Στήλη: ...και οι μαθητές γράφουν

Anonymous: Προστάτες ή τρομοκράτες;

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Υπολογιστές 0 σχόλια

Όλοι έχουμε ακούσει για τους anonymous, τους περίφημους ακτιβιστές ή χάκερς, που διεισδύουν μέσα σε παγκόσμια ηλεκτρονικά συστήματα και υποκλέπτουν σημαντικά αρχεία. Πρόσφατα μάλιστα, 3 μαθητές Λυκείου συνελήφθησαν  και στη χώρα μας, με την κατηγορία ότι κρύβονταν πίσω από την επίθεση της ομάδας Greek Hacking Scene (G.H .S.) - που σε μήνυμά τους δήλωναν ότι εκπροσωπούσαν την οργάνωση Anonymous - στην ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης. Αλλά πόσοι από εμάς ξέρουν τι πραγματικά είναι και ποιος είναι ο σκοπός τους; 

Η Αρχή

 Σαν ιδέα οι anonymous ξεκίνησαν το 2003, από την ιστοσελίδα 4chan στην Αμερική. Σε αυτό το site μπορούσε κανείς να αναρτήσει ό,τι ήθελε χωρίς να είναι καταχωρημένος σε αυτή. Έτσι κάθε post σε αυτή ήταν ανώνυμο. Με βάση αυτήν την ιδέα δημιουργήθηκε και η κοινότητα των anonymous.

Το 2007 η ομάδα αυτή άρχισε να πολιτικοποιείται, όταν μία μικρή μερίδα τους δημιούργησε ένα βίντεο για να επιτεθούν στην εκκλησία της Σαϊεντολογίας για πράξεις που πίστευαν ότι ήταν άδικες.
Η Ιστορία πίσω από τη μάσκα των Anonymous
Όλα ξεκίνησαν από τον Guy Fawkes (1570-1606), Άγγλο στρατιώτη και μέλος μίας ομάδας Καθολικών συνωμοτών, οι οποίοι οργάνωσαν τη «Συνωμοσία της Πυρίτιδας” ενάντια στον τυρρανικό  Βασιλιά Ιακώβο Α’ της Αγγλίας, με την ανατίναξη του Παλατιού του Westminster, που στέγαζε το Βρετανικό Κοινοβούλιο. Οι συνωμότες συγκέντρωσαν σ” ένα κελάρι κάτω από το κτίριο του Κοινοβουλίου 36 βαρέλια πυρίτιδας, τα οποία θα ανατίναζαν στις 5 Νοεμβρίου 1605, ημέρα κατά την οποία ο βασιλιάς θα απευθυνόταν στη συνέλευση της Βουλής των Λόρδων Και της Βουλής των Κοινοτήτων.
Η συνωμοσία ξεσκεπάστηκε πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου. Ο Guy Fawkes συνελήφθη και μετά από βασανιστήρια, αποκάλυψε τα ονόματα των υπολοίπων συνωμοτών, που καταδικάστηκαν, εκτελέστηκαν δια απαγχονισμού και διαμελισμού.
Από το όνομα του Guy Fawkes προέκυψε η λέξη “guy”. Στην επέτειο της 5ης Νοεμβρίου το έθιμο απαιτούσε το κάψιμο στην πυρά ενός ομοιώματος του Fawkes, γνωστό ως “guy”, με αποτέλεσμα η λέξη να χρησιμοποιείται σαν όρος για “κάποιο πρόσωπο με αλλόκοτη και εκκεντρική εμφάνιση”.

Oι συνωμοσίες αυτές αποτέλεσαν επίσης έμπνευση για το έργο Macbeth του William Shakespeare.

Σ” αυτή την ιστορία βασίστηκε επίσης το γνωστό κόμικ «V for Vendetta», κεντρικός ήρωας του οποίου είναι ο V, που φοράει μια μάσκα του Guy Fawkes. Αποτελεί πρότυπό του και σχεδιάζει να ανατινάξει το κτίριο του Κοινοβουλίου στις 5 Νοεμβρίου ενός μελλοντικού Λονδίνου, επιχειρώντας να θέσει τα θεμέλια για την ανατροπή του ολοκληρωτικού καθεστώτος φασισμού και τυραννίας που έχει επιβληθεί σε όλη τη χώρα. Διασκευή αυτού του κόμικ είναι και η ομώνυμη ταινία του 2006.
Μέθοδοι
Οι anonymous χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο τρεις μεθόδους χακαρίσματος ανάλογα με τον στόχο και με το πόσα άτομα έχουν μαζευτεί. Μία απ” αυτές είναι και η DdoS, στην οποία συγκεντρώνονται πολλά άτομα και στέλνουν πολλά πακέτα δεδομένων στην ιστοσελίδα-στόχο. Έτσι μετά από αυτήν την επίθεση δεν μπορεί να μπει κανένας άλλος γιατί πολύ απλά ο server είναι πολύ απασχολημένος να απομακρύνει τα πακέτα που έχει δεχθεί. Θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε, τη μέθοδο αυτή, σύγχρονη ψηφιακή καθιστική διαμαρτυρία, αφού στην ουσία είναι σα να κάθονται χιλιάδες άνθρωποι μπροστά από την πόρτα μιας δημόσιας υπηρεσίας και να μην αφήνουν κανένα να μπει μέσα.

 

Τρόποι Επικοινωνίας Κατά Τη Διάρκεια Επιθέσεων
Καλά όλα αυτά, αλλά πως όμως συντονίζονται τόσες χιλιάδες άνθρωποι κατά τη διάρκεια των επιθέσεων; Την λύση την έδωσε το πρόγραμμα Internet Relay Chat. Είναι μια αρκετά παλιά και απλή πλατφόρμα επικοινωνίας χωρίς περιττά χαρακτηριστικά. Γι” αυτό το λόγο είναι και ασφαλής.

 

Ρόλος
 Σε αυτόν τον τομέα οι περισσότεροι διαφωνούν. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι απλώς μία ομάδα τρομοκρατών ενώ οι υπόλοιποι τους κατατάσουν στην κατηγορία των λαϊκών ηρώων. Κατά την γνώμη μου χωρίζονται σε δύο ομάδες, όπως και όλοι οι άνθρωποι, στους υποκριτές, και στους αγνούς υπερασπιστές του δίκαιου και της ελευθερίας του λόγου. Πολύπλευροι, πολυτάλαντοι, διαφορετικοί, όμοιοι, επιθετικοί, χαοτικοί, ρομαντικοί, ποιητές, ζωγράφοι, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, μοναχικοί… είναι πολύ δύσκολο να προσπαθήσεις να τους χαρακτηρίσεις, αφού δεν είναι «ένας» αλλά «πολλοί». Οι ανώνυμοι, δεν είναι ποτέ η ίδια ομάδα πάντα, αλλά «αλλάζει», «εμπλουτίζεται» και «μετουσιώνεται».
Το σλόγκαν τους, το οποίο αποκλείεται να μην έχετε ακούσει σε κάποιο από τα εκατοντάδες video που έχουν κυκλοφορήσει στο Internet και ειδικά στο YouTube και το οποίο χαρακτηρίζει τόσο τους ίδιους όσο και τις πράξεις τους είναι το: «We are Anonymous. We are legion. We do not forgive. We do not forget. Expect us«.
 Ποτηριάδης Νίκος

 

 

Βράδυ σε μια διαφορετική εποχή

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Θέατρο-Κινηματογράφος 0 σχόλια

Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας πολλές φορές αφουγκραζόμαστε το παρόν, τη ζωή μας και αισθανόμαστε μία βαθύτατη επιθυμία να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να ζήσουμε για λίγο στο παρελθόν. Ευχόμαστε δηλαδή να μπορούσαμε με ένα μυστηριώδη και παράλογο τρόπο, με μία φανταστική χρονομηχανή να περπατήσουμε σε σοκάκια του Παρισιού το 19ο αιώνα, να γνωρίσουμε σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, να συζητήσουμε μαζί τους και γενικά να γνωρίσουμε εκείνες τις καταστάσεις και τους ανθρώπους για τα οποία μάθαμε μόνο μέσω βιβλίων και ταινιών, αναφερόμενα στην λαμπρή και ενδιαφέρουσα ιστορία της τέχνης που πηγάζει και ξεκίνησε από τα αρχαία κιόλας χρόνια.

 Αυτήν ακριβώς την ταινία δημιούργησε και αυτό ακριβώς  το συναίσθημα  ο βραβευμένος σκηνοθέτης Γούντι Άλλεν προσπάθησε να μας περάσει και μπορώ με ευκολία να δηλώσω ότι κατάφερε να μας κάνει να φανταστούμε εποχές διαφορετικές ανθρώπους – καλλιτέχνες με μοναδικά ταλέντα ,καταστάσεις με πλούσια πολιτισμική ομορφιά ,πόλη μαγείας με προσωπικότητες – αστέρια που λάμπουν ξεχωριστά ο καθένας στο νυχτερινό ουρανό της τέχνης.
 Για μένα αυτή η ταινία αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου ,αφού είναι έργο απαράμιλλης λάμψης που διεισδύει στις ψυχές μας και ανάβει τη σπίθα του πόθου και του δικαιώματος να ονειρευόμαστε να ονειρευόμαστε το καλύτερο ,διότι άνθρωπος χωρίς όραμα είναι πλοίο χωρίς καπετάνιο ,διότι τα όνειρα πλάθουν τους ανθρώπους ,διότι τα όνειρα στηρίζουν τις προσπάθειές μας ,διότι τα όνειρα δημιουργούν το μέλλον και διότι τα όνειρα κάποτε γίνονται πραγματικότητα.

Γενικά η ταινία αυτή στο πλαίσιο της ψυχαγωγίας και της διδασκαλίας ,μαζί με την προσπάθεια των συντελεστών κατά τη γνώμη μου βραβεύεται με άριστα. Μέσα από τις όμορφες εικόνες του Παρισιού , τις ιδιαίτερες προσωπικότητες του καλλιτενικού χώρου και τον κομψό τρόπο με τον οποίο ο ήρωας διέρχεται από τη σημερινή εποχή στο 19ο αιώνα εκθειάζει την παραπάνω επιθυμία του ανθρώπου και τονίζει τα διάφορα κινήματα τα οποία χαρακτηριστικά επηρέασαν την κλίση της τέχνης ,όπως είναι ο ιμπρεσιονισμός (από το ομώνυμο έργο του Μονέ Impressionism) , ο σουρεαλισμός (πέρα από την πραγματικότητα) και διάφοροι καλλιτέχνες και έξοχοι άντρες και γυναίκες που με τις πρωτότυπες ιδέες και απόψεις κίνησαν τα νήματα και ανέπτυξαν την καλλιτεχνία της εποχής ,ώστε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τα αποτελέσματα της ζωής τους. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν ακούνε στα ονόματα Πικάσο, Μονέ και αντηχούν στα πέρατα της γης για τη στάση και το έργο τους.

    
 Συγκεκριμένα, η ταινία στην οποία εμείς αναφερόμαστε και έχουμε ήδη απολαύσει την πρωτότυπη προσέγγιση της για θέματα που αφορούν την καλλιέργεια της ψυχής κινείται γύρω από έναν αρραβωνιασμένο άντρα ,ο οποίος είναι διακεκριμένος σεναριογράφος του Χόλιγουντ ( HOLLYWOOD) και ο οποίος έχει τη βαθύτατη επιθυμία να γυρίσει στο 19ο αιώνα και να εγκαταλείψει τη σημερινή εποχή. Κατά ένα παράδοξο λοιπόν τρόπο όταν ηχεί 12 η ώρα στο Παρίσι τότε ικανοποιείται η κατά τα άλλα απίθανη αυτη επιθυμία του και τελικά γίνεται έμπειρογνώμονας  στην τέχνη, με εμπειρία μεγαλύτερη από κάθε άλλον στον τομέα αυτό.
        Κλείνοντας ευχαριστώ τους ανθρώπους αυτούς που έκαναν πραγματικότητα το όραμα της ταινίας αυτής και τους διαβεβαιώ ότι καταφεραν να μας ψυχαγωγήσουν και να μας μιλήσουν με έναν πρωτοποριακό τρόπο για την τέχνη. Στο πρόσωπο αυτής της ταινίας και ιδιαίτερα του Γούντι Άλλεν βρίσκω έναν έμπειρο και αξιομνημόνευτο άνθρωπο ,ο οποίος με το έργο του με επηρέασε βαθύτατα. Είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν και άλλα μνημειώδη παρόμοια έργα << τέχνης >> ,αλλά μέχρι στιγμής για μένα η ταινία << ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (MIDNIGHT IN PARIS) >> αποτελεί τον κολοφό την κορωνίδα του κινηματογράφου της τέχνης ,του κινηματογράφου που μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στους ανθρώπους που διαμόρφωσαν τη σημερινή εποχή, όχι με τα λόγια ,αλλά με τις πράξεις τους.
                              

   Τζήκας Αλέξανδρος

 

 

Η ανθρώπινη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Η γη μας 0 σχόλια

   Στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος που συμμετείχαμε με τίτλο «Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ – Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑ» καταφέραμε να έρθουμε πιο κοντά με το περιβάλλον, το οποίο κινδυνεύει από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Αυτό έγινε μέσα από τις τρεις εκδρομές που πραγματοποιήσαμε, στην λίμνη Πλαστήρα, στο Μοναστήρι της Παναγίας της Ξενιάς και σ΄ένα από τα μονοπάτια του Κισσάβου. Στην πρώτη οι καιρικές δυσκολίες και το χιόνι που συναντήσαμε δε στάθηκαν εμπόδιο για την περιήγηση μας στην όμορφη και κατάλευκη περιοχή γύρω από τη λίμνη. Στη δεύτερη απολαύσαμε το καταπράσινο αυτήν τη φορά τοπίο από τα δύο Μοναστήρια (παλιό και καινούριο) και στην τρίτη  περιδιαβήκαμε μέσα σ” ένα δάσος κατάφυτο από πλατάνια, καστανιές και φτέρες, μια καταληκτικής ομορφιάς χαράδρα με τρεχούμενα νερά και οργιώδη βλάστηση. Όμως το βαθύτερο νόημα αυτών των αποδράσεων μας δεν ήταν μόνο η αναψυχή και η διασκέδαση αλλά το να αντιληφθούμε την αξία της φύσης και το ακριβό τίμημα της απώλειάς της. Και πράγματι, αυτές οι εξορμήσεις μας, το κατάφεραν..!!

 Η Φύση μας περίμενε…Φιλόξενη άνοιξε τις αγκαλιές της. Υπέροχες περιοχές, για περιβαλλοντικές περιπλανήσεις η κάθε γωνιά.. Κάμποι, βουνά, θάλασσες, είναι χώροι υποδοχής. Κάτι ξεχωριστό σε κάθε μας επίσκεψη. Κοντά στις θάλασσες, απέραντες αμμουδιές ή ιδιόμορφα ακρογιάλια μα και απόκρημνες ακτές. Ξέφωτες βουνοπλαγιές με τις ιδιομορφίες της η κάθε μία περιτριγυρισμένες με πλούσια βλάστηση. Ποικιλία μικροκλιμάτων και κάθε λογής πανίδας. Φανταστικό θέαμα τα φαράγγια, οι καταρράκτες οι ξεριάδες. Τόποι για μικρούς ή μεγάλους.

Είναι καθήκον των μεγάλων – γονιών, εκπαιδευτικών, κληρικών – να οδηγούν εμάς τους μικρότερους σε τόπους αναψυχής-διδαχής. Όλοι μας πρέπει να αποκτούμε πρωτόγνωρες εμπειρίες από τη φύση. Να εμπλουτιζόμαστε με “αισθητικές εμπειρίες”. Να μιμούμαστε το Ωραίο. Να συνειδητοποιούμε τη γαλήνη. Να κινούμαστε σε χώρους υγιεινούς και ψυχαγωγικούς. Να νιώθουμε άνετα, ελεύθερα, χαρούμενα, με βαθιά μέσα μας την υποχρέωση να το υποστηρίζουμε. Για διαφύλαξη, για διάσωση, για διατήρηση.
 Και όλα αυτά που μάθαμε μέσα από το περιβαλλοντικό πρόγραμμα που συμμετείχαμε θα μας μείνουν έντονα τυπωμένα μέσα μας και θα τα αξιοποιήσουμε για να διατηρήσουμε τη ζωή στον πλανήτη μας, εφόσον εμείς είμαστε το μέλλον του. Σιγά σιγά να αναγνωρίζουμε το περιβάλλον όχι μόνο σαν πηγή αγαθών (εξασφάλιση τροφών, ενδυμασιών, υλών για κάθε μορφή εκπολιτισμού του) αλλά σαν το νόημα και το κέντρο της ανθρώπινης υπόστασής μας!
Παπαδοπούλου Βασιλική – Παναγώτου Λευκή-Ιωάννα

Μικρές σκέψεις – ρατσισμός

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Σκέψεις 0 σχόλια

Ο ρατσισμός είναι η διάκριση σε βάρος ατόμων, κοινωνικών ομάδων, ή κατηγοριών ατόμων που προσδιορίζονται με βάση τα φυλετικά ή και τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους με συνέπεια την ανάπτυξη αισθήματος υπεροχής προς αυτούς. Επίσης, χωρίζεται σε πολλές μορφές και μερικές από αυτές είναι φυλετικός, θρησκευτικός, πολιτισμικός μέχρι και σχολικός. 
Ο ρατσισμός απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, αλλά, κυρίως στην εφηβική και τη μέση ηλικία όπου τα παιδιά  χτίζουν τις βάσεις τους για να συνεχίσουν μετά.

Η άποψή μου για το ρατσισμό είναι πως δεν πρέπει να περιθωριοποιούμε τους συνανθρώπους μας γιατί και αυτοί έχουν το δικαίωμα να μάθουν να ζουν σαν εμάς. Αν το κάνουμε αυτό, αν δηλαδή, τους περιθωριοποιήσουμε μια από τις βασικότερες συνέπειες θα είναι η αποξένωση του εαυτού μας και η μη επικοινωνία.

 Λαυρέντης Μιχαηλίδης

 

Έλληνες της Αναγέννησης

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Τέχνη 0 σχόλια

anagennisi

https://www.youtube.com/watch?v=FYRdhGP7OlU

 

Μεσάνυχτα στο Παρίσι

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Θέατρο-Κινηματογράφος 0 σχόλια

 Όταν είδα και παρακολούθησα για πρώτη φορά, την ταινία «Midnight in Paris» (Μεσάνυχτα στο Παρίσι) έμεινα άναυδος. Βλέποντας την συγκεκριμένη ταινία έμαθα και άντλησα αρκετές πληροφορίες για καλλιτέχνες που έχουν μείνει στην ιστορία, καθώς, με τα εξαιρετικά τους έργα, συνέβαλαν αρκετά στην ανάπτυξη του παγκόσμιου πολιτισμού. Ορισμένοι από αυτούς είναι ο Πάμπλο Πικάσο, ο Κλόντ Μονέ, ο Έντουαρτ  Φιτζέραλντ. Ήταν σπουδαίες και σημαντικές προσωπικότητες. Ο Πάμπλο Πικάσο ήταν ζωγράφος, όπως και ο Κλόντ Μονέ. Ο Έντουαρτ Φιτζέραλντ ήταν συγγραφέας. Ωστόσο, βλέποντας την συγκεκριμένη ταινία μου ήρθαν στο μυαλό τα τρία καλλιτεχνικά κινήματα, ο Εξπρεσιονισμός, ο Ιμπρεσιονισμός και ο Υπερρεαλισμός ή Σουρρεαλισμός.

Κατά τη γνώμη μου η ταινία ‘Midnight in Paris’ με βοήθησε αρκετά να διευρύνω τον πνευματικό μου ορίζοντα, γιατί μου πρόσφερε πολλές γνώσεις σχετικά με τον καλλιτεχνικό τομέα.
Ακόμα η ταινία αυτή έχει γυριστεί στο πιο όμορφο μέρος, στην πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης. Στο μαγευτικό Παρίσι , στη πρωτεύουσα της Γαλλίας. Εκεί που όλα είναι μαγευτικά και όταν το επισκέπτεσαι θεωρείς πως βρίσκεσαι στον «Παράδεισο». Αυτή η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν φοβερή.
 Τζικούλης Γ.

Γράμμα στον Linford Christie

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Άθληση 0 σχόλια

Αγαπητέ αθλητή των Ολυμπιακών αγώνων,

Linford Christie, 

    Αρχικά θα ήθελα να σου δώσω συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο για όλα αυτά που έχεις καταφέρει να κάνεις στο χώρο του αθλητισμού και των Ολυμπιακών αγώνων. Όπως μου ζήτησες, λοιπόν, στο παρακάτω κείμενο θα σου εξηγήσω τι σημαίνει για εμένα ο θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων.
    Η χώρα μου, η Ελλάδα, έχει να προβάλλει μια μεγάλη και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά με βαθιές ιστορικές, πολιτιστικές και αθλητικές ρίζες. Όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι χορηγός του ολυμπιακού πνεύματος στο οποίο αν και στην αρχή συμμετείχαν μόνο Έλληνες, στη συνέχεια ο θεσμός αυτός εξαπλώθηκε σε όλες τις χώρες του κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση, λοιπόν των Ολυμπιακών αγώνων παρακίνησε τους ανθρώπους να καταβάλουν προσπάθεια έτσι ώστε να τελειοποιήσουν τις ικανότητες τους πετυχαίνοντας έτσι, μεγάλες επιδώσεις και ψυχοσωματική υγεία.
    Η προσφορά και η αξία των Ολυμπιακών αγώνων προς τον άνθρωπο είναι μεγάλη. Πιο αναλυτικά, η προσφορά του αθλητισμού στην αρμονική ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας είχε γίνει αντιληπτή από τους αρχαίους Έλληνες, γι’ αυτό και ο αθλητισμός απέκτησε, από τα αρχαία χρόνια, κοινωνικό χαρακτήρα με τη μορφή πανελλήνιων αγώνων που συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον των πόλεων – κρατών. Το πνεύμα αυτό της συναδέλφωσης, της κοινής προσπάθειας, της άμιλλας εκφράζεται με την Ολυμπιακή Ιδέα, κατάλοιπα από τους Ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Ειδικότερα,  η αξία του αθλητισμού, ανυπέρβλητη όσον αφορά τη σωματική υγεία, καθώς και τη μεγιστοποίηση της σωματικής ευεξίας. Παράλληλα όμως, καλλιεργείται και η πνευματική υγεία. Στα πλαίσια της σωματικής άσκησης σφυρηλατείται ο αθλητής με επιμονή, αγωνιστικότητα, αυτοκυριαρχία. Συμβάλλει δηλαδή η άσκηση στη διαμόρφωση μιας υγειούς προσωπικότητας, αυτοκαθοριζόμενης και αυτοπροσδιοριζόμενης. Συντελεί στην ανάπτυξη ψυχικών ικανοτήτων, αγωνιστικής διάθεσης, γιατί ωθεί τον άνθρωπο να θέτει ολοένα και υψηλότερους στόχους, στα πλαίσια της άμιλλας και να παλεύει με υπομονή και επιμονή χωρίς να εγκαταλείπει την προσπάθεια. Σίγουρα ο αθλητισμός ως ιδεώδες κοινωνικοποιεί και συνδέει με δεσμούς φιλίας τους συναγωνιζόμενους, εθίζει στην αναγνώριση της αξίας των αντιπάλων και στην ανάπτυξη σεβασμού. Εξάλλου οι μεγάλοι αθλητές λειτουργώντας ως πρότυπα μπορούν να επηρεάζουν τους νέους  σε κρίσιμα κοινωνικά θέματα, όπως η βία και τα ναρκωτικά. Επιπλέον, οι ευεργετικές επιδράσεις του αθλητισμού επεκτείνονται και στην καλλιέργεια ομαδικού πνεύματος, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία, τις πολύτιμες κοινωνικές αρετές, οι οποίες είναι απαραίτητες για την προαγωγή της κοινωνικής ζωής. Εξάλλου ο αθλητισμός στοχεύει στον παραμερισμό των διαφορών και στην καλλιέργεια κοινής συνείδησης, στόχους που σήμερα βέβαια ελάχιστα εκπληρώνει με την εσωτερική κρίση που διέρχεται. Είναι ένα μήνυμα ειρήνης και σύμπνοιας, αφού και στην αρχαιότητα κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες σταματούσαν οι εχθροπραξίες. Kαι σήμερα φέρνουν τους λαούς σε επαφή και σε αρμονική συμβίωση και βοηθούν στην ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων. Τέλος, οι Ολυμπιακοί αγώνες συνεισφέρουν στην οικονομική οργάνωση των λαών. Μία νέα αγορά έχει αναπτυχθεί με τις διαφημίσεις και τα καταναλωτικά προϊόντα. Οι αθλητικές συναντήσεις οδηγούν στην αύξηση της τουριστικής κίνησης και στην τόνωση της τοπικής οικονομίας.
    Ωστόσο, αν και η αρχική μου επιθυμία ήταν να μείνω μόνο στα θετικά των Ολυμπιακών αγώνων, ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας της εποχής μας, με αναγκάζει, κατά κάποιο τρόπο, να αναφερθώ στην κρίση του Ολυμπιακού ιδεώδους. Ο σύγχρονος αθλητισμός αμαυρώνεται από αρνητικά στοιχεία που απέχουν πολύ από τα ιδεώδη και τις αξίες του. Είναι πανθομολογούμενο ότι η διάβρωση του αθλητικού ιδεώδους είναι σήμερα δεδομένη. Αν και ο αθλητισμός είναι εξαιρετικά δημοφιλής ωστόσο απέχει από το Ολυμπιακό ιδεώδες. Ο πρωταθλητισμός είναι μια πρώτη ένδειξη της διάβρωσης του αθλητισμού. Στόχος σήμερα είναι η νίκη με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Τα αναβολικά, οι δωροδοκίες, οι προκαθορισμένοι αγώνες αποτελούν στοιχεία που παραπέμπουν στη νοοτροπία του πρωταθλητισμού. Η εμπορευματοποίηση του και η επικράτηση των οικονομικών συμφερόντων οδηγεί σε στείρο ανταγωνισμό, στην επιδίωξη του θεάματος και όχι στη διάθεση συμμετοχής και συναγωνισμού. Η έντονη άλλωστε εξάρτηση των παικτών από διάφορους αθλητικούς παράγοντες είναι εμφανής, καταλύοντας την πίστη στην αξία του αγώνα και οδηγώντας στην επαγγελματοποίηση του αθλητή. Εξίσου όμως ενδεικτική των δεδομένων που επικρατούν σήμερα στον χώρο των Ολυμπιακών αγώνων είναι και η στάση των φιλάθλων. Οι τελευταίοι έχοντας νοοτροπία αρένας φανατίζονται, ασκούν βία στους αντιπάλους και επιζητούν εντυπωσιακά θεάματα. Ο «χουλιγκανισμός» μετέτρεψε το θεατή σε φανατικό οπαδό, οδήγησε σε εξάρτηση του φανατισμού και σε θλιβερή διαστρέβλωση του ιδεώδους, που διδάσκει την άμιλλα, τη συνεργασία, την αναγνώριση του ανταγωνιστή. Ακόμη, οι πολιτικές σκοπιμότητες έχουν εισβάλλει και στον χώρο των Ολυμπιακών αγώνων. Ανελεύθερα καθεστώτα χρησιμοποιούν τον αθλητισμό σαν μέσο αποπροσανατολισμού του λαού από τα ουσιαστικά προβλήματα. Επίσης, αποτελεί μέσο προπαγάνδας για επίδειξη καθεστώτων και πολιτικής κυριαρχίας.
    Και κατά τη γνώμη μου, ο υλικός ευδαιμονισμός, ο άκρατος καταναλωτισμός, η ταύτιση του έχειν και του είναι, η αποτίμηση δηλαδή του ανθρώπου με βάση την ευπορία καθώς και ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας της εποχής μας, έτσι όπως καθιερώνεται από τη μαζική κουλτούρα που κατά κόρον προβάλλεται και καθιερώνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οδήγησε στην ισοπέδωση του πνεύματος του Ολυμπισμού.
    Αυτή είναι η γνώμη μου για τους Ολυμπιακούς αγώνες και πιστεύω πως και εσύ συμφωνείς με όλα όσα σου έγραψα πιο πάνω. Μακάρι οι ολυμπιακοί αγώνες στο μέλλον να αποκτήσουν και πάλι το πραγματικό τους νόημα. Αυτά από εμένα. Περιμένω με ανυπομονησία απάντησή σου!
                                                            Μετά χαράς,
                                               Η φίλη σου Λευκή – Ιωάννα

 

Μικρές σκέψεις…

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Διατροφή 0 σχόλια

Η υγεία είναι το πάν για όλους μας, μερικοί όμως βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους γιατί τρώνε, πίνουν και καπνίζουν ασταμάτητα, παρόλο που ξέρουν πως κάνουν κακό στον εαυτό τους. Αν όμως κόψουν όλες αυτές τις κακές συνήθειες και ασχοληθούν με την άθληση και την υγιεινή διατροφή, υιοθετήσουν δηλαδή έναν άλλο τρόπο ζωής πιο φυσικό, σίγουρα  θα νιώσουν καλύτερα. Όχι καθιστική ζωή… Όχι  χάμπουργκερ… Όχι εισαγωγή σκουπιδιών… Μερικοί λένε πως είμαστε ό,τι τρώμε…

Λαυρέντης Μιχαηλίδης

Ο πρώτος ιός

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν, Υπολογιστές 0 σχόλια

     Ακούγοντας κάποιος αδαής στους υπολογιστές τη λέξη «ιός» πιθανόν να νομίσει ότι είναι κάποιο ζουζούνι που πετά από τον έναν υπολογιστή στον άλλο μολύνοντάς τους. Κι όμως! Το 1947 η προγραμματίστρια Murray Grace Hopper προσπαθούσε να βρει γιατί το πρόγραμμα που είχε γράψει η ίδια για τον υπολογιστή MARK II δε λειτουργούσε όπως το είχε σχεδιάσει. Η έρευνά της οδήγησε στον εντοπισμό ενός μικρού εντόμου (bug), που είχε πεθάνει και απομείνει μέσα σε κάποια υποδοχή του υπολογιστή, με αποτέλεσμα να εμποδίζει την επαφή και συνεπώς τη δίοδο του ρεύματος από εκεί. Όταν το αφαίρεσε, το πρόγραμμα λειτούργησε πάλι κανονικά. Από τότε καθιερώθηκε όλα τα σφάλματα στα υπολογιστικά συστήματα να αποκαλούνται «bugs» και η διαδικασία διόρθωσης σφαλμάτων «Debugging».

Ο όρος «ιός υπολογιστών» ανήκει στον καθηγητή Πληροφορικής Φρεντ Κοέν που τον διατύπωσε το 1984. Ένας ιός υπολογιστή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εκτελέσιμο, συνήθως καταστροφικό πρόγραμμα που έχει την ικανότητα να αναπαράγει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι ένας ιός πολλαπλασιάζεται σε έναν υπολογιστή, δημιουργώντας αντίγραφα του εαυτού του, χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο χρήστης. Αυτός ο πολλαπλασιασμός είναι σκόπιμος και αποτελεί τμήμα του προγράμματος του ιού.

      Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το ποιος ήταν ο πρώτος ιος, ποιος τον έφτιαξε και ποιος ήταν ο σκοπός του. Αναζητώντας την απαρχή των ιών θα πρέπει να ανατρέξουμε στο 1949, τότε που ο Μαθηματικός John Von Neumann περιέγραψε για πρώτη φορά τα προγράμματα που έχουν δυνατότητα να αυτο-αναπαράγονται, τα οποία θα μπορούσε να πει κανείς ότι μοιάζουν με τους ιούς όπως τους ξέρουμε σήμερα.

     Ωστόσο, ο πραγματικός πρόγονος των σύγχρονων ιών δεν εμφανίστηκε παρά μόνο στην δεκαετία του ’60. Σ” εκείνη την δεκαετία, μία ομάδα προγραμματιστών ανέπτυξαν ένα παιχνίδι με όνομα Core Wars, το οποίο μπορούσε να αναπαράγει τον εαυτό του κάθε φορά που εκτελούνταν, καταφέρνοντας ακόμη και να προκαλεί τον κορεσμό της μνήμης των υπολογιστών των υπόλοιπων παικτών. Οι δημιουργοί αυτού του μάλλον παράξενου παιχνιδιού δημιούργησαν επίσης το πρώτο antivirus: μία εφαρμογή ονόματι Reeper, η οποία μπορούσε να «καταστρέφει» τα αντίγραφα που δημιουργούσε το Core Wars.
     Η ύπαρξη του Core Wars κρατήθηκε μυστική μέχρι το 1983, όταν την αποκάλυψε ένας από τους δημιουργούς του, ενώ ακολούθησε μία περιγραφή του σ” ένα έγκυρο επιστημονικό περιοδικό: αυτό ήταν το πραγματικό σημείο αρχής των ιών υπολογιστών όπως τους ξέρουμε σήμερα.
     Μια από τις εκδοχές είναι οτι ο πρώτος ιος ανιχνεύτηκε στο ARPANET τον πρόδρομο του Διαδικτύου στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Διαδόθηκε μέσω του λειτουργικού συστήματος TENEX , που χρησιμοποιούσε τότε το ARPANET και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει όποια σύνδεση γινόταν με το δίκτυο για να μολύνει τους συνδεδεμένους υπολογιστές . Απεδείκνυε το μήνυμα «I’M THE CREEPER! CATCH ME IF YOU CAN». Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ωστόσο, εμφανίστηκε ένα πρόγραμμα, το οποίο αποκαλούσε εαυτόν «Reaper», ανώνυμου δημιουργού, το οποίο ανίχνευε τον CREEPER στους υπολογιστές που είχε μολύνει και τον διέγραφε.
     Άλλη μια εκδοχή είναι πως ο δεκαπεντάχρονος Ρίτσαρντ  Σκρέντα δημιούργησε τον πρώτο εξαπλούμενο ιο, τον «Elk Cloner». Για να μπορέσει να εξαπλώσει τον ιο τον αποθήκευσε σε μια δισκέτα και την έδωσε σε φίλους και γνωστούς. Επειδή τότε οι υπολογιστείς δεν είχαν σκληρούς δίσκους (hard disks) η εξάπλωση ήταν πιο εύκολη. Όταν ο υπολογιστής εκκινούσε από τη μολυσμένη δισκέτα αντιγραφόταν μόνος του σε όποια άλλη δισκέτα είχε εκείνη τη στιγμή πρόσβαση ο υπολογιστής. Μετά την πεντηκοστή εκκίνηση από μολυσμένη δισκέτα, ο υπολογιστής εμφάνιζε το εξής μήνυμα (υπό μορφή στίχων – σε παρένθεση η ελληνική απόδοση):
Elk Cloner: The program with a personality (Tο πρόγραμμα με προσωπικότητα)
It will get on all your disks (θα καταλάβει όλους σας τους δίσκους)
It will infiltrate your chips (θα διεισδύσει στα τσιπ σας)
Yes it’s Cloner! (ναι, είναι ο Cloner!)
It will stick to you like glue (θα σας κολλήσει σαν με κόλλα)
It will modify ram too (θα τροποποιήσει και τη RAM)
Send in the Cloner! (διαδώστε τον Cloner!)
     Ο Cloner δεν είχε καταστροφικές προθέσεις και δημιουργήθηκε από τον έφηβο Σκρέντα ως αστείο. Ωστόσο διαδόθηκε στους υπολογιστές πολλών συμμαθητών του (και του καθηγητή του των Μαθηματικών!) εξασφαλίζοντας του έτσι μια θέση στην ιστορία των ιών.
     Μια ακόμα εκδοχή είναι πως ο πρώτος ιός που εμφανίστηκε στους προσωπικούς υπολογιστές ήταν ο Brain. Δημιουργήθηκε στο Πακιστάν το 1986 από τους αδελφούς Basit και Amjad Farooq Alvi οι οποίοι όταν ανακάλυψαν ότι το πρόγραμμα για υπολογιστή (λογισμικό) που είχαν δημιουργήσει αντιγραφόταν παράνομα από κάποιους άλλους, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μικρό προγραμματάκι το οποίο αντέγραφε τον εαυτό του και εμφάνιζε ένα προειδοποιητικό μήνυμα copyright σε κάθε παράνομο αντίγραφο που έκαναν οι πελάτες τους. Προσέβαλε τον τομέα εκκίνησης (boot sector) του σκληρού δίσκου  με αποτέλεσμα είτε να μπλοκάρει τον υπολογιστή είτε να παραμένει κρυμμένος και να διαδίδεται μέσω των δισκετών..
     Όποιος και αν ήταν ο δημιουργός του πρώτου ιού, το βέβαιον είναι ότι άνοιξε τον ψηφιακό ασκό του Αιόλου, αφού 20 χρόνια μετά κυκλοφορούν ελεύθεροι στον ηλεκτρονικό κόσμο περισσότεροι από 150.000 ιοί. Οι περισσότεροι από αυτούς στοχεύουν βεβαίως στα λειτουργικά προγράμματα της Microsoft και στις διάφορες εκδόσεις των Windows, τα οποία είναι εγκατεστημένα στο 90% των ηλεκτρονικών υπολογιστών στον κόσμο. H ραγδαία εξάπλωση των ιών και τα μεγάλα προβλήματα που προκαλούν οφείλονται, όπως είναι ευνόητο, στην επίσης ραγδαία εξάπλωση του Internet μέσω του οποίου διαδίδονται οι ιοί προσβάλλοντας ταυτόχρονα χιλιάδες ή και εκατομμύρια υπολογιστές κάθε φορά.
                          
Ο πρώτος άνθρωπος που «μολύνθηκε» από ιό υπολογιστών
     Ονομάζεται Mark Gasson και είναι μέχρι τώρα ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να «κολλήσει» ιό υπολογιστή. Είναι ταλαντούχος ερευνητής κυβερνητικής στο Πανεπιστήμιο Reading, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ερευνητικά κέντρα βιοκυβερνητικής και βιοπληροφορικής στη Μεγάλη Βρετανία.
     Ο Βρετανός επιστήμονας από χρόνια μελετά τις περίπλοκες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους ηλεκτρονικούς και τους βιολογικούς εγκεφάλους και ήταν ο πρώτος που δημιούργησε το 2008 μια έξυπνη διεπιφάνεια επαφής ανθρώπου-μηχανής, η οποία έθετε σε άμεση επικοινωνία τα νεύρα ενός ποντικού με τα κυκλώματα ενός υπολογιστή!
     Αυτή τη φορά όμως προχώρησε ακόμη περισσότερο: κατάφερε να μολυνθεί από έναν ειδικά κατασκευασμένο ιό για να μολύνει τσιπάκια, δηλαδή ευρείας χρήσης μικροηλεκτρονικά κυκλώματα. Πώς τα κατάφερε; Εφαρμόζοντας την τεχνική του Kevin Warwick, εμφυτεύοντας δηλαδή το τσιπάκι κάτω από την επιφάνεια του δέρματος του βραχίονά του.
     Σκοπός αυτού του φαινομενικά «τρελού» εγχειρήματος ήταν να μελετήσει την ασφάλεια και τις παρενέργειες από τη χρήση τέτοιων μικροηλεκτρονικών εμφυτευμάτων. Πράγματι, το συγκεκριμένο τσιπάκι ήταν ένα ελαφρά τροποποιημένο τσιπάκι αναγνώρισης ή ταυτοποίησης του φορέα που το φέρει. Η σημασία αυτής της έρευνας είναι ότι απέδειξε πόσο εύκολο είναι να μεταδοθούν ιοί από ένα κεντρικό υπολογιστικό σύστημα π.χ. σε κάθε άλλο περιφερειακό σύστημα, ή το αντίστροφο (αφού τα περίπλοκα τσιπάκια είναι μίνι υπολογιστές).
     Όπως δήλωσε ο ίδιος ο Gasson: «Αποδείξαμε ότι η τεχνολογία των μικροηλεκτρονικών εμφυτευμάτων έχει αναπτυχθεί πλέον σε τέτοιο βαθμό ώστε τα εμφυτεύματα μπορούν να επικοινωνούν, να καταχωρίζουν και να επεξεργάζονται πληροφορίες. Στην πραγματικότητα είναι μίνι υπολογιστές. Αυτό σημαίνει ότι, όπως και τα πραγματικά PC, είναι ευάλωτα σε ιούς. Είναι λοιπόν ανάγκη να αναπτύξουμε την κατάλληλη τεχνολογία για να την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος».
     Εκτός όμως από το πόσο ευάλωτα είναι αυτά τα μικροηλεκτρονικά εμφυτεύματα, που γνωρίζουν ταχύτατη διάδοση σε όλο τον κόσμο, ο Μ. Gasson απέδειξε και πόσο ρευστά έχουν γίνει πλέον τα όρια μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Τελικά, τα βιοκυβερνητικά εμφυτεύματα του μέλλοντος προβλέπεται να είναι εξίσου -ή και περισσότερο- ευάλωτα στις επιθέσεις των ιών από τα βιολογικά κύτταρά μας!
ΠΟΤΗΡΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ  και  ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ


 
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Βικιπαίδεια
εγκυκλοπαίδεια της Panda Software για τους ιούς, στην διεύθυνση
boulaki.pblogs.gr
Κέντρο ΠΛΗΝΕΤ Ν. Φλώρινας
adep.gr/adepnet
tech.flash.gr
ifeed.gr

Η Ιθάκη μου

Δεκ. 08 ...και οι μαθητές γράφουν 0 σχόλια

«Αλεξάνδρεια» 

Γιάννης Κότσιρας – Ευανθία Ρεμπούτσικα 

     Κατά τη διάρκεια του καθορισμένου μαθήματος στην τάξη μας συζητήσαμε για το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας που μαστίζει τον τόπο μας, και όχι μόνο.
     Κάπου είχαμε την τύχη να βρούμε την «Ιθάκη» του αλεξανδρινού ποιητή μας Κωνσταντίνου Καβάφη, ο οποίος μας εμπνέει, μέσα απ” το παρελθόν του, σιγουριά ότι θα πάνε όλα καλά στο μέλλον.

          Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μεν” η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,

να σταματήσεις σ” εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν” αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ” έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,

σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ” τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί ειν” ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει

και γέρος πια ν” αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’έδωσε τ” ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

      

Ζητήσαμε από τους μαθητές να ορίσουν τη δική τους Ιθάκη και τους Λαιστρυγώνες και Κύκλωπες τους. Το αποτέλεσμα;

 

 

«Ποια νομίζεις οτι είναι η δική σου Ιθάκη;»

-  Η δική μου Ιθάκη είναι το μέρος στο οποίο βρίσκονται οι φίλοι μου και οι άνθρωποι που αγαπώ, καθώς και η πατρίδα μου.

-   Κατά τη γνώμη μου, η δική μου Ιθάκη είναι να γίνω χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία, προσφέροντας βοήθεια στους συνανθρώπους μου.

-  Χμμμ… Προφανώς η ίδια μου η ζωή. Ίσως εγώ να είμαι η δική μου Ιθάκη…

-  Η δικιά μου Ιθάκη είναι ο στόχος μου να περάσω σε κάποιο πανεπιστήμιο.

-  Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές αξίες και πιστεύω. Για πολλούς ανθρώπους η Ιθάκη ορίζεται με βάση το συμφέρον. Ίσως γιατί δεν έχουν κατασταλάξει μόνιμα σε κάτι που τους δίνει δύναμη και κουράγιο να προχωρήσουν, αλλά κινούν τη ζωή τους ανάλογα με το είδος της ανάγκης που έχουν, επιλέγοντας εκείνα τα άτομα από τα οποία μπορούν να κερδίσουν περισσότερα. Για μένα λοιπόν η Ιθάκη μου είναι οι φίλοι και η οικογένειά μου. Με το ορισμό της λέξης «φιλίας» είναι σα να σφραγίζουμε κάτι ιερό. Η φιλία συμπεριλαμβάνει την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση και έτσι ένας καλός φίλος μπορεί να σε στηρίξει, βοηθώντας σε να σταθείς στα πόδια σου. Όπως επίσης και η οικογένεια είναι κάτι ιερό. Γιατί αναλαμβάνει από βρέφος να σου δώσει αξίες και ήθη και πάντα είναι δίπλα σου ο’τι κι αν χρειαστείς. Αυτή είναι η Ιθάκη για μένα. Οι άνθρωποι που μπορώ να τους εκμυστηρευτώ τι νιώθω χωρίς να φοβάμαι το χλευασμό ή την απόρριψη!

-  Η δική μου Ιθάκη είναι η επαγγελματική μου καταξίωση (να γίνω προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών)

-   Νομίζω πως η δική μου Ιθάκη είναι το σχολείο, καθώς έχω ακόμα τρία χρόνια.

-  Είναι η πορεία της ζωής μου με όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω. Είναι η αξία της ζωής μου. Η επίτευξη των στόχων μου. Η πραγμάτωση των ονείρων μου και των οραμάτων μου. Γιατί η αξία της ζωής είναι ο δρόμος της, η πορεία της και όχι το τέλος της.

 

«Ποιοι είναι οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες που θα μπορούσαν να σε σταματήσουν;»

-  Η αναβλητικότητα, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου, η άγνοια, ο φόβος για το άγνωστο…

-  Τα εμπόδια που θα μπορούσαν να με σταματήσουν στο μέλλον είναι η οικονομία της χώρας μου αλλά και η ανεργία.

-  Οι φόβοι που αν τους δώσω τροφή θα εμφανιστούν μπροστά μου

-  Σήμερα οι άνθρωποι έχουν χάσει τη δική τους προσωπικότητα, με αποτέλεσμα να γίνονται ένα με την υπόλοιπη μάζα. Πλέον ο καθένας πράττει ανάλογα με το συμφέρον του, ακόμη κι αν αυτό είναι εις βάρος άλλων συνανθρώπων μας. Έτσι οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες που θα μπορούσαν να με σταματήσουν να πετύχω τους στόχους μου είναι εκείνοι που με υστεροβουλία, μη αναγνωρίζοντας τη αξία μου, θα μου βάλουν εμπόδια με στόχο να «πέσω». Γι αυτό πρέπει πάντα να έχουμε κοντά μας μόνο τα άτομα που λυπούνται με τη δυστυχία μας και κυρίως χαίρονται με τη χαρά μας…

-  Διάφορα εμπόδια που θα μπορούσαν να με αποπροσανατολίσουν από το στόχο που έχω βάλει.

-  Αυτοί που κοιτούν μονάχα το συμφέρον τους, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους. Αυτοί που ενδιαφέρονται μόνο για τα υλικά αγαθά, και πώς θα τα αυξήσουν, αδιαφορώντας για τις πνευματικές αξίες. 

-  Καθένας που θα με έπαιρνε μακριά από την Ιθάκη μου ή θα με εμπόδιζε να επιστρέψω εκεί θέλοντας το κακό μου.

-  Τα διάφορα εμπόδια, οι δυσκολίες και τα πάθη που θα συναντήσω στη ζωή μου, στην πορεία μου. Ο’τι θα προσπαθήσει να με παραπλανήσει για να βγω «εκτός». Θα τα ξεπεράσω εάν έχω θέληση, κουράγιο και βαδίσω με καθαρή ψυχή.

Top