«Εγώ για το καλό σου το λέω»
«Όταν γίνεις γονιός, θα καταλάβεις»
Από τις πιο χαρακτηριστικές φράσεις που ακούμε εμείς οι έφηβοι από τους γονείς μας και γινόμαστε …θηρία μαζί τους!
Ναι, όντως θέλουν το καλό μας και ό,τι κάνουν το κάνουν από αγάπη. Αλλά αναρωτήθηκαν ποτέ τι θέλουμε εμείς; Όλη αυτή η υπερπροστατευτικότητα έρχεται σε σύγκρουση με την ανάγκη μας για ελευθερία και ανεξαρτησία, με την επιθυμία μας να παίρνουμε μόνοι μας αποφάσεις για τα θέματα που μας αφορούν άμεσα.
Δεν μπορούμε να ακούμε συνέχεια ότι πρέπει να διαβάζουμε περισσότερο, γιατί έχουμε δυνατότητες και τις αφήνουμε ανεκμετάλλευτες.
Δε θέλουμε να μας λένε με ποιους να κάνουμε παρέα και τι ώρα να γυρίσουμε σπίτι, όταν βγαίνουμε (όταν μας αφήνουν να βγαίνουμε!)
Δε θέλουμε να μας λένε να σταματήσουμε να παίζουμε play station ή να …ξεκολλήσουμε από τον υπολογιστή και το κινητό.
Δε θέλουμε να τους ακούμε διαρκώς να γκρινιάζουν και να μην είναι ευχαριστημένοι με όσα κάνουμε.
Άραγε, να είχαν κι αυτοί παράπονα από τους δικούς τους γονείς στην ηλικία μας; Και γιατί τώρα τα έχουν όλα αυτά ξεχάσει;
Ένα είναι το σίγουρο: αυτή η διαρκής σύγκρουση δεν οδηγεί πουθενά. Μάλλον πρέπει γονείς και παιδιά να συναντηθούμε κάπου στη μέση…
Μπρουσιάκης Αλέξανδρος και Λαδάς Αθανάσιος, μαθητές της Γ΄ Τάξης
