Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως;

 
    Είμαστε δυο μαθήτριες της τρίτης γυμνασίου και γράφουμε αυτό το άρθρο για να εκφράσουμε τον προβληματισμό μας σχετικά με τη διδασκαλία της ιστορίας κατά τη διάρκεια της δωδεκαετούς φοίτησής μας στο σχολείο. Έχουμε παρατηρήσει ότι η διδακτέα ύλη, αφού ολοκληρωθεί στο δημοτικό, κατόπιν επαναλαμβάνεται και ολοκληρώνεται ξανά στο γυμνάσιο και στο λύκειο.
    Η ιστορία εισάγεται στη διδακτική ύλη στο επίπεδο της τρίτης δημοτικού. Στα τέσσερα χρόνια του δημοτικού που διδάσκεται καλύπτονται με αρκετές ασάφειες όλες οι χρονικές περίοδοι της ελληνικής ιστορίας από τη μυθοπλασία σε σχέση με τη γέννηση του κόσμου εώς το πιο πρόσφατο κεφάλαιό της, το β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από εκεί και πέρα επανάλαμβάνεται, ως έχει, σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης. Έτσι δημιουργείται ένα πρόβλημα που κάθε παιδί καλείται να αντιμετωπίσει, χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται.
    Η δομή της ελληνικής ιστορίας αποτελείται από τρία βασικά κεφάλαια, από τα οποία προκύπτουν αρκετές υποενότητες: την Αρχαία, την Βυζαντινή και τη Νεοελληνική Ιστορία.
    Από τη μία πλευρά, σε κάθε βαθμίδα προσφέρεται στους μαθητές ένα διαφορετικό φάσμα πληροφοριών σε σχέση με συγκεκριμένα γεγονότα, που ανταποκρίνεται στο επίπεδό τους. Με αυτό τον τρόπο, ενώ η διδασκαλία της ιστορίας καταλήγει να είναι ολοκληρωμένη, είναι μια πολύπλοκη και επώδυνη διαδικασία για τους μαθητές, παρότι στη πλειοψηφεία τους δεν το αντιλαμβάνονται. Για γίνουμε πιο σαφείς, τα παιδιά καλούνται, αφού έχουν αφομιώσει τις γνώσεις ενός επιπέδου, να τις συνδέσουν με τις νέες πληροφορίες του επικείμενου επιπέδου. Συνεπώς, δημιουργείται μία σύγχυση που επιφέρει την αναποτελεσματική εκμάθηση και αφομοίωση των ιστορικών γεγονότων.
    Διαβάζοντας το βιβλίο της ιστορίας της β΄ λυκείου, παρατηρούνται πολλαπλές ομοιότητες με το βιβλίο της β’ γυμνασίου. Εκτός από το γεγονός ότι κινούνται γύρω από τον ίδιο θεματικό άξονα υπάρχουν επίσης παρόμοιες εκφράσεις, εικόνες, προβληματισμοί, πηγές…
    Το αιώνιο ερώτημα παραμένει: Σε τι αποβλέπει αυτή η τακτική; Δε θα έπρεπε ο στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος να είναι η διευκόλυνση των μαθητών; Και τέλος, έχει σκοπό να κάνει κανείς κάτι για αυτό;
Φανάρα Παρασκευή, Τσουκανέρη Χαρά

 

Σχολιάστε

Top