Ο πρώτος σχολικός εκκλησιασμός του Γυμνασίου μας πραγματοποιήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ευόσμου, εν μέσω των μεγάλων θρησκευτικών εορτών της Αγίας Αικατερίνης (25 Νοεμβρίου), του Αγίου Στυλιανού (26 Νοεμβρίου), του Αγίου Ανδρέα (30 Νοεμβρίου), του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη (2 Δεκεμβρίου), της Αγίας Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου), του Αγίου Σάββα (5 Δεκεμβρίου) και του Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου).
Στον ναό μάς υποδέχτηκε ο πατήρ Γεώργιος Μίλκας, προϊστάμενος των Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου και Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ευόσμου και θεολόγος στο σχολείο μας. Στη θεία λειτουργία -μεταξύ άλλων- αναγνώστηκε η Επιστολή Προς Κορινθίους Α΄ του Αποστόλου Παύλου, ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής που αποτελεί ταυτόχρονα Ύμνο της Αγάπης. Χαρακτηριστικό απόσπασμα της επιστολής που επιβεβαιώνει την παραπάνω άποψη είναι αυτό που παραθέτουμε σε μετάφραση : «Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.»
Προς το τέλος της θείας λειτουργίας τον λόγο πήρε ο εφημέριος του ναού, π. Παναγιώτης Κωστούλας, που μας μίλησε για τη σχέση που έχουμε με τους Αγίους της Εκκλησίας μας, με αφορμή την κοίμηση του Γέροντα Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη στις 2 Δεκεμβρίου 1991. Στον ιδιαίτερα άμεσο στις καρδιές μας λόγο του ο π. Παναγιώτης αναφέρθηκε στο ημερολόγιο ενός κοριτσιού, της Μάρως, που γνώρισε προσωπικά τον Γέροντα Πορφύριο, καθώς η οικογένειά της συνδεόταν στενά με αυτόν. Η Μάρω στην αρχή δυσφορούσε και δυσανασχετούσε, όταν η οικογένειά της αποφάσιζε να επισκεφτεί τον Γέροντα και η ίδια έπρεπε να αποχωριστεί το αγαπημένο της τζιν και να φορέσει τη συντηρητική «εκκλησιαστική» φούστα, αλλά κατά έναν περίεργο λόγο αυτός ασκούσε μια ανεξήγητη γοητεία πάνω της, ώστε να θέλει και να μη θέλει να έχει επαφές μαζί του. Κάποιες φορές στη διάρκεια της γνωριμίας αυτής η Μάρω άρχισε να καταλαβαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός διέθετε δυνάμεις ανώτερες από εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων· εκείνος πάλι παρακολουθούσε διακριτικά τη μικρή Μάρω και φρόντιζε να τη βοηθά, όταν αυτό ήταν απαραίτητο. Κάποτε μάλιστα, όταν ήταν φοιτήτρια, πελαγωμένη που δε διάβασε τη σωστή ύλη για τις εξετάσεις της, εκείνος προέβλεψε και τα τέσσερα θέματα που έπεσαν σε αυτές και της τα έδειξε στο βιβλίο της. Εκείνη όμως διάβασε μόνο τα δύο και πήρε 5, βαθμό που γενικώς της άξιζε, όπως η ίδια πίστευε… Ο π. Παναγιώτης, μετά την ανάγνωση των αποσπασμάτων του ημερολογίου της Μάρως, μας προέτρεψε όλους, μικρούς και μεγάλους, να αναρωτηθούμε για το πόσο ακούμε στη ζωή μας τους δικούς μας Αγίους…
Ας γράψουμε όμως και λίγα λόγια για τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη.
Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι.
Αρκετές φορές ξεκίνησε για το Άγιο Όρος, αλλά για διάφορους λόγους γύριζε πίσω. Τελικά, μεταξύ δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών, ξεκίνησε με σταθερή απόφαση να φθάσει εκεί. Δε γνωρίζουμε πότε ακριβώς, αλλά φαίνεται ότι σύντομα μετά την παραμονή του στο Άγιο Όρος, εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Νικήτας. Ο μοναχός Νικήτας ποτέ δε σκέφτηκε να αφήσει το Άγιο Όρος και να γυρίσει στον κόσμο. Όμως τα προβλήματα υγείας τον κράτησαν μακριά από το «Περιβόλι της Παναγίας». Έτσι, τον βρίσκουμε να μονάζει στα δεκαεννέα του χρόνια στη Μονή Λευκών του Αγίου Χαραλάμπους, κοντά στη γενέτειρά του. Στη συνέχεια, του ανέθεσαν έργο πνευματικού. Το 1938 του απονεμήθηκε από το Μητροπολίτη Καρυστίας, το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη. Από τις 12 Οκτωβρίου 1940 του ανατέθηκαν καθήκοντα προσωρινού εφημέριου στο παρεκκλήσι του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, ύστερα από επιθυμία του ίδιου να διακονήσει τον πάσχοντα άνθρωπο. Από το 1955 είχε μισθώσει από την ιερά Μονή Πεντέλης το ευρισκόμενο στην Παλαιά Πεντέλη μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή του, την οποία καλλιεργούσε συστηματικά και φιλόπονα, θέλοντας να συστήσει εκεί το ησυχαστήριο, που τελικά οικοδόμησε στο χωριό Μήλεσι του Ωρωπού Αττικής (Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος).
Ο Γέροντας Πορφύριος τον Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Στην αγιοκατάταξη του Γέροντα Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίασή της 27ης Νοεμβρίου 2013 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Ζαφειράκη Αφροδίτη, Κούρτογλου Κωνσταντίνα, Ανδρέου Ηλιάνα, μαθήτριες της Γ΄και Β΄τάξης
