Και λίγα λόγια για το θέατρο της πόλης μας!
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά…
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θεμελιώθηκε στις 24 Ιουνίου του 1884 και ολοκληρώθηκε το 1895 σε σχέδια που εκπόνησε ο Πειραιώτης αρχιτέκτονας Ι. Λαζαρίμος, καθηγητής του Πολυτεχνείου. Δώδεκα χρόνια αργότερα, το κέντρο της πόλης, κοσμούσε ένα μεγαλοπρεπές οικοδόμημα που έμελλε να αποδειχθεί ότι λόγω της μνημειακής του εμφάνισής, θα χαρακτηριζόταν, ως το κορυφαίο σωζόμενο ελληνικό θεατρικό κτήριο του 19ου αιώνα. Το συνολικό κόστος της ολοκλήρωσης του θεάτρου υπολογίζεται στις 900 χιλιάδες δραχμές.
Στις 9 Απριλίου του 1895, για πρώτη φορά άνοιξε τις πόρτες του και ένα μήνα αργότερα υποδέχθηκε στην σκηνή το έργο του Δημήτριου Βερναδάκη «Μαρία Δοξαπατρή».
Το λευκό αρχαιοπρεπές οικοδόμημα γίνεται σημείο αναφοράς της πολιτιστικής ζωής της πόλης τόσο στον 19ο όσο και τον 20ο αιώνα. Μπορεί να έχει στεγάσει σε περιόδους ανάγκης έως και 1400 άτομα. Ολόκληρη η ελληνική θεατρική και μουσική σκηνή έκανε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τόπο έμπνευσης και δημιουργίας. Σημαντικοί σκηνοθέτες όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Γκίκας Μπινιάρης, ο Στέφανος Νικολαΐδης, ο Μιχάλης Κουνελάκης, καθώς και σπουδαίοι ηθοποιοί όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Γιάννης Πρινέας, ο Δημήτης Χόρν, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, ο Μάνος Κατράκης, η Κυβέλη, η Ασπασία Παπαθανασίου και άλλοι πολλοί ακόμη μοιράστηκαν πολύτιμες στιγμές της πορείας τους με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στο φουαγιέ του θεάτρου το κοινό απόλαυσε τα έργα σπουδαίων συνθετών όπως ο Μενέλαος Παλλάντιος, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Θέατρο αλλά και ο χώρος γύρω απ’ αυτό κατελήφθησαν από τους Γάλλους στρατιώτες που συμμετείχαν στον αποκλεισμό της πόλης. Για δύο χρόνια φιλοξένησε Μικρασιάτες μετά το Σεπτέμβριο του 1922 που έφτασαν στον Πειραιά 40.000 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, καθώς η πόλη δεν είχε άλλες υποδομές για το σκοπό αυτό. Μετατράπηκε σε σχολείο και οι πρόσφυγες χρησιμοποιούσαν τα θεωρεία ως αυτοσχέδιους χώρους διαμονής.
Κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο βομβαρδισμός του Πειραιά από τους συμμάχους στις 11 Ιανουαρίου του ’44 έπληξε μεγάλο μέρος του οικοδομήματος. Οι συχνές και διαφορετικές χρήσεις του θεάτρου προκάλεσαν σημαντικές φθορές. Η κατάστασή του επιβαρύνθηκε από τους σεισμούς του 1981 και του 1999. Μέσα στο πέρασμα των χρόνων, έγιναν πολλές προσπάθειες για την συντήρηση του κτηρίου, ενώ το έργο της τελικής αποκατάστασης ξεκίνησε το Μάιο του 2008.
Σήμερα, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έχει αποκτήσει μια εξαιρετική σκηνή, απόλυτα λειτουργική, ιδιαίτερου ύφους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η μοναδική στην Ελλάδα και μια από τις ελάχιστες στην Ευρώπη, όπου διασώζονται σε μεγάλο βαθμό οι μηχανισμοί του θεάτρου μπαρόκ.
Μάγδα Βολικάκη Α1 – Ελισάβετ Οικονομοπούλου Α3
ΠΗΓΕΣ:
https://www.dithepi.gr/el/thetheater/history
https://www.documenta14.de/gr/venues/15292/-
