμνασίου Παντελής Στυλίδης , Κωνσταντίνος Μπατιάκας , Φώτης Δούμας

   Η ιστορία μας ξεκινά την παραμονή των Χριστουγέννων στην πλατεία Αριστοτέλους, με τον μικρό μας καστανά, ο οποίος προσπαθεί να πουλήσει κάστανα μπροστά από την μικρή του ψησταριά, συγκεντρώνοντας χρήματα, για να περάσουν τα Χριστούγεννα ο ίδιος και η οικογένειά του.

   Ο μικρός μας ήρωας ήταν στημένος εκεί στη ψησταριά του για πολλές ώρες, αψηφώντας το κρύο και την κούραση, καλώντας διαρκώς τους περαστικούς να αγοράσουν τα κάστανά του. «Εδώ τα καλά κάστανα, εδώ τα καλά κάστανα!». Όσο κυλούσε η ώρα, έβλεπε τους διαβάτες να περνούν χαρούμενοι, κρατώντας σακούλες με δώρα στα χέρια για τους αγαπημένους τους. «Αλήθεια, πόσο ωραίο πρέπει να είναι, να παίρνεις δώρα;», σκέφτηκε ο καστανάς μας. Αυτός δεν είχε πάρει ποτέ του τίποτα. Τότε του ήρθε η ιδέα με τα χρήματα που θα έβγαζε εκείνη τη μέρα να αγοράσει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στην αδελφή του, την οποία εδώ και καιρό την έβλεπε να στέκεται μπροστά σε μια βιτρίνα χαζεύοντας με τις ώρες μια όμορφη κούκλα.

   Μετά από κάμποσες ώρες κόπου και ασταμάτητης δουλειάς, κατάφερε να συγκεντρώσει τα χρήματα που χρειάζονταν, προκειμένου να αγοράσει το δώρο για την αδελφή του. Αφού μάζεψε βιαστικά την ψησταριά του, έτρεξε κατευθείαν στο μαγαζί, για να πάρει την κούκλα. Όμως φτάνοντας στο μαγαζί, διαπίστωσε ότι η κούκλα δεν υπήρχε πια στην βιτρίνα. Αμέσως σταμάτησε την πρώτη πωλήτρια που βρέθηκε μπροστά του και τη ρώτησε: «Πού είναι η κούκλα  που μέχρι χθες ήταν στη βιτρίνα;». Η πωλήτρια του απάντησε πως πουλήθηκε πριν μια ώρα περίπου. Ο μικρός απογοητεύτηκε… Η πωλήτρια κοιτώντας τον κατάλαβε την απογοήτευσή του και προσπάθησε να  βρει μια λύση στο πρόβλημά του, δείχνοντάς του μια παρόμοια κούκλα. Ο μικρός καστανάς ξαναβρήκε το χαμόγελό του, την αγόρασε, ευχαρίστησε την πωλήτρια και πήρε τον δρόμο για το σπίτι.  Όταν έφτασε, χάρισε ενθουσιασμένος το δώρο στην αδελφή του. Αυτή μη περιμένοντας κάτι τέτοιο, έτρεξε καταχαρούμενη και τον αγκάλιασε, ευχαριστώντας τον για την υπέροχη έκπληξη! Μάλιστα, του είπε ότι αυτή η κούκλα είναι καλύτερη  και ομορφότερη από αυτήν που χάζευε τόσο καιρό στη βιτρίνα!

  Το ίδιο βράδυ, ο καστανάς μας πλάγιασε συγκινημένος και περήφανος! Παρά τη φτώχεια της οικογένειας, την ανάγκη του ίδιου για χρήματα και λίγη ξενοιασιά, προτίμησε και κατάφερε να κάνει χαρούμενη την  αδελφή του, νιώθοντας γι” αυτό διπλή χαρά!

Η κατάθλιψη των γιορτών

Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου, Κατερίνα Μάρτου και Έλενα Στεφούλη

   Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή χαράς, την οποία περνάμε συνήθως με φίλους και συγγενείς. Αυτήν την περίοδο δίνεται η ευκαιρία στα μέλη κάθε οικογένειας και οποιασδήποτε σχέσεις να δεθούν μεταξύ τους. Ωστόσο, στις μέρες μας, ένα συχνό φαινόμενο που διαπιστώνεται σε αρκετούς ανθρώπους είναι η μελαγχολία και η κατάθλιψη των Χριστουγέννων. Αναμφισβήτητα, έχουν εκφραστεί διαφορετικές απόψεις για αυτό το θέμα.

   Η κατάθλιψη των εορτών δεν είναι μόνιμη κατάσταση αλλά  προσωρινή και δεν αφορά  όλουςΑποτέλεσμα εικόνας για καταθλιψη χριστουγεννων τους ανθρώπους. Συνήθως, πάσχουν από αυτήν συνάνθρωποί μας που έχουν χάσει κάποιο κοντινό τους πρόσωπο και χαρακτήρες οι οποίοι είναι μοναχικοί και σκέφτονται αρνητικά . Επιπλέον, η πάθηση αυτή σημειώνεται σε οικογένειες που τα μέλη τους δεν απολαμβάνουν οικονομική άνεση, λόγω της ανεργίας των γονέων, ούτε και μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των παιδιών τους, όσον αφορά στα δώρα. Επιπρόσθετα, άλλη μια αιτία εκδήλωσης της νόσου αυτής είναι η μοναξιά. Πολλοί ηλικιωμένοι βασανίζονται από αυτήν λόγω απουσίας -κυριολεκτικής και μεταφορικής- των δικών τους ανθρώπων. Τέλος, η ασθένεια αυτή παρατηρείται και σε ένα μικρό ποσοστό διαζευγμένων.

   Αυτό το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Γιατί, πολλές φορές ο κόσμος και ειδικότερα τα παιδιά νιώθουν υψηλές προσδοκίες για την περίοδο των γιορτών. Συνήθως οι ενήλικες επαναφέρουν τις αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων κατά την εποχή αυτή. Ωστόσο, διαταραγμένοι είναι και οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες, ή όσοι πενθούν για συγγενικά πρόσωπα, ή εκείνοι που βιώνουν συντριπτικά μια οποιαδήποτε απώλεια. Επίσης, η κατάθλιψη εκδηλώνεται σε άτομα που έπασχαν από αυτήν κατά την εφηβεία, καθώς η νόσος επανέρχεται και στο παρόν. Τέλος, παρατηρείται ότι οι νεαροί που έχουν ζήσει δύσκολα διαζύγια ή έχουν, γενικά, προβλήματα με τους γονείς τους ανήκουν στην ομάδα των πιο ευάλωτων στη συγκεκριμένη ψυχική ασθένεια.

Ανακεφαλαιώνοντας, η κατάθλιψη των γιορτών επηρεάζει πολλούς ανθρώπους. Υπάρχουν, όμως, τρόποι αντιμετώπισής της, ώστε δεν είναι ανάγκη να διαταράζεται το ζεστό γιορτινό κλίμα των Χριστουγέννων τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους ανθρώπους τους περιβάλλοντός τους. Ευχή μας είναι οι πρώτοι να φροντίζουν περισσότερο τον εαυτό τους ζητώντας βοήθεια ειδικών και οι δεύτεροι να τους στηρίζουν ενθαρρύνοντάς τους προς αυτήν την κατεύθυνση.

Εσείς ξέρετε γιατί βάζουμε φλουρί στη βασιλόπιτα;

γράφουν οι μαθήτριες της Β΄τάξης   Στέλλα Καρασαββίδου και Κρομμύδα Άννα Μαρία

   Οι  Έλληνες είναι πιστοί στις παραδόσεις τους.Έτσι κάθε χρόνο την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων ακολουθούν πιστά κάποιες από αυτές.Ένα  από τα  πιο γνωστά έθιμα τους είναι η κοπή της βασιλόπιτας. Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς όλος ο κόσμος περιμένει την αλλαγή του χρόνου,κόβοντας την καθιερωμένη βασιλόπιτα. Σε εκείνον ή εκείνη που θα τύχει το φλουρί, το νέο έτος θα  φέρει γούρι.Πώς προέκυψε όμως το έθιμο αυτό;

    Πρώτοι στη βασιλόπιτα τους έβαλαν το φλουρί οι Φράγκοι, αφιερώνοντας το στους τρεις μάγους.Για τους ορθόδοξους χριστιανούς όμως. το έθιμο αυτό έχει ρίζες από την Καισαρεία,την εποχή που ήταν επίσκοπος ο Άγος Βασίλειος.Εκείνο τον καιρό στην περιοχή κυριαρχούσε ένας τύραννος, ο οποίος απειλούσε τους κατοίκους ότι, αν δεν του δώσουν το χρυσάφι  τους, θα καταλάμβανε και θα λεηλατούσε την πόλη τους. Οι κάτοικοι έντρομοι παρέδωσαν τα κοσμήματά τους στον Άγιο Βασίλειο μέσα σε ένα σεντούκι και αυτός με τη σειρά του τα έδωσε στον τύραννο.Όταν άνοιξε το σεντούκι ο τύραννος, έγινε ένα θαύμα και  σκοτώθηκε αυτός και όλος ο στρατός του. Ο Άγιος Βασίλειος θέλοντας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της μοιρασιάς των κοσμημάτων, διέταξε τους βοηθούς του να ζυμώσουν  ψωμάκια και μέσα σε αυτά να τοποθετήσουν τα κοσμήματα των κατοίκων. Όταν οι οικογένειες κατανάλωναν τα ψωμάκια, με έκπληξη έβρισκαν μέσα τα κοσμήματα . Ήταν η βασιλόπιτα που έφερνε χαρά και ευλογία.

   Από την παραπάνω ιστορία κατανοούμε την αξία της ελληνικής αυτής παράδοσης. Οι ελληνικές παραδόσεις καθώς και τα έθιμα δεν θα πρέπει να αλλοτριώνονται διότι ήταν, είναι και θα είναι σημαντικό κομμάτι του πολιτισμού μας. Γι’ αυτό η νέα γενιά θα πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί   έθιμα σαν και αυτό!!!

Τι θα κάναμε για τους άστεγους αυτές τις γιορτινές μέρες αν ήμασταν δήμαρχοι;

                                                       γράφει η μαθήτρια της Β” τάξης,  Νίκα Ντανιέλα

    Πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας δυσκολεύονται περισσότεροι από τους υπόλοιπους στα οικονομικά τους, ώστε κάποιοι από αυτούς καταλήγουν ως άστεγοι. Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται πολύ συχνά και ιδίως στις πόλεις.  Ιδίως την περίοδο των Χριστουγέννων, το πρόβλημα γίνεται πιο φανερό και στενόχωρο. Παρόλα αυτά,  ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να βοηθήσουν να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση και πρώτοι μεταξύ αυτών, εμείς τα παιδιά!
Αν γινόμασταν δήμαρχοι για την περίοδο των Χριστουγέννων, θα είχαμε τη δυνατότητα να βελτιώσουμε την κατάσταση αυτών των ανθρώπων. Πρώτα από όλα, θα διοργανώναμε μια εκδήλωση, που θα περιλάμβανε θεατρικές παραστάσεις, μπαζάρ και διάφορες όμορφες εορταστικές εκδηλώσεις. Στόχος  αυτής της εκδήλωσης θα ήταν να μαζευτούν χρήματα για την περίθαλψη των άστεγων συνανθρώπων μας. Επιπλέον, θα φροντίζαμε για την ίδρυση κέντρων φιλοξενίας,  ώστε να καλύψουμε μια βασική ανάγκη της στέγης για τους ανέστιους. Τέλος,  αυτές τις γιορτινές μέρες θα πραγματοποιούσαμε καθημερινό συσσίτιο, το οποίο θα τους ευχαριστούσε ιδιαίτερα με γιορτινές παραδοσιακές και μη λιχουδιές δίνοντάς τους περισσότερη χαρά και ψυχική δύναμη.

   Το σίγουρο είναι ότι έχουμε σαν νέοι άνθρωποι γνήσια διάθεση να βοηθήσουμε στην ανακούφιση των αστέγων και ότι αν μας δινόταν μια τέτοια ευκαιρία, θα κάναμε τα πάντα, για να εφαρμόσουμε τις παραπάνω λύσεις επιδιώκοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα! Όπως εμείς , έτσι και περισσότερο αυτοί έχουν ανάγκες, πόσο μάλλον αυτές τις μέρες που για τους πολλούς υποτίθεται ότι είναι μέρες αγάπης, χαράς και χαλάρωσης.

Καλές γιορτές!!!

 
Η συντακτική ομάδα του διαδικτυακού περιοδικού, του 1ου  Γυμνασίου Αλεξάνδρειας, πραγματοποιώντας για ακόμη μια σχολική χρονιά συλλογικές δράσεις και συγκεντρώσεις για κοινό προβληματισμό, θέτοντας στόχους με βάση τα ενδιαφέροντα των εφήβων, εκπονώντας δημοσιογραφικού χαρακτήρα έρευνες και παράγοντας κείμενα ποικίλης ύλης που αφορούν τόσο σ’ εμάς, τα παιδιά, όσο και σε ενήλικες αναγνώστες,
σάς ευχόμαστε, μαζί με τους υπεύθυνους καθηγητές,
όμορφες γιορτές, ουσιαστικά Χριστούγεννα και ευτυχές το 2019!
 eyxes

Χριστούγεννα, μια θρησκευτική ή μια εμπορική εορτή;

    γράφουν οι μαθήτριες της Β΄Γυμνασίου, Παύλου Πέρσα και  Παύλου Μαρία

   kala_Xristougenna_ Τα Χριστούγεννα είναι η ετήσια χριστιανική γιορτή της γέννησης του Χριστού. Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι αυτή η γιορτή είναι γιορτή χαράς και γαλήνης. Τα Χριστούγεννα όμως σταμάτησαν να θεωρούνται η γιορτή που πάμε στην εκκλησία και προσευχόμαστε για το θαύμα  της γέννησης του Χριστού. Πλέον  έχουν γίνει για πολλούς μια απλά εμπορική γιορτή.

    Στα παλιά χρόνια λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι εκκλησίες γέμιζαν από πιστούς. Τα παιδιά έβγαιναν πρωί πρωί την παραμονή να πούνε τα κάλαντα και οι νοικοκυρές κάθε σπιτιού τους μοίραζαν φρούτα ή σοκολατάκια. Όλοι ήταν χαρούμενοι για τα οικογενειακό τραπέζι που ήταν ευκαιρία να ξαναβρεθούν όλοι μαζί.

    Πλέον για τους περισσότερους τα Χριστούγεννα σημαίνουν κάτι άλλο .Για τα παιδιά είναι απλά οι διακοπές του σχολείου και για τους εργαζόμενους μια διήμερη άδεια από τη δουλειά. Η μέρα των Χριστουγέννων είναι μέρα ρεβεγιόν. Τα παιδιά πηγαίνουν να πουν τα κάλαντα με σκοπό για να μαζέψουν λεφτά και αν τους δώσεις σοκολατάκια ή φρούτα θυμώνουν και σε κρίνουν. Οι νοικοκυρές κάνουν διαγωνισμό για τον <<καλύτερο>>  και πιο φανταχτερό στολισμό, με οποιαδήποτε οικονομική επιβάρυνση.

    Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στα μαγαζιά γίνεται η έναρξη του εορταστικού ωραρίου και όλοι οι εμπορικοί δρόμοι γεμίζουν φωνές. Μικροί, μεγάλοι τρέχουν στα μαγαζιά για να αγοράσουν τα χριστουγεννιάτικα δώρα των αγαπημένων τους προσώπων. Έχει όμως κάποιο ουσιαστικό νόημα αυτή η διαδικασία; Μια ανταλλαγή  δώρων ακριβών που προκαλούν άγχος στους ανθρώπους που προσπαθούν να αγοράσουν <<το καλύτερο>> .Γονείς που υποκύπτουν στις απαιτήσεις των παιδιών τους .Λες και μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα δεν δηλώνει την αγάπη μας και τη δηλώνει το δώρο. Το χειροπιαστό φαίνεται πως έχει μεγαλύτερη αξία. Το δώρο πλέον δεν είναι  πράξη αγάπης, αλλά πράξη συνήθειας.

      Καταλήγουμε λοιπόν ότι την πιο λαμπρή και χριστιανική γιορτή την έχουμε μετατρέψει σε μια γιορτή εμπορική και χωρίς καμία απολύτως ουσία.

Τι σημαίνουν για όλους εμάς τα Χριστούγεννα;

  γράφουν οι μαθητές της Β” Γ υμνασίου Πυρετζή Σοφία και Παπαδόπουλος Κώστας 

      christmasfireplaceΧριστούγεννα!!! Μια λέξη τόσο μικρή μα και τόσο μεγάλη ταυτόχρονα. Όταν την ακούμε πάντα μας έρχονται στο μυαλό όμορφες αναμνήσεις. Κάλαντα, δώρα και γλυκά. Υποθέτω πως μιλώντας για τα   Χριστούγεννα θα προσπαθούσα να δώσω στις λέξεις μου εικόνες γεμάτες λάμψη. Αλλά τελικά αυτό είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων ή είναι κάτι πιο βαθύ;

       Είναι ένα δεκαπενθήμερο σχολικών διακοπών που μπορούμε να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε τι μπορούμε να αλλάξουμε, όπως τα ελαττώματα μας  αλλά και πως μπορούμε να διορθώσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους. Γιατί πάνω από όλα  γιορτές σημαίνει να έχεις καλή παρέα, γιατί χωρίς αυτήν οι γιορτές δεν έχουν σημασία. Η καλύτερη ανταμοιβή είναι όταν αυτός που δίνεις ένα δώρο, σου σκάει το πιο όμορφο χαμόγελο του.Χριστούγεννα είναι οι κουβέντες των αγαπημένων μας, όταν καθόμαστε και τρώμε στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, οι ζεστές αγκαλιές και τα φιλιά της οικογένειας μας και των φίλων μας. Είναι η μαγεία των Χριστουγέννων!!!
Υπάρχει όμως δυστυχώς και η άλλη πλευρά των Χριστουγέννων. Αυτή που τα φωτάκια δεν λάμπουν και τα πρόσωπα σταματούν να χαμογελάνε γιατί είναι σκεπτικά. Στεναχωριέμαι στην ιδέα ότι κάποιοι γύρω μας δεν έχουν όσα έχουμε εμείς. Στεναχωριέμαι που δεν κάνω αρκετά για να τους βοηθήσω για να δούνε τα Χριστούγεννα σαν μέρες αγάπης.Αυτά τις γιορτές ας αποφασίσουμε και εμείς να γίνουμε  πιο συνειδητοποιημένοι και ευαισθητοποιημένοι για να κάνουμε περισσότερους χαρούμενους.Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε.

 

Top