Τα αντιβιοτικά είναι τα χημικοθεραπευτικά φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ή πρόληψη βακτηριών λοιμώξεων.Μπορεί είτε να σκοτώνουν είτε να αναστέλλουν την ανάπτυξη των βακτηρίων.
Αν και οι ισχυρές αντιβιοτικές ενώσεις για τη θεραπεία των ανθρώπινων ασθενειών που προκαλούνται από τα βακτηρίδια, όπως η φυματίωση και η λέπρα δεν ήταν απομονωμένες και προσδιορισμένες μέχρι τον εικοστό αιώνα, η πρώτη γνωστή χρήση αντιβιοτικών ήταν από τους αρχαίους Κινέζους πριν από πάνω 2.500 έτη. Πολλοί άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί, συμπεριλαμβανομένων των αρχαίων Αιγυπτίων και των αρχαίων Ελλήνων, χρησιμοποιούσαν ήδη μύκητες και φυτά για να θεραπεύσουν μολύνσεις, εξαιτίας της παραγωγής των αντιβιοτικών ουσιών από αυτούς τους οργανισμούς. Εκείνη τη στιγμή όμως, οι ενώσεις που αναπτύσσουν την αντιβιοτική δράση ήταν άγνωστες. Οι αντιβιοτικές ιδιότητες του Penicillium sp. περιγράφηκε αρχικά στη Γαλλία το 1897. Εντούτοις, η εργασία αυτή δεν επηρέασε την επιστημονική κοινότητα μέχρι την ανακάλυψη από τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ της πενικιλίνης. Η σύγχρονη έρευνα για την αντιβιοτική θεραπεία άρχισε στη Γερμανία με την ανάπτυξη του στενού-φάσματος αντιβιοτικού «Σαλβαρσάνη» από τον Πάουλ Έρλιχ το 1909, επιτρέποντας για πρώτη φορά μια αποδοτική θεραπεία της διαδεδομένης σύφιλης. Το φάρμακο, που ήταν επίσης αποτελεσματικό και ενάντια σε άλλες μολύνσεις, δεν είναι πλέον σε εφαρμογή στη σύγχρονη ιατρική. Τα αντιβιοτικά αναπτύχθηκαν περαιτέρω στη Μεγάλη Βρετανία μετά από την ανακάλυψη της πενικιλίνης το 1928 από τον Φλέμινγκ. Περισσότερο από δέκα έτη αργότερα, ο Ernst Chain και ο Howard Florey έδειξαν ενδιαφέρον στην εργασία του και βρήκαν την καθαρισμένη μορφή της πενικιλίνης. Οι τρεις τους μοιράστηκαν το βραβείο Νόμπελ του 1945 στην ιατρική. Ο όρος «αντιβιοτικό» χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να αναφερθεί μόνο στις ουσίες που εξήχθησαν από έναν μύκητα ή άλλο μικροοργανισμό, αλλά σήμερα περιλαμβάνει επίσης τα πολλά συνθετικά και ημισυνθετικά φάρμακα που έχουν αντιβακτηριδιακά αποτελέσματα.
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες των αντιβιοτικών αφορούν το πεπτικό σύστημα και περιλαμβάνουν αδιαθεσία, φούσκωμα, δυσπεψία, κοιλιακό άλγος και απώλεια της όρεξης. Αυτές οι παρενέργειες είναι συνήθως ήπιες και θα πρέπει να περάσουν από τη στιγμή που ολοκληρωθεί η διάρκεια της θεραπείας.
Ποιες είναι οι παρενέργειες;
- Ο ερεθισμός του οισοφάγου. Κάποια άτομα έχουν δυσκολία στην κατάποση φαρμάκων σε μορφή ταμπλέτας ή κάψουλας.
- Παλινδρόμηση οισοφάγου. Ο μυς επιτρέπει τη διέλευση της τροφής μέσα στο στομάχι μετά την κατάποση.
- Ο ερεθισμός του στομάχου. Ένας από τους πιο κοινούς τραυματισμούς είναι ο ερεθισμός του βλεννογόνου του στομάχου που προκαλείται από μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα.
- Καθυστέρηση στην κένωση του στομάχου. Μερικά αντιβιοτικά προκαλούν επιβάρυνση της νευρικής και μυϊκής δραστηριότητας στο στομάχι. Η επιβράδυνση προκαλεί άδειασμα του περιεχόμενου του στομάχου με βραδύτερο ρυθμό από το κανονικό.
Τι μπορεί λοιπόν να προκαλέσει η αχρείαστη ή λανθασμένη χορήγηση αντιβιοτικών;
- Κάθε φορά που τα παιδιά λαμβάνουν αντιβιοτικά διατρέχουν τον κίνδυνο να εμφανίσουν παρενέργειες, όπως στομαχικές διαταραχές, διάρροια ή ακόμα και μια πιθανή αλλεργική αντίδραση.
- Ταυτόχρονα σκοτώνουν την φυσιολογικά χλωρίδα (μικρόβια δηλαδή που ζουν στον οργανισμό μας και βρίσκονται σε αρμονία με αυτόν).
- Αυξάνουν την ανθεκτικότητα και έτσι την επόμενη φορά που το παιδί σας θα χρειαστεί πραγματικά ένα αντιβιοτικό τότε πιθανό να υποχρεωθεί ο γιατρός σας να του χορηγήσει κάποιο πολύ πιο «δυνατό» αντιβιοτικό.
- Το σημαντικότερο όμως είναι η δημιουργία ανθεκτικών στελεχών. Η άσκοπη ή λανθασμένη χορήγηση αντιβιοτικών δημιουργεί μικρόβια που δεν σκοτώνονται με τα υπάρχοντα αντιβιοτικά. Τα μικρόβια αυτά διασπείρονται στην κοινότητα, από άνθρωπο σε άνθρωπο και προκαλούν μολύνσεις που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στο θάνατο αν δεν γίνει κατορθωτή η καταπολέμηση του βακτηρίου με τα αντιβιοτικά που έχουμε στη διάθεση μας. Αυτό αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα δημόσιας υγείας και τα κράτη έχουν σημάνει συναγερμό για να αντιμετωπίσουν αυτό το μεγάλο πρόβλημα για την κοινωνία μας. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού σημαντική είναι η συνεισφορά των απλών ανθρώπων με την καλύτερη ενημέρωση τους για ορθότερη χρήση των αντιβιοτικών.
Καρακόλη Ζωή – Καρακόλη Νικολέτα
ΠΗΓΗ: http://www.paidiatros.com/prolipsi/oikogeneia/antiviotika-xrisi-kataxrisi
