Στήλη: Άθληση

ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΑΣ (ΣΚΙ – SKI)

  Άλλος ένας χειμώνας έχει ρίξει «άγκυρα» στη χώρα μας, δηλαδή στα ορεινά, γιατί εμείς μάλλον δεν πρόκειται να δούμε «άσπρη μέρα». Όλοι κάθονται μέσα στο σπίτι και παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια (PC, Playstation, PSP και άλλα). Εγώ όμως κάθε πρωί Σαββάτου «ξενιτεύομαι»…Είμαι στην ομάδα σκι του Ορειβατικού Συλλόγου Λάρισας.

Αυτό το άθλημα με βοηθάει να εκτονώνομαι, να ξεχνάω τα προβλήματά μου και σας το προτείνω γιατί με αυτό έρχεσαι πιο κοντά στη φύση, μπορείς να κάνεις νέους φίλους και να νιώθεις μια απόλυτη ελευθερία. Κι από την άλλη δεν έχεις τους γονείς σου πάνω από το κεφάλι σου να σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί από τα νεύρα! Το καλύτερο δε είναι όταν έχεις αγώνες. Σου ανεβαίνει η αδρεναλίνη στα ύψη! Όλη αυτή η αγωνία σου προκαλεί υπερένταση, αλλά όταν αρχίσει το χρονόμετρο τη μέτρηση …συγκεντρώνεσαι σε ένα πράγμα, τον τερματισμό. Και όταν τελειώσεις είσαι περήφανος γι’αυτό που κατάφερες!

   Το βουνό το έχω γνωρίσει με χιονοθύελλες, ισχυρούς ανέμους, ομίχλη αλλά και με υπέροχες ηλιόλουστες μέρες. Παρόλα αυτά εγώ τα αντέχω. Αυτό είναι που λέμε «any weather – all time».

Ξυπνάω στις 5:30 π.μ., παίρνω τον εξοπλισμό μου, βρίσκομαι με τα παιδιά της ομάδας μου και τον προπονητή μου και αναχωρούμε με το λεωφορειάκι για το χιονοδρομικό κέντρο. Μόλις φτάσουμε φοράμε κράνος, πέδιλα και ξεκινάμε την προπόνηση γιατί θα πάρουμε μέρος στους Πανελλήνιους αγώνες.

Το σκι προέρχεται από την Σκανδιναβία και αρχικά κάλυπτε τις ανάγκες μετακίνησης των ανθρώπων πάνω στο χιόνι. Το 1924 έγιναν οι πρώτοι χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες και ιδρύθηκε η διεθνής ομοσπονδία σκι (F.I.S.). Το άθλημα χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Το αλπικό σκι καταβάσεων, το αντοχής και τη χιονοσανίδα (snowboard). Στη χώρα μας υπάρχουν χιονοδρομικά κέντρα στον Παρνασσό, στη Βασιλίτσα Γρεβενών, στη Νάουσα (3-5 Πηγάδια), στο Σέλι όπου το 1934 ήταν η χρονιά που διοργανώθηκαν οι πρώτοι Πανελλήνιοι αγώνες χιονοδρομίας, στο γειτονικό μας Πήλιο, στο Καρπενήσι και αλλού.

 

Σταύρος Ζωρτός
Μαθητής Α” Γυμνασίου

 

Γράμμα στον Linford Christie

Αγαπητέ αθλητή των Ολυμπιακών αγώνων,

Linford Christie, 

    Αρχικά θα ήθελα να σου δώσω συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο για όλα αυτά που έχεις καταφέρει να κάνεις στο χώρο του αθλητισμού και των Ολυμπιακών αγώνων. Όπως μου ζήτησες, λοιπόν, στο παρακάτω κείμενο θα σου εξηγήσω τι σημαίνει για εμένα ο θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων.
    Η χώρα μου, η Ελλάδα, έχει να προβάλλει μια μεγάλη και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά με βαθιές ιστορικές, πολιτιστικές και αθλητικές ρίζες. Όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι χορηγός του ολυμπιακού πνεύματος στο οποίο αν και στην αρχή συμμετείχαν μόνο Έλληνες, στη συνέχεια ο θεσμός αυτός εξαπλώθηκε σε όλες τις χώρες του κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση, λοιπόν των Ολυμπιακών αγώνων παρακίνησε τους ανθρώπους να καταβάλουν προσπάθεια έτσι ώστε να τελειοποιήσουν τις ικανότητες τους πετυχαίνοντας έτσι, μεγάλες επιδώσεις και ψυχοσωματική υγεία.
    Η προσφορά και η αξία των Ολυμπιακών αγώνων προς τον άνθρωπο είναι μεγάλη. Πιο αναλυτικά, η προσφορά του αθλητισμού στην αρμονική ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας είχε γίνει αντιληπτή από τους αρχαίους Έλληνες, γι’ αυτό και ο αθλητισμός απέκτησε, από τα αρχαία χρόνια, κοινωνικό χαρακτήρα με τη μορφή πανελλήνιων αγώνων που συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον των πόλεων – κρατών. Το πνεύμα αυτό της συναδέλφωσης, της κοινής προσπάθειας, της άμιλλας εκφράζεται με την Ολυμπιακή Ιδέα, κατάλοιπα από τους Ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Ειδικότερα,  η αξία του αθλητισμού, ανυπέρβλητη όσον αφορά τη σωματική υγεία, καθώς και τη μεγιστοποίηση της σωματικής ευεξίας. Παράλληλα όμως, καλλιεργείται και η πνευματική υγεία. Στα πλαίσια της σωματικής άσκησης σφυρηλατείται ο αθλητής με επιμονή, αγωνιστικότητα, αυτοκυριαρχία. Συμβάλλει δηλαδή η άσκηση στη διαμόρφωση μιας υγειούς προσωπικότητας, αυτοκαθοριζόμενης και αυτοπροσδιοριζόμενης. Συντελεί στην ανάπτυξη ψυχικών ικανοτήτων, αγωνιστικής διάθεσης, γιατί ωθεί τον άνθρωπο να θέτει ολοένα και υψηλότερους στόχους, στα πλαίσια της άμιλλας και να παλεύει με υπομονή και επιμονή χωρίς να εγκαταλείπει την προσπάθεια. Σίγουρα ο αθλητισμός ως ιδεώδες κοινωνικοποιεί και συνδέει με δεσμούς φιλίας τους συναγωνιζόμενους, εθίζει στην αναγνώριση της αξίας των αντιπάλων και στην ανάπτυξη σεβασμού. Εξάλλου οι μεγάλοι αθλητές λειτουργώντας ως πρότυπα μπορούν να επηρεάζουν τους νέους  σε κρίσιμα κοινωνικά θέματα, όπως η βία και τα ναρκωτικά. Επιπλέον, οι ευεργετικές επιδράσεις του αθλητισμού επεκτείνονται και στην καλλιέργεια ομαδικού πνεύματος, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία, τις πολύτιμες κοινωνικές αρετές, οι οποίες είναι απαραίτητες για την προαγωγή της κοινωνικής ζωής. Εξάλλου ο αθλητισμός στοχεύει στον παραμερισμό των διαφορών και στην καλλιέργεια κοινής συνείδησης, στόχους που σήμερα βέβαια ελάχιστα εκπληρώνει με την εσωτερική κρίση που διέρχεται. Είναι ένα μήνυμα ειρήνης και σύμπνοιας, αφού και στην αρχαιότητα κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες σταματούσαν οι εχθροπραξίες. Kαι σήμερα φέρνουν τους λαούς σε επαφή και σε αρμονική συμβίωση και βοηθούν στην ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων. Τέλος, οι Ολυμπιακοί αγώνες συνεισφέρουν στην οικονομική οργάνωση των λαών. Μία νέα αγορά έχει αναπτυχθεί με τις διαφημίσεις και τα καταναλωτικά προϊόντα. Οι αθλητικές συναντήσεις οδηγούν στην αύξηση της τουριστικής κίνησης και στην τόνωση της τοπικής οικονομίας.
    Ωστόσο, αν και η αρχική μου επιθυμία ήταν να μείνω μόνο στα θετικά των Ολυμπιακών αγώνων, ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας της εποχής μας, με αναγκάζει, κατά κάποιο τρόπο, να αναφερθώ στην κρίση του Ολυμπιακού ιδεώδους. Ο σύγχρονος αθλητισμός αμαυρώνεται από αρνητικά στοιχεία που απέχουν πολύ από τα ιδεώδη και τις αξίες του. Είναι πανθομολογούμενο ότι η διάβρωση του αθλητικού ιδεώδους είναι σήμερα δεδομένη. Αν και ο αθλητισμός είναι εξαιρετικά δημοφιλής ωστόσο απέχει από το Ολυμπιακό ιδεώδες. Ο πρωταθλητισμός είναι μια πρώτη ένδειξη της διάβρωσης του αθλητισμού. Στόχος σήμερα είναι η νίκη με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Τα αναβολικά, οι δωροδοκίες, οι προκαθορισμένοι αγώνες αποτελούν στοιχεία που παραπέμπουν στη νοοτροπία του πρωταθλητισμού. Η εμπορευματοποίηση του και η επικράτηση των οικονομικών συμφερόντων οδηγεί σε στείρο ανταγωνισμό, στην επιδίωξη του θεάματος και όχι στη διάθεση συμμετοχής και συναγωνισμού. Η έντονη άλλωστε εξάρτηση των παικτών από διάφορους αθλητικούς παράγοντες είναι εμφανής, καταλύοντας την πίστη στην αξία του αγώνα και οδηγώντας στην επαγγελματοποίηση του αθλητή. Εξίσου όμως ενδεικτική των δεδομένων που επικρατούν σήμερα στον χώρο των Ολυμπιακών αγώνων είναι και η στάση των φιλάθλων. Οι τελευταίοι έχοντας νοοτροπία αρένας φανατίζονται, ασκούν βία στους αντιπάλους και επιζητούν εντυπωσιακά θεάματα. Ο «χουλιγκανισμός» μετέτρεψε το θεατή σε φανατικό οπαδό, οδήγησε σε εξάρτηση του φανατισμού και σε θλιβερή διαστρέβλωση του ιδεώδους, που διδάσκει την άμιλλα, τη συνεργασία, την αναγνώριση του ανταγωνιστή. Ακόμη, οι πολιτικές σκοπιμότητες έχουν εισβάλλει και στον χώρο των Ολυμπιακών αγώνων. Ανελεύθερα καθεστώτα χρησιμοποιούν τον αθλητισμό σαν μέσο αποπροσανατολισμού του λαού από τα ουσιαστικά προβλήματα. Επίσης, αποτελεί μέσο προπαγάνδας για επίδειξη καθεστώτων και πολιτικής κυριαρχίας.
    Και κατά τη γνώμη μου, ο υλικός ευδαιμονισμός, ο άκρατος καταναλωτισμός, η ταύτιση του έχειν και του είναι, η αποτίμηση δηλαδή του ανθρώπου με βάση την ευπορία καθώς και ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας της εποχής μας, έτσι όπως καθιερώνεται από τη μαζική κουλτούρα που κατά κόρον προβάλλεται και καθιερώνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οδήγησε στην ισοπέδωση του πνεύματος του Ολυμπισμού.
    Αυτή είναι η γνώμη μου για τους Ολυμπιακούς αγώνες και πιστεύω πως και εσύ συμφωνείς με όλα όσα σου έγραψα πιο πάνω. Μακάρι οι ολυμπιακοί αγώνες στο μέλλον να αποκτήσουν και πάλι το πραγματικό τους νόημα. Αυτά από εμένα. Περιμένω με ανυπομονησία απάντησή σου!
                                                            Μετά χαράς,
                                               Η φίλη σου Λευκή – Ιωάννα

 

ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΙΗΣ ΣΚΕΛΕΤΟΣ

     O σύγχρονος »πιεσμένος» τρόπος ζωής των παιδιών, οι συνήθειές τους και οι πολλές καθημερινές τους υποχρεώσεις, δημιουργούν πολλά και διαφορετικά προβλήματα στο σωστό τρόπο ανάπτυξης του σώματός τους.

Τα σημερινά παιδιά-μαθητές λόγω της περιορισμένης κίνησης και της ελάχιστης άσκησης ενδέχεται να παρουσιάσουν διάφορα μυο-σκελετικά προβλήματα τα οποία, εάν δεν προσεχθούν αρκετά νωρίς,  μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές και μη αναστρέψιμες παθήσεις, ιδιαίτερα της σπονδυλικής στήλης. Οι συνηθέστερες μυοσκελετικές παθήσεις που ταλαιπωρούν τα παιδιά της προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας είναι η κύφωση και η σκολίωση.

 

 

Η ΚΥΦΩΣΗ

     Εμφανίζεται σαν ένα κύρτωμα στην πλάτη, που όταν το παιδί σκύβει γίνεται εντονότερο (καμπούρα) και δεν εξαφανίζεται όταν προσπαθεί να ισιώσει. Η ακριβής αιτιολογία εμφάνισης της εφηβικής κύρτωσης είναι άγνωστη αλλά μπορεί να εμφανιστεί με δύο μορφές:

  • Η ΕΥΚΑΜΠΤΗ ΚΥΦΩΣΗ προκύπτει λόγω κακής στάσης στην όρθια ή καθιστή θέση και μπορεί να οφείλεται στο οτι το παιδί δεν βλέπει καλά ή δεν ακούει καλά, ή κάθεται σε ακατάλληλο κάθισμα.

Πολλές φορές οι έφηβες έχουν την κακή συνήθεια να «καμπουριάζουν» για να κρύβουν το ανεπτυγμένο στήθος τους και τα αγόρια να περπατούν σκυφτά λόγω κάποιας δικής τους νοοτροπίας ή να σκύβουν για να μην ξεχωρίζουν από κοντύτερους φίλους ή συμμαθητές.

Η συχνότητα εμφάνισης της εφηβικής κύφωσης είναι μεγαλύτερη στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια.

Η εύκαμπτη κύφωση μπορεί να διορθωθεί εύκολα από το ίδιο το παιδί ή από το γιατρό ή από το γυμναστή του σχολείου που φοιτά, με εκπαίδευση, για την υιοθέτηση της σωστής στάσης ή με κατάλληλες ορθοσωματικές ασκήσεις.

  • Η ΔΥΣΚΑΜΠΤΗ ΚΥΦΩΣΗ είναι ωστόσο πιο σοβαρή μορφή,όπου το παιδί όσο και αν προσπαθεί δεν μπορεί να ισιώσει την πλάτη του. Γέρνει την σπονδυλική στήλη, το κεφάλι και τους ώμους μπροστά  ενώ οι ωμοπλάτες του απομακρύνονται η μία από την άλλη.

Μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια όπως η κακή ανάπτυξη των σπονδύλων από την νηπιακή ηλικία που όμως αν διαγνωστεί έγκαιρα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.

          

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

  • Εάν υπάρχει ιστορικό στην οικογένεια θα πρέπει από νωρίς να γίνεται προληπτικός έλεγχος.
  • Οι γονείς να είναι πολύ παρατηρητικοί, όσον αφορά την στάση του σώματος του παιδιού, τον τρόπο που περπατάει, τον τρόπο που κάθεται όταν διαβάζει, όταν παίζει και όπως στέκεται.
  • Εάν διαπιστώσουν ότι το παιδί παρ” όλες τις παρατηρήσεις δεν διορθώνει την κακή στάση του σώματος θα πρέπει να επισκεφτούν ορθοπαιδικό γιατρό, ιδιαίτερα εάν το παιδί τους παραπονεθεί για πόνους στην πλάτη.
  • Να ελεγχθεί η όρασή του για τυχόν μυωπία.
  • Στο σχολείο ο καθηγητής της φυσικής αγωγής θα πρέπει να είναι πολύ παρατηρητικός, για να επισημάνει μυο-σκελετικά προβλήματα των παιδιών και να εφαρμόσει το ημερήσιο πρόγραμμα γύμνασης, ορθοσωμικές ασκήσεις και δυναμικές που θα ενδυναμώσουν τις παρακείμενες στην σπονδυλική στήλη μυικές ομάδες.
  • Ο καθηγητής της φυσικής αγωγής θα πρέπει να συμβουλεύει τους μαθητές να συνεχίσουν την άσκηση και γενικά να ασχολούνται με τον αθλητισμό και εκτός σχολείου. Άριστο αθλημα που βοηθάει τα παιδιά να διορθώσουν την κακή στάση είναι το κολύμπι (ιδίως το ύπτιο) και είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες και για κάθε εποχή του χρόνου.
  • Επίσης πρέπει να συστήνονται ασκήσεις ραχιαίων και κοιλιακών.
  • Εάν η κατάσταση είναι σοβαρότερη ο ορθοπαιδικός γιατρός συστήνει χρήση κηδεμόνα για όσο διάστημα χρειαστεί.

Η ΣΚΟΛΙΩΣΗ

     Είναι η πλάγια κύρτωση της σπονδυλικής στήλης και συνοδεύεται συνήθως και από στροφή των σπονδύλων με αποτέλεσμα την προεξοχή της ωμοπλάτης.

Εύκολα διαπιστώνεται παρατηρώντας ένα παιδί σε στάση προσοχής αν γέρνει από τη μία πλευρά ή το ένα χέρι είναι μακρύτερο από το άλλο ή αν τα ισχία του δεν είναι στην ίδια ευθεία

Σε κάμψη κορμού παρατηρείται ότι η πλάτη του δεν είναι ευθεία αλλά γέρνει δεξιά ή αριστερά.

Τα αίτια της σκολίωσης είναι άγνωστα εμφανίζεται κυρίως στα κορίτσια (70-80%) στην προεφηβική ηλικία λόγω της γρήγορης ανάπτυξης. Ένα μικρό ποσοστό 10% μπορεί να αποδοθεί σε τραύμα, φλεγμονή, όγκο ή ρευματικό νόσημα. Σπάνια εμφανίζεται σε βρεφική ηλικία (συγγενής σκολίωση).

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ

  • Με προσεκτική παρατήρηση και εντοπισμό από τους γονείς.
  • Με εξέταση από τον γιατρό από την νηπιακή ηλικία για να αποφευχθεί η ελλιπής ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης.
  • Στο σχολείο μετά από προσεκτική παρατήρηση από τον καθηγητή της φυσικής αγωγής.
  • Αν η σκολίωση είναι στο αρχικό στάδιο αντιμετωπίζεται εύκολα με κινησιοθεραπεία, με αθλητισμό(κολύμπι-γυμναστική-μπαλέτο), με την εφαρμογή κατάλληλων ορθοσωμικών ασκήσεων  σε καθημερινή βάση και ενδυνάμωση των παρακείμενων στη σπονδυλική στήλη μυών και των κοιλιακών και ραχιαίων.
  • Σε πιο προχωρημένη μορφή με εφαρμογή κηδεμόνα  και με εννεχή παρακολούθηση από ορθοπεδικό γιατρό για όσο καιρό χρειαστεί.
  • Φυσιοθεραπεία.
  • Χειρουργική επέμβαση.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

         Κλείνοντας το άρθρο θα πρέπει να κρατήσουμε κάτι σημαντικό. Το καλύτερο για τα σημερινά παιδιά που δυστυχώς ειναι υποκινητικά είναι η συνεχής παρακολούθηση από το στενό τους περιβάλλον (γονείς-καθηγητές) για να προληφθούν οι τυχόν παρεκκλίσεις της σπονδυλικής στήλης. Επίσης η συνεχής παρότρυνση απο όλους για κίνηση, για παιχνίδι για άθληση και για σωστή διατροφή σε όλη τη φάση της ανάπτυξης.

Έτσι θα οικοδομηθεί ένας υγιής σκελετός που θα συνοδεύει το παιδί και θα το στηρίξει επιτυχημένα σε όλες τις φάσεις της ζωής του μέχρι τα βαθιά γεράματα.

 

Γεροκώστα Κων/να

 

 

Το νέο γήπεδο της ΑΕΛ και η βία στα γήπεδα

    Υπέρλαμπρο και πολυτελές, πραγματικό στολίδι το νέο γήπεδο της ΑΕΛ που άνοιξε τις πύλες του πρόσφατα στην πόλη μας, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο δεκάδων χιλιάδων φιλάθλων. «AEL FC ARENA» το όνομά του, ονομασία που προέκριναν οι περίπου 7.000 φίλαθλοι που συμμετείχαν στην ψηφοφορία της επίσημης ιστοσελίδας της ΠΑΕ.
    Το νέο «παλάτι», ένα υπερσύγχρονο γήπεδο διεθνών προδιαγραφών UEFA (3 Αστέρων), χωρητικότητας 16.118 θέσεων με 38 σουίτες 12 ατόμων  αποτελεί την «κορωνίδα» ενός νέου αθλητικού κέντρου που αναπτύσσεται σε συνολική έκταση 144.000 τ.μ. στην περιοχή Νεάπολη της Λάρισας. Στον αρχικό του σχεδιασμό υπήρχε και η δυνατότητα επέκτασης για τις ανάγκες χρήσης των Μεσογειακών Αγώνων του 2013 που επρόκειτο να γίνουν στην πόλη μας.
     Στο συγκρότημα περιλαμβάνονται εμπορικοί χώροι, χώροι στάθμευσης 1.104 θέσεων, υπαίθριοι χώροι πολιτισμού και αναψυχής (κινηματογράφος, ανοικτό θέατρο 1.500 ατόμων, κεντρική πλατεία για τη διοργάνωση εκδηλώσεων), αθλητικούς ξενώνες 100 κλινών και η εικόνα συμπληρώνεται από το ήδη υπάρχον κλειστό γήπεδο μπάσκετ και τα 12 γήπεδα τένις, που βρίσκονται υπό ανακατασκευή.
     Το νέο αθλητικό κέντρο βρίσκεται σε ιδανική – από πλευράς πολεοδομικής χωροθέτησης – τοποθεσία, με εξαιρετική ένταση στο σύστημα μεταφορών, άριστη προσβασιμότητα από δύο κύριους οδικούς άξονες και εγγύτητα στον πολεοδομικό ιστό. Δημιουργήθηκε με σκοπό να στεγάσει κυρίως το  πιο δημοφιλές άθλημα παγκοσμίως, το ποδόσφαιρο. Το άθλημα όμως αυτό έχει δυστυχώς πληγεί θανάσιμα στη χώρα μας, καθώς απειλείται από διάφορους παράγοντες κοινωνικής αποδιοργάνωσης, ώστε να μιλούμε για μεγάλη κρίση. Ένας από τους μεγάλους παράγοντες αυτούς θεωρείται αναμφισβήτητα και η βία, που παρατηρείται στα γήπεδα.

Η βία παίζει… μπάλα στα γήπεδα

       Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες κακών ειδήσεων που αναφέρονται σε πράξεις βίας στα γήπεδα, η οποία ασκείται από νεαρούς κυρίως οπαδούς. Το φίλαθλο πνεύμα έχει δώσει προ πολλού τη θέση του στον φανατισμό.  Ο χουλιγκανισμός, φαινόμενο βαθύτατα κοινωνικό, δείγμα της περιθωριοποίησης ομάδων, καταλύει την αθλητική ιδέα, και δείχνει τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα της σημερινής εποχής και του σύγχρονου πολιτισμού.
      Φαινόμενα της βίας στα γήπεδα είναι για παράδειγμα η ρίψη κροτίδων, καπνογόνων, επικίνδυνων φωτοβολίδων και άλλων αντικειμένων, ακόμη και καθισμάτων, εναντίον αντιπάλων φιλάθλων, οι καταστροφές εγκαταστάσεων κ.ά. Οι συγκρούσεις εξάλλου μεταξύ των φιλάθλων, εντός και εντός του γηπέδου, δείχνει άκρατο μίσος και φανατισμό μεταξύ των αντιμαχόμενων ομάδων.
      Δεν είναι σπάνιο μετά π.χ από ένα σκληρό φάουλ ή μια απόφαση του διαιτητή να ακολουθήσουν μια σειρά αντιδράσεων. Οι παίχτες να δέρνονται με τους αντιπάλους. Οι παίχτες να δέρνουν το διαιτητή. Οι διαιτητές να δέρνονται μεταξύ τους. Ο πάγκος της μιας ομάδας βρίζοντας να επιτίθεται στον αντίπαλο πάγκο. Στην εξέδρα οι μισοί θεατές να συμπλέκονται με τους άλλους μισούς. Το ξύλο μεταφέρεται έξω από το γήπεδο στους γύρω δρόμους με τον καθιερωμένο πλέον πετροπόλεμο με τους αστυνομικούς. Και τελειώνει στα καφενεία μεταξύ αυτών που έβλεπαν το παιχνίδι από την τηλεόραση…
 Για ποιο λόγο λειτουργούμε βίαια και γιατί εκδηλώνεται αυτή η συμπεριφορά μας συνήθως στα γήπεδα;
      Ο βασικότερος παράγοντας της δημιουργίας των βιαιοτήτων μέσα στο γήπεδο είναι οπωσδήποτε η δομή του αθλήματος. Σε αθλήματα όπου η νίκη στηρίζεται στο βαθμό δεξιότητας όπως π.χ στην ενόργανη και ρυθμική, στις καταδύσεις, στο σκι ή στα αθλήματα που οι αθλητές αγωνίζονται ο ένας μακριά του άλλου π.χ. στην κολύμβηση, στο τένις, στους δρόμους, στις ρίψεις η δημιουργία επιθετικής συμπεριφοράς είναι ανύπαρκτη ή ελάχιστη.

   Αντίθετα αθλήματα που στηρίζονται στο δυναμισμό και οι αθλητές έρχονται σε άμεση σωματική επαφή τότε η παραγωγή βίας είναι αναπόφευκτη π.χ. αμερικάνικο φουτμπόλ, ποδόσφαιρο, ράγκμπι κ.ά. Εδώ πρέπει να πούμε ότι οι κανονισμοί κάθε αθλήματος παίζουν καθοριστικό ρόλο για την αποφυγή βιαιοτήτων.
     Τα αποτελέσματα των ερευνών αποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών πιστεύει ότι η ατιμωρησία της βίας στα γήπεδα αποτελεί την κυριότερη αιτία διαιώνισής της και επιρρίπτει τις ευθύνες στις διοικήσεις των ομάδων, ενώ το 50% των φιλάθλων εκτιμά ότι η συχνότητα των συμπλοκών στα γήπεδα έχει σαφώς αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Οκτώ στους δέκα φιλάθλους εκφράζουν την άποψη ότι η χρήση αλκοολούχων ποτών και ναρκωτικών ουσιών έχουν σοβαρό μερίδιο ευθύνης στην εκδήλωση κρουσμάτων χουλιγκανισμού, αλλά παράλληλα το ίδιο ποσοστό (80%) συναρτά το φαινόμενο με τη γενική έκπτωση αξιών της κοινωνίας.
     Και μέσα σε όλα αυτά, μόλις το 15% των φιλάθλων πιστεύουν ότι το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είναι «σίγουρα καθαρό», ενώ ως «καθόλου καθαρό» το βαθμολογεί το 34%. Σύμφωνα με τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, η στάση των αρχών απέναντι σε όσους βιαιοπραγούν στα γήπεδα πρέπει να είναι άτεγκτη, ενώ τα περισσότερα επικριτικά σχόλια συγκεντρώνουν οι διοικήσεις των ομάδων, αλλά και οι αθλητικές εφημερίδες.
     Γιατί όμως δεν σταματά; Ποιες είναι οι αιτίες του φαινομένου; Ας δούμε ορισμένες γενικότερες πλευρές του φαινομένου:
1. O αθλητισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο στο οποίο οι άνθρωποι συμμετέχουν με πολλούς τρόπους (π.χ ως αθλούμενοι, προπονητές, διαιτητές, παράγοντες, μάνατζερ, κριτές, δημοσιογράφοι, φίλαθλοι, κλπ. Το (εμπορευματοποιημένο) ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί σε μία τεράστια οικονομική επιχείρηση, που κατέχει εξέχουσα θέση στα ΜΜΕ ως «προϊόν». Παράλληλα και πέρα από τον οικονομικό του ρόλο χρησιμοποιείται σαν αντικείμενο εκμετάλλευσης  ιδιαίτερα της νεολαίας  πολλές φορές  καλλιεργώντας «ταπεινά συναισθήματα» (π.χ ρατσισμός), αλλά και φανταστικές «διεξόδους» από τα αδιέξοδα που το ίδιο το κοινωνικό σύστημα δημιουργεί.
2. Τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στον υπόλοιπο κόσμο. Εκατοντάδες φορές έχουμε παρακολουθήσει εικόνες συμπλοκών, καταστροφών και συγκρούσεων αντιπάλων ομάδων οπαδών, οι οποίες πάντα τελειώνουν με την παρέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων, με συνέπεια τα γήπεδα να μετατρέπονται σε πεδία μάχης.  Χωρίς να θέλουμε να τα δικαιολογήσουμε θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πως τα φαινόμενα «Χουλιγκανισμού» (αν και ιστορικά ο Χούλιγκαν ήταν Ιρλανδός επαναστάτης του 19ου αιώνα!) αυτά υπάρχουν στα γήπεδα αλλά δεν γεννιούνται σε αυτά, μιας η αλλοτρίωση της προσωπικότητας των «φιλάθλων» έχει γίνει έξω από αυτά. Απλά στα γήπεδα δίνεται η δυνατότητα να εκδηλωθεί.  Όπως τονίζει και ο Γ. Πανούσης «η βία στο γήπεδο δεν είναι τελικά το αποτέλεσμα του πάθους να νικήσει η ομάδα αλλά περισσότερο η επιθυμία των οπαδών να αποδείξουν  στον εαυτό τους και στους άλλους (συμπεριλαμβανομένων και των τηλεθεατών που παρακολουθούν) ότι υπάρχουν»!
3. Είναι γεγονός πως η εμπορευματοποίηση τρέφει τον κάθε είδους «χουλιγκανισμό». Η βία θα περιοριστεί όταν πρόεδροι και «παράγοντες» σταματήσουν να χρησιμοποιούν «οπαδούς» για «στρατό» και «φρουρά».
4. Τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα που βιώνει σήμερα η νεολαία.
5. Η χρήση ουσιών και ο ελλιπής έλεγχος στους εισερχομένους στον αγωνιστικό χώρο φιλάθλους. Πολλές φορές η έλλειψη ετοιμότητας από τις αρχές και η μη σωστή αντανακλαστική αντιμετώπιση.
6. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στην αθλητική δικαιοσύνη και συχνά η μη απόδοση δικαιοσύνης.
       Η βία στα γήπεδα είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, τόσο ως προς τις αιτίες που την παράγουν, όσο και ως προς τις μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται. Για το λόγο αυτό η αντιμετώπισή της απαιτεί συνδυασμένη στόχευση και συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων: της Κοινωνίας, της Πολιτείας, του Ποδοσφαίρου.
     Οι λύσεις και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος της βίας στα γήπεδα είναι πάρα πολλές και αρκετές μπορούν να είναι άμεσα εφαρμόσιμες. Ίσως κάποιος θα έπρεπε να διδάξει, ή τουλάχιστον να υποδείξει στους νεαρούς φιλάθλους, ότι οι ομάδες τους δεν έχουν το αλάθητο και το αήττητο και ότι το ποδόσφαιρο είναι απλώς ένα άθλημα το οποίο καμιά σχέση έχει με πολιτική, θρησκεία ή προσωπικές βε-ντέτες.
      Η καλή παιδεία, η αλλαγή των κοινωνικών δομών και η έγκυρη ενημέρωση είναι το ζητούμενο αν θέλουμε έναν ενεργό πολίτη που θα δραστηριοποιηθεί για την επίλυση των προβλημάτων που τον αφορούν και για τη διαμόρφωση του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι. Σε αυτό το πλαίσιο θα ευελπιστούμε για μια κοινωνία με λιγότερη βία, με καλύτερη παιδεία, με ελεύθερο και φίλαθλο πνεύμα, δηλαδή διψασμένο για άθλους, στους πνευματικούς και αθλητικούς στίβους.
     Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε τη σημαντική προσπάθεια που καταβάλει το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμειβόμενων Ποδοσφαιριστών (Π.Σ.Α.Π.)  για την καταπολέμηση και πρόληψη της βίας στους αθλητικούς χώρους. Υλοποιεί ένα καινοτόμο πρόγραμμα ενημερωτικών επισκέψεων στα Γυμνάσια, από διακεκριμένους αθλητές του ποδοσφαίρου. Στο πλαίσιο του προγράμματος οι αθλητές θα επισκέπτονται τους μαθητές στα σχολεία τους, θα τους ενημερώνουν για το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα, θα απαντούν στα ερωτήματά τους και θα οργανώνουν παιχνίδια δεξιοτήτων του ποδοσφαίρου, με σκοπό την ανάδειξη του «ευ αγωνίζεσθαι».

 

Βασιλική Παπαδοπούλου
Εύη Παπαδημητρίου
Ελεάννα Παναγιώτου

  

Ψηφίστε:

Πηγές
www.ael1964.gr(πληροφορίες για το γήπεδο)
www.paraskevi13.com(φωτογραφίες)
ΑΡΘΡΑ των  Άγγελου Τσιγκρή
                      Σπύρου Καλογιάννη

 

Εκπαίδευση και Αθλητισμός

       Ο αθλητισμός αποτελεί μία από τις σημαντικότερες διαχρονικές αξίες με μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις διότι απευθύνεται σε ευρύτατο κοινό κάθε ηλικίας, φύλου και κοινωνικής ή επαγγελματικής τάξεως.

     Πρώτοι οι Έλληνες χρησιμοποίησαν τη σωματική άσκηση όχι μόνο ως μέσο απόκτησης σωματικής ρώμης αλλά και αρετής. Η γύμναση του σώματος στις ελληνικές πόλεις δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Ανεξάρτητα από τις πολιτειακές και κοινωνικές τους διαφορές ή τις διαφορετικές αντιλήψεις, αποτελούσε το μισό της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας και θεωρείτο μέσο αγωγής με πρότυπο τον ιδανικό πολίτη: γυμνασμένο στο σώμα και ολοκληρωμένο στο νου και στην ψυχή.

Η αναγκαιότητα της αθλητικής αγωγής και του αθλητικού ιδεώδους προβάλλεται ακόμη πιο έντονα σήμερα και η πολιτεία αναγνωρίζει την κορυφαία σημασία που διαδραματίζει ο Αθλητισμός στις σύγχρονες κοινωνίες. Η εξέλιξη του πολιτισμού και η ανάδειξη των ανθρωπιστικών αξιών συνδέεται άμεσα με την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στις αθλητικές δραστηριότητες.

Σήμερα που ο άνθρωπος έχει κορεσθεί από τα καταναλωτικά αγαθά και την καθιστική ζωή, η μόνη διέξοδος είναι ο αθλητισμός και τα σπορ γιατί βελτιώνουν την υγεία, συντείνουν στη απόκτηση δύναμης και σφριγηλότητας, προσφέρουν χαρά και ψυχαγωγία, ξεπερνούν την κοινωνική απομόνωση και συμβάλλουν στην ανάπτυξη κοινωνικών επαφών, χαρίζοντας ψυχική και κοινωνική ευεξία.

Θα πρέπει, ωστόσο, να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα η ηθικοπλαστική συμβολή του αθλητισμού, καθώς αποτελεί μέσο διαμόρφωσης και ανάδειξης της προσωπικότητας του ατόμου, επιτρέποντάς του να επιδρά πάνω στα θετικά του χαρακτηριστικά, να διορθώνει τα αρνητικά, να αυξάνει τη δημιουργικότητά του και να τονώνει την αυτοπεποίθησή του .

Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η συμβολή του αθλητισμού στα παιδιά. Μέσα στην αθλητική ομάδα το παιδί βιώνει την ανάγκη της επικοινωνίας, της δημιουργίας πνεύματος συνεργασίας, της αλληλεξάρτησης και της αλληλεγγύηςακόμη και με θυσία της προσωπικής προβολής. Μέσα στην ομάδα το παιδί μαθαίνει να υποτάσσει την ατομικότητά του για το καλό της, να νιώθει πως πέρα από ανεξάρτητο άτομο είναι μέλος της, να υπερασπίζεται όχι μόνο την ατομική του τιμή αλλά και την τιμή της ομάδας όπου ανήκει και εκπροσωπεί.

Με αυτή την έννοια οι αθλητικές δραστηριότητες υπηρετούν μεγάλο ηθικό αλλά και κοινωνικό σκοπό και προς την κατεύθυνση αυτή ούτε η φυλή, ούτε η θρησκεία ή η γλώσσα, ούτε η πολιτική τοποθέτηση ή η κοινωνική τάξη μπορούν να αποτελέσουν στοιχεία διαφορών.

Ο διαπολιτισμικός χαρακτήρας του αθλητισμού είναι αυτός που μπορεί με σωστούς χειρισμούς να βοηθήσει στην άρση του κοινωνικού αποκλεισμού, ομάδων και μειονοτήτων ( φυλετικών και θρησκευτικών) που παραμένουν στο περιθώριο. Έτσι, σε περιοχές όπου η πολιτιστική πολυμορφία και οι οξυμένες κοινωνικές συνθέσεις είναι δεδομένες, ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει μοχλό κοινωνικοποίησης και να ωθήσει τη συμμετοχή στα κοινά δρώμενα.

Συνοψίζοντας, έχει γίνει πλέον συνείδηση σε όλους μας ότι η άθληση πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής δραστηριότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι μέσο παιδείας που διδάσκει το σεβασμό, την αυτοπειθαρχία, τις αρχές του τίμιου αγώνα, το ομαδικό πνεύμα, τη συντροφικότητα και την καταπολέμηση του ρατσισμού.

     Έχουμε, λοιπόν, χρέος εμείς ως εκπαιδευτική κοινότητα να στρέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερους μαθητές στην άθληση , μη προσβλέποντας απαραίτητα στον πρωταθλητισμό, αλλά ενθαρρύνοντάς τους να συμμετέχουν σε μια μορφή ενασχόλησης, που θα έχει ως στόχο την επίτευξη όλων των παραπάνω και την καταπολέμηση της τάσης των μαθητών για καθιστική ζωή, μέσω της συμμετοχής τους σε ομάδες.

Κουκούλης Γεώργιος

Καθηγητής Φυσικής Αγωγής

Διευθυντής Γυμνασίου Τσαριτσάνης

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
PANHELLENIC UNION OF ΤΗΕ PROFESSORS OF PHYSICALEDUCATlON
ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1949 • YEAR OF FOUNDATION 1949

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΠΦΑ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΓΡΑΦΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ – ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ 11 Τ.Κ. 41222

ΤΗΛΕΦΩΝΑ : 2410534738 – FAX : 2410258405

 

Παιδί και Α-κίνηση-Α

Είναι γνωστό ότι η σημερινή μορφή ζωής των ανθρώπων στις πόλεις δεν θυμίζει τις ανάλογες μορφές και ρυθμούς που ίσχυαν πριν από λίγες μόνο δεκαετίες.Πριν λίγα χρόνια η Λάρισα ήταν μια επαρχιακή πόλη που γρήγορα εξελίχθηκε σε μια μεγαλούπολη με αποτέλεσμα:

♦ οι μονοκατοικίες με αυλές που υπήρχαν ακόμα και στο κέντρο και όχι μόνο στις συνοικίες, να έχουν δώσει τη θέση τους σε πολυόροφες οικοδομές,

♦ τα ακάλυπτα οικόπεδα και οι αλάνες έχουν οικοδομηθεί πυκνότατα και βέβαια δεν έχουν προβλεφθεί επαρκείς χώροι άθλησης και ψυχαγωγίας (όπως ανοιχτά πάρκα, γυμναστήρια κλπ.)

Αποτέλεσμα των συγκεκριμένων οικιστικών παρεμβάσεων είναι τα παιδιά, από μικρή ηλικία, να στερούνται χώρων άθλησης, ψυχαγωγίας και καθημερινού παιχνιδιού. Προσπαθούν να βολέψουν τις παρέες και τα παιχνίδια στα περιορισμένα μπαλκόνια και στα στενά και παραφορτωμένα παιδικά δωμάτια.

Έτσι στερούνται την ελεύθερη έκφραση των κινητικών τους δυνατοτήτων, την ανεμελιά του παιχνιδιού, την ανάπτυξη της κοινωνικότητας, λόγω έλλειψης παρέας και ομαδικότητας.

Τα παιδιά πέφτουν σε κινητική απάθεια με αποτέλεσμα να ξεχνούν απλά πράγματα, όπως πώς τρέχει κάποιος, πώς παίζει, ακόμα – ακόμα πώς φωνάζει χωρίς να το μαλώσουν γιατί ενοχλεί.

Η σκληρή μαθητική ζωή τα οδηγεί σε μια παρατεταμένη ακινησία στην καρέκλα (σχολείο – εξωσχολικά μαθήματα – διάβασμα στο σπίτι – υπολογιστής) ή στον καναπέ (τηλεόραση – ηλεκτρονικά παιχνίδια κλπ.) για πολλούς μήνες του χρόνου. Το τρίμηνο διάλειμμα το καλοκαίρι με κάποιες δραστηριότητες (θάλασσα – βουνό – ή χωριό) δεν μπορεί να ισοσκελίσει το έλλειμμα κίνησης.

Λύση για την ακίνητη καθημερινότητα των παιδιών είναι ο αθλητισμός, που προσφέρεται στις αστικές και ημιαστικές περιοχές σε αρκετούς χώρους και με πολλές μορφές (αθλοπαιδιές – κολύμβηση – στίβος – τέννις κλπ.)

     Είναι αρκετά τα παιδιά των ηλικιών 8 ετών και άνω που αθλούνται και εκτονώνονται στους χώρους άθλησης, και οι δραστηριότητες αυτές συμβάλλουν ουσιαστικά στην σωστή ανάπτυξη όχι μόνο του σώματος αλλά και του μυαλού και του χαρακτήρα. Ο αθλητισμός, η κίνηση γενικότερα, είναι ο’τι καλύτερο μπορεί ένας γονιός να προσφέρει στο παιδί του, ο’τι καλύτερο μπορεί να διδάξει ένας δάσκαλος στο μαθητή, είναι ο’τι καλύτερο μπορεί να υιοθετήσει και να ενστερνιστεί ένα παιδί που θέλουμε να αναπτύξει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

Και είναι βέβαια ο’τι χειρότερο, να σταματάει ένα παιδί να αθλείται όταν φτάνει στις Γυμνασιακές ή Λυκειακές τάξεις της εκπαίδευσης, επειδή δεν προλαβαίνει να διαβάσει ή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των εξωσχολικών μαθημάτων.

     Ένας σοφός καταμερισμός του χρόνου και ένας σωστός προγραμματισμός μπορεί να χωρέσει εκτός από τα κάθε είδους μαθήματα και τον αθλητισμό, ο οποίος πραγματικά θα βοηθήσει την σωστή ανάπτυξη των κινητικών και πνευματικών δεξιοτήτων του μαθητή.

Διαπιστώνουμε ότι ζούμε σε απαιτητικές εποχές που όσο περνούν τα χρόνια γίνονται από απαιτητικότερες έως απάνθρωπες για όλες τις ηλικίες. Θα πρέπει να οπλίσουμε τα παιδιά μας όχι μόνο με πνευματικά εφόδια, αλλά το κυριότερο, με σωματικές αντοχές που θα τα στηρίζουν στα βαρυφορτωμένα και απαιτητικά καθήκοντα που ζητούμε να φέρουν σε πέρας. Ένα δυνατό σώμα χτίζει ένα δυνατότερο μυαλό. Λίγες ώρες άθλησης και εκτόνωσης μπορούν να βοηθήσουν το παιδί σε οποιαδήποτε βαθμίδα εκπαίδευσης κι αν βρίσκεται, οποιαδήποτε φάση της ζωής του και αν διανύει, να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του χωρίς άγχος, με απόλυτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

 

Γεροκώστα Κωνσταντίνα 

Top