Στήλη: Πολιτισμός

»Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Watson!»

Ένας από τους πλέον πασίγνωστους και αγαπημένους ήρωες της λογοτεχνίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το δημιούργημα του Βρετανού (Σκωτσέζου) συγγραφέα και ιατρού, Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο Σέρλοκ Χολμς. Ο ταλαντούχος σύμβουλος ντετέκτιβ, του οποίου οι εξαιρετικές ικανότητες αγγίζουν το υπερφυσικό, έχει αιχμαλωτίσει με τις περιπέτειες του μικρούς και μεγάλους για περισσότερο από έναν αιώνα.

Είναι αναμφισβήτητο ότι ο διάσημος ήρωας κατέχει απίστευτες δυνατότητες, που τον κάνουν να φαντάζει εκτός των ορίων της πραγματικότητας, πέρα από οτιδήποτε είναι ανθρώπινα πιθανό. Η θαυμαστή του ικανότητα να συνδέει φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους στοιχεία, χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη επαγωγική μέθοδο, και να φτάνει με ταχύτητα στη λύση οποιουδήποτε μυστηρίου, καθώς και οι καταπληκτικές του γνώσεις πάνω σε ποικίλους τομείς, προσδίδουν στον ήρωα μεγάλη αίγλη, που αποτελεί το κλειδί της επιτυχίας των μυθιστορημάτων του Ντόιλ.

Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι αναγνώστες που παρουσιάζουν ενστάσεις  σε σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά του Χολμς. Ισχυρίζονται πως εξαιτίας τους καταλήγει απόμακρος και ξένος προς το κοινό, ενώ αυτά τονίζουν την ιδιορρυθμία και τη ματαιοδοξία του. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με εκείνους, ο Χολμς είναι ένας ήρωας με τον οποίο δεν μπορούν οι αναγνώστες να ταυτιστούν. Ακόμη, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η κλασική έκφραση ‘’ Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Watson’’,  που χρησιμοποιεί ο ήρωας, απευθυνόμενος προς το συνεργάτη του, για να αποδείξει την απλότητα κάποιας υπόθεσης, αφού βρει τη λύση της, είναι ένα ακόμα σημάδι του απόμακρου χαρακτήρα του και της ματαιοδοξίας του, που τον καθιστούν αντιπαθή.

Από την άλλη πλευρά, η πλειοψηφία των αναγνωστών θεωρεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή των επιτυχημένων αυτών βιβλίων ένα βασικό στοιχείο, χωρίς το οποίο τα μυθιστορήματα δε θα μπορούσαν να κατακτήσουν το κοινό. Ακόμη, σύμφωνα με κάποιες απόψεις, οι απίστευτες δυνατότητές του έχουν και μία πιο ανθρώπινη πλευρά και εξήγηση, αφού πιθανόν να είναι μία σύνθεση στοιχείων διάφορων εξαιρετικά ικανών πρακτόρων τηςScotland Yard. Επιπροσθέτως, όλοι έχουν συνδέσει το διάσημο ήρωα με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και για αυτό το λόγο τον έχουν αγαπήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι, αφού ο Ντόιλ αποφάσισε να απαλλαχθεί από τον ήρωά του και αφηγήθηκε το θάνατό του στο διήγημα ‘’The Final Problem’’, το κοινό προέβη σε βίαιες αντιδράσεις και αποδοκιμασίες. Μάλιστα, η ίδια η μητέρα του συγγραφέα έμεινε κατάπληκτη, οργίστηκε και απαίτησε την άμεση αποκατάσταση του ήρωα. Ποιος δυσκολεύεται, άλλωστε, να αγαπήσει έναν ιδιόρρυθμο ήρωα, όταν αυτός με την οξυδέρκεια και την πονηριά του έχει καταφέρει να μαγέψει γενιές αναγνωστών και να θέσει νέες βάσεις για όλους τους πρωταγωνιστές αστυνομικών μυθιστορημάτων;

Εν κατακλείδι, προσωπικά πιστεύω πως, παρότι οι ικανότητες  του Σέρλοκ Χολμς είναι πέρα από τα όρια του πραγματικού, δεν τον καθιστούν ξένο προς το κοινό. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή οι αναγνώστες επιζητούν, έστω και στον φανταστικό κόσμο έναν ήρωα, κάποιον που κατέχει εκπληκτικές δυνατότητες και στον οποίον όλοι μπορούν να βασιστούν, μέχρι τουλάχιστον να κλείσουν μαγεμένοι το βιβλίο στις σελίδες του οποίου είχαν χαθεί.

Τσουκανέρη Γωγώ
 

 

 

 

 

Παρακολουθώντας μια θεατρική παράσταση

Την προηγούμενη εβδομάδα είχα τα γενέθλιά μου και η μητέρα μου, μου είπε πως δε θα μου δώσει ένα συνηθισμένο δώρο, αλλά κάτι διαφορετικό. Πράγματι, την ημέρα των γενεθλίων, μου έδωσε ένα φάκελο, που περιείχε δυο εισιτήρια για μία θεατρική παράσταση. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Αγαπώ το θέατρο, όπως άλλωστε όλα τα μέλη της οικογένειάς μου, και ενθουσιάστηκα πολύ με την ευκαιρία που μου δόθηκε.

Η ημέρα που θα δινόταν η παράσταση έφτασε. Συναντηθήκαμε έξω από το θέατρο της πόλης μας με την καλύτερή μου φίλη, την οποία είχα προσκαλέσει να δει μαζί μου την παράσταση. Το έργο που θα παρακολουθούσαμε ήταν ο «Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ που γράφτηκε το 1903. Το έργο είναι εμπνευσμένο από μια εποχή κατά την οποία ο ρωσικός λαός αν και θεωρητικά ελεύθερος εξαιτίας της κατάργησης της δουλοπαροικίας κατά το 1861, ζούσε ακόμα στη φτώχεια και την αμάθεια. Μπήκαμε στο θέατρο γεμάτες ανυπομονησία. Δώσαμε τα εισιτήριά μας στην ταξιθέτρια, που με τη σειρά της μας οδήγησε στις θέσεις μας. Η αίθουσα άρχισε να γεμίζει, αφού η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα. Αργότερα, τα φώτα έσβησαν και οι ηθοποιοί βγήκαν στη σκηνή.

Καθώς η υπόθεση του έργου εξελισσόταν, μας παρέσερνε μαζί της. Η μαγεία της εποχής, τα επιβλητικά σκηνικά και η ερμηνεία των ηθοποιών μας καθήλωσε. Στο έργο ήταν ξεκάθαρη η αδυναμία των ανθρώπων, κυρίως των αριστοκρατών, να κατανοήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό περιβάλλον, όπως επίσης και τον ρόλο που έπαιζαν αυτές οι αλλαγές στην προσωπική τους ζωή.  Οι ήρωες προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το οικονομικό τους αδιέξοδο” ο βυσσινόκηπος,  μαζί με το αρχοντικό τους θα έβγαιναν σε πλειστηριασμό. Στο τέλος ήρθε η κατάρρευση. Η κύρια πρωταγωνίστρια σωριάστηκε στη σκηνή και η τραγικότητα κορυφώθηκε. Συμπάσχαμε μαζί με τους πρωταγωνιστές κι όλοι ευχόμασταν κάτι να γίνει και όλα να αλλάξουν. Μα, στο τέλος, ο βυσσινόκηπος χάθηκε… Όλα αυτά φανέρωναν βέβαια τις αλλαγές της ρωσικής κοινωνίας και τα νεα κοινωνικά στρώματα που έρχονταν στο προσκήνιο, εξαιτίας των πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων.

Η θεατρική παράσταση είχε επιτύχει το στόχο της. Μετέδωσε στους θεατές όλα εκείνα τα βαθύτερα νοήματα σχετικά με την επικράτηση του χρήματος και τη θυσία της ομορφιάς στο βωμό του κέρδους.  Ανάμεικτα συναισθήματα μας κατέκλυσαν…

Βγήκαμε από το θέατρο μαζί με τη φίλη μου και πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτες σκέψεις, εικόνες και εντυπώσεις. Η θεατρική παράσταση που παρακολουθήσαμε κατάφερε να μας συνεπάρει ενισχύοντας τη άποψή μας πως οι θεατρικές εκδηλώσεις αποτελούν πραγματική ψυχαγωγία και αναβαθμίζουν το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου!

Κουτσιαρή Σ.
Α3

 

Το «πολιτιστικό» μου πρόγραμμα

Στο πολιτιστικό πρόγραμμα «Κηλίδες, πιτσιλιές και χρώματα, καθρέφτης της ψυχής μας» που συμμετείχαμε φέτος, επιλέξαμε να ζωγραφίσουμε τους τοίχους του γυμναστηρίου μας και εκείνους που οδηγούν στο εργαστήριο εικαστικών και μουσικής. Στιγμιότυπα και εικόνες από τη δράση αυτή, παρουσιάζονται παρακάτω.

 

     

   

 

Δείτε το Video 

Τετ, 17/04/2013  — Ποτηριάδης Ν.

 

 

Μια θεατρική παράσταση όλο εκπλήξεις

          Την προηγούμενη εβδομάδα είχα τα γενέθλιά μου και η μητέρα μου ανακοίνωσε ότι θα παρακολουθήσουμε με μια φιλική οικογένεια τη θεατρική παράσταση «Δείπνο  Ηλιθίων» στο «Μικρό Θέατρο» της Λάρισας.

Συναντηθήκαμε όλοι έξω από ένα μικρό και ταπεινό θέατρο. Το θέατρο ήταν σχεδόν άδειο, αλλά σε λίγη ώρα γέμισε από κάθε ηλικίας ανθρώπους. Δώσαμε τα εισιτήρια μας και ο ταξιθέτης μας οδήγησε στις θέσεις μας. Μόλις ακούστηκε το τρίτο καμπανάκι η παράσταση ξεκίνησε.
Πρωταγωνιστής ήταν ο μεγαλοεκδότης Πιερ Μπροσάν που με τους πλούσιους φίλους του οργάνωναν κάθε Τετάρτη βράδυ ένα «δείπνο ηλιθίων». Ο καθένας τους έπρεπε να προσκαλέσει από έναν «ηλίθιο», τον οποίο τον έκαναν να μιλήσει για τις ιδέες και τις αδυναμίες του, με σκοπό να γελάσουν εις βάρος του! Στο τέλος, επιλέγονταν ο «ηλίθιος της βραδιάς». Ο Πιερ πίστευε πως το νέο του εύρημα, ο Φρανσουά Πινιόν, ένας υπάλληλος της Εφορίας θα έκλεβε την παράσταση. Όλα, όμως, πήγαν στραβά. Λόγω προβλήματος στη μέση, ο Πιερ δεν μπόρεσε να πάει στο γεύμα. Ο ηλίθιός του κατάφτασε στο σπίτι του για να γνωριστούν, και τον έβαλε σε μία περιπέτεια χωρίς προηγούμενο! Το παράξενο όμως ήταν ότι στο τέλος τα έχασε όλα (γυναίκα, δουλειά, φίλους) και ο μόνος φίλος που του έμεινε, ήταν αυτός που θεωρούσε ανόητο.
Φαίνεται τελικά πως όποιος θεωρεί τους άλλους ηλιθίους στο τέλος πέφτει στην παγίδα ο ίδιος.
Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τι παράξενη που είναι η ζωή, διότι αυτό που θέλεις να αποφύγεις ή αυτό που κοροϊδεύεις τις περισσότερες φορές δεν το γλιτώνεις και καλείσαι να το αντιμετωπίσεις. Παρόλο που το έργο ήταν αστείο,με έξυπνους διαλόγους και απρόβλεπτες εξελίξεις, αυτές οι σκέψεις με βασάνιζαν καθ όλη τη διάρκεια της παράστασης.
       Μόλις τελείωσε η παράσταση πήγαμε να ζητήσουμε αυτόγραφα από τον πρωταγωνιστή και πήραμε το δρόμο για το σπίτι, ενθουσιασμένοι από την εμπειρία που ζήσαμε. Στο δρόμο σκεφτόμουν την συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι σε όχι και τόσο έξυπνους ανθρώπους που είναι εντελώς ρατσιστική και άδικη. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να μη κρίνουμε τον άλλον από την εξυπνάδα του και μόνο, αλλά αν υστερεί σε κάποιες ικανότητες να προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε και όχι να τον απομονώνουμε από το κοινωνικό σύνολο περιφρονώντας τον.
 Λαδοπούλου Κυριακή
μαθήτρια Α” γυμνασίου

 

Avatar – Η ταινία

Είναι γνωστό πως στις μέρες μας ο κινηματογράφος προσελκύει πολλούς ανθρώπους, καθώς αποτελεί ένα από τα βασικότερα μέσα ψυχαγωγίας. Πρόσφατα λοιπόν, παρακολούθησα μια συναρπαστική κινηματογραφική ταινία με τους φίλους μου, το «Avatar«, ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον, η οποία με συγκλόνισε.

Πρώτα απ” όλα, το κυριότερο χαρακτηριστικό της ταινίας ήταν τα οπτικά και ακουστικά τριών διαστάσεων εφέ. Η εικόνα ήταν τρισδιάστατη και έτσι αναδεικνύονταν τα διάφορα χρώματα και οι λεπτομέρειες. Ένιωθες πως βρισκόσουν μέσα στο χώρο δράσης και ήθελες να μιλήσεις με τους πρωταγωνιστές. Όσον αφορά τα ακουστικά μέσα, ο ήχος ήταν σχεδόν εκκωφαντικός και αυτό μετέδιδε ζωντάνια στους θεατές. Έτσι, τα εφέ ήταν εντυπωσιακά και κανένας δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του.

Επιπροσθέτως, η πλοκή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα και οι ηθοποιοί απέδωσαν τους ρόλους τους άψογα. Η ταινία διαδραματίζεται το έτος 2050 στον μακρινό πλανήτη Πανδόρα, με πρωταγωνιστές  κάποια φανταστικά πλάσματα ύψους τριών μέτρων και χρώματος μπλε. Ζουν μια ήρεμη ζωή κοντά στη φύση, στην καρδιά ενός αχανούς τροπικού δάσους, οι άνθρωποι όμως επιθυμούν να τους κατακτήσουν με σκοπό την λεηλασία ενός πολύτιμου μετάλλου. Στην τελική μάχη, άνθρωποι και πλάσματα έρχονται αντιμέτωποι. Όλοι πιστεύουν πως οι άνθρωποι θα επικρατήσουν, καθώς διαθέτουν ισχυρότερα όπλα, ο σεναριογράφος – σκηνοθέτης όμως έχει διαφορετική άποψη και τα πλάσματα τους κατατροπώνουν.  Σύμφωνα μ” αυτόν, η ταινία αποτελεί μια προειδοποίηση στους ανθρώπους για την μόλυνση του περιβάλλοντος.

Το Trailer της ταινίας 

Συμπερασματικά, τα εφέ και η πλοκή ήταν ανώτερα των προσδοκιών μας. Γι αυτό , αυτή η ταινία θα μείνει σε όλους όσους την παρακολούθησαν, αξέχαστη.

 

Κωφός Χρήστος
Α3

Harry Potter Η Μεγάλη αγάπη των εφήβων

   ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ είναι το όνομα μιας σειράς επτά μυθιστορημάτων φαντασίας από τη Βρετανίδα συγγραφέα Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Τα βιβλία περιγράφουν έναν κόσμο Μάγων με βασικό Ήρωα και χαρακτήρα ένα νεαρό αγόρι με το όνομα Harry Potter. Η κεντρική ιστορία των βιβλίων περιγράφει τον αγώνα του Harry εναντίον του ισχυρού μάγου Βόλντεμορτ ο οποίος θέλει να λάβει στην κατοχή του τον κόσμο των μάγων.

Το πρώτο μυθιστόρημα, ο HARRY POTTER ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣ, κυκλοφόρησε στα αγγλικά το 1997 και στα ελληνικά τον Νοέμβριο 1998. Και τα επτά βιβλία έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Ο τίτλος του έβδομου βιβλίου της σειράς, ο οποίος ανακοινώθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2006 στην προσωπική ιστοσελίδα της Τζ .Κ .Ρόουλινγκ, είναι HARRY POTTER AND THE DEALTHY HALLOWS.  Κυκλοφόρησε στις 21 Ιουλίου 2007 και σύμφωνα με τους εκδότες έσπασε όλα τα ρεκόρ, αφού η πρώτη έκδοση πούλησε 12 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Εντούτοις, έχουν δεχτεί οξεία κριτική από κάποιες ομάδες.

  Τα πρώτα 5 βιβλία μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο από τη Warner Bros. Οι πολυαγαπημένες ταινίες του HARRY POTTER εντυπωσίασαν μικρούς και μεγάλους. Ακόμα και γονείς έμειναν έκπληκτοι από τις ταινίες της Warner Bros και από το σενάριο της Τζ. Ροουλινγκ. Οι επιλογές των παιδιών κατέληγαν στις ταινίες του HARRY POTTER όπου η αγάπη τους προς αυτές τους παρέσυραν θετικά. Η αρχική επιτυχία  βασίστηκε σε μερικές καλές κριτικές και σε από στόμα σε στόμα διαφήμισηΟι αναγνώστες αυξήθηκαν και για αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκαν υπότιτλοι για τις ταινίες.

Η προβολή και η έμμεση διαφήμιση κλιμακώθηκε με την έκδοση των 2 επόμενων βιβλίων της σειράς HARRYPOTTER KAI TO ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ καθώς και το HARRYPOTTER ΚΑΙ Ο ΗΜΙΑΙΜΟΣ ΠΡΙΓΚΗΨ, με μεσονύχτια πάρτι έκδοσης σε εκατοντάδες βιβλιοπωλεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, ταυτόχρονες εκδηλώσεις πρώτης παρουσίασης σε περιοχές του αγγλόφωνου κόσμου και μαζικό ενδιαφέρων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που οδήγησαν σε πρωτοφανείς πωλήσεις για την πρώτη  μέρα έκδοσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις Η.Π.Α. και αλλού. Η σειρά είναι  το ίδιο δημοφιλής στον μη-αγγλόφωνο  κόσμο μέσω των μεταφράσεών της. Η επιθυμία ανάγνωσης των βιβλίων τη μέρα κυκλοφορίας τους  έγινε τόσο μεγάλη από μερικούς αναγνώστες της σειράς, σε σημείο ώστε η αγγλική έκδοση του Τάγματος του Φοίνικα να γίνει το πρώτο βιβλίο στα αγγλικά που έφτασε  στην κορυφή των πωλήσεων βιβλίων στη Γαλλία. Οι ταινίες της σειράς κέρδισαν 3 υποψηφιότητες για όσκαρ (8η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών).

  Ο HARRY POTTER μπορεί να τελείωσε  την ιστορία του στα βιβλία και στις ταινίες , αλλά στις καρδιές μας θα ζει για πάντα. Μας δίδαξε πως η αληθινή μαγεία κρύβεται μέσα μας και πως η ζωή είναι ξεχωριστή και διαφορετική για τον καθένα χωρίς τη μαγεία!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ΣΤΕΛΛΑ ΦΟΥΛΟΥΛΗ
  Α5

Αγαπημένο συγκρότημα

agapimeno_sigrotima Σε μία πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήσαμε το Φεβρουάριο του 2013, ρωτήσαμε 60 μαθητές και μαθήτριες του 14ου Γυμνασίου Λάρισας για το ποιό είναι το αγαπημένο τους μουσικό συγκρότημα. Ο καθένας μπορούσε να δηλώσει από 1 έως 3 ελληνικά ή ξένα συγκροτήματα ελεύθερης επιλογής. Τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν και παραστήθηκαν γραφικά είναι:

Αγαπημένο συγκρότημα
Όνομα Συγκροτήματος Ψήφοι
One Direction 42
The Wanted 12
Bong Da City 9
Justice Crew 5
Red Hot Chilli Peppers 5
Μέλισσες 5
Καμπίσιου Όλγα, Καλαγιά Κων/να
Β” Γυμνασίου, 2013

 

Google for Doodle

  Πριν λίγο καιρό η Google κάλεσε όλους του μαθητές των ελληνικών σχολείων να σχεδιάσουν το δικό τους doodle* με όλη τους την δημιουργικότητα. Μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας πήραν μέρος, ελπίζοντας να δουν το σχέδιό τους για μια ολόκληρη μέρα στην αρχική σελίδα της Google. Δυστυχώς κανένα από τα σχέδιά μας δεν προκρίθηκε. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα αναδείξαμε όλη την καλλιτεχνική μας διάθεση σχεδιάζοντας ένα λογότυπο για την Google. Και αυτό που μας έμεινε, ήταν ίσως το ταξίδι…
  *Τα doodles είναι ξεχωριστές εκδόσεις του λογοτύπου της Google που εμφανίζονται στην αρχική της σελίδα.
  Περισσότερα για τον διαγωνισμό, τους κριτές, τα  έπαθλα και όλες τις συμμετοχές, μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.google.gr/doodle4google/
       
     
     
Γκέτσιος Γεώργιος
Μαθητής Γ” γυμνασίου
Λάρισα 2013

 

Σουρεαλισμός- Υπερρεαλισμός

Ο Σουρεαλισμός ή Υπερρεαλισμός, προέρχεται από τις γαλλικές λέξεις «sur» που σημαίνει (πάνω) και «realisme» που σημαίνει (πραγματικότητα), και στα ελληνικά αποδίδεται «πάνω από την πραγματικότητα». Πρωτοποριακό λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κίνημα του 20ου αιώνα. Ο σουρεαλισμός είναι ένα ιδιόμορφο κίνημα που ξεκίνησε από τη λογοτεχνία, αλλά σύντομα επηρέασε και την εικαστική δημιουργία. Σε αντίθεση με τα άλλα κινήματα, διατηρεί τη ρεαλιστική αναπαράσταση της πραγματικότητας και εκφράζει το υπερφυσικό και το υποσυνείδητο μέσα από τον παράδοξο συνδυασμό των στοιχείων και των συμβόλων, των εικόνων και των λέξεων (στην παντοδυναμία του ονείρου, στο ανέμελο παιχνίδι της σκέψης).

  Ο σουρεαλισμός γεννήθηκε στο Παρίσι και «γαλουχήθηκε» από ποιητές, αυτούς που διηύθυναν το περιοδικό «Litterature»στο διάστημα 1919-24. Το λογοτεχνικό κίνημα που, βασισμένο στα έργα του Ρεμπώ, του Λωτρεαμόν και του Απολλιναίρ, πήρε το 1924 το όνομα σουρεαλισμός, είχε σαν κορυφαίους εκπροσώπους τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Πωλ Ελυάρ. Επίσης συμμετέχουν σκηνοθέτες όπως ο Μπονουέλ, ζωγράφοι όπως ο Πικάσο, οΝταλί, ο Μαξ Έρνστ, ο Ρενέ Μαγκρίτ και ο Χουάν Μιρό.
  Οι ζωγράφοι αυτοί, που ο καθένας τους αποτελεί και μια ιδιομορφία του κινήματος, με τη διαφορετική εθνικότητα τους έδωσαν διεθνή χαρακτήρα στο σουρεαλισμό. Το σουρεαλιστικό κίνημα είχε ντανταϊστικά στοιχεία και επηρεάστηκε από τις αντιλήψεις του Φρόιντ για την ψυχολογία. Στρέφεται σε ονειρικούς κόσμους, στο καταπιεσμένο υπο- συνείδητο, υποστηρίζοντας τον »ψυχικό αυτοματισμό».
Οι σουρεαλιστές είχαν μεγάλο σεβασμό για την επιστήμη, καθώς και ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το υποσυνείδητο και τις θεωρίες του Freud. Η τέχνη τους ορίζεται από το τυχαίο, το υποσυνείδητο, την αναζήτηση ενός νέου εσωτερικού, προσωπικού κόσμου μέσα από την εικαστική δημιουργία. Είναι ένα ρεύμα με συγκεκριμένη θεωρία και κανόνες σύνθεσης, που έχουν σκοπό να διεγείρουν την ψυχή με οπτικά εφέ και παραδεισιακές ή εφιαλτικές εικόνες. Οι καλλιτέχνες του ρεύματος χρησιμοποιούν τη φαντασία για να απεικονίσουν το μυστικό κόσμο των ονείρων με τρόπο ασυνήθιστο, αποκρουστικό και ταυτόχρονα χιουμοριστικό.
Μεταμορφώνουν το πραγματικό σε φανταστικό, παραμορφώνοντας τα ανατομικά στοιχεία και τα αντικείμενα, παραθέτοντας εικόνες χωρίς λογική συνοχή, στήνοντας ερημικά και μοναχικά τοπία, συνοδεύοντας τα έργα τους με τίτλους μυστηριώδεις και ακατανόητους, με σκοπό να αγγίξουν το υποσυνείδητο και να δημιουργήσουν ένα ονειρικό σύμπαν.
  Συχνά χρησιμοποιούν το φωτογραφικό ρεαλισμό, την οπτική αυταπάτη και την τέλεια τεχνική εκτέλεση για να δώσουν αληθοφάνεια στο υπερφυσικό.
  Είναι δύσκολο να οριοθετήσουμε το σουρεαλισμό στην τέχνη. Διακρίνουμε δυο μεγάλα ρεύματα. Από τη μια μεριά είναι οι ζωγράφοι για τους οποίους η ουσία βρίσκεται στην άνεση, στο δυναμισμό και την κίνηση της γραμμής, άσχετα από το θέμα που απεικονίζεται. Ο Μαξ Ερνστ,ο Αντρέ Μασόν, οΜιρό, ο Μάτα και ο Ζακ Έρολντ ανήκουν σ” αυτή την κατηγορία. Από την άλλη μεριά είναι οι »περιγραφικοί» οι εμπνευσμένοι από τον Ντε Κίρικο. Σ” αυτούς συγκαταλέγονται ο Ρενέ Μαγκρίτ, ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο Πωλ Ντελβώ και άλλοι. Σ” αυτούς η σκηνή είναι εξωπραγματική αλλά ο χώρος, τα αντικείμενα και οι ανθρώπινες μορφές που την αποτελούν έχουν αποδοθεί πιστά. Έχοντας θεμελιώσει την αισθητική τους στις κρυφές πηγές της έμπνευσης, οι σουρεαλιστές απέκλεισαν από τις τάξεις τους και καταδίκασαν πνευματικά κάθε είδος τέχνης που η έκφραση της αντανακλούσε μια αντίληψη λογική, ορθολογιστική και σε αρμονία με τον κόσμο. Στην Ελλάδα, το ρεύμα του σουρεαλισμού έκφρασε ο Ν. Εγγονόπουλος…
  Στο πολιτιστικό πρόγραμμα του σχολείου «Κηλίδες, πιτσιλιές και χρώματα, καθρέφτης της ψυχής μας«, δουλέψαμε και ασχοληθήκαμε  με μερικούς από τους κορυφαίους σουρεαλιστές εικαστικούς του 20ου αιώνα όπως ο Dali, Miro & Picasso από τη Ισπανία και από την Ελλάδα ξεχωρίσαμε τον Νίκο Εγγονόπουλο που μελετήσαμε και αντιγράψαμε  έργα τους. Μερικά από αυτά παρουσιάζονται παρακάτω:
              
 
Πηγή:
  • el.wikipedia.org/wiki/Υπερρεαλισμός
  • www.clab.edc.uoc.gr/…/Surealism.html
  • sxeseis.gr/ks_clubsvthread.php?fid
Βασίλης Παπαδόπουλος
Γ4

 

Βράδυ σε μια διαφορετική εποχή

Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας πολλές φορές αφουγκραζόμαστε το παρόν, τη ζωή μας και αισθανόμαστε μία βαθύτατη επιθυμία να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να ζήσουμε για λίγο στο παρελθόν. Ευχόμαστε δηλαδή να μπορούσαμε με ένα μυστηριώδη και παράλογο τρόπο, με μία φανταστική χρονομηχανή να περπατήσουμε σε σοκάκια του Παρισιού το 19ο αιώνα, να γνωρίσουμε σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, να συζητήσουμε μαζί τους και γενικά να γνωρίσουμε εκείνες τις καταστάσεις και τους ανθρώπους για τα οποία μάθαμε μόνο μέσω βιβλίων και ταινιών, αναφερόμενα στην λαμπρή και ενδιαφέρουσα ιστορία της τέχνης που πηγάζει και ξεκίνησε από τα αρχαία κιόλας χρόνια.

 Αυτήν ακριβώς την ταινία δημιούργησε και αυτό ακριβώς  το συναίσθημα  ο βραβευμένος σκηνοθέτης Γούντι Άλλεν προσπάθησε να μας περάσει και μπορώ με ευκολία να δηλώσω ότι κατάφερε να μας κάνει να φανταστούμε εποχές διαφορετικές ανθρώπους – καλλιτέχνες με μοναδικά ταλέντα ,καταστάσεις με πλούσια πολιτισμική ομορφιά ,πόλη μαγείας με προσωπικότητες – αστέρια που λάμπουν ξεχωριστά ο καθένας στο νυχτερινό ουρανό της τέχνης.
 Για μένα αυτή η ταινία αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου ,αφού είναι έργο απαράμιλλης λάμψης που διεισδύει στις ψυχές μας και ανάβει τη σπίθα του πόθου και του δικαιώματος να ονειρευόμαστε να ονειρευόμαστε το καλύτερο ,διότι άνθρωπος χωρίς όραμα είναι πλοίο χωρίς καπετάνιο ,διότι τα όνειρα πλάθουν τους ανθρώπους ,διότι τα όνειρα στηρίζουν τις προσπάθειές μας ,διότι τα όνειρα δημιουργούν το μέλλον και διότι τα όνειρα κάποτε γίνονται πραγματικότητα.

Γενικά η ταινία αυτή στο πλαίσιο της ψυχαγωγίας και της διδασκαλίας ,μαζί με την προσπάθεια των συντελεστών κατά τη γνώμη μου βραβεύεται με άριστα. Μέσα από τις όμορφες εικόνες του Παρισιού , τις ιδιαίτερες προσωπικότητες του καλλιτενικού χώρου και τον κομψό τρόπο με τον οποίο ο ήρωας διέρχεται από τη σημερινή εποχή στο 19ο αιώνα εκθειάζει την παραπάνω επιθυμία του ανθρώπου και τονίζει τα διάφορα κινήματα τα οποία χαρακτηριστικά επηρέασαν την κλίση της τέχνης ,όπως είναι ο ιμπρεσιονισμός (από το ομώνυμο έργο του Μονέ Impressionism) , ο σουρεαλισμός (πέρα από την πραγματικότητα) και διάφοροι καλλιτέχνες και έξοχοι άντρες και γυναίκες που με τις πρωτότυπες ιδέες και απόψεις κίνησαν τα νήματα και ανέπτυξαν την καλλιτεχνία της εποχής ,ώστε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τα αποτελέσματα της ζωής τους. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν ακούνε στα ονόματα Πικάσο, Μονέ και αντηχούν στα πέρατα της γης για τη στάση και το έργο τους.

    
 Συγκεκριμένα, η ταινία στην οποία εμείς αναφερόμαστε και έχουμε ήδη απολαύσει την πρωτότυπη προσέγγιση της για θέματα που αφορούν την καλλιέργεια της ψυχής κινείται γύρω από έναν αρραβωνιασμένο άντρα ,ο οποίος είναι διακεκριμένος σεναριογράφος του Χόλιγουντ ( HOLLYWOOD) και ο οποίος έχει τη βαθύτατη επιθυμία να γυρίσει στο 19ο αιώνα και να εγκαταλείψει τη σημερινή εποχή. Κατά ένα παράδοξο λοιπόν τρόπο όταν ηχεί 12 η ώρα στο Παρίσι τότε ικανοποιείται η κατά τα άλλα απίθανη αυτη επιθυμία του και τελικά γίνεται έμπειρογνώμονας  στην τέχνη, με εμπειρία μεγαλύτερη από κάθε άλλον στον τομέα αυτό.
        Κλείνοντας ευχαριστώ τους ανθρώπους αυτούς που έκαναν πραγματικότητα το όραμα της ταινίας αυτής και τους διαβεβαιώ ότι καταφεραν να μας ψυχαγωγήσουν και να μας μιλήσουν με έναν πρωτοποριακό τρόπο για την τέχνη. Στο πρόσωπο αυτής της ταινίας και ιδιαίτερα του Γούντι Άλλεν βρίσκω έναν έμπειρο και αξιομνημόνευτο άνθρωπο ,ο οποίος με το έργο του με επηρέασε βαθύτατα. Είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν και άλλα μνημειώδη παρόμοια έργα << τέχνης >> ,αλλά μέχρι στιγμής για μένα η ταινία << ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (MIDNIGHT IN PARIS) >> αποτελεί τον κολοφό την κορωνίδα του κινηματογράφου της τέχνης ,του κινηματογράφου που μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στους ανθρώπους που διαμόρφωσαν τη σημερινή εποχή, όχι με τα λόγια ,αλλά με τις πράξεις τους.
                              

   Τζήκας Αλέξανδρος

 

 

Top