Πώς θα ένιωθες, αν το σπίτι σου δεν ήταν τόσο ασφαλές όσο πίστευες; Η ιστορία αυτή δείχνει πώς πέρασε τις τελευταίες ώρες της ζωής της μία κοπέλα, η Κλόη, και ο πατέρας της.
Π.: Κλόη, είσαι στο δωμάτιό σου;
K.: Ναι, μπαμπά, τι συμβαίνει;
Π.: Κοίτα έξω από το παράθυρό σου, είναι κάποιος εκεί;
Κ.: Με τρομάζεις, τι συμβαίνει;
Π.: Απλά… Κοίτα!
Κ.: Καλά…
Κ.: Παναγία μου! Μπαμπά, τι είναι αυτό το πράγμα;!
Π.: Ό,τι κι αν κάνεις, μην σταματήσεις να το κοιτάς!
Κ.: Γιατί;
Π.: Αν το κοιτάς, δεν μπορεί να κουνηθεί.
Κ.: Αυτό είναι μία χαζή θεωρία! Εσύ που είσαι;
Π.: Στο τρένο, είχα πάει στην πόλη. Επίσης, αν σου στείλει μήνυμα, μην του απαντήσεις!
Κ.: Μπαμπά… Αυτό το πράγμα… εξαφανίστηκε…
Π.: Τι;! Πώς;!
Κ.: Κοίταξα πίσω μου για ένα δευτερόλεπτο! Έφυγε!
Π.: Δεν έφυγε, είναι μέσα στο σπίτι!
Κ.: Αποκλείεται! Κλείδωσα όλες τις πόρτες και άνοιξα τον συναγερμό.
Π.: …
Κ.:… Υπάρχει περίπτωση… να έχεις έρθει;
Π.: Όχι. Τι έγινε;
Κ.: Δεν είναι δυνατόν! Μπαίνει από την καμινάδα!
Π.: Γρήγορα κρύψου! Θα καλέσω την αστυνομία!
Κ.: Εντάξει.
-10 λεπτά αργότερα-
Άγνωστος: Κλόη… Πού είσαι;
Κ.: Πώς ξέρεις το όνομά μου;
Α.: Με έστειλε κάποιος να σε βρω… Για να σε βρω, χρειάζομαι το όνομά σου.
Κ.: Ποιος σε έστειλε;
Π.: Δεν θέλεις να ξέρεις…
Κ.: Γιατί είσαι εδώ;
Α.: Γιατί ο πατέρας σου διέπραξε πολλά εγκλήματα … πρέπει λοιπόν να πληρώσει.
Κ.: Τι εγκλήματα;
Α.: Πολλά και διάφορα…
Α.: Ακούω την καρδιά σου να καλπάζει. Αλλά, μπορώ να σε αφήσω να ζήσεις για λίγο περισσότερο, αν απαντήσεις σε έναν γρίφο.
Κ.: Πες μου…
Α.: Μία γυναίκα δολοφονήθηκε. Οι αστυνομικοί κάλεσαν τον σύζυγό της για αναγνώριση, αλλά μόλις έφτασε στον τόπο του εγκλήματος τον συνέλαβαν. Γιατί;
Κ.: Εύκολο, γιατί από την στιγμή που ήξερε πού ήταν το πτώμα, αυτός την σκότωσε.
Α.: Έχεις 30 λεπτά διορία.
Κ.: Μάλιστα.

Κ.: Μπαμπά, είσαι εκεί;
Π.: Κλόη, είσαι καλά;
Κ.: Είμαι καλά. Έχω μια ερώτηση: πού είναι η αστυνομία;
Π.: E;
Κ.: Απάντησε!
Π.: …
K.: Μπαμπά;
-30 λεπτά αργότερα-
Α.: Ο χρόνος σου τέλειωσε…
Κ.: Είσαι έξω στην αυλή και από τη στιγμή που σε κοιτάω δεν μπορείς να κουνηθείς.
Α.: Αυτό είναι ένα ψέμα που είπα στον πάτερα σου πριν από χρόνια. Αλλά μη φοβάσαι, τώρα πια δεν μπορεί να σου πει αλλά ψέματα. Είναι νεκρός.
Κ.: Πώς;!
Α.: Με τον ίδιο τρόπο που θα πεθάνεις και εσύ. Η αλήθεια είναι ότι, τόση ώρα σε κρατούσα εδώ για να δώσω χρόνο στον απαγωγέα να μπει στο σπίτι σου.
Κ.: Και πού είναι;
Π.: Στέκεται πίσω σου…

Τέλος

 

Αθανασία Γάντσιου

Χριστίνα Μανώλη

 

Φωτογραφία: geralt/ pixabay