Ματιές στην Τέχνη – Γνωριμία με τα κύρια ρεύματα ζωγραφικής του 19ου αιώνα

Η Γεωργία Αξούγκα και η Όλγα Μπαλλά της Α” Λυκείου γράφουν για την Τέχνη

Το άρθρο στηρίζεται στο πρόγραμμα για την τέχνη και τα κύρια ρεύματα ζωγραφικής του 19ου αιώνα που εκπονήθηκε από την Α” Λυκείου του σχολείου μας υπό την καθοδήγηση της κας Εύας Μουλατζίκου.

      Στα  πλαίσια του προγράμματος αισθητικής αγωγής με θέμα »Ρεύματα ζωγραφικής»  τον 19ο και 20ό αιώνα, η Α” Λυκείου Αρμενίου εργάστηκε ομαδοσυνεργατικά. Με ζήλο και  υπομονή κατάφερε να ολοκληρώσει αυτό το project που ξεκίνησε πριν λίγους μήνες. Συγκεκριμένα, ασχοληθήκαμε με τον νατουραλισμό, τον ιμπρεσιονισμό και τον  ρομαντισμό.

      Με την μελέτη που κάναμε γι” αυτά συμπεράναμε ότι νατουραλισμός είναι ένα είδος ρεαλιστικής ζωγραφικής. Οι νατουραλιστές ζωγραφίζουν κυρίως τοπία αλλά και ανθρώπους ψυχρά, αμέτοχα, όπως ένα αντικείμενο. Ο  ιμπρεσιονισμός έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του τα ζωντανά χρώματα και ο ρομαντισμός έχει κυρίαρχο στοιχείο  το συναίσθημα αντί της λογικής. Ελπίζουμε να απολαύσετε την δουλειά μας που  κάναμε με τόσο κόπο και περιμένουμε εντυπώσεις.Και αν μέχρι τώρα θεωρούσατε τα ρεύματα της ζωγραφικής βαρετά, ελπίζουμε να αναθεωρήσετε, όπως κάναμε κι εμείς μετά την   τόση κοπιαστική δουλειά που καταβάλαμε ως τάξη.

Καταρχάς εξετάσαμε το Νατουραλισμό.

Corot, 1870: Λιβάδι με δέντρα

Πρόκειται για ένα είδος ρεαλιστικής ζωγραφικής. Οι νατουραλιστές ζωγραφίζουν κυρίως τοπία αλλά και ανθρώπους ψυχρά, αμέτοχα, όπως ένα αντικείμενο.

Κύριοι εκφραστές υπήρξαν οι Théodore    Rousseau καιCamille   Corot.

Mare et Lisiere de Bois του Rousseau, 1865

Πότε και τι συνέβη για να εμφανιστεί; 

Ξεκίνησε στη Γαλλία γύρω στα 1860 από μια ομάδα ζωγράφων, της σχολής της Μπαρμπιζόν, που προσπαθούσαν να έρθουν σε μια πιο κοντινή επαφή με τη φύση. Ο όρος προέρχεται από τη λατινική λέξη “natura” που σημαίνει η φύση.

Χαρακτηριστικές δημιουργίες:

Ιμπρεσιονισμός

Κύριο χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα (κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων), οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.

Η κυρία Μονέ, Monet 1875

Κύριοι εκφραστές της τεχνοτροπίας υπήρξαν οι: Corot, Monet, Sisley, Renoir, Pissarro, Hokusai, Gustave  Caillebotte, Toulouse-Lautrec.

Ρενουάρ, Το θεωρείο

Πότε και πώς προέκυψε; 

Αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, στη Γαλλία και προέρχεται από τη λέξη “Impressionism” που σημαίνει “εντύπωση”. Χαρακτηρίζει την καμπή στη ζωγραφική και την μετάβαση από το αντικειμενικό στο υποκειμενικό. Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει υποκειμενικά το θέμα, σύμφωνα με την εντύπωση που του προκαλεί εκείνη τη στιγμή.

Pissaro, The shepherdess

Μετά τον ιμπρεσιονισμό, ακολούθησαν οι Μετα-ιμπρεσιονιστές!

Πρόκειται για διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα που ξεκίνησαν γύρω στα 1880 και αποτελούν επέκταση του ιμπρεσιονισμού. Οι μετα-ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι εξακολουθούν να διατηρούν τα χαρακτηριστικά του ιμπρεσιονισμού, ωστόσο επιδιώκουν να προσδώσουν μεγαλύτερο συναισθηματισμό στα έργα τους, χωρίς όμως να αποτελούν μια ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά. Έτσι εμφανίζονται μεμονωμένοι καλλιτέχνες με δικό τους στυλ ζωγραφικής.

Κύριοι εκφραστές υπήρξαν οι: Paul Cézanne, Paul Gauguin, Vincent van Gogh

Σεζάν: Τhe Seine at Bercy -1878

 

Σεζάν: Μήλα

Ο Paul Gauguin δημιούργησε ένα δικό του στυλ, τον Κλουαζονισμό ζωγραφίζοντας στα νησιά του Ειρηνικού, με τη χαρακτηριστική επιπεδοποίηση του χώρου και τα πλακάτα αντιθετικά του χρώματα που περικλείονται με χοντρές γραμμές.

Γκογκέν, Γυναίκες της Ταϊτής

Ο Vincent van Gogh ανακαλύπτει ένα δικό του τρόπο έκφρασης, ένα είδος εξπρεσιονισμού με τον οποίο ολοκάθαρα χρώματα τοποθετούνται στον καμβά με γοργές κυματιστές πινελιές.

Αυτοπροσωπογραφία

Bedroom in Arles

Σταροχώραφο μὲ κοράκια, 1890