Μια συζήτηση για τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου στο σχολείο μας.

Στις 27 Οκτωβρίου, έγινε η γιορτή της εθνικής μας επετείου. Κάθε χρόνο, θυμόμαστε όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα που έγιναν εκείνη την εποχή, την εποχή του 1940. Κάνοντας μια σύντομη συζήτηση με την κα Φωτεινή Κοκκίνη (υπεύθυνη της γιορτής), μας απάντησε σε διάφορες ερωτήσεις για αυτήν την εκδήλωση που έγινε στο σχολείο μας το πρωί εκείνης της Παρασκευής.

1 -Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την εκδήλωση της 28ης Οκτωβρίου ;

-Είχα μια έμπνευση το καλοκαίρι διαβάζοντας ένα βιβλίο. Αυτό το βιβλίο αναφερόταν σε ιστορίες καλλιτεχνών από τον εμφύλιο και έτσι σκέφτηκα να κάνω κάτι παρόμοιο για την κατοχή.

2 -Η δουλειά που μας παρουσιάσατε απαιτούσε χρόνο και συνεργασία από όλους. Κατά πόσο πιστεύετε ότι πετύχατε τα μέγιστα;

-Σε πρώτη φάση χρειαζόταν δουλειά από εμένα ιστορική και φιλολογική. Κατά δεύτερον, ανέθεσα κάποιες δουλειές στους μαθητές, όπως μέρος του power point, αλλά και πρότεινα κάποια τραγούδια στους μουσικούς.Ακόμα, με βοήθησαν και άλλοι συνάδελφοι λέγοντάς μου τη γνώμη τους ή βοηθώντας με σε πρακτικά θέματα.

3 -Δεν ήταν μια απλή δουλειά. Είχε κομμάτια από θέατρο, τραγούδια αλλά και αφηγήσεις. Πως αποφασίσατε να τα εντάξετε όλα αυτά;

-Πρώτον ενέταξα την αφήγηση στο power point, καθώς το βρίσκω βαρετό και συνηθισμένο να διαβάζουν τα πάντα οι μαθητές. Αποφάσισα να δραματοποιήσω κάποια κείμενα και επίσης επέλεξα και τα κατάλληλα τραγούδια. Με τις δραματοποιήσεις οι αφηγήσεις έγιναν πιο ζωντανές, δημιούργησαν το συναίσθημα της συγκίνησης και κατάφεραν να μας βάλουν στη θέση αυτών των ανθρώπων.  Επίσης, σκέφτηκα να δουλέψω με τις παγωμένες εικόνες για να δέσω τα κείμενα μεταξύ τους και να υπάρχει σκηνοθετική δομή.

4 -Πώς αποφασίσατε να δώσετε βάση στις μαρτυρίες των πνευματικών προσωπικοτήτων της χώρας;

-Σκέφτηκα πως θα θέλαμε να δούμε πώς οι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν σημαντικά τους έργα για αυτά τα γεγονότα αλλά και πώς τα βίωσαν όντας πρωταγωνιστές.

5 -Πώς έγινε η επιλογή των κομματιών που ακούσαμε στην γιορτή; Μέσα από αυτά θα θέλατε να περάσετε κάποια μηνύματα στους παρευρισκομένους;

-Το πρώτο κριτήριο για την επιλογή των τραγουδιών ήταν το εξής: έπρεπε οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες να ήταν πρωταγωνιστές στα γεγονότα εκείνης της εποχής Όπως ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης και ο Βίρβος. Το δεύτερό μου κριτήριο ήταν να έχουν σχέση με τα κείμενα. Να “συνομιλούν” μαζί τους και να τα συνεχίζουν. Επίσης, ήθελα να δίνουν το συναίσθημα εκείνης της περιόδου. Δεν επέλεξα, για παράδειγμα, τα σατιρικά της Βέμπο, διότι είναι εύθυμα. Ήθελα να περάσω τα συναισθήματα και τη θέση στην οποία βρίσκονταν οι στρατιώτες και αντίστοιχα ο λαός στην κατοχή.

6 -Σίγουρα οι πρόβες θα ήταν κουραστικές, αλλά και η προετοιμασία. Θα ξανακάνατε στο μέλλον κάτι παρόμοιο;

-Η κούραση ήταν αρκετά μεγάλη, αλλά και οι δυσκολίες ήταν πολλές. Έπρεπε να δουλεύω καθημερινά ακόμα και αργά την νύχτα. Δυστυχώς δεν υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος για τις πρόβες ούτε ο χώρος. Όμως, παρά τις δυσκολίες, θα ήθελα να το ξανακάνω και σκοπεύω να κάτι παρόμοιο του χρόνου.

7 -Πού θέλατε να ρίξετε περισσότερο βάρος στην παρουσίαση της γιορτής;

-Πρώτος μου στόχος ήταν να να ρίξω βάρος στον πόλεμο και λιγότερο στην κατοχή, αλλά δεν νομίζω να το πέτυχα. Μπορεί να ήταν ισομοιρασμένο.

8 -Από τη δικιά μας οπτική ματιά, καταλάβαμε ότι θέλατε να παρουσιάσετε τα γεγονότα της κατοχής και την πείνα παρά το “όχι”.

-Δεν το έκανα από σκοπού. Το ανέφερα στη διαφάνεια και ίσως να μην φάνηκε, επειδή δεν έγινε ζωντανή αφήγηση. Δεν με ενδιέφεραν τόσο οι πολιτικοί και γι’ αυτό έδωσα βάση στου ήρωες του πολέμου και της κατοχής, δηλαδή τους στρατιώτες και τον λαό. Θέλω να πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε πολιτικός δεν θα επέτρεπε στους εχθρούς να καταλάβουν τη χώρα. Συγκεκριμένα ο Μεταξάς, όταν ο Ιταλός πρόξενος έφτασε τα ξημερώματα στο σπίτι του, δεν απάντησε με το γνωστό σε όλους μας “όχι”, αλλά με το “Alors, c’est la guerre” που μεταφράζεται ως “Δηλαδή έχουμε πόλεμο”.

9 -Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό; Θα θέλατε να αλλάξετε κάτι;

-Ενδεχομένως να ανέφερα και άλλους καλλιτέχνες . Για παράδειγμα τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Αττίκ και άλλους. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τους παρουσιάσω λόγω χρόνου. Ωστόσο, θα ήθελα να είχα δουλέψει λίγο καλύτερα το τέλος και την τελευταία παγωμένη εικόνα. Όσον αφορά το αποτέλεσμα, εξεπλάγην όταν μου είπαν οι μαθητές ότι είχαν συγκινηθεί. Πιστεύω ότι πέτυχα τους στόχους μου.

Επιμέλεια:

Σάββας Ασικίδης

Νίκος Μακρής