Η ανθρώπινη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον

   Στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος που συμμετείχαμε με τίτλο «Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ – Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑ» καταφέραμε να έρθουμε πιο κοντά με το περιβάλλον, το οποίο κινδυνεύει από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Αυτό έγινε μέσα από τις τρεις εκδρομές που πραγματοποιήσαμε, στην λίμνη Πλαστήρα, στο Μοναστήρι της Παναγίας της Ξενιάς και σ΄ένα από τα μονοπάτια του Κισσάβου. Στην πρώτη οι καιρικές δυσκολίες και το χιόνι που συναντήσαμε δε στάθηκαν εμπόδιο για την περιήγηση μας στην όμορφη και κατάλευκη περιοχή γύρω από τη λίμνη. Στη δεύτερη απολαύσαμε το καταπράσινο αυτήν τη φορά τοπίο από τα δύο Μοναστήρια (παλιό και καινούριο) και στην τρίτη  περιδιαβήκαμε μέσα σ” ένα δάσος κατάφυτο από πλατάνια, καστανιές και φτέρες, μια καταληκτικής ομορφιάς χαράδρα με τρεχούμενα νερά και οργιώδη βλάστηση. Όμως το βαθύτερο νόημα αυτών των αποδράσεων μας δεν ήταν μόνο η αναψυχή και η διασκέδαση αλλά το να αντιληφθούμε την αξία της φύσης και το ακριβό τίμημα της απώλειάς της. Και πράγματι, αυτές οι εξορμήσεις μας, το κατάφεραν..!!

 Η Φύση μας περίμενε…Φιλόξενη άνοιξε τις αγκαλιές της. Υπέροχες περιοχές, για περιβαλλοντικές περιπλανήσεις η κάθε γωνιά.. Κάμποι, βουνά, θάλασσες, είναι χώροι υποδοχής. Κάτι ξεχωριστό σε κάθε μας επίσκεψη. Κοντά στις θάλασσες, απέραντες αμμουδιές ή ιδιόμορφα ακρογιάλια μα και απόκρημνες ακτές. Ξέφωτες βουνοπλαγιές με τις ιδιομορφίες της η κάθε μία περιτριγυρισμένες με πλούσια βλάστηση. Ποικιλία μικροκλιμάτων και κάθε λογής πανίδας. Φανταστικό θέαμα τα φαράγγια, οι καταρράκτες οι ξεριάδες. Τόποι για μικρούς ή μεγάλους.

Είναι καθήκον των μεγάλων – γονιών, εκπαιδευτικών, κληρικών – να οδηγούν εμάς τους μικρότερους σε τόπους αναψυχής-διδαχής. Όλοι μας πρέπει να αποκτούμε πρωτόγνωρες εμπειρίες από τη φύση. Να εμπλουτιζόμαστε με “αισθητικές εμπειρίες”. Να μιμούμαστε το Ωραίο. Να συνειδητοποιούμε τη γαλήνη. Να κινούμαστε σε χώρους υγιεινούς και ψυχαγωγικούς. Να νιώθουμε άνετα, ελεύθερα, χαρούμενα, με βαθιά μέσα μας την υποχρέωση να το υποστηρίζουμε. Για διαφύλαξη, για διάσωση, για διατήρηση.
 Και όλα αυτά που μάθαμε μέσα από το περιβαλλοντικό πρόγραμμα που συμμετείχαμε θα μας μείνουν έντονα τυπωμένα μέσα μας και θα τα αξιοποιήσουμε για να διατηρήσουμε τη ζωή στον πλανήτη μας, εφόσον εμείς είμαστε το μέλλον του. Σιγά σιγά να αναγνωρίζουμε το περιβάλλον όχι μόνο σαν πηγή αγαθών (εξασφάλιση τροφών, ενδυμασιών, υλών για κάθε μορφή εκπολιτισμού του) αλλά σαν το νόημα και το κέντρο της ανθρώπινης υπόστασής μας!
Παπαδοπούλου Βασιλική – Παναγώτου Λευκή-Ιωάννα

Σχολιάστε

Top