Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου Γάρου Ελευθερία & Ασπροκαμπίτη Φωτεινή

  Η σχολική μας εφημερίδα δίνει σε όλους τους μαθητές το βήμα από το οποίο μπορούμε να δημοσιεύσουμε τις απόψεις για θέματα επικαιρότητας που απασχολούν τους νέους της ηλικίας μας. Ένα τέτοιο φαινόμενο είναι και η φιλία.

   Η φιλία αποτελεί τον ισχυρό ψυχικό συνεκτικό δεσμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στους ανθρώπους και βασίζεται στην αμοιβαία συμπάθεια, στην ανταπόκριση των αισθημάτων και στα κοινά ενδιαφέροντα. Φιλία μπορεί να υπάρξει μεταξύ ατόμων, λαών ή αθλητικών, πολιτικών, επαγγελματικών, θρησκευτικών και άλλων ομάδων. Σημειωτέων ότι δεν νοείται φιλική σχέση, εάν δεν υφίσταται η αγάπη και δεν επικρατούν υψηλά συναισθήματα.

  Η φιλία ξεκίνησε λόγω της ανάγκης του ατόμου να επικοινωνήσει πνευματικά και ψυχικά, εφόσον ο άνθρωπος είναι από την φύση του κοινωνικό ον, για αυτό δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Η αδυναμία του ανθρώπου να καλύψει μόνος του τις φυσικές του ανάγκες και η επιθυμία να μοιραστεί τις ψυχικές του ανάγκες, όπως και να μεταδώσει τα συναισθήματα που βιώνει, είναι επίσης ένας σημαντικός λόγος της δημιουργίας της φιλίας.

   Τα χαρακτηριστικά μίας γνήσιας φιλίας είναι αρκετά. Η ειλικρίνεια, η καθαρότητα σκέψης και ήθους, η εντιμότητα, η ευκρίνεια πράξεων, η αξιοπρέπεια και κυρίως η αγάπη συντελούν σε μία γνήσια φιλία. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, για να υπάρξει μία αληθινή και σταθερή φιλία πρέπει τα μέλη της να είναι κοντά σε ηλικία, να έχουνε κοινούς σκοπούς και επιδιώξεις, κοινό πνευματικό επίπεδο, κοινές ιδεολογίες και αμφότερες επιθυμίες για ψυχική προσέγγιση.

   Επομένως, συμπεραίνουμε ότι η φιλία είναι ένα σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Μας προσφέρει αξέχαστες εμπειρίες και πολλά μαθήματα ζωής. Είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε μια καθαρή φιλία και να είμαστε πάντα ο «εαυτός» μας…

Γράφουν οι μαθήτριες της Γ” Γυμνασίου, Ηλιάνα Παπαδοπούλου και Παναγιώτα Τσιάρτα

   Τα τελευταία  χρόνια η ελληνική τηλεόραση έχει κατακλυστεί από τις γνωστές εκπομπές τύπου ριάλιτι. Τα reality shows είναι τηλεοπτικά προγράμματα στα οποία εμφανίζονται πρόσωπα με την πραγματική τους ταυτότητα, με αληθινές αντιδράσεις και αληθινά συναισθήματα. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η μεγάλη διάδοσή τους και η τεράστια επιτυχία τους. Σε αυτές τις εκπομπές καλούνται καθημερινοί άνθρωποι να εκθέσουν τα προσωπικά τους προβλήματα σε ένα studio   παρουσία κοινού , καθώς και ειδικών επιστημόνων (ψυχολόγων, ψυχιάτρων, κοινωνικών λειτουργών, συμβούλων κλπ). Οι εκπομπές αυτές κατηγορούνται συχνά από πολλούς, γιατί εξευτελίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, αλλά υπάρχουν και πολλοί που τις υποστηρίζουν φανατικά, γιατί πιστεύουν ότι δίνουν σε πολλούς ανθρώπους ένα δημόσιο βήμα κι έναν τρόπο να εκφράσουν τα προβλήματά τους, να ζητήσουν βοήθεια και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

   Πολλές φορές τα reality shows πείθουν τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους να πιστέψουν ότι η επιτυχία, η αποδοχή και η αναγνωρισιμότητα επιτυγχάνονται χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χωρίς να χρειάζεται ο άνθρωπος να έχει δημιουργήσει ένα ουσιαστικό υπόβαθρο και μια ισχυρή προσωπικότητα κατά το παρελθόν.  Επιπλέον αυτή η γρήγορη, απότομη και μεγάλη αναγνωρισιμότητα και η ξαφνική επιστροφή στην καθημερινότητα και στην αφάνεια αποτελεί για πολλούς νέους ανθρώπους μια σκληρή μεταβολή, που δεν μπορούν να την διαχειριστούν και τους τραυματίζει σε ψυχολογικό επίπεδο. Οι νέοι και οι έφηβοι αποκτούν την λανθασμένη αντίληψη ότι η επιτυχία έρχεται μόνο μέσα από τα φώτα της δημοσιότητας και ξεχνούν ότι η έκθεση των προσωπικών τους προβλημάτων σε ένα μεγάλο και άγνωστο κοινό τους καθιστά ευάλωτους συναισθηματικά, ψυχικά και ψυχολογικά.  Ακόμη, η προσοχή του τηλεοπτικού κοινού και ειδικά των νέων, μέσω αυτών των προγραμμάτων, αποσπάται από την καθημερινή πραγματικότητα και από τους ουσιαστικούς στόχους τους οποίους θα έπρεπε να έχουν και τους οδηγεί σε μια κατάσταση παθητική που είναι επιζήμια . Η υπερπροβολή τέτοιων προγραμμάτων από τους τηλεοπτικούς σταθμούς (αφού αποτελούν μία από τις οικονομικότερες επιλογές τους) οδηγεί τους νέους στο να εθιστούν και να συνηθίσουν σε μια μορφή <<διασκέδασης>> που βασίζεται στη γελοιοποίηση των συνανθρώπων τους.  Τέλος, πολλές φορές, οι νέοι άνθρωποι συμμετέχουν οι ίδιοι σε αυτά τα shows και στην προσπάθειά τους να παραμείνουν δε διστάζουν να προχωρήσουν σε ακραίες και ανήθικες συμπεριφορές με συνέπεια να βλάπτουν τον εαυτό τους και να γίνονται αρνητικά παραδείγματα για ανθρώπους της ηλικίας τους ή και μικρότερους ακόμη.

   Το κράτος και οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να βοηθήσουν στην ενίσχυση της πνευματικής καλλιέργειας των νέων και της κριτικής τους σκέψης, ώστε η νέα γενιά να απαξιώσει τέτοιου είδους θεάματα. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να πείσουν τους εφήβους ότι αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι το πρόσκαιρο και η ελάχιστη προσπάθεια, αλλά ο συνεχής αγώνας για βελτίωση και η εργατικότητα. Οι νέοι να βοηθηθούν ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που είναι σημαντικό στην πορεία της ζωής τους είναι όχι η χαλαρότητα και τα ανούσια θεάματα αλλά η ουσιαστική ενημέρωση και πληροφόρησή τους. Οι έφηβοι και οι νέοι να καταλάβουν ότι τέτοιου είδους τηλεοπτικά προϊόντα έχουν ως βασικό στόχο τον αποπροσανατολισμό τους από βασικούς προβληματισμούς  και ερωτήματα που έχουν σχέση με την εξέλιξή τους και την μελλοντική τους πορεία στη ζωή.

  Η σεξουαλικη κακοποιηση των εφηβων ειναι ενα απο τα χειροτερα κοινωνικα προβληματα που δυστυχως επικρατει πολυ εντονα τα τελευταια χρονια, με πολλους εφηβους να εχουν πεσει θυματα του.                                         Η κακοποιηση παντοτε προκαλειτε με καποιους τροπους. Αρχικα, πολλοι ενηλικες αναγκαζουν τους εφηβους να οδηγουνται σε πραξεις, οπως στην επιδειξη των γενετικων οργανων, τις οποιες οι ιδίοι δεν θελουν να κανουν. Επισης, οι σχεσεις μεταξυ πατερα κορη μπορει να οδηγησουν στην κααποιηση του κοριτσιου λογω της μεγαλης αγαπης που τρεφει η ιδια για τον πατερα της. Επιπλεον, η συναναστροφή με κακοποιούς μπορει να φερει και την σωματικη κακοποιηση του εφηβου. Για παραδειγμα το δυσάρεστο γεγονος του κοριτσιού απο το Διδυμότειχο.                                                               Με ολα αυτα, θα υπαρχουν και καποιες αρνητικες συνεπειες. Αρχικα, θα δημιουργηθει μια μονιμη ψυχολογικη αναστατωση που θα επηρεασουν τον εφηβο και στην μελλοντικη ζωή. Επισης, μπορει να οδηγηθει στην αυτοκτονια, για να μην ξαναπεσει θυμα κακοποιησης. Επιπλεον,μπορει να κλειστει στον ευατο του και να θελησει να ξαναβγει εξω απο το σπιτι του.         Συνοψιζοντας, η σεξουαλικη κακοποιηση των εφηβων

γράφει η μαθήτρια της Γ “ τάξης  Μαρία Μαββίδου

   Το σχολικό μας περιοδικό δίνει σε όλους τους μαθητές την ευκαιρία να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις για θέματα επικαιρότητας που απασχολούν τους νέους της ηλικίας μας. Ένα τέτοιο ζήτημα είναι και σχέσεις των εφήβων με τους γονείς τους.

   Στην εφηβεία ο νέος αποχωρίζεται ουσιαστικά τους γονείς του και εγκαταλείπει σταδιακά το αίσθημα  του παιδιού. Ενώ ήταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής των γονιών, τώρα θα πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ευθύνες. Έτσι, ο έφηβος έχει την αίσθηση ότι είναι πολύ ώριμος, ώστε μπορεί να τα αντιμετωπίσει όλα μόνος του. Επίσης, η απομάκρυνση των νέων κατά την περίοδο της εφηβείας προκαλεί κρίση στους γονείς, οι οποίοι δεν ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν. Ο έφηβος δοκιμάζει συμπεριφορές διαφορετικές από των γονιών του για να εδραιώσει έτσι τη δική του ταυτότητα. Έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους, όταν αυτοί θέλουν να τον συμβουλέψουν και αρνείται τις γνώσεις τους, διότι τις θεωρεί παλιές   . Σε περίπτωση που οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί, τότε πιστεύει πως δεν έχει προσωπική ζωή, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια.

   Ο έφηβος και η οικογένεια βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση με έντονες προστριβές, χαρακτηριστικές αυτής της περιόδου. Διεκδικεί με πάθος την αυτονομία του, την ίδια στιγμή που εξαρτάται άμεσα από την οικογένειά του, καθώς διακηρύσσει την ανεξαρτησία του αλλά ταυτόχρονα αναζητά τη σιγουριά και τη στήριξη που παρέρχονται από τους γονείς του.

   Από την άλλη πλευρά, πολλοί γονείς δυσκολεύονται να προβλέψουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους βασιζόμενοι σε κληροδοτημένες συμπεριφορές. Πολλά παιδιά που ήταν εύκολο μέχρι πρότινος να συμμορφωθούν, θεωρούνται  επαναστάτες από τους γονείς τους. Μπορεί, λοιπόν, οι ίδιοι να βλέπουν ένα υπάκουο παιδί να μετατρέπεται σε έναν απρόβλεπτο έφηβο και αυτό τους ανησυχεί. Έτσι γίνονται πιο πιεστικοί και κυριαρχικοί, με αποτέλεσμα και  έφηβος να βλέπει την αυτονομία του να απειλείται και να δημιουργούνται εντάσεις στην οικογένεια. Και οι ίδιοι οι γονείς, όμως, αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε αυτήν τη φάση. Συχνά, οι ενήλικες νιώθουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, χαμηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή, αυξημένα καταθλιπτικά συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις γιατί  συνήθως βρίσκονται στη μέση ηλικία, όταν τα παιδιά τους περνούν στην εφηβεία, ώστε να νιώθουν απαισιόδοξοι και νιώθουν ότι η ζωή δε θα γίνει καλύτερη απ’ αυτή που ζουν.

   Άρα οι γονείς των εφήβων θα πρέπει να είναι σταθεροί και, ταυτόχρονα, ευέλικτοι. Όπως αλλάζει το παιδί, έτσι θα πρέπει και η στάση του γονιού να διαφοροποιείται σιγά-σιγά, προσφέροντας, όμως, πάντα σταθερότητα.

   Είναι φανερό, λοιπόν, ότι πάντα θα υπάρχουν συγκρούσεις και έριδες ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά κατά την περίοδο της εφηβείας. Οι γονείς από τη δική τους πλευρά οφείλουν να είναι προσαρμοστικοί δείχνοντας κατανόηση στα παιδιά τους, ενώ οι έφηβοι πρέπει να είναι συγκρατημένοι και ήρεμοι προς τους γονείς τους.

γράφουν οι μαθήτριες της Γ” Γυμνασίου,  Παναγιωτοπούλου Σωτηρία, Καλφούντζου  Ευαγγελία, Ταβλαντά Ευδοκία

   Με τον όρο εφηβεία εννοούμε μία φάση ανάπτυξης της ζωής μας από την παιδική μέχρι την ενηλικίωση. Σε αυτό το χρονικό στάδιο της ζωής του, ο έφηβος, περνάει από διάφορες περίεργες καταστάσεις και από << δοκιμασίες>> όπως είναι οι ραγδαίες μεταβολές στο βιοσωματικό, νοητικό, συναισθηματικό και κοινωνικό τομέα της ζωής του.

   Κατά την γνώμη μας η χρονική περίοδος της εφηβείας είναι μία από τις πιο όμορφες αλλά και πιο δύσκολες περιόδους της ζωής ενός νεαρού ανθρώπου. Οι τεράστιες ορμονικές αλλαγές προκαλούν μεταβολές στην διάθεση ή και μπερδεμένα συναισθήματα. Πολλές φορές οι καυγάδες και οι συγκρούσεις με τους γονείς στο σπίτι επιβαρύνουν την συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση που βρίσκονται οι έφηβοι με αποτέλεσμα να γίνονται οξύθυμοι. Ίσως το πρώτο πράγμα που έρχεται στους γονείς να κάνουν όταν βλέπουν έναν έφηβο να φωνάζει και να θυμώνει μαζί τους, είναι να μπουν στον πειρασμό να φωνάξουν περισσότερο για να ισχυροποιήσουν τη δύναμη τους. Στην πραγματικότητα η αντίδραση αυτή των γονιών προκαλεί το αντίθετο των επιθυμητών αποτελεσμάτων.

   Οι έφηβοι περνάνε έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις, κοινωνικές αλλαγές (αναζητούν την ταυτότητά τους, αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες, αναζητούν νέες εμπειρίες, επηρεάζονται  περισσότερο από φίλους και επικοινωνούν με διαφορετικούς τρόπους) και συναισθηματικές αλλαγές ( επιδεικνύουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, είναι περισσότερο εγωκεντρικοί και είναι πιο ευαίσθητοι). Επίσης υπάρχουν αρκετές μεταβολές στις σχέσεις του εφήβου. Θέλει πλέον να περνάει λιγότερο χρόνο με την οικογένειά του και περισσότερο με την παρέα του, έχει περισσότερες διαφωνίες και βλέπει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.

Συμπερασματικά η εφηβεία είναι ένα μεταβατικό στάδιο στην ζωή ενός ατόμου που σημαντικό ρόλο παίζει ο θεσμός της φιλίας και της οικογένειας.