25 Νοεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών «Δεν υπάρχουν δικαιολογίες! Όχι άλλη ανοχή! Όχι άλλη βία! Σπάσε την σιωπή!»

Της μαθήτριας  Καζάκου Αργυρώς

«Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία!»

Αγγελική Βλαχάκη – Με ποιο δικαίωμα 

    Με αυτούς τους στίχους από την ελληνική απόδοση του τραγουδιού- ύμνου κατά των γυναικοκτονιών στο Μεξικό και στη λατινική Αμερική «Τραγουδάμε Δίχως Φόβο» (Canción Sin Miedo) και το τραγούδι «Με ποιο δικαίωμα», θα ήθελα να ξεκινήσω το άρθρο μου για μια ακόμα παγκόσμια μέρα που δυστυχώς μας θυμίζει πως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για την ισότητα των φύλων, αλλά και την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η 25η Νοεμβρίου έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ στις 17 Δεκεμβρίου του 1990 για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση και με στόχο να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινότητα. Η αρχή όμως για την ανάδειξη αυτού του προβλήματος είχε γίνει δέκα χρόνια πριν, όταν γυναικείες οργανώσεις καθιέρωσαν την ημέρα αυτή, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25 Νοεμβρίου 1960.
Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη μορφή παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ένα μεγάλο εμπόδιο για την ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη (άρθρο 118, πλατφόρμα δράσης του Πεκίνο) . Κάθε πράξη βίας, λεκτικής και σωματικής, κάθε απειλή οδηγεί στην κυριαρχία των ανδρών και στις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών. Ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική βία, βιασμοί, σεξουαλική παρενόχληση, trafficking, stalking, γενετήσιος ακρωτηριασμός και παιδικός γάμος, όλα αυτά συνιστούν μορφές βίας κατά των γυναικών και κοριτσιών, με αποκορύφωμα τις γυναικοκτονίες που τα τελευταία χρόνια δυστυχώς όλο και πιο συχνά εμφανίζονται.
Δυστυχώς αυτός ο κύκλος βίας όλο και αυξάνεται. Σύμφωνα με το EIGE, το Κέντρο Γνώσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ισότητα των Φύλων, μία στις τρεις γυναίκες 1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της, 1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, 40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία. Πρέπει να προσθέσουμε και τις γυναικοκτονίες που ιδιαίτερα κατά την περίοδο της πανδημίας και μετά αυξήθηκαν ανησυχητικά. Αλλά και καινούριες μορφές βίας, διαδικτυακές, όπως Body shaming, doxing, cyber flashing εμφανίζονται καθημερινά. Πόσο ακόμα όμως θα ανεχόμαστε ως ανθρώπινη κοινωνία αυτή τη βία; Είναι καιρός να αντιδράσουμε. Να πούμε ένα μεγάλο όχι στην έμφυλη βία!

    Υπάρχει τρόπος! Ας μιλήσουμε, ας αντιδράσουμε! Ας σπάσουμε τη σιωπή!

     Ένα παράδειγμα αντίστασης είναι και το κίνημα me too, που γεννήθηκε το 2006 από την αμερικανίδα ακτιβίστρια Ταράνα Μπερκ και το οποίο είχε στόχο την εξάλειψη σεξουαλικής κακοποίησης και εξουσιαστικής βίας κατά των γυναικών. Αυτό το κίνημα δρα με την παρακίνηση δημοσιοποίησης περιστατικών και γεγονότων στα κοινωνικά δίκτυα. Υπάρχουν όμως κι άλλοι φορείς και δίκτυα στα οποία μπορεί να απευθυνθεί κάθε θύμα έμφυλης βίας, αλλά και κάθε πολίτης που θέλει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των γυναικών και να αντιδράσει. Μερικοί από αυτούς:
Ο ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: https://womensos.gr/en/about-us-3/
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ: https://isotita.gr/
ΕΛΛΗΝΙΚΟ METOO: https://metoogreece.gr/
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ: https://eige.europa.eu/
ΔΙΟΤΙΜΑ: https://diotima.org.gr/profile-el/
Και κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω κάποιους στίχους που διάβασα και που πιστεύω ότι θα μου έλεγε η μαμά μου, αλλά και κάθε μαμά στην κόρη της!

«Πάρε τη δύναμη
να αντέχεις πάντα στη μάχη.
Πάρε την περηφάνια
να μη χαμηλώνεις ποτέ.
Πάρε την οργή
να μη συμβιβάζεσαι ποτέ με λιγότερα.
Αυτά είναι τα πράγματα
που σου αφήνω κόρη μου»
Πατ Πάρκερ, «Κληρονομιά»