Συνέχεια στα όρια (;)

Όλοι οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί με τα δικά τους μοναδικά όρια. Η ζωή όλων καθορίζεται και παίρνει τις τελειωτικές της διαστάσεις από το παιχνίδι των ορίων. Τα όρια του καθενός αποτελούν την βάση της ταυτότητας και της προσωπικότητας του. Πολλές φορές (και ανάλογα το άτομο) αυτά τα όρια φαντάζουν αδιαπέραστα και σχεδόν αδιάκριτα και άλλες φορές φαντάζουν αποπνικτικά και θέτουν περιορισμούς.

Τα σύνορά μας, πολλές φορές μας περιπλέκουν και μας προβληματίζουν. Υπάρχουν στιγμές που τα αμφισβητούμε, τα αρνούμαστε και τα πολεμάμε με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα εξαφανιστούν και θα μπορούμε να αλλάξουμε εαυτό αγνοώντας βέβαια το γεγονός πως πρέπει πρώτα να τα αγαπήσουμε και να τα αγκαλιάσουμε, προκειμένου να τα ξεπεράσουμε και να εξελιχθούμε. Δεν μπορούμε να διαγράψουμε τις προκαθορισμένες γραμμές μας και δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ύπαρξή τους. Μπορούμε μόνο να τις δεχτούμε όπως ακριβώς είναι σχεδιασμένες για εμάς και μετά να προσπαθούμε για την διερεύνηση τους.

Φυσικά, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που δεν ανακαλύπτουν και δεν βλέπουν τα σύνορά τους  ποτέ τα όρια τους και αυτό τους οδηγεί σε διαστρεβλωμένα συμπεράσματα. Δυσκολεύονται να καθορίσουν τον σκοπό της ύπαρξής τους, αδυνατούν να δεχτούν τα χαρακτηριστικά και βρίσκονται σε μια διαρκή διαμάχη με τον εαυτό τους. Παραμένουν ανήσυχοι και αισθάνονται απροστάτευτοι καθώς διατρέχονται από ανασφάλειες και συμπλέγματα. Αναμφισβήτητα, η αυταπάρνηση κατέληξε πρόβλημα και τα όρια πήραν μορφή ψυχικού βάρους.

Τα όρια δεν αποτέλεσαν ποτέ εχθρό μας. Ίσως θεωρήσαμε πως μας καταπιέζουν και πως ευθύνονται για πολλές άσχημες πτυχές του εαυτού μας και έτσι προσπαθήσαμε να τα σβήσουμε, να τα διαγράψουμε και με τέλειες υποκριτικές ικανότητες, προσποιηθήκαμε πως δεν υπάρχουν και πως δεν υπήρξαν ποτέ και συνεχίσαμε την ζωή μας. Τα όρια πάντα αποτελούσαν σύμμαχο μας. Είναι η βάση μας, η υπενθύμιση της ανθρώπινης όψης μας και χωρίς αυτά δεν θα ήμασταν μοναδικές και ιδιαίτερες  προσωπικότητες. Τα προκαθορισμένα μας, τις γραμμές μας, τα σύνορα μας θα τα επεκτείνουμε μόνο όταν καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε την πραγματική και ουσιαστική τους ύπαρξη. Δεν είναι εύκολο, αλλά η αναζήτηση αξίζει- αφού κρίνεται η αναγνώριση και η εύρεση του ίδιου μας του εαυτού.

 

 

               «Ο Οδυσσέας είναι το παράδειγμα σου, όχι ο Μαγγελάνος. Αυτός που γύρισε μύθο και αλήθεια για τα στενά όρια μιας            αγαπημένης πατρίδας κι όχι εκείνος που γύρισε τον κόσμο για να οριοθετήσει το άγνωστο. Κι αν στο μέτρημα των ορίων σου δεν βγεις νέα Ήπειρος, ούτε καν μια χώρα, αλλά ένα μικρό νησάκι χαμένο σ΄έναν αχανή ωκεανό, ζήσε τη χαρά της μοναδικότητας σου, εστίασε στις ανάγλυφες διαφορές σου από κάθε Ήπειρο, χώρα ή νησί. Κι αν δεν είσαι Γη της Επαγγελίας για όλους, μη δώσεις σημασία. Λίγοι θα σε ταξιδέψουν, λίγοι θα σε κατοικήσουν, ένας θα σου δώσει το οριστικό σου σου όνομα. Αυτό που θα υπαγορεύσει το σχήμα που θα σου χαρίσουν τα όριά σου. Τα μοναδικά. Ο εαυτός σου.»- Γεράσιμος Ευαγγελάτος, στιχουργός

 

 

 

                                                                                                               Λαμπρινή Σούλα

 

 

Σχολιάστε

Top