της Μαρίας Μυλωνά
Στην πορεία της ζωής μας, συναντάμε ανθρώπους που αφήνουν μικρά ή μεγάλα αποτυπώματα στην ψυχή μας. Άλλοι έρχονται για λίγο, άλλοι μένουν για πάντα. Φιλικές, ερωτικές ή οικογενειακές σχέσεις, κάθε μία από αυτές κουβαλά τη δύναμη να μας αλλάξει. Κάποιες φορές μας δυναμώνουν, άλλες μας πληγώνουν — αλλά σε κάθε περίπτωση μας διαμορφώνουν.
Οι φιλίες, για παράδειγμα, είναι τα πρώτα είδη σχέσεων που επιλέγουμε μόνοι μας. Μας δίνουν στήριξη, χιούμορ, συντροφικότητα. Όμως, δεν είναι πάντα ρόδινες. Μια φιλία που βασίζεται σε συμφέρον ή χειραγώγηση μπορεί να μας κάνει να αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας, από την άλλη, μια βαθιά φιλία μας μαθαίνει την αξία της εμπιστοσύνης και της αυθεντικότητας.
Οι οικογενειακές σχέσεις είναι συχνά πιο περίπλοκες. Μεγαλώνουμε μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν επιλέγουμε, όμως επηρεάζει καταλυτικά τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Μια οικογένεια που ενθαρρύνει, καταλαβαίνει και αγαπά, γεννά αυτοπεποίθηση. Αντίθετα, μια οικογένεια με συνεχείς εντάσεις ή αδιαφορία μπορεί να δημιουργήσει βαθιές εσωτερικές ανασφάλειες. Ακόμη περισσότερο, στις ερωτικές σχέσεις, βιώνουμε έντονα συναισθήματα που άλλοτε μας απογειώνουν και άλλοτε μας αποδιοργανώνουν. Η αγάπη μάς αποκαλύπτει πλευρές του εαυτού μας που δεν γνωρίζαμε, την τρυφερότητα, την υπομονή, αλλά και τη ζήλια ή τον φόβο.
Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των σχέσεων είναι ότι αποτελούν καθρέφτες. Μας δείχνουν ποιοι είμαστε, ποιοι θέλουμε να γίνουμε και τι αξίζουμε. Συχνά, μέσα από τις συγκρούσεις, τις απογοητεύσεις ή τους αποχωρισμούς, ανακαλύπτουμε εκείνο που πραγματικά έχουμε ανάγκη. Κάθε σχέση, όσο μικρή ή μεγάλη, συνεισφέρει στο προσωπικό μας ταξίδι. Δεν είναι όλες ίδιες, αλλά όλες αφήνουν κάτι, μια εμπειρία, ένα μάθημα, μια μνήμη. Και τελικά, αυτές οι σχέσεις δίνουν χρώμα στη ζωή. Κλείνοντας, πιστεύω ότι οι σχέσεις είναι σαν τα κύματα. Μερικές μας ταξιδεύουν μακριά, άλλες μας ταρακουνούν, αλλά χωρίς αυτές, η ζωή θα ήταν, απλώς, ήσυχη. Ίσως υπερβολικά ήσυχη για να τη νιώσουμε στ’ αλήθεια!
