Διάβασα πρόσφατα στα αλβανικά ένα βιβλίο, το οποίο μου άρεσε ιδιαίτερα και θα ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου γι’ αυτό, καθώς θίγει το μεγάλο θέμα του πολέμου και των επιδράσεων που έχει αυτός στους ανθρώπους. Βρήκα, μάλιστα, ότι έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, οπότε θα μπορούσε κάποιος να το αναζητήσει.
Στο μυθιστόρημα «Ο στρατηγός της νεκρής στρατιάς», του κορυφαίου Αλβανού συγγραφέα Ισμαήλ Κανταρέ, εξιστορείται η αποστολή στην Αλβανία δυο Ιταλών, ενός στρατιωτικού κι ενός ιερέα οι οποίοι, 15 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου πηγαίνουν στην Αλβανία για να βρουν και να ξεθάψουν τα οστά των σκοτωμένων Ιταλών.
Μέσα απ’ αυτή τους την εμπειρία βιώνουν τη βαθιά επίδραση του πολέμου στο χαρακτήρα και στη ζωή τους. Η υποχρέωσή τους να βρουν και να περισυλλέξουν τα οστά καταλήγει να είναι μια οδυνηρή και τραυματική εμπειρία, που αφήνει τόσες πληγές στις ψυχές τους, όσες πληγές αφήνει ο πόλεμος στα κορμιά των σκοτωμένων…
Αρμάντ Σουλάι