Απ’ όταν ήμουν μικρή ήθελα να αποκτήσω μία καμηλοπάρδαλη. Μου άρεσε πολύ σαν ζώο, είναι ψηλή και όμορφη. Την ήθελα πάρα πολύ! Έτσι λοιπόν άρχισα μια μέρα να παρακαλάω τους γονείς μου για να μου πάρουν την καμηλοπάρδαλη, αλλά αυτοί αρνούνταν. Τότε εγώ αποφάσισα να να μαζέψω δικά μου χρήματα για να την αγοράσω γιατί πίστευα πως το πρόβλημα για να την πάρω ήταν τα χρήματα.

Μία μέρα λοιπόν όταν είχα φτάσει πλέον 19 χρονών και είχα μαζέψει τα χρήματα, χωρίς να το πω σε κανέναν, πήγα στο ζωολογικό κήπο για να αγοράσω την καμηλοπάρδαλη. Εκείνοι, όταν έφτασα εκεί, μου είπαν πως δεν γίνεται να μου τη δώσουν. Στην συνέχεια πήγα σε κατάστημα που πουλούσε ζώα και την αγόρασα.

Η καμηλοπάρδαλη ήταν πολύ μικρή στα χρόνια, ήταν ακόμα πανέμορφη και πολύ γλυκιά. Φορούσε ένα κολάρο στο λαιμό της και είχε ένα μικρό φιογκάκι στα μαλλιά. Το πιο ιδιαίτερο, όμως, πάνω της ήταν ότι οι βούλες της δεν ήταν καφέ αλλά μαύρες και το χρώμα της πορτοκαλί!

Όταν φτάσαμε στο σπίτι μου, η καμηλοπάρδαλη ήταν πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη. Φαινόταν πως με αγαπούσε πολύ. Αρχίσαμε και παίζαμε και όλα ήταν υπέροχα. Μέχρι που μια μέρα ήρθαν οι γονείς μου στο σπίτι μου. Αυτοί δεν ήθελαν καθόλου την καμηλοπάρδαλη. Προσπάθησαν να τη διώξουν, αλλά εγώ δεν τους άφησα να το κάνουν αυτό. Μια μέρα όμως την πήραν και την πέταξαν από το μπαλκόνι της πολυκατοικίας! Μόλις το είδα αυτό, άρχισα να τρέχω για να την προστατεύσω.Πάλι καλά που δεν είχε πάθει τίποτα σοβαρό, είχε σπάσει μόνο το ένα της πόδι. Εγώ την πήγα κατευθείαν στον κτηνίατρο. Ευτυχώς ήταν όλα καλά. Της έφτιαξε το πόδι και γυρίσαμε πίσω. Θυμωμένη με τους γονείς μου τους έδιωξα από το σπίτι μου, αν και τώρα τους έχω συγχωρέσει λίγο.

Αγαπάω πάρα πολύ την καμηλοπάρδαλη μου και δεν θα την άλλαζα με κανέναν και με τίποτα!

 

Ναούμα Μέτσιου

Φωτογραφία: Clker-Free-Vector-Images/ pixabay